W przypadku obu konkurentów mamy do czynienia z wyraźnymi załamaniami na wykresie, co świadczy o wyraźniejszej redukcji szumu.

W Nikonie D6, tak samo jak w innych zaawansowanych lustrzankach tego producenta, w menu fotografowania odnajdziemy funkcję redukcji szumu przy wysokich czułościach. Dostępne ustawienia obejmują: wyłączona, zmniejszona, normalna oraz zwiększona. Jak działa odszumianie w D6 przy poszczególnych ustawieniach, można przekonać się na podstawie poniższej tabelki. Zdjęcia wykonaliśmy dla czułości ISO 12800 i 25600.

ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie umiarkowane
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie umiarkowane
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone

Kolejne stopnie odszumiania sukcesywnie pozbawiają obraz zarówno zakłóceń obrazu, jak i detali. Naszym zdaniem ich siła została dobrana jednak rozsądnie i funkcja ta może się okazać użyteczna dla niektórych fotografujących. Dobre efekty zapewnia już ustawienie „umiarkowane”.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z D6 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Canonem 1D X Mark III i Sony A9. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Generalnie, jakość RAW-ów z D6 utrzymuje się na bardzo dobrym poziomie w bardzo szerokim zakresie czułości. Nie możemy narzekać ani na odtworzenie detali – jak na sensor 20-megapikselowy – ani na ilość szumu. W podobnym tonie możemy się wypowiadać o EOS-ie, który w większości prezentuje wyraźnie zbliżoną do D6 jakość zdjęć. Porównanie nieco utrudnia fakt, że wycinki z Canona są po prostu ciemniejsze. Sony z kolei cechuje się wyższym poziomem szumu.

Przejdźmy teraz do sprawdzenia, co w temacie szumów pokażą nam konkretne liczby. Wyniki pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów prezentujemy poniżej. Ze względu na bardzo szeroki zakres czułości, w celu zachowania lepszej czytelności dane prezentujemy na dwóch wykresach.

Na powyższym wykresie, w przeważającym zakresie czułości nie dostrzegamy większych nieprawidłowości, a przebiegi dla poszczególnych składowych szumu mają charakter wykładniczy. Niewielkie załamania dostrzegamy dopiero dla rozszerzonych wartości Hi4 i Hi5.

Spójrzmy teraz na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla D6, EOS-a 1D X Mark III oraz Sony A9. Ze względu bardzo szeroki zakres czułości w Nikonie, zakres ISO na wykresie ograniczyliśmy do wartości 204800 (Hi1).

Wyniki dla Nikona i Canona aż do nastawy ISO 12800 praktycznie się pokrywają. Przy ISO 25600 widzimy lekką przewagę D6 (ok. 1/3 EV). Dla tej samej wartości ISO, pomiędzy Nikonem i A9 jest ok. 2/3 EV różnicy.

Tradycyjnie, na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Tutaj także zastosowaliśmy podział na dwa wykresy.

Darki

Wspominaliśmy już wcześniej, że Nikon D6 może zapisywać RAW-y między innymi w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 500–1500. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 200 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800
409600
819200
1638400
3276800

Podobnie jak u poprzednika, w D6 histogramy także nie mają swojego maksimum w zerze, aczkolwiek bias podniesiono z ok. 400 do ok. 1000. Przy wzrastającej czułości rozkłady stają się coraz szersze, a do wartości ISO 12800 kształt histogramów z grubsza przypomina rozkład Poissona. Od ISO 51200 odchylenie standardowe przekracza średni poziom sygnału, a histogramy bardzo się wypłaszczają. Poziom szumu dla czułości rozszerzonych jest naprawdę bardzo wysoki.

Do darków można mieć lekkie zastrzeżenia, ale dopiero od ISO 25600. Widoczne są niejednorodności w postaci nieregularnie występujących jaśniejszych stref.

Na zakończenie prezentujemy jeszcze darki w formacie JPEG, w przypadku których również daje się zauważyć wspomniane wcześniej niejednorodności pojawiające się na wysokich czułościach.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800
409600
819200
1638400
3276800