Tak samo jak model D5, D6 także został wykonany z wytrzymałego stopu magnezu. Konstrukcja sprawia bardzo solidne wrażenie, aparat ten musi się bowiem sprawdzić w trudnych warunkach fotografowania, także w deszczu i pyle (stąd uszczelnienia). Wszystkie elementy zostały należycie spasowane, łącznie z dobrze przylegającymi zaślepkami portów komunikacyjnych.

Pod względem wielkości i kształtu Nikon D6 w niewielkim stopniu różni się od swojego poprzednika. Największa zmiana dotyczy wysokości, która powiększyła się o 4.5 mm, wzrosła także waga (o 45 gramów). Mogło się do tego przyczynić umieszczenie w korpusie wewnętrznego odbiornika GPS. Znaczną część korpusu, mianowicie oba uchwyty (podstawowy i dodatkowy) i duży fragment lewej ścianki, pokryto przyczepną, chropowatą gumą. Warto jeszcze wspomnieć, że w najnowszym modelu także zastosowano migawkę o podwyższonej żywotności, wynoszącej co najmniej 400 tysięcy cykli.

----- R E K L A M A -----

Zasilanie i gniazda

Nikon D6 zasilany jest akumulatorem litowo-jonowym typu EN-EL18c o pojemności 2500 mAh i napięciu 10.8 V. Zachowano jednak kompatybilność ze starszymi ogniwami EN-EL18b, EN-EL18a i EN-EL18, choć trzeba się liczyć z ich mniejszą wydajnością. Aparat można również zasilać opcjonalnym zasilaczem sieciowym EH-6b. W zestawie z aparatem otrzymujemy ładowarkę MH-26a, która ma miejsce na dwa akumulatory, aczkolwiek w danym momencie może ładować się tylko jeden. Pełne ładowanie trwa około 2 godziny i 35 minut. Ładowarka posiada funkcję kalibracji akumulatora, która zapewnia dokładne podawanie stanu naładowania akumulatora przez wskaźniki aparatu i ładowarki. Według standardów CIPA wydajność akumulatora w trybie pojedynczym wynosi około 3580 zdjęć (bez używania podglądu na żywo), natomiast seryjnym 8670 (dane Nikona). W menu aparatu odnajdziemy opcję pozwalającą na wyświetlenie w procentach dokładnego poziomu naładowania akumulatora, liczbę zdjęć wykonanych od ostatniego ładowania, oraz poziom zużycia akumulatora. Rzeczywista liczba zdjęć możliwych do wykonania na w pełni naładowanym akumulatorze jest bardzo różna i zależy od sposobu fotografowania. Wg naszych obserwacji, wydajność akumulatora wyniosła 8500 zdjęć, przy czym ok. 2/3 wykonaliśmy w trybie seryjnym.

Nikon D6 obsługuje dwie karty XQD lub CFexpress (podwójny slot). Funkcje dotyczące zapisu zdjęć na karty oferują możliwość wybrania karty podstawowej i pomocniczej. Dodatkowe opcje obejmują:

• zapis na kartę podstawową i automatyczne przełączanie na kartę pomocniczą w przypadku przepełnienia,
• zapis kopii zapasowej na karcie pomocniczej,
• zapis RAW-ów na karcie podstawowej i JPEG-ów na pomocniczej.

Większość gniazd dostępnych w Nikonie D6 znajdziemy na lewej ściance aparatu. Jest ich tam sześć i zostały zabezpieczone dobrze przylegającymi gumowymi zaślepkami.

• złącze urządzeń peryferyjnych,
• złącze USB 3.0,
• gniazdo słuchawek,
• wejście mikrofonu zewnętrznego,
• złącze Ethernet,
• wyjście mini HDMI (typ C).

Dodatkowo na przedniej ściance pod osobnymi zaślepkami znajdują się jeszcze dwa gniazda:

• gniazdo przewodu synchronizacyjnego do lampy błyskowej,
• 10-pinowe złącze wężyka spustowego.

Ostatnie gniazdo – co prawda nie komunikacyjne – to tzw. Kensington Lock, pozwala na zamocowanie stalowej linki zabezpieczającej przed kradzieżą. Znajduje się ono na samym dole prawej ścianki i również ma gumową zaślepkę.

Warto także wspomnieć o bezprzewodowej komunikacji. Nikon D6 obsługuje bezprzewodową sieć Wi-Fi, zarówno wewnętrznie, jak i przy użyciu opcjonalnego przekaźnika WT-6.

Przyciski

W kategorii elementów sterujących w Nikonie D6 nie odnotowaliśmy zmian w stosunku do poprzednika. Niemniej przypomnijmy, co w tym zakresie oferuje testowana lustrzanka, zaczynając od górnej części.

Po lewej stronie mamy układ trzech przycisków: MODE do zmiany trybu pracy (P, A, S, M), braketingu oraz trybu pomiaru światła. Bezpośrednio pod nimi znajduje się pierścień z trybami wyzwalania migawki: zdjęcia pojedyncze (S), seryjne wolne (CL), seryjne szybkie (CH), ciche wyzwalanie migawki (Q), samowyzwalacz, wstępne podnoszenie lustra (Mup) oraz tzw. szybki wybór trybu wyzwalania migawki. Do przekręcenia pokrętła wymagane jest wciśnięcie niewielkiego przycisku blokady, który znajduje się powyżej. Przechodząc na prawą stronę wizjera natrafiamy na małe pokrętło służące do regulacji dioptrażu. Na wysokości rękojeści mamy tradycyjny spust migawki, wokół którego znajduje się włącznik aparatu i podświetlenie monochromatycznych paneli LCD oraz części przycisków. Poniżej znajdziemy trzy przyciski: ISO, przycisk nagrywania filmu i przycisk kompensacji ekspozycji. Na samej górze rękojeści aparatu znajduje się pokrętło sterujące.

Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu.

W lewym górnym narożniku znajdują się przyciski trybu odtwarzania zdjęć i ich usuwania. Bezpośrednio przy wizjerze odnajdziemy przełącznik umożliwiający jego zasłonięcie oraz dwa przyciski zwalniające blokadę muszli ocznej. Przechodząc niżej, przy lewej krawędzi korpusu odnajdziemy kolumnę sześciu przycisków. Na samej górze mamy przycisk MENU, poniżej którego znajduje się przycisk włączający ochronę zdjęć. Służy on również do konfiguracji funkcji Picture Control oraz włącza pomoc podczas przeglądania menu. Idąc dalej natrafiamy na przycisk przybliżania zdjęcia podczas odtwarzania lub powiększania widoku kadru w trybie Live View. Kolejny natomiast służy do oddalania oraz przechodzenia do poziomu miniaturek. Podczas fotografowania pozwala także ustawić opcje lampy błyskowej. Poniżej znajduje się natomiast przycisk OK, którym zatwierdzamy dokonywane ustawienia aparatu. Na samym dole odnajdziemy programowalny przycisk Fn3, który domyślnie otwiera ekran opcji związanych z siecią LAN i Ethernet. Z kolei wciśnięty i przytrzymany aktywuje nagranie notatki głosowej.

Przechodząc z powrotem na górę, na prawej stronie tylnej ścianki, w narożniku odnajdziemy główne pokrętło sterujące, a po jego lewej stronie przycisk AF-ON. Ich kopie wykorzystywane podczas wykonywania pionowych kadrów znajdują w odpowiednim miejscu w dolnej części. Na tylnej ściance można odnaleźć w sumie trzy wybieraki. Główny wybierak wielofunkcyjny wykorzystywany jest między innymi do nawigowania po menu aparatu, wybierania punktów AF oraz podczas odtwarzania zdjęć. Dodatkowy wybierak (dżojstik) znajduje się przy prawym górnym narożniku wyświetlacza LCD. Można go używać zamiast wybieraka głównego do wybierania pola AF. Można go także wykorzystać do blokowania ostrości i ekspozycji. Trzeci z wybieraków (drugi dżojstik) znajduje się w dolnej części i wykorzystywany jest podczas fotografowania w pionie. Pod głównym wybierakiem mamy przełącznik blokujący możliwość wyboru pól AF za pomocą tegoż wybieraka. Poniżej znajdziemy przycisk i otwierający menu podręczne.

