Szczegółowość obrazu

Szczegółowość obrazu oraz obecność artefaktów takich jak mora i aliasing badamy nagrywając testowanym aparatem tablicę ISO 12233, tak by wypełniła ona kadr w pionie przy danych proporcjach obrazu. Analiza ma charakter jakościowy, jej wynikiem nie są wartości liczbowe.

W przypadku testowanego aparatu, ze względu na małą liczbę trybów nagrywania, zdecydowaliśmy się umieścić tryby 4K oraz Full HD w jednym filmie.

Na plus należy nowemu Pentaksowi policzyć brak różnic w jakości obrazu w danym trybie nagrywania niezależnie od wybranego klatkażu. Całkiem nieźle prezentuje się też jakość obrazu w 4K. Co prawda szczegółowość mogłaby być odrobinę lepsza, ale za to niewiele jest aliasingu, kolorowych przebarwień czy innych artefaktów.

Jakość obrazu Full HD jest niestety dość przeciętna. Sama szczegółowość nie jest jeszcze zła, ale kolorowych przebarwień jest zdecydowanie za dużo – nasza tablica testowa jest czarno-biała, a nie czarno-biało-różowa.

Wyostrzanie

Pentax K-3 III oferuje dwie nastawy odpowiadające za wyostrzanie – noszą one nazwy „ostrość” oraz „precyzyjna ostrość” i obie mają 9-stopniową skalę od −4 do +4 z krokiem jednostkowym.

Typową oznaką procesu wyostrzania w surowym materiale filmowym jest schodkowanie widoczne na ukośnych krawędziach. Cały powyższy test, podobnie jak testy fotograficzne, wykonaliśmy na minimalnym poziomie wyostrzania obrazu dostępnym w aparacie. Spójrzmy teraz, jak zwiększenie poziomu obu nastaw odpowiedzialnych za wyostrzanie wpływa na obraz:

Wydaje się, że ani „ostrość” ani „precyzyjna ostrość” nie mają żadnego praktycznego wpływu na obraz. Oczywiście nie pochwalamy takiego zachowania, niemniej jednak na usprawiedliwienie testowanego aparatu możemy napisać, że wymuszany przez korpus poziom wyostrzania jest niski i obraz nie ma wynikających z jego obecności artefaktów.

Szum

Szum w filmach, podobnie jak na zdjęciach, oceniamy w oparciu o scenkę testową, zarejestrowaną na różnych czułościach przy wyłączonej redukcji szumu w aparacie. W przypadku filmu ocena, tak jak przy szczegółowości obrazu, nie ma charakteru liczbowego. Prezentowane poniżej opinie na temat maksymalnych czułości oferujących użyteczny obraz są więc subiektywne – każdy użytkownik ma inną tolerancję dla szumu w obrazie filmowym.

Podobnie jak w przypadku szczegółowości obrazu, ze względu na małą liczbę trybów nagrywania, postanowiliśmy zawrzeć wyniki dla 4K i Full HD w jednym filmie.

Na wstępie warto zwrócić uwagę na zapowiedziane w poprzednim rozdziale pasy w obrazie, wynikające z niedopasowania klatkażu do częstotliwości prądu. Fakt, że po tylu latach Pentax nadal nie oferuje filmowania w 25 ani 50 kl/s trudno usprawiedliwić.

Jeśli chodzi o poziom szumów, to w 4K najwyższą użyteczną czułością wydaje się być ISO 3200 – powyżej tej wartości szum zaczyna już nieestetycznie wyglądać i dominować w obrazie. Jak na korpus APS-C jest to przeciętny wynik, pamiętajmy jednak, że z dodatkowym cropem 1.35x w 4K efektywny rozmiar matrycy jest bliższy sensorowi Mikro Cztery Trzecie. W Full HD możemy sięgać po czułości do ISO 6400 włącznie.

Odszumianie

Testowany aparat nie oferuje żadnej kontroli nad redukcją szumu w trybie filmowym. Teoretycznie możemy regulować nastawy tego parametru po przejściu w tryb fotograficzny, ale ustawione tam wartości nie mają żadnego przełożenia na film. Podobnie jak w przypadku wyostrzania, zdecydowanie nie pochwalamy takiego zachowania, choć na usprawiedliwienie Pentaksa można odnotować, że wymuszona przez aparat automatyczna redukcja szumu nie działa zbyt agresywnie.

Rolling shutter

Zjawisko nazywane potocznie rolling shutter wynika z faktu, że zdecydowana większość współczesnych matryc CMOS nie jest odczytywana z całej powierzchni jednocześnie, tylko „z góry do dołu”, wierszami. Stąd też o sile i uciążliwości tego zjawiska decyduje czas odczytu matrycy w danym trybie nagrywania. Rośnie on wraz z rozdzielczością oraz zależy od innych aspektów nagrywania – przykładowo czas odczytu będzie większy, gdy materiał filmowy jest nadpróbkowany (tzw. oversampling), a mniejszy, gdy np. matryca jest odczytywana z przeskakiwaniem linii (tzw. line skipping).

Przedstawmy jeszcze skalę odniesienia. Czasy odczytu poniżej 10 ms uznajemy za świetne – przy tak szybkich matrycach trzeba naprawdę „postarać się”, by zjawisko rolling shutter było zauważalne. Czasy między 10 a 15 ms to wyniki bardzo dobre. Czasy między 15 a 20 ms uznajemy za dobre, a między 20 a 25 ms za przeciętne. Wszystko powyżej 25 ms to wyniki złe, a powyżej 30 ms – bardzo złe.

Wyniki, jakie uzyskał Pentax K-3 III, przedstawiają się następująco:

Wyniki uzyskane w Full HD są bardzo dobre, okupiono je jednak przeciętną jakością obrazu w tym trybie. Z kolei w przypadku 4K oba zmierzone czasy są według naszych kryteriów przeciętne. Pokazują one też, dlaczego w 4K potrzebny był dodatkowy crop – matryca Pentaksa K-3 III jest po prostu zbyt wolna, by móc zaoferować nadpróbkowane 4K z całej swojej szerokości, czyli coś, co na przykład Sony oferowało w modelu A6300 już 5 lat wcześniej.