Zobaczmy, jak na tym tle wyglądają osiągi Samyanga 2.8/24 FE. Wyniki, jakie uzyskał on w centrum kadru, na brzegu matrycy APS-C i na brzegu pełnej klatki są zaprezentowane na poniższym wykresie.

W centrum kadru, na maksymalnym otworze względnym, mamy niezbyt imponujący, choć znajdujący się trochę powyżej poziomu przyzwoitości rezultat sięgający prawie 43 lpmm. Wraz z przymykaniem przysłony jakość obrazu szybko się jednak poprawia, by osiągnąć swoje maksimum na f/5.6 z wynikiem w okolicach prawie 58 lpmm. To pozwala uzyskiwać ostre obrazy, ale nie możemy powiedzieć, że testowany obiektyw czymkolwiek nam zaimponował. Wspominana na wstępie Tokina dawała MTF-y o kilkanaście lpmm wyższe. Sam Samyang pokazał zresztą, że potrafi robić małe i lekkie obiektywy, które dają lepsze osiągi. Wystarczy przypomnieć model Samyang AF 35 mm f/2.8 FE, który potrafił przekraczać poziom 60 lpmm.

Połączenie bardzo małych rozmiarów, szerokiego kąta widzenia i dużego, pełnoklatkowego detektora, który znajduje się blisko tylnej soczewki obiektywu, to ekstremalnie wysokie zawieszenie poprzeczki w kategorii jakości obrazu na brzegu kadru. Nie spodziewaliśmy się tutaj dobrych wyników i faktycznie ich nie ma. Zachowanie na brzegu matrycy APS-C jest tylko nieznacznie lepsze od tego, co widzimy na brzegu pełnej klatki. W obu przypadkach, w szerokiej okolicy maksymalnego otworu względnego jakość obrazu jest słaba i aby wprowadzić ją na rozsądny poziom, musimy użyć przysłony w okolicach f/8.0.

Podsumowując, nikt z nas nie oczekiwał tutaj wyników bliskich rekordowym. Z drugiej strony, spodziewaliśmy się trochę lepszych osiągów od tych, jakie zanotowaliśmy. Największy niedosyt mamy w stosunku do tego, co widać na brzegu kadru. Kompromisy poszły tutaj trochę za daleko.

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

A7R II, JPEG, f/2.8

A7R II, JPEG, f/5.6