W dolnej części tylnej ścianki, bezpośrednio pod tylnym monochromatycznym ekranem LCD znaleźć można następujące przyciski: szybkiego wyboru trybu migawki, QUAL (jakość i wielkość zdjęcia), WB (balansu bieli) oraz przycisk info, który wyświetla na głównym ekranie LCD informacje o ustawieniach aparatu. Pierwszy i trzeci przycisk (oznaczone dodatkowo zielonymi kropkami) służą również do resetowania ustawień aparatu, poprzez jednoczesne ich wciśnięcie na dłużej niż 2 sekundy. Nad guzikiem info znajdziemy także przycisk LV uruchamiający podgląd na żywo oraz przełącznik, który umożliwia przechodzenie pomiędzy fotografowaniem a filmowaniem w trybie LV.

Warto w tym miejscu jeszcze dodać, że poza omówionymi przyciskami na tylnej ściance znajdziemy jeszcze diodę dostępu do karty pamięci oraz mikrofon do notatek głosowych.

Przyjrzyjmy się teraz przedniej ściance.

Po prawej stronie bagnetu mamy na trzy przyciski. Górny, oznaczony jako Pv, poza podglądem głębi ostrości można przeprogramować i wykorzystywać w innych sytuacjach. Kolejne dwa zostały oznaczone jako Fn1 i Fn2 i również są programowalne.

Z lewej strony, pod przyciskiem zwalniającym blokadę bagnetu mamy przełącznik trybu ustawiania ostrości. Wewnątrz niego natomiast znajduje się przycisk wyboru trybów AF (pojedynczy i ciągły). Za jego pomocą można również ustawiać tryb obszaru AF (przy pomocy przedniego pokrętła sterującego).

Na koniec trzeba jeszcze wspomnieć, że zarówno spust migawki jak i przednie pokrętło sterujące mają oczywiście swoje odpowiedniki dla uchwytu pionowego. Dodatkowy spust otoczony jest wąskim pierścieniem stanowiącym przełącznik jego blokady. W bezpośrednim sąsiedztwie odnajdziemy także dodatkowy przycisk funkcyjny.

Warto zwrócić uwagę na to, że D6 tak samo jak jego poprzednik, oferuje rozbudowane opcje programowania przycisków. Większość z nich odnajdziemy w menu ustawień własnych w sekcji f. Poza dwoma typowo funkcyjnymi przyciskami Fn, zaprogramować można również przycisk Pv, BKT, AF-ON, wybieraki funkcyjne, oraz przycisk nagrywania filmów. W przypadku niektórych przycisków możemy zaprogramować ich funkcję jako oddzielnego przycisku, jak również funkcję przycisku połączoną z jednoczesnym wybieraniem pokrętłem. Część elementów można osobno zaprogramować w trybie nagrywania filmów, a odpowiednie opcje znajdziemy w menu ustawień własnych w sekcji g. Trzeba przyznać, że w D6 wybór w zakresie dostosowywania elementów sterujących do własnych potrzeb jest naprawdę spory i powinien zadowolić każdego zaawansowanego użytkownika.

Menu

Menu w D6 jest zorganizowane w sposób tradycyjny dla zaawansowanych lustrzanek Nikona, lekko odświeżono jego wygląd. Mamy standardowy podział zakładek: menu odtwarzania, fotografowania, nagrywania filmów, ustawienia własne, ustawienia aparatu, retusz i menu własne. Przyjrzyjmy się teraz dokładniej poszczególnym zakładkom.

