Sony FE 35 mm f/1.4 GM - test obiektywu
8. Winietowanie
A7R II, APS-C, f/1.4 | A7R II, APS-C, f/2.0 |
Na maksymalnym otworze względnym winietowanie daje się zauważyć, bo sięga tam ono 32% (−1.12 EV). Problemy kończą się jednak na przysłonie f/2.0, bo omawiana wada spada tam do 17% (−0.56 EV). Na f/2.8 zmniejsza się ona dodatkowo do 15% (−0.46 EV). Dalsze przymykanie przysłony nie ma już mierzalnego wpływu na winietowanie.
Po przejściu na większą matrycę pełnoklatkową problemów jest znacznie więcej i wyraźnie widać to na poniższych zdjęciach.
A7R II, FF, f/1.4 | A7R II, FF, f/2.0 |
A7R II, FF, f/2.8 | A7R II, FF, f/4.0 |
Ubytek światła na maksymalnym otworze względnym jest naprawdę ogromny, bo sięga aż 66% (−3.08 EV). Winietowanie bez trudu zauważymy też na przysłonie f/2.0, gdzie wynosi ono 50% (−2.00 EV). Co więcej, dalsze przymykanie przysłony wcale nie pomaga tak, jak byśmy tego oczekiwali. Na f/2.8 spadek jasności w rogach kadru wynosi 43% (−1.63 EV), na f/4.0 zmniejsza się do 37% (−1.34 EV) i dalej przestaje reagować na przymykanie przysłony. Naprawdę trudno nie narzekać na takie osiągi.
Sony A7R II, JPEG, f/1.4 |
Poniżej pokazujemy uśredniony w koncentrycznych kręgach przebieg spadku jasności wraz z oddalaniem się od centrum kadru. Wartość liczbowa podana w procentach na każdym rysunku mówi nam, jaką powierzchnię ma obszar ograniczony od góry i z prawej strony wartością 100%, a z dołu prezentowaną krzywą. Mówi nam ona tym samym, ile całościowo światła jest traconego przez efekt winietowania. Proszę nie mylić tych procentów z procentami podawanymi na początku niniejszego rozdziału, bo nie są one ze sobą bezpośrednio powiązane.