Standardowe parametry modyfikujące wygląd zdjęć JPEG znajdziemy pod opcją „Styl obrazów” (trzecia zakładka menu fotografowania), czyli tak jak w innych lustrzankach systemu EOS. Do wyboru mamy następujące style: Auto, Standard, Portret, Krajobraz, Szczegóły, Neutralny, Dokładny, Monochromatyczny i Użytkownika 1, 2, 3. Każdy z nich (poza monochromatycznym) może być regulowany w pod względem ostrości (8-stopniowa skala siły wyostrzania oraz dwa dodatkowe parametry: precyzja i próg, regulowane w 5-stopniowej skali; więcej na ten temat w rozdziale 4) oraz kontrastu, nasycenia i tonacji (9-stopniowe skale). W przypadku stylu monochromatycznego mamy następujące parametry: ostrość, kontrast, efekt filtru (brak, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz efekt tonalny (brak, sepia, niebieski, purpurowy, zielony). Oprócz tego, w pierwszej zakładce menu fotografowania mamy nową opcję „przejrzystość”, regulowaną w 9-stopniowej skali.

W Canonie 1D X Mark III mamy natywny zakres czułości od ISO 100 do 51200 z krokiem 1 lub 1/3 EV. Istnieje również możliwość rozszerzenia zakresu o czułości programowe w dół do ISO 50 oraz w górę do ISO 819200. Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Nikona D5 i Sony A9.

Na niskich nastawach ISO obraz z Canona jest, podobnie zresztą jak w Nikonie, nieco miękki. To oczywiście efekt zastosowania zerowego wyostrzania, którego poziom w obu lustrzankach jest faktycznie zgodny z wybraną wartością parametru. Poziom szczegółowości w EOS-ie jest bardzo podobny do tego w D5. Z kolei A9 daje ostrzejsze JPEG-i w szerokim zakresie czułości.

Na wyższych czułościach, obraz z nowej „jedynki” prezentuje się bardzo korzystnie, cieszy całkiem przyjemna struktura szumu. Np. dla ISO 25600 wycinki z tego aparatu podobają nam się najbardziej. Należy pamiętać, że mamy do czynienia z JPEG-ami, zatem najprawdopodobniej odszumianie będzie aktywne, w mniejszym bądź większym stopniu. Przy nastawie ISO 102400 obraz mocno traci na jakości, niemniej dalej można dostrzec lekką przewagę 1D X Mark III nad konkurencją. Pełny obraz sytuacji uzyskamy natomiast na etapie porównania RAW-ów w kolejnym rozdziale.

Wyostrzanie

W Canonie 1D X Mark II mamy do dyspozycji 8-stopniową skalę siły wyostrzania (od 0 do 7) oraz dwa dodatkowe parametry: precyzja i próg regulowane w 5-stopniowej skali. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w rozdziale czwartym. Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć naszej scenki zapisanych jako JPEG-i z najniższą siłą wyostrzania oraz na poziomie 3 i 7. Parametry precyzja i próg ustawione były na wartość 2 (domyślną dla Neutralnego stylu obrazu). Zdjęcia wykonane zostały na czułości ISO 100.

Canon 1D X Mark III, ISO 100
wyostrzenie 0
wyostrzenie 3
wyostrzenie 7

Na podstawie powyższych zdjęć możemy stwierdzić, że przy najwyższym stopniu wyostrzania obraz wygląda zdecydowanie nienaturalnie. Naszym zdaniem, całkiem dobry efekt otrzymujemy w okolicy 3 stopnia i raczej odradzamy stosowanie dużo wyższych ustawień.

Format HEIF

Canon 1D X Mark III jest pierwszym EOS-em wspierającym format HEIF (High Efficiency Image Format). Aby z niego skorzystać, musimy wpierw go aktywować w menu fotografowania (czwarta zakładka). Zastępuje on wówczas format JPEG, czyli możemy rejestrować zdjęcia HIF albo RAW+HIF. Plik HIF ma 10-bitową głębię kolorów (standard ITU-R BT.2100), wydajniejszą niż JPEG kompresję i oferuje poszerzenie dynamiki tonalnej sceny przede wszystkim w jasnych partiach obrazu. Polega to na korekcie krzywej tonalnej opartej o standard HDR PQ (perceptual quantization). Należy jednak pamiętać, że da nam on wymierne korzyści wyłącznie wtedy, gdy korzystamy z kompatybilnego ekranu (monitora, telewizora) HDR. W swojej białej księdze, dotyczącej nowego 1D X-a, Canon przyznaje, że pliki HIF nie są kompatybilne z większością oprogramowania aktualnie dostępnego na rynku i póki co nie powinny być traktowane jako alternatywa dla JPEG-ów. Wyjątkiem jest oczywiście Digital Photo Professional od Canona, a także Photoshop od Adobe. W kręgach profesjonalnych Photoshop jest na tyle popularny, że prawdę mówiąc trudno dostrzec realny problem, jaki mógłby zaistnieć w tej sytuacji na linii fotograf-fotoedytor. Z kolei zysk jakości wynikający z lepszych parametrów technicznych formatu HEIF jest nie do przecenienia.

Poza tym, firma Canon dostrzega jednak wyraźny trend popularyzacji urządzeń HDR na tynku elektroniki i traktuje temat przyszłościowo. Do tego będą zaliczać się również drukarki Canon (wspierające HDR Print).

Niestety, ekran LCD 1D X-a nie jest wyświetlaczem typu HDR. Pozostają nam jedynie dwie opcje symulacji (priorytet tonów średnich lub jasnych), które oczywiście nie zapewnią pełnego efektu. W menu aparatu znajdziemy opcję konwersji plików HIF do JPEG-ów. Tak wygenerowane pliki faktycznie pokazują większą ilość szczegółów w jasnych partiach obrazu od zwykłych JPEG-ów, w cieniach z kolei nie widać istotnej różnicy. Przykładowe zdjęcia porównawcze pokazujemy poniżej.

Konwersja z pliku HEIF	Konwersja z pliku RAW