Menu odtwarzania:

Menu fotografowania:

Menu filmowania:

Menu ustawień osobistych:

(a) autofokus:

(b) pomiar światła/ekspozycja:

(c) zegary/blokada AE,

(d) fotografowanie/wyświetlanie:

(e) bracketing/błysk:

(f) elementy sterujące:

(g) film:

Ustawienia aparatu:

Retusz zdjęć:

Ostatnią zakładką jest Moje menu lub Ostatnie ustawienia. To pierwsze umożliwia skomponowanie własnej zakładki poprzez wybór opcji (maksymalnie 20) z całego menu, według własnego uznania i przydatności. Alternatywnie można wyświetlać menu zawierające ostatnio używane opcje.

Wyświetlacze

Nikon D6 został wyposażony w taki sam jak u poprzednika nieruchomy wyświetlacz o wysokiej rozdzielczości (2 359 000 punktów) i przekątnej 3.2". Jakość wyświetlanego obrazu jest naprawdę świetna. Odbicia nie są specjalnie uciążliwe, podobnie jak praca przy silnym oświetleniu. Dobre wrażenie robią również szerokie kąty widzenia. W menu ustawień znajdziemy opcje związane z jasnością obrazu. Osobno ustawiamy jasność (w 11-stopniowej skali) dla menu i trybu odtwarzania oraz live view.

Korzystając z przycisku info na głównym ekranie można wyświetlić panel informacyjny, przedstawiający aktualne ustawienia najważniejszych parametrów. Wciśnięcie przycisku i powoduje otwarcie dodatkowego menu podręcznego.

Ilość informacji wyświetlanych w trybie odtwarzania jest w pełni satysfakcjonująca. Pomiędzy kolejnymi ekranami wyświetlania przechodzimy za pomocą górnego lub dolnego przycisku kierunkowego wybieraka. Wśród informacji, do których mamy dostęp, są między innymi histogramy, skrócony EXIF zdjęcia, najważniejsze parametry ekspozycji lub informacje o przepaleniach obrazu. Ilość tych informacji możemy regulować w menu odtwarzania. Tradycyjnie, zdjęcia możemy powiększać, przeglądać z formie miniaturek (4, 9 lub 72 zdjęcia) lub z poziomu wybranej karty.

D6 również wyposażono w dotykowy interfejs. Nie jest on jednak szczególnie rozbudowany. W trybie odtwarzania możemy nie tylko przewijać zdjęcia palcem, ale również powiększać je i pomniejszać, a także włączać widok miniatur. Dokonujemy tego przesuwając po ekranie dwa palce, zbliżając je do siebie (pomniejszanie) lub oddalając (powiększanie). W live view dotykowy interfejs umożliwia również wskazywanie obszaru ustawiania ostrości (również w trakcie filmowania), które można połączyć z jednoczesnym wyzwalaniem migawki. Obsługa menu – zarówno głównego, jak i podręcznego – nie jest możliwa.

Podobnie jak jego poprzednik, Nikon D6 ma dwa monochromatyczne panele LCD. Jeden klasycznej wielkości na górze i drugi mniejszy pod głównym wyświetlaczem LCD. Większość informacji jest wyświetlana na górnym panelu. Dolny natomiast zawiera informacje o jakości i rozmiarze zdjęć, na którą kartę są one zapisywane, balansie bieli oraz nagrywaniu dźwięku.

Live View

Tryb podglądu na żywo w Nikonie D6 uruchamiamy dedykowanym przyciskiem, znajdującym się na tylnej ściance aparatu pod prawym dolnym narożnikiem wyświetlacza LCD. Bezpośrednio przy nim znajduje się również przełącznik, którym wybieramy tryb fotografowania lub filmowania w LV. W trybie LV mamy dostęp wyłącznie do autofokusu działającego w oparciu o detekcję kontrastu, który niestety wypada blady przy tym, co oferuje np. Canon 1D X Mark III.

