• L – 6000×4000 (3:2) oraz 6000×3376 (16:9),
• M – 4240×2832 (3:2) oraz 4240×2400 (16:9),
• S – 3008×2000 (3:2) oraz 3008×1688 (16:9).

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Fujifilm X-T20 i Nikona D7500. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Na niskich nastawach ISO, obraz z A6400 prezentuje się bardzo dobrze. Lekkie wyostrzanie, jakiemu poddawane są 24-megapikselowe zdjęcia, zapewnia wizualnie dobrą szczegółowość w szerokim zakresie czułości. Przy ISO 3200 detale są nieźle widoczne, choć nietrudno dostrzec ślady odszumiania. Wyraźne pogorszenie jakości obrazu widać dopiero przy ISO 6400. Dla tej nastawy A6400 i X-T20 wypadają w zasadzie podobnie, natomiast w przypadku D7500 porównanie utrudnia znacznie mniejsza ostrość zdjęcia (brak wyostrzania). Pełniejszy obraz sytuacji otrzymamy na etapie zestawienia RAW-ów.

Wyostrzanie

Poniżej prezentujemy wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w testowanym aparacie. Poza najniższym poziomem wyostrzania ustawionym na −3, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych na wyostrzaniu neutralnym 0 oraz maksymalnie wyostrzone na +3.

Sony A6400, ISO 100
wyostrzenie −3
wyostrzenie 0
wyostrzenie +3

Naszym zdaniem najniższy stopień wyostrzania obrazu daje optymalny efekt, nie polecamy w każdym razie przekraczać stopnia zerowego. Co ciekawe, nawet dla maksymalnej nastawy efekt „halo” nie rzuca się zbytnio w oczy.

HDR i DRO

Podobnie jak w innych aparatach systemowych tego producenta, Sony zaimplementowało w A6400 dwie funkcje pozwalające na rozszerzenie rozpiętości tonalnej: HDR (High Dynamic Range) i DRO (Dynamic Range Optimizer). To, co je odróżnia, to sposób w jaki uzyskiwany jest ten efekt. Funkcja HDR bazuje na wykonaniu trzech różnych ekspozycji (z maksymalną rozpiętością 1, 2, 3, 4, 5 lub 6 EV oraz auto), podczas gdy DRO (5 stopni intensywności oraz auto) jedynie „wyciąga” informacje z ciemnych obszarów na zdjęciu poprzez zmianę krzywej tonalnej. Przykładowe zdjęcia dla różnych ustawień można zobaczyć w teście Sony A6300.

Efekty wizualne

Warto również wspomnieć o funkcji filtrów artystycznych. Odnajdziemy je pod pozycją „Efekt wizualny” w menu aparatu (można ją też umieścić w menu podręcznym lub pod jednym z programowalnych przycisków), a do wyboru mamy następujące możliwości:

• Aparat zabawka (normalny, zimny, ciepły, zielony, magenta),
• Kolor pop,
• Posteryzacja (kolor lub czarno-białe),
• Zdjęcie retro,
• High-key miękki,
• Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru (czerwony, zielony, niebieski, żółty),
• Czarno-białe z dużym kontrastem,
• Miękka ostrość (poziom: niski, średni, wysoki),
• Malowidło HDR (poziom: niski, średni, wysoki),
• Czarno-białe o bogatej gradacji,
• Efekt miniatury,
• Akwarela,
• Ilustracja (poziom: niski, średni, wysoki).

Zdjęcia panoramiczne

Sony A6400 oferuje tryb zdjęć panoramicznych, w którym aparat automatycznie wykonuje i skleja poszczególne zdjęcia tworząc z nich wynikową panoramę. Tryb ten znajduje się jako osobna pozycja na kółku trybów pracy aparatu. Podczas wykonywania panoramy aparat należy po prostu obracać równomiernie w ustalonym kierunku. Można wybrać kierunek fotografowania: w prawo, w lewo, w górę lub w dół. Do dyspozycji mamy dwa rozmiary panoram, a maksymalne wartości rozdzielczości wynikowych zdjęć są następujące:

• rozmiar standardowy:
  • pozioma – 8192×1856 pikseli,
  • pionowa – 3872×2160 pikseli,
• rozmiar szeroki:
  • pozioma – 12416×1856 pikseli,
  • pionowa – 5536×2160 pikseli.

Poniżej prezentujemy przykładowe panoramy wykonane podczas testowania aparatu. Jak widać błędy łączenia zdarzają się głównie gdy w kadrze pojawią się poruszające się obiekty. Ogólnie jednak testowaną funkcję oceniamy pozytywnie.