Na początku tego rozdziału pokazujemy tradycyjnie wykres prezentujący wyniki pomiaru szumu zarejestrowanego na zdjęciach JPEG. Na jego podstawie widzimy, że odszumianie na zdjęciach JPEG z pewnością jest obecne i całkiem wyraźne. Szczególnie od ISO 800 gdzie poszczególne składowe przyjmują bardzo zbliżone wartości. Załamania w przebiegach krzywych nie są natomiast zbytnio widoczne, choć do wykładniczego charakteru wzrostu trochę brakuje.

----- R E K L A M A -----

Fujifilm X-T5 posiada 9-stopniową skalę odszumiania JPEG-ów. W poniższej tabelce prezentujemy wycinki zdjęć obrazujące intensywność odszumiania na minimalnym (−4), średnim (0) oraz maksymalnym (+4) poziomie, na zdjęciach wykonanych przy czułości ISO 6400 i 12800.

ISO 6400
Odszumianie −4
Odszumianie 0
Odszumianie +4
ISO 12800
Odszumianie −4
Odszumianie 0
Odszumianie +4

Przy ustawieniu "0" obserwujemy wprawdzie mniej szumu, ale odbywa się to kosztem utraty detali. Ostatecznie ten poziom można uznać za użyteczny, w przeciwieństwie do wyższych nastaw. Przy "+4" obraz zaczyna przypominać przysłowiową „akwarelę”.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z X-T5 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy zdjęcia z aparatów Canon EOS R7 oraz Sony A6700. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

40-megapikselowy sensor oferuje zdjęcia o wysokiej rozdzielczości i szczegółowości na niskich nastawach ISO. Przy korzystaniu wysokich czułości, wizualne różnice pomiędzy poszczególnymi modelami są stosunkowo nieduże i właściwie trudno wybrać faworyta naszego zestawienia. Przy ISO 3200 poziom szumu na zdjęciach z X-T5 jest całkiem rozsądny, lecz wyraźnie zwiększa się po podniesieniu czułości o 1 EV. Z tego względu, naszym zdaniem lepiej nie wykraczać ponad nastawę 3200.

Sprawdźmy teraz, jak nasza wizualna ocena przekłada się na konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

Do przebiegu wykresu nie mamy zastrzeżeń. Wraz ze wzrostem czułości szum rośnie wykładniczo i nie widzimy niepokojących załamań. Dodatkowo, poszczególne składowe szumu są wyraźnie oddzielone. Nic zatem nie wskazuje na to, by surowe pliki były odszumiane.

Spójrzmy jeszcze na porównanie poziomu szumu pomiędzy testowanym modelem a aparatami konkurencji. W tym celu zestawiamy ze sobą na wykresie wartości składowej luminancji.

Od ISO 3200 najniższy poziom szumu notuje Panasonic G9 II. Ponieważ w tym aparacie stosowane jest odszumianie RAW-ów, nie będziemy go brać pod uwagę w naszym porównaniu. Jeśli chodzi o pozostałe modele, dla nastawy ISO 6400 X-T5 i A6700 wypadają bardzo podobnie (Sony ciut lepiej) i mają ok. 1/2 EV przewagi nad EOS-em R7.

Prezentujemy również wykres wykonany na postawie 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG, jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Natomiast surowe pliki wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób TIFF-y konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku X-T5 zakres ten wynosi od 800 do 1200. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 1 000 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
64
125
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200

Na początek warto zauważyć, że matryca X-Tran CMOS HR piątej generacji posiada bias na tym samym, dość wysokim poziomie około 1024, co jej czwarta implementacja.

Jeżeli chodzi o wygląd histogramów, to do ISO 3200 ich kształt nie budzi większych zastrzeżeń. Dalej widzimy zaburzenie kształtu rozkładu Poissona. Same darki natomiast wyglądają naprawdę dobrze, a niejednorodności, jakie obserwujemy, są w zasadzie minimalne.

Po raz kolejny w aparacie Fujifilm zauważamy błąd wskazań czasu naświetlania. Do 120 sekund, wszystko jest w porządku. Gdy naświetlamy 150 sekund, w EXIF-ie zdjęcia pojawia się informacja o ekspozycji o 10 sekund dłuższej. Z kolei w przypadku naszych darków, zamiast 180 sekund widzimy 200 sekund. Co ciekawe, zegar w aparacie odliczający czas przy dłuższych ekspozycjach działa bez zarzutu, co potwierdza równoległy pomiar zewnętrznym stoperem.

ISO	średni poziom sygnału	odchylenie standardowe
64	1023	3.1
125	1022	3.1
200	1022	4.3
400	1023	7
800	1020	10.4
1600	1017	20.5
3200	1015	42.2
6400	1023	78.8
12800	1025	137
25600	1026	146
51200	1028	167

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
64
125
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200