Wygoda użytkowania

Mimo dłuższego czasu obcowania z aparatem, trudno jednoznacznie go skrytykować lub pochwalić w tej kategorii. Jednakże w kwestii funkcjonalności odnajdujemy sporo plusów. Aparat jest bardzo poręczny i mimo stosunkowo niewielkich rozmiarów (w końcu to kompakt) dobrze leży nawet w większej dłoni. Dostęp do przycisków i pokręteł nie wymaga szczególnej żonglerki palcami. Menu aparatu jest czytelne i nawet ktoś, kto ma pierwszy raz do czynienia z Olympusem nie powinien mieć większych problemów z jego szybkim poznaniem i efektywnym poruszaniem się po nim. Na plus zasługuje tzw. "Panel sterowania" uruchamiany przyciskiem OK/func, dający nam szybki dostęp do wszystkich ustawień dotyczących parametrów wykonywanych zdjęć. W kilka sekund możemy zmienić takie ustawienia jak: ISO, balans bieli, pomiar światła albo format i wielkość zapisywanych plików. W konfiguracji aparatu możemy zamienić "Panel sterowania" na "Menu funkcji", które jednak oferuje znacznie mniej możliwości, ograniczając się jedynie do tych najbardziej podstawowych. Znajdzie się jednak zapewne część użytkowników, która uzna "Menu funkcji" za bardziej użyteczne w stosunku do "Panelu sterowania", przedkładając szybkość dostępu do najbardziej podstawowych ustawień nad ich liczbę. Widać zatem, że w tej kwestii Olympus powinien bez problemów dostosować się do oczekiwań większości użytkowników.

W porównaniu z modelem SP-550 dokonano zmian w zakresie regulacji zoomu. Standardowe rozwiązanie w postaci małego pierścienia zamontowanego wokoło spustu migawki, zastąpiono pierścieniem na obiektywie aparatu. Takie rozwiązanie upodabnia regulację zoomu do zwykłych obiektywów od lustrzanek. Jednak w przypadku SP-570 zoom regulowany jest przez elektronikę która odpowiednio reaguje na kręcenie pierścieniem. Brak bezpośredniego przełożenia pomiędzy pierścieniem, a długością ogniskowej ma jednak drobne wady. Pierwsze zetknięcie się z takim rozwiązaniem powoduje małe problemy z precyzyjnym ustawianiem zoomu. Mechanizm nastawiania wydaje się reagować skokowo na ruchy pierścienia, a dokładne ustawienie zabiera trochę czasu. Na szczęście można się przyzwyczaić do takiego sposobu regulacji i w pewnym sensie nauczyć się go obsługiwać. Po pewnym czasie obcowania z aparatem ręka regulująca zoom przyzwyczaja się do reakcji mechanizmu na odpowiednie ruchy pierścienia.

Mimo początkowych problemów, jakich może doświadczyć użytkownik w obcowaniu z takim rozwiązaniem ma ono swoje zalety. Po pierwsze angażujemy lewą rękę do regulacji ogniskowej. W tym czasie prawą rękę, z palcem wskazującym na spuście migawki, mamy zawsze w pogotowiu, gotową do zrobienia zdjęcia. Dodatkowo taki mechanizm regulacji jest znacznie szybszy od tego zastosowanego w SP-550. Zdecydowany ruch pierścienia, powoduje zdecydowaną i szybką reakcję obiektywu i długości ogniskowej. To znacznie przyspiesza przejście od najdłuższej do najkrótszej (i na odwrót) ogniskowej, a zajmuje to niewiele ponad sekundę.

Zarówno mechanizm odpowiedzialny za zoom i mechanizm autofokusa zasługują na pochwałę ze względu na poziom wydawanych dźwięków. Jest on naprawdę niewielki, przez co aparat używa się przyjemnie, bez potrzeby ciągłego wysłuchiwania denerwującego brzęczenia.

Z regulacją zoomu wiąże się jeszcze jeden aspekt, na który warto zwrócić uwagę. Podczas ustawiania ogniskowej, jedyną informacją dodatkową pojawiającą się na ekranie, jest pasek zakończony literami W oraz T, zapełniający się odpowiednio w miarę zwiększania długości ogniskowej. Brakuje niestety dodatkowej informacji albo o wartości aktualnej długości ogniskowej albo o powiększeniu. W większości przypadków taka informacja jest zazwyczaj zbędna, bo i tak zdjęcie kadruje się raczej patrząc na to co mamy na ekranie, a nie po tym jaką mamy ogniskową czy powiększenie. W naszych testach jednak, stanowiło to problem gdyż nie pozwalało ustawić precyzyjnie jednakowych pośrednich długości ogniskowych dla wszystkich testów, stąd wartości te były ustawiane "na oko" i są po prostu różne w kolejnych testach.

Na tylnej ściance aparatu, bezpośrednio nad przyciskiem OK/func, mamy przycisk ustawień własnych. Można mu przypisać jedną z kilku najczęściej używanych funkcji. Można na przykład ustawić go jako przycisk aktywujący stabilizator obrazu, gdyż do tej funkcji nie mamy bezpośredniego dostępu. Aparat posiada również specjalny tryb z ustawieniami własnymi, gdzie możemy sobie zdefiniować własne zestawy odpowiednich parametrów i korzystać z nich szybko w razie potrzeby. Mamy możliwość zapisania do 4 zestawów ustawień własnych.

Mówiąc o wygodzie użytkowania warto tylko przypomnieć o braku wychylnego wyświetlacza, ale o tym pisaliśmy już w poprzednim rozdziale.

Szybkość

Parę słów na temat szybkości aparatu. Uruchomienie SP-570 zajmuje mniej niż 3 sek. Czas zapisywania na kartę uzależniony jest oczywiście od rodzaju plików. Dla JPEGów aparat jest w zasadzie gotowy do fotografowania zaraz po wykonaniu zdjęcia, mimo że dioda sygnalizująca zapis na kartę wciąż miga. Zapis plików RAW blokuje aparat na około 5 sekund. Kiedy zdecydujemy się zapisywać RAWy razem z JPEGami, będziemy musieli poczekać nawet do 7 sekund. Przeglądanie i kasowanie zdjęć nie stwarza problemów i odbywa się zadowalająco szybko. Jeśli zdecydujemy się sformatować kartę w aparacie, będziemy musieli odczekać około 35 sekund.

Zdjęcia seryjne

Olympus SP-570 UZ posiada 5 trybów zdjęć seryjnych (sekwencyjnych), a wszystkie dostępne są jedynie dla formatu plików JPEG. Jak podaje producent, aparat jest w stanie wykonać 7 zdjęć w serii z prędkością 1.2 kl./sek. w pełnej rozdzielczości, 30 zdjęć w serii z prędkością 7.2 kl./sek. w rozdzielczości 5 Mpix i 30 zdjęć w serii z prędkością 13.5 kl./sek. w rozdzielczości 3 Mpix. Postanowiliśmy zatem sprawdzić jak to się przekłada na realne osiągi i jak bardzo możemy wierzyć w zapewnienia producenta w tej kwestii.

W testach szybkości staramy się maksymalnie utrudnić aparatom wykonywanie zdjęć seryjnych. W 30-sekundowym przedziale czasu fotografujemy stoper, umieszczony na pełnym kolorowych szczegółów tle. Czułość w aparacie ustawiona jest na ISO 1600. W przypadku Olympusa SP-570 dane zapisywane są na kartę xD-Pictue Card typ H o pojemności 1 GB. Dla pierwszego trybu zdjęć seryjnych w pełnej rozdzielczości otrzymujemy wyniki pokazane na poniższym rysunku.

Jak widać nie ma mowy w takim przypadku o 7 zdjęciach w serii. Po wykonaniu zaledwie 4 zdjęć aparat zajęty jest zapisywaniem ich na kartę informując nas o tym komunikatem wyświetlonym na ekranie o treści „zajęty”. Mimo wciśniętego przez ten czas przycisku migawki, aparat niestety nie kontynuuje automatycznie wykonywania zdjęć po odblokowaniu się. Komunikat o zajętości znika zanim jeszcze dioda sygnalizująca zapis na kartę przestanie migać, jednak odczekaliśmy do końca procesu zapisu z kolejnym uruchomieniem migawki. To pozwoliło na wykonanie kolejnej serii ale znowu tylko 4 zdjęć. Ostatecznie w ten sposób udaje się w testowanym czasie 30 sekund zrobić 3 serie po 4 zdjęcia. Wciskanie spustu migawki zaraz po zniknięciu komunikatu „zajęty” na niewiele się tak naprawdę zdaje. Aparat jest w stanie co prawda wykonać kolejne jedno lub góra dwa zdjęcia ale potem ponownie się zapycha i sygnalizuje zajętość. Jedynym sposobem zwiększenia liczby zdjęć w serii dla trybu w pełnej rozdzielczości jest użycie normalnej kompresji, a nie małej jak to miało miejsce do tej pory. Wyniki dla zdjęć zapisywanych z normalną kompresją prezentujemy poniżej.

Ponieważ zdjęcia z normalną kompresją ważą ponad dwa razy mniej od zdjęć z kompresją małą, zatem ich liczba w serii wzrosła ponad dwukrotnie. W tym teście w założonym czasie, udało się wykonać w sumie dwie serie. W pierwszej aparat zrobił 10 a w drugiej 9 zdjęć.

Co do deklarowanej przez producenta prędkości 1.2 kl./sek. to niestety realia są również odmienne w tej kwestii. W obu testach średnia wartość dla pierwszej serii to około 0.88 kl./sek.

Przejdźmy zatem do kolejnego trybu zdjęć seryjnych oznaczonego jako „Hi1”. Jest to tryb wysokiej prędkości. Ze specyfikacji aparatu dostępnej na stronie producenta wynika że w tym trybie możemy robić zdjęcia z prędkością 7.2 kl./sek. i do 30 zdjęć w serii, jednakże tylko w rozdzielczości 5 Mpix. Wyniki dla tego trybu prezentujemy na poniższym wykresie.

Żeby nie zmuszać czytelnika do żmudnego liczenia słupków powiem, że jest ich 20 w każdej serii. No cóż... o 10 mniej niż deklaruje producent. Jednakże po uważnym przestudiowaniu instrukcji aparatu wszystko się wyjaśnia. Liczba zdjęć w serii dla tego trybu uzależniona jest od stopnia kompresji, 20 dla małej i 30 dla normalnej kompresji. W naszym teście używaliśmy małej kompresji stąd taki, a nie inny wynik. Co do średniej prędkości wykonywania zdjęć w tym trybie, to w naszych testach dostajemy wartość 7.5 kl./sek., zatem nawet nieco większą wartość niż deklaruje to producent. Na koniec omawiania tego trybu trzeba jednak zwrócić na coś uwagę. Niemal 17-sekundowa przerwa pomiędzy seriami to nie wina tego, że fotograf popijał piwko w tym czasie. To ten sam efekt, o którym już była mowa wcześniej – zapis zdjęć na kartę. Z tym fantem niestety nie da się nic zrobić. Trzeba się zatem cieszyć i doceniać co ten aparacik potrafi zrobić przez pierwsze 2.5 sekundy szybkiego trybu seryjnego.

To o czym była mowa przed chwilą to tylko przedsmak tego co nasz czeka za chwilę. Tryb szybkich zdjęć seryjnych „Hi2” - 30 zdjęć w serii z prędkością 13.5 kl./sek. Niestety ograniczone tylko do rozdzielczości 3 Mpix. Ale zobaczmy jak zapewnienia producenta mają się do rzeczywistości. Nasze wyniki dla tego trybu na wykresie poniżej.

Faktycznie aparat wykonuje 30 zdjęć w serii (niezależnie jakiej kompresji użyjemy). A prędkość? Dla pierwszej serii otrzymujemy średnią wartość 12.9 kl./sek. a zatem nieco mniej niż deklaruje producent.

Następny tryb to właściwie modyfikacja poprzedniego. Liczba zdjęć w serii i prędkość jest ta sama. Jednakże naciśnięcie przycisku do połowy powoduje zapisanie 10 zdjęć bezpośrednio przed rozpoczęciem fotografowania. Owe 10 zdjęć wlicza się jednak do maksymalnej liczby 30 zdjęć możliwych do wykonania. Co ciekawe, policzona przy okazji testowania tego trybu prędkość wykonywania zdjęć osiąga zakładaną wartość 13.5 kl./sek.

Ostatnim z dostępnych trybów zdjęć seryjnych obejmuje zdjęcia w pełnej rozdzielczości z ustawianiem ostrości przed każdym zdjęciem. Wyniki widoczne są poniżej na wykresie

Niestety znowu wąskim gardłem okazuje się zapis na kartę. Cztery zdjęcia w serii (przy małej kompresji) i koniec. Aparat jest zajęty zapisywaniem a sytuacja jest analogiczna do tej z pierwszego trybu zdjęć seryjnych. W tym przypadku nie czekałem aż aparat skończy zapisywać zrobione wcześniej zdjęcia ale wciskałem przycisk migawki zaraz po tym jak z ekranu znikał komunikat „zajęty”. Sprowadza się to właściwie do wciskania spustu za każdym razem na nowo bo aparat regularnie sygnalizuje zajętość. W zasadzie nie ma co mówić w tym przypadku o zdjęciach seryjnych. Lepszym pomysłem jednak jest odczekanie aż aparat zapisze wszystkie zdjęcia na kartę i wówczas będzie w stanie wykonać kolejną serię

Podsumowując testy szybkości nie można się oprzeć pytaniu: Dlaczego właściwie Olympus upiera się przy tak wolnych kartach, skoro czarno na białym widać, że to właśnie zapis na kartę najbardziej spowalnia aparat. Niewątpliwie należą się pochwały za dwa szybkie tryby. Widać tutaj postęp bo w modelu SP-550 mieliśmy zaledwie 15 zdjęć w serii z szybkością 6.5 kl./sek. Jednak wykonanie serii zdjęć w jednym z szybkich trybów blokuje aparat na około 17 długich sekund, podczas których fotograf może tylko z żalem patrzeć jak kolejne ujęcia przepadają bezpowrotnie.

Warto na zakończenie dodać, że w tym roku, wraz z premierami nowych aparatów cyfrowych, Olympus zaprezentował też przejściówkę z kart xD na SD, która podobno ma nie spowalniać nominalnych osiągów włożonej karty SD. Być może, w ten właśnie sposób, problem wolnych kard xD się rozwiąże. Choć kupujący będzie zmuszony do dokonania kolejnego wydatku.

MENU

Po wciśnięciu przycisku MENU pokazuje się ekran zawierający 5 ikon, poprzez które mamy dostęp do następujących ustawień:

• Jakość obrazu – odpowiada za ustawienia formatu plików i jakości zdjęć,
• Resetuj – przywraca ustawienia domyślne aparatu,
• Menu aparatu – zawiera opcje dotyczące wykonywania zdjęć,
• Setup – menu konfiguracyjne,
• Panorama – tryb zdjęć panoramicznych,
• SCN – wybór programów tematycznych (aktywne wyłącznie przy wybraniu tego trybu kołem nastaw),
• Tryb cichy – aktywacja cichej pracy aparatu,

Menu aparatu zawiera następujące pozycje:

• balans bieli (Auto, Światło dzienne, Chmury, Światło żarówki, Światło jarzeniowe (3 rodzaje)),
• ISO (Auto, Auto wysokie ISO, 64, 100, 200, 400, 800, 1600, 3200, 6400),
• wybór trybów zdjęć seryjnych,
• dokładny zoom,
• cyfrowy zoom,
• pomiar światła (ESP, punktowy, centralnie ważony),
• wybór trybu AF (wykrywanie twarzy, automatyczne określanie pola AF, punktowy AF, wybór pola AF),
• ciągły AF,
• AF śledzący,
• wspomaganie AF,
• stabilizator obrazu,
• kompensacja lampy błyskowej (od -2.0 do +2.0 EV ze skokiem 1/3),
• opcje dotyczące zewnętrznych lamp błyskowych,
• rejestracja dźwięku ze zdjęciem,
• kompensacja balansu bieli (7 stopni zarówno w stronę barwy niebieskiej jak i czerwonej),
• wybór intensywności kolorów (naturalne, intensywne),
• regulacja ostrości (od -5 do +5),
• regulacja kontrastu (od -5 do +5),
• regulacja nasycenia (od -5 do +5),
• redukcja szumów,
• automatyczne zdjęcia w odstępach czasu (liczba zdjęć od 2 do 99, odstęp czasowy od 1 do 99 minut),
• zdjęcia z konwerterem.

Część Setup zawiera następujące pozycje:

• formatowanie,
• backup – kopiowanie zdjęć z pamięci wewnętrznej aparatu na kartę,
• wybór języka,
• ustawienie ekranu i dźwięku powitalnego,
• ustawienie kolorystyki menu,
• ustawienia dźwięków emitowanych przez aparat,
• opcje podglądu zdjęć,
• wyświetlanie menu na ekranie lub wizjerze (tylko LCD, bieżący),
• przełączanie między wyświetlaniem panelu sterowania i menu funkcji dla przycisku OK/func,
• nazwa pliku (auto, reset),
• mapowanie pikseli – regulacja funkcji przetwarzania obrazu,
• regulacja jasności monitora (od -2 do +2),
• ustawienie daty i godziny,
• ustawienie daty i godziny w innej strefie czasowej,
• budzik,
• wyjście wideo (PAL, NTSC),
• linie pomocnicze (wyłączone, siatka, dwie przekątne),
• wyświetlanie histogramu (on, off, bezpośredni),
• ustawienia dotyczące ustawień własnych użytkownika,
• wybór jednostek odległości przy ręcznym ustawianiu ostrości,
• konfigurowanie funkcji blokady AE i AF (AE lock, AF lock, AE+AF lock),
• przypisanie funkcji do przycisku ustawień własnych,
• wybór metody ustawiania ostrości w trybie ręcznym (przyciski <>, pokrętło sterujące, pierścień zoomu)
• uśpienie (1, 3, 5, 10 min).

W trakcie wykonywania zdjęć za pomocą przycisku OK/func mamy dostęp do panelu sterowania a tym samym do najczęściej zmienianych parametrów (zmiany dokonujemy pokrętłem sterującym). Poruszanie się po panelu i zmiana przykładowego parametru pokazana jest na poniższej animacji.

W ustawieniach aparatu możemy wyłączyć wyświetlanie panelu sterowania. Wówczas przycisk OK/func uruchamia menu funkcji, zawierające 5 parametrów (balans bieli, ISO, rodzaj pomiaru światła, wielkość zdjęcia, kompresję), które możemy zmieniać za pomocą strzałek.

W trybie fotografowania mamy dostęp do 4 możliwości wyświetlania elementów na ekranie:

• normalne informacje (poza zdjęciem widzimy szereg informacji dotyczących parametrów i ustawień),
• informacje uproszczone (widzimy samo zdjęcie a dopiero po wciśnięciu migawki pojawiają się częściowe informacje),
• wyświetlanie linii pomocniczych (dodatkowo razem z normalnymi informacjami),
• wyświetlanie histogramu (wyświetlenie histogramu powoduje zniknięcie linii pomocniczych).

W trybie podglądu zdjęć mamy cztery sposoby wyświetlania poszczególnych zdjęć i dotyczących ich informacji (zmieniane za pomocą przycisku DISP.):

• informacje podstawowe (rodzaj kompresji, wielkość zdjęcia, numer w nazwie pliku, numer porządkowy zdjęcia na karcie, data, godzina),
• informacje szczegółowe (dodatkowo widoczne są informacje o czasie ekspozycji, przesłonie, kompensacji ekspozycji, ISO i balansie bieli),
• brak informacji (widzimy tylko samo zdjęcie),
• wyświetlanie histogramu (widoczne są: zdjęcie, informacje dotyczące ekspozycji i histogram).

W trybie przeglądania zdjęć mamy również dostęp do indeksu zdjęć (w 4 różnych powiększeniach) a także do widoku kalendarza gdzie dni, w których zrobiliśmy zdjęcia oznaczone są przykładowymi miniaturkami. Poniżej kolejna animacja pokazująca poruszanie się po indeksach i tryb kalendarza.

Wciśnięcie przycisku MENU w trybie przeglądania zdjęć powoduje wyświetlenie analogicznego jak w trybie fotografowania ekranu z ikonkami dającymi nam dostęp do różnych opcji. Zaczynając od lewego górnego rogu i poruszając się rzędami widzimy kolejno:

• automatyczne odtwarzanie zdjęć (możliwe dodatkowe opcje do wyboru),
• poprawki (możliwość skorygowania naświetlenia zdjęcia i efektu czerwonych oczu),
• kalendarz (odtwarzanie zdjęć w układzie kalendarza),
• edycja zdjęć (szczegóły poniżej),
• playback menu (zabezpieczanie zdjęć przed usunięciem, obracanie, dodawanie dźwięku),
• kasowanie wybranych zdjęć,
• do druku (zaznaczanie obrazów do druku),
• setup (to samo co dla trybu fotografowania),
• cichy tryb aparatu.

Tryb edycji zdjęć pozwala na edycję zarówno zdjęć zapisanych w formacie RAW jak i JPG i obejmuje:

• opcje dotyczące zdjęć RAW,
• zmiana rozmiaru zdjęć,
• kadrowanie zdjęć,
• zmiana koloru zdjęcia (czarno-białe, sepia, nasycenie),
• dodanie ramki do zdjęć (można wybrać z kilkunastu przygotowanych ramek),
• dodawanie napisów do zdjęć (wybór 10 różnych gotowych napisów),
• tworzenie kalendarza z wybranym zdjęciem (możliwość wyboru układu i konkretnych miesięcy),
• tworzenie indeksów zdjęć (dodatkowe opcje wyboru zdjęć i ich układu),
• transformacja twarzy widocznej na zdjęciu,
• uwydatnianie twarzy na zdjęciu,
• tworzenie indeksu obrazów z sekwencji wideo,
• wycinanie fragmentu sekwencji wideo,
• przechwytywanie zdjęcia z sekwencji wideo.

Jakość zdjęć

Olympus SP-570 daje nam możliwość zapisu zdjęć w formacie zgodnym z EXIF 2.21, PIM III, DCF i DPOF. Zdjęcia możemy zapisywać zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Dla plików JPEG mamy dwa poziomy kompresji do wyboru: fine i normal. Dostępne dla formatu JPEG rozdzielczości wyglądają następująco:

• 3648x2736,
• 2560x1920,
• 2048x1536,
• 1600x1200,
• 1280x960,
• 640x480 (VGA),
• 1920x1080 (16:9).

RAW 14.4 MB
Mała 4 MB
Normalna 1.8 MB

Lampa błyskowa

Olympus SP-570 oferuje kilka trybów pracy z wbudowaną lampą błyskową:

• Auto,
• Lampa błyskowa z redukcją czerwonych oczu,
• Błysk dopełniający,
• Błysk dopełniający z redukcją czerwonych oczu,
• Synchronizacja z długimi czasami (dwa tryby dla pierwszej i drugiej kurtyny migawki),
• Synchronizacja z długimi czasami z redukcją czerwonych oczu (dla pierwszej kurtyny).

Opcje dotyczące lampy błyskowej są dostępne jedynie po jej wcześniejszym otwarciu. Lampę błyskową testujemy wykonując dwa zdjęcia. Jedno na ręcznych ustawieniach z czasem ekspozycji 1/100, ISO 100 i f/8 a drugie na pełnym automacie, dla którego aparat dobrał czas ekspozycji 1/60, ISO 320 i f/3.5. Aby ocenić moc lampy, zdjęcie z ustawieniami ręcznymi porównujemy ze zdjęciami zrobionymi innymi aparatami (tabelka poniżej). Przyznać trzeba, że nie widać szczególnej różnicy w stosunku do konkurencji.

Olympus SP-570 UZ	Nikon Coolpix P5100
Canon G9	Canon S5 IS

Zdjęcie na automatycznych ustawieniach prezentujemy poniżej. Jak widać wbudowana lampa radzi sobie nadzwyczaj dobrze z naświetleniem sporych rozmiarów sali wykładowej.

Aparat może współpracować z dowolną zewnętrzną lampą błyskową, którą można podłączyć do gorącej stopki. Regulacja mocy błysku emitowanego przez lampę przy użyciu aparatu jest możliwa tylko dla lamp błyskowych serii FL firmy Olympus.

Rozpoznawanie twarzy

W SP-570 jeden z trybów autofokusa to wykrywanie twarzy. Wykrycie przez aparat twarzy sygnalizowane jest zaznaczeniem w postaci ramki obejmującej daną twarz. Oczywiście w przypadku wykrycia więcej niż jednej twarzy pojawia się odpowiednio więcej ramek. Po wciśnięciu migawki aparat ustawia ostrość na znalezionej twarzy. Detekcja twