Standardowe parametry modyfikujące wygląd zdjęć JPEG znajdziemy pod opcją „Styl obrazów” (trzecia zakładka menu fotografowania), czyli tak jak w innych aparatach systemu EOS. Do wyboru mamy następujące style: Auto, Standard, Portret, Krajobraz, Szczegóły, Neutralny, Dokładny, Monochromatyczny i Użytkownika 1, 2, 3. Każdy z nich (poza monochromatycznym) może być regulowany w pod względem ostrości (8-stopniowa skala siły wyostrzania oraz dwa dodatkowe parametry: precyzja i próg, regulowane w 5-stopniowej skali; więcej na ten temat w rozdziale 4) oraz kontrastu, nasycenia i tonacji (9-stopniowe skale). W przypadku stylu monochromatycznego mamy następujące parametry: ostrość, kontrast, efekt filtru (brak, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz efekt tonalny (brak, sepia, niebieski, purpurowy, zielony). Oprócz tego, w czwartej zakładce menu fotografowania mamy opcję „przejrzystość”, regulowaną w 9-stopniowej skali.

W Canonie R8 mamy natywny zakres czułości od ISO 100 do 102400 z krokiem 1 lub 1/3 EV. Istnieje również możliwość rozszerzenia zakresu o czułości programowe w dół do ISO 50 oraz w górę do ISO 204800. Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Nikona Z6 II Panasonic S5 II.

Wycinki JPEG-ów z EOS-a R8 prezentują się bardzo korzystnie. Szczegółowość obrazów na niskich nastawach ISO nie daje żadnych powodów do narzekań, podobnie zresztą jak w przypadku obu konkurentów. Pozostaje faktem, że już na pierwszy rzut oka zdjęcia z Lumiksa S5 II wydają się ostrzejsze, wynika to jednak z wyostrzania aplikowanego do plików JPEG.

Przy wysokich czułościach jakość zdjęć pozostaje na dobrym poziomie. Szumu za bardzo nie widać, a ślady jego usuwania nie rzucają się bardzo w oczy. Prawdę mówiąc, nawet przy ISO 12800 JPEG-i z R8 oferują całkiem zadowalającą jakość.

Wyostrzanie

W Canonie R8 mamy do dyspozycji 8-stopniową skalę siły wyostrzania (od 0 do 7) oraz dwa dodatkowe parametry: precyzja i próg regulowane w 5-stopniowej skali. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w rozdziale czwartym. Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć naszej scenki zapisanych jako JPEG-i z najniższą siłą wyostrzania oraz na poziomie 3 i 7. Parametry precyzja i próg ustawione były na wartość 2 (domyślną dla Neutralnego stylu obrazu). Zdjęcia wykonane zostały na czułości ISO 100.

Canon R8, ISO 100
wyostrzenie 0
wyostrzenie 3
wyostrzenie 7

Na podstawie powyższych zdjęć możemy stwierdzić, że już przy ustawieniu „3” obraz jest już dość mocno wyostrzony i nie polecamy stosować wyższych wartości (szczególnie maksymalnej, gdzie obraz wygląda zdecydowanie nienaturalnie).

Tryb HDR

Podobnie jak w wielu innych EOS-ach, także R8 oferuje tryb zdjęć HDR. Aparat w tym trybie wykonuje trzy zdjęcia, a różnica w naświetleniu pomiędzy nimi może być kontrolowana automatycznie lub ręcznie przez fotografa. W przypadku ręcznej kontroli użytkownik ma do wyboru trzy warianty: ±1 EV, ±2 EV, ±3 EV. Do dyspozycji mamy format JPEG, RAW oraz HEIF. Kolejna opcja pozwala nam wybrać, czy tryb HDR ma działać tylko jednorazowo (dla pojedynczego ujęcia) czy ma być aktywny przez cały czas (do momentu jego wyłączenia). Zdjęć w trybie HDR nie musimy wykonywać ze statywu. W ustawieniach bowiem mamy opcję automatycznego wyrównywania, która pozwoli skorygować ewentualne przesunięcia pomiędzy zdjęciami, jeśli będziemy fotografować z ręki. Trzeba jednak mieć świadomość, że przy aktywnej opcji wyrównywania zdjęć wynikowy obraz nie obejmuje całego oryginalnego kadru.

Przykładowe zdjęcia z użyciem ww. funkcji można zobaczyć np. w teście 6D Mark II.

Format HEIF

R8 jest kolejnym EOS-em wspierającym format HEIF (High Efficiency Image Format). Aby z niego skorzystać, musimy wpierw go aktywować w menu fotografowania (druga zakładka). Zastępuje on wówczas format JPEG, czyli możemy rejestrować zdjęcia HIF albo RAW+HIF. Plik HIF ma 10-bitową głębię kolorów (standard ITU-R BT.2100), wydajniejszą niż JPEG kompresję i oferuje poszerzenie dynamiki tonalnej sceny przede wszystkim w jasnych partiach obrazu. Polega to na korekcie krzywej tonalnej opartej o standard HDR PQ (perceptual quantization). Należy jednak pamiętać, że da nam on wymierne korzyści wyłącznie wtedy, gdy korzystamy z kompatybilnego ekranu (monitora, telewizora) HDR.

Format HEIF nie jest wprawdzie dziś szczególnie popularny, ale zysk jakości wynikający z lepszych parametrów technicznych jest nie do przecenienia. Pliki są kompatybilne zarówno z oprogramowaniem producenta (Digital Photo Professional), produktami Adobe jak i niektórymi innymi programami.

Niestety, ekran LCD w R8 nie jest wyświetlaczem typu HDR, ale dostępna jest opcja symulacji tego efektu. W menu aparatu znajdziemy też opcję konwersji plików HEIF do JPEG-ów.