Nikon D6 - test aparatu
7. Szumy i jakość obrazu w RAW
W przypadku obu konkurentów mamy do czynienia z wyraźnymi załamaniami na wykresie, co świadczy o wyraźniejszej redukcji szumu.
W Nikonie D6, tak samo jak w innych zaawansowanych lustrzankach tego producenta, w menu fotografowania odnajdziemy funkcję redukcji szumu przy wysokich czułościach. Dostępne ustawienia obejmują: wyłączona, zmniejszona, normalna oraz zwiększona. Jak działa odszumianie w D6 przy poszczególnych ustawieniach, można przekonać się na podstawie poniższej tabelki. Zdjęcia wykonaliśmy dla czułości ISO 12800 i 25600.
ISO 12800 | |||
|
|||
|
|||
|
|||
|
|||
ISO 25600 | |||
|
|||
|
|||
|
|||
|
Kolejne stopnie odszumiania sukcesywnie pozbawiają obraz zarówno zakłóceń obrazu, jak i detali. Naszym zdaniem ich siła została dobrana jednak rozsądnie i funkcja ta może się okazać użyteczna dla niektórych fotografujących. Dobre efekty zapewnia już ustawienie „umiarkowane”.
Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z D6 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Canonem 1D X Mark III i Sony A9. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.
Generalnie, jakość RAW-ów z D6 utrzymuje się na bardzo dobrym poziomie w bardzo szerokim zakresie czułości. Nie możemy narzekać ani na odtworzenie detali – jak na sensor 20-megapikselowy – ani na ilość szumu. W podobnym tonie możemy się wypowiadać o EOS-ie, który w większości prezentuje wyraźnie zbliżoną do D6 jakość zdjęć. Porównanie nieco utrudnia fakt, że wycinki z Canona są po prostu ciemniejsze. Sony z kolei cechuje się wyższym poziomem szumu.
Przejdźmy teraz do sprawdzenia, co w temacie szumów pokażą nam konkretne liczby. Wyniki pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów prezentujemy poniżej. Ze względu na bardzo szeroki zakres czułości, w celu zachowania lepszej czytelności dane prezentujemy na dwóch wykresach.
Na powyższym wykresie, w przeważającym zakresie czułości nie dostrzegamy większych nieprawidłowości, a przebiegi dla poszczególnych składowych szumu mają charakter wykładniczy. Niewielkie załamania dostrzegamy dopiero dla rozszerzonych wartości Hi4 i Hi5.
Spójrzmy teraz na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla D6, EOS-a 1D X Mark III oraz Sony A9. Ze względu bardzo szeroki zakres czułości w Nikonie, zakres ISO na wykresie ograniczyliśmy do wartości 204800 (Hi1).
Wyniki dla Nikona i Canona aż do nastawy ISO 12800 praktycznie się pokrywają. Przy ISO 25600 widzimy lekką przewagę D6 (ok. 1/3 EV). Dla tej samej wartości ISO, pomiędzy Nikonem i A9 jest ok. 2/3 EV różnicy.
Tradycyjnie, na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Tutaj także zastosowaliśmy podział na dwa wykresy.
Darki
Wspominaliśmy już wcześniej, że Nikon D6 może zapisywać RAW-y między innymi w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 500–1500. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 200 000 zliczeń.
RAW | |||
ISO | Dark Frame | Crop | Histogram |
50 | |||
100 | |||
200 | |||
400 | |||
800 | |||
1600 | |||
3200 | |||
6400 | |||
12800 | |||
25600 | |||
51200 | |||
102400 | |||
204800 | |||
409600 | |||
819200 | |||
1638400 | |||
3276800 |
Podobnie jak u poprzednika, w D6 histogramy także nie mają swojego maksimum w zerze, aczkolwiek bias podniesiono z ok. 400 do ok. 1000. Przy wzrastającej czułości rozkłady stają się coraz szersze, a do wartości ISO 12800 kształt histogramów z grubsza przypomina rozkład Poissona. Od ISO 51200 odchylenie standardowe przekracza średni poziom sygnału, a histogramy bardzo się wypłaszczają. Poziom szumu dla czułości rozszerzonych jest naprawdę bardzo wysoki.
Do darków można mieć lekkie zastrzeżenia, ale dopiero od ISO 25600. Widoczne są niejednorodności w postaci nieregularnie występujących jaśniejszych stref.
ISO | średni poziom sygnału | odchylenie standardowe |
50 | 1008.6 | 6.5 |
100 | 1008.6 | 6.5 |
200 | 1007.8 | 7.7 |
400 | 1007.6 | 10.9 |
800 | 1007.9 | 16.9 |
1600 | 1007.8 | 26.7 |
3200 | 1005.6 | 48.3 |
6400 | 1002.6 | 96.4 |
12800 | 1002.1 | 155.3 |
25600 | 987.6 | 332.6 |
51200 | 962.6 | 681.7 |
102400 | 1014.9 | 1257.3 |
204800 | 1319.3 | 2172 |
409600 | 2086 | 3841 |
819200 | 3016 | 5105 |
1638400 | 4006 | 6239 |
3276800 | 4918 | 7037 |
Na zakończenie prezentujemy jeszcze darki w formacie JPEG, w przypadku których również daje się zauważyć wspomniane wcześniej niejednorodności pojawiające się na wysokich czułościach.
JPEG | |||
ISO | Dark Frame | Crop | |
50 | |||
100 | |||
200 | |||
400 | |||
800 | |||
1600 | |||
3200 | |||
6400 | |||
12800 | |||
25600 | |||
51200 | |||
102400 | |||
204800 | |||
409600 | |||
819200 | |||
1638400 | |||
3276800 |