AF w live view może działać w trybie pojedynczym (AF-S), wówczas ostrość ustawiamy wciskając po prostu spust migawki do połowy lub przyciskiem AF-ON lub w trybie ciągłym (AF-F). W tym drugim, aparat na bieżąco koryguje ostrość obiektu znajdującego się w obrębie obszaru AF. Dopiero po wciśnięciu przycisku migawki do połowy ostrość zostaje zablokowana. Warto także wspomnieć, że w trybie live view, aparat na bieżąco przymyka przysłonę do wybranej wartości.

Jeżeli chodzi o wybór obszaru AF w trybie LV, mamy w tym zakresie cztery możliwości:

• AF z priorytetem twarzy,
• szerokie pole AF,
• normalne pole AF,
• AF ze śledzeniem ruchu.

Podczas fotografowania w LV możemy na ekranie wyświetlać różne informacje oraz dodatkowe elementy. Pomiędzy kolejnymi widokami przechodzimy przyciskiem info. Do dyspozycji mamy następujące podglądy (w każdym z nich, u dołu ekranu wyświetlane są informacje o parametrach ekspozycji, czułości, trybie pomiaru światła i liczbie zdjęć możliwych do wykonania):

• dodatkowe informacje,
• aktualny kadr bez dodatkowych informacji,
• siatka kadrowania,
• elektroniczna poziomica.

Wciskając przycisk i uzyskujemy dostęp do kolejnych opcji, mianowicie:

• obszar zdjęcia,
• funkcja D-Lighting,
• elektroniczna przednia kurtyna migawki,
• jasność monitora,
• balans bieli obrazu w live view,
• zoom podzielonego obrazu na wyświetlaczu,
• bezgłośne fotografowanie.

Przedostatnia pozycja na liście pojawiła się po raz pierwszy w modelu D810. Po jej aktywacji ekran dzielony jest pionowo na dwie części, a w każdej z nich wyświetlany jest fragment kadru po lewej i prawej stronie. Za pomocą przycisków z symbolem lupy widok możemy przybliżać i oddalać, a wybierakiem funkcyjnym przesuwać aktualny (z lewej lub prawej) fragment obrazu. W danym momencie operujemy lewym lub prawym widokiem, jeśli przesuwamy obraz na boki. Gdy z kolei manewrujemy góra-dół, oba obrazy przesuwają się symultanicznie. Przejście od jednego do drugiego dokonujemy za pomocą przycisku z symbolem klucza. Funkcja ta może być przydatna podczas precyzyjnego ustawiania położenia aparatu względem fotografowanego obiektu, czy dokładnego ustawiania ostrości z zachowaniem pożądanej głębi (np. przy wykorzystaniu obiektywów typu tilt-shift).

Filmy

Test trybu filmowego Nikona D6 został opublikowany w osobnym materiale.

Wizjer

Do dyspozycji w D6 mamy pentapryzmatyczny wizjer, który charakteryzuje się 100-procentowym pokryciem kadru w trybie FX. Powiększenie wynosi około 0.72x (dla 50 mm f/1.4). Odległość źrenicy wyjściowej równa jest 17 mm, a zakres dioptrażu zawiera się pomiędzy −3 a +1 1/m. Wizjer został wyposażony w matówkę BriteView Clear Matte Mark X typu B.

W wizjerze poza punktami AF możemy wyświetlić również siatkę kadrowania. Ponadto drabinka ekspozycji może służyć do wyświetlania elektronicznej poziomicy. Widoczne są także dodatkowe informacje o najważniejszych ustawieniach aparatu. Pochodzący z instrukcji obsługi aparatu schemat oraz pełną listę elementów wyświetlanych w wizjerze prezentujemy poniżej.

Podobnie jak w poprzednim modelu, trudno cokolwiek zarzucić wizjerowi w D6. Jest on duży i jasny oraz zapewnia komfort pracy na wysokim poziomie, zatem śmiało można go pochwalić. Pozostaje jednak faktem, że konkurencja oferuje nieco korzystniejsze powiększenia. W Canonie 1D X Mark III wynosi ono 0.76x, natomiast w Sony A9 – 0.78x (choć tu celownik jest elektroniczny).