Test rozdzielczości przeprowadziliśmy więc w oparciu o pliki RAW z Nikona D500. W jego przypadku najwybitniejsze obiektywy stałoogniskowe przekraczają wartości 80 lpmm, bardzo dobre docierają do 75–80 lpmm, a poziom przyzwoitości ustalony jest w okolicach 41–43 lpmm.

Zobaczmy więc jak na tym tle wypada testowany Nikkor 8-15 mm. Jego zachowanie w centrum kadru, dla ogniskowych 8, 12 i 15 mm, jest przedstawione na poniższym wykresie.

Najlepiej wypada tutaj najkrótsza ogniskowa, która od maksymalnego otworu względnego po przysłonę f/5.6 notuje wyniki na świetnym poziomie 75-76 lpmm. Tylko minimalnie gorzej wypada środek zakresu ogniskowych, ale i tam, na f/5.6 mamy rezultaty podchodzące pod 74 lpmm. Najsłabiej prezentuje się maksymalna ogniskowa i jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy jest spadające światło. Tutaj maksymalnym otworem względnym jest już f/4.5 i na f/5.6 trudno obiektywowi osiągać tak wysokie wartości, jak dzieje się to na krótszych ogniskowych, gdzie miejsca na przymykanie jest więcej. Maksymalny uzyskany wynik to jednak 67 lpmm, a więc wciąż poziom bardzo dobry. W centrum kadru słabych punktów nie ma więc wcale.

Zobaczmy teraz jak sytuacja wygląda na brzegu kadru. Odpowiedni wykres znajduje się poniżej.

W samych superlatywach możemy wypowiadać się o zachowaniu na najkrótszej ogniskowej. W okolicach maksymalnego otworu względnego notujemy wyniki na bardzo rozsądnym poziomie 50 lpmm, a po przymknięciu przysłony dostajemy rezultaty wyraźnie przekraczające 60 lpmm. Zachowanie w zakresie 12-15 mm jest jednak wyraźnie gorsze. Na maksymalnym otworze względnym osiągamy jednak wyniki, które można uznać za użyteczne, a po przymknięciu przysłony możemy cieszyć się w miarę rozsądnymi wartościami w okolicach 50 lpmm.

Obie specyficzne konstrukcje Canona i Nikona trudno bezpośrednio ze sobą porównywać, bo przetestowaliśmy je na różnych matrycach, o zauważalnie różniącej się gęstości liniowej pikseli. Wydaje się jednak, że Canon trochę lepiej wypada w centrum kadru, natomiast Nikkor pokazuje mniejsze różnice pomiędzy centrum a brzegiem kadru i lepiej prezentuje się na brzegu kadru, szczególnie dla okolic maksymalnego otworu względnego. Obie konstrukcje są jednak ciekawe, ostre i dają mnóstwo frajdy z użytkowania.

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

Nikon D500, JPEG, 8 mm, f/4.0

Nikon D500, JPEG, 15 mm, f/4.5