Do ergonomii nie mamy zastrzeżeń. Wyraźnie zarysowana rękojeść wyściełana gumowym tworzywem zapewnia wygodę trzymania, lecz nie mamy podparcia dla małego palca. Elementy sterujące są dobrze rozmieszczone, a większość z nich jest konfigurowalna. Niektórym osobom może brakować drugiego pokrętła sterującego. Dla mniej zaawansowanych użytkowników dostępna jest opcja wyświetlania menu graficznie zbliżona do smartfonów.

Do dyspozycji mamy następujące tryby fotografowania:

• A+ – Inteligentna scena auto,
• P – tryb półautomatyczny,
• Tv – preselekcja czasu,
• Av – preselekcja przysłony,
• M – tryb ustawień ręcznych,
• Nagrywanie filmu,
• Filtry twórcze,
• Specjalne ujęcie (SCN),
• Hybrydowy automatyczny (tworzy przegląd filmowy).

  
  

  W ramach trybu SCN dostępne są następujące programy:

  • Twórcze wspomaganie,
  • Autoportret,
  • Portrety,
  • Gładka cera,
  • Krajobrazy,
  • Sport,
  • Panoramowanie,
  • Małe odległości,
  • Żywność,
  • Nocne portrety,
  • Zdjęcia nocne z ręki,
  • Kontrola podświetlenia HDR,
  • Tryb cichy.
  
  

  Tryb hybrydowy charakteryzuje się możliwością automatycznej rejestracji 1-sekundowych ujęć sprzed wciśnięcia spustu migawki. Aparat komponuje z nich film będący zapisem wydarzeń z danego dnia. Należy pamiętać, że rejestrowany jest także dźwięk oraz że korzystanie z tego trybu powoduje szybsze wyczerpywanie się baterii.

  Obiektywy

  Oferta obiektywów w systemie EOS M jest skromna, bowiem w ofercie znajduje się jedynie 8 obiektywów konstrukcji Canona. Producent oferuje adapter EF-EOS M umożliwiający korzystanie z obiektywów z mocowaniem EF oraz EF-S.

  

  Kilku producentów niezależnych oferuje instrumenty optyczne z mocowaniem EOS M. Należą do nich firmy: IBE Optics, Meike, Mitakon, Samyang, Sigma, Tamron czy Venus Optics.

  Szybkość

  Ogólna obsługa EOS-a, czyli przeglądanie menu, dokonywanie ustawień, odtwarzanie zdjęć oraz ich usuwanie odbywa się płynnie. Również przy wyświetlaniu kolejnych poziomów miniaturek nie napotkamy opóźnień. Jedyną czasochłonną operacją jest składanie zdjęć HDR, które zajmuje ok. 5 sekund.

  O szybkości pracy aparatu podczas fotografowania świadczą testy, które podsumowuje poniższa tabela.

  Start (czas do pierwszego zdjęcia)	Opóźnienie rejestracji zdjęcia
  1.17 s	0.3 s

  
  

  Zdjęcia seryjne

  Canon EOS M50 Mark II oferuje dwa tryby zdjęć seryjnych:

  • szybki 10 kl/s,
  • wolny 4 kl/s.

  Test wykonaliśmy z kartą SanDisk SDHC UHS-II Extreme PRO 16 GB 1867x, przy czułości wynoszącej 1600 ISO i czasie migawki ustawionym na 1/1000 sekundy. Zdjęcia w RAW zajmowały około 39.2 MB, a pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 6000×4000 pikseli około 15.9 MB.

  Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.
  
  
  
  

  W tabelce przedstawiamy podsumowanie wykresów.

  Tryb / Format	Ilość zdjęć	Średnia prędkość [kl/s]	Prędkość zapisu do bufora [kl/s]
  CH RAW+JPEG	38	1.27	10
  CH JPEG	148	4.9	10
  CL RAW+JPEG	39	1,3	5
  CL JPEG	121	4	4.5

  
  

  Aparat bez trudu osiąga deklarowane 10 kl/s, ale seria nie trwa długo. Po zapełnieniu bufora w każdym z testów rejestracja odbywa się dość nieregularnie, a najbardziej to widać przy klasycznych plikach RAW.

  Stabilizacja obrazu

  Canon EOS M50 Mark II, podobnie jak lustrzanki tego producenta, nie ma wbudowanej stabilizacji matrycy.

  Czyszczenie matrycy

  Testowany aparat został wyposażony w system samoczyszczenia matrycy, który można uruchomić w dowolnym momencie oraz aktywować jego automatyczne działanie przy każdym włączeniu i wyłączeniu aparatu.

  Podczas ponad dwóch tygodni testów mieliśmy aktywną opcję automatycznego czyszczenia przy włączaniu i wyłączaniu aparatu. Wielokrotne zmiany obiektywów nie spowodowały, by na matrycy osiadły pyłki niedające się usunąć. Możemy zatem uznać, że mechanizm czyszczący działa efektywnie.

  Łączność bezprzewodowa

  Canon M50 Mark II posiada moduł łączności Wi-Fi z obsługą NFC. Możemy użyć go do:

  • przesyłania obrazów między aparatami,
  • połączenia ze smartfonem – umożliwia przeglądanie zdjęć, kopiowanie (także RAW) oraz zdalne wyzwalanie migawki,
  • drukowania obrazów na drukarce Wi-Fi,
  • zdalnej obsługi aparatu za pomocą programu EOS Utility,
  • wysyłania obrazów do serwisu internetowego Canon Image Gateway,
  • oglądania obrazów na ekranie telewizora.
  Do połączenia aparatu ze smartfonem konieczne jest zainstalowanie w telefonie aplikacji Camera Connect. Po dokonaniu połączenia aparatu i telefonu w aplikacji wybieramy jeden z trybów pracy. Na ekranie smartfona widzimy aktualny podgląd kadru, a dodatkowo możemy wyświetlić informacje o ustawieniach fotografowania.

  Możemy zmieniać podstawowe parametry ekspozycji, takie jak czas migawki, wartość przysłony, czułość ISO, kompensację ekspozycji, tryb wyzwalania migawki czy obszar AF. Ostrość ustawiana jest automatycznie po dotknięciu ekranu podglądu na telefonie.

  Łączność Wi-Fi działa bardzo dobrze. Jeśli posiadamy w smartfonie moduł NFC, do nawiązania połączenia wystarczy zbliżyć urządzenia. Drobne opóźnienia zauważyliśmy po oddaleniu się od aparatu na odległość 30 m.

  Lampa błyskowa

  W aparacie M50 Mark II zastosowano wbudowaną lampę błyskową, której liczba przewodnia wynosi 5 (dla ISO 100). Regulacji mocy błysku można dokonywać w zakresie ±2 EV ze skokiem 1/3. Czas synchronizacji błysku wynosi 1/200 s. Tryby pracy lampy błyskowej to:

  • włączona (błysk przy każdym zdjęciu),
  • błysk + długi czas naświetlania,
  • wyłączona.
  Dodatkowe opcje dotyczące lampy błyskowej obejmują:
  • tryb błysku: E-TTL II lub manualny (moc maksymalna, średnia lub minimalna),
  • pomiar E-TTL II: wielosegmentowy lub uśredniony,
  • funkcja redukcji efektu czerwonych oczu,
  • tryb synchronizacji: pierwsza lub druga kurtyna migawki.

  W celu porównania siły błysku wykonaliśmy zdjęcie przy czułości ISO 100, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0 – takie nastawy całkowicie odcięły światło zastane. Wszystkie pozostałe ustawienia, wraz z kompensacją błysku – pozostawiliśmy w pozycji neutralnej. Poniżej przedstawiamy zdjęcia w trybie manualnym (M) z opisanymi wcześniej parametrami i w trybie półautomatycznym (P) przy nastawionej czułości ISO 100.

  Tryb M	Tryb P (Auto ISO)

  
  

  Autofokus

  W aparacie EOS M50 Mark II zastosowano system Dual Pixel CMOS AF, który wykorzystuje wbudowane w matrycę podwójne fotodiody do detekcji fazy. Zakres pomiaru zawiera się w przedziale od −2 do 18 EV (dla ISO 100). W słabych warunkach oświetleniowych pracę autofokusa wspomagać może wbudowana dioda LED.

  Autofokus może pracować w trybie pojedynczym (One-Shot AF) lub ciągłym (Servo AF). Do wyboru mamy następujące tryby obszaru ostrości:

  • wykrywanie twarzy z funkcją śledzenia AF (automatyczna detekcja na podstawie całego obszaru AF z 143 lub 99 obszarów ostrości),
  • płynny strefowy AF,
  • jednopunktowy AF.
  W trybie jednopunktowego AF możemy wybrać wielkość ramki.

  W trybie manualnej ostrości możemy powiększyć obraz (5- lub 10-krotnie). Dodatkowo możemy skorzystać z funkcji focus peaking.

  Szybkość AF jest dobra, testując aparat z trzema obiektywami systemowymi nie napotkaliśmy problemów w użytkowaniu w czasie słonecznego dnia czy w warunkach ograniczonego oświetlenia. Do pracy autofokusu śledzącego twarz czy oko też nie mamy uwag.

  Standardowo w teście celności autofokusu wykonujemy serię 40 zdjęć. Przysłonę w obiektywie ustawiamy na f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

  

  Widzimy wyrażnie, że wszystkie próby lokują się w pierwszych trzech słupkach błędu. Oznacza to, że w obu testowanych warunkach oświetleniowych celność układu AF jest wysoka.

  Spójrzmy na porównanie z innymi aparatami, dla warunków światła studyjnego 5500K.

  

  Porównując do Panasonika DMC-GX9 czy Sony A6600 można odnieść wrażenie, że testowany aparat radzi sobie gorzej. Jednak różnica nie jest duża i w codziennych zastosowaniach niezauważalna.

  Pomiar ekspozycji

  System pomiaru światła w M50 Mark II działa w zakresie od 0 do 20 EV (ISO 100) i może pracować w następujących trybach:

  • wielosegmentowym,
  • centralnie ważonym,
  • skupionym,
  • punktowym.
  Kompensacja ekspozycji może odbywać się w zakresie ±3 EV ze skokiem 1/3 EV.

  Dostępny jest też tryb bracketingu, który umożliwia wykonanie 3 zdjęć o maksymalnej różnicy ±2 EV z regulowanym skokiem.

  Podczas testu wielosegmentowy pomiar światła w aparacie spisywał się dobrze. Zmierzony błąd pomiaru segmentowego wyniósł −0.3.