Tradycyjnie na początku tego rozdziału prezentujemy rezultaty pomiaru poziomu szumu na zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, zapisanych w formacie JPEG. W przebiegu wykresu widać wyraźne załamania: pierwsze przy ISO 400, a drugie dla ISO 12800. Dodatkowo, poszczególne składowe przyjmują zbliżone wartości.

A skoro mówimy już o odszumianiu, to w testowanym Canonie mamy do dyspozycji pięciostopniową skalę redukcji szumu: wyłączona, poziom słaby, standardowy, mocny oraz tzw. wieloklatkowa redukcja szumu. Ta ostatnia opcja polega na wykonaniu czterech ekspozycji i połączeniu ich w jedno zdjęcie o zmniejszonym zaszumieniu. Efekt działania każdego z tych stopni przedstawiamy na przykładzie dwóch wartości czułości: ISO 12800 oraz 25600.

----- R E K L A M A -----

ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.

Jak widać, wraz z kolejnymi nastawami mocy odszumiania zwiększa się "czystość" obrazka, ale również spada jego szczegółowość. Nastawa minimalna wydaje się całkiem niezłym kompromisem pomiędzy obecnością szumu kolorowego, a ostrością zdjęcia.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z 90D wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Nikonem D7500 i Fujifilm X-T3. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

Jak widać, mimo wyższej rozdzielczości zdjęcia, rzeczywiście ciężko wysnuć tezę, jakoby na fotografiach wykonywanych EOS-em 90D widoczne było więcej szczegółów. Wszystkie zaprezentowane aparaty prezentują pod tym względem bardzo zbliżony poziom. Podobnie jest w przypadku zaszumienia zdjęć. Do ISO 3200 trudno byłoby wskazać zwycięzce. Powyżej tej wartości na minimalne prowadzenie wychodzi Fujifilm X-T3.

Sprawdźmy teraz, co do aktualnego obrazu sytuacji wniosą konkretne liczby. Wyniki pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów prezentujemy poniżej.

Już w zakresie ISO 100-400 widzimy pewne załamania. Zapewne jednak wynikają one z błędów pomiarowych przy niewielkiej ilości szumu i nie należy się nimi przejmować. Dalszy przebieg krzywych wydaje się być zgodny z modelowym. Wątpliwości mamy w zasadzie jedynie przy ISO 51200 - być może wprowadzone zostało tutaj niewielkie odszumianie.

Rzućmy teraz okiem na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla testowanej lustrzanki i omawianych do tej pory aparatów konkurencji.

W zasadzie pomiary potwierdzają to, co widzieliśmy na naszej scence. Wszystkie aparaty prezentują podobny poziom zaszumienia. Canon 90D notuje o około 1/3 EV niższy poziom szumu od D7500, natomiast Fujifilm X-T3 wyprzeda testowaną lustrzankę o około 2/3 EV.

Na zakończenie omawiania szumu prezentujemy jeszcze wykres uzyskany dla Canona EOS 80D w przypadku pracy na plikach 48-bitowych.

Darki

Canon EOS 90D zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W 90D mamy podobną sytuację jak w ostatnich lustrzankach EOS, bowiem dla czułości ISO 100 i 200 mamy do czynienia z biasem na poziomie ok. 512, podczas gdy dla pozostałych wynosi on około 2048. W związku z tym w poniższych przykładach dla dwóch najniższych czułości ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–1023, a dla pozostałych 1024–3072. Identyczne zakresy zostały również odłożone na poziomej osi odpowiednich histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą dla wszystkich czułości 100 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200

Generalnie, do wyglądu darków nie możemy mieć większych zastrzeżeń. Dla wszystkich czułości kształt histogramu przypomina rozkład Poissona - w przypadku niższych czułości zauważymy jednak pewne niejednorodności po prawej stronie piku.. Brakuje oznak redukcji zaszumienia przy dłuższych ekspozycjach – odchylenie standardowe zwiększa się wraz z kolejnymi czułościami. Jedynym mankamentem jest fakt, że na najwyższych czułościach można dostrzec banding. Porównując zachowanie nowej matrycy możemy stwierdzić, że generuje ona więcej ciepła - odchylenia standardowe są wyższe, niż w przypadku np. 77D czy 80D.

DARK

ISO	średni poziom sygnału	odchylenie standardowe
100	509.53	10.465
200	507.109	19.210
400	2037.317	35.823
800	2033.572	50.905
1600	2029.225	84.789
3200	2001.202	115.133
6400	1991.602	225.552
12800	1941.330	520.709
25600	1830.908	1048.937
51200	2228.722	2118.819

Na zakończenie prezentujemy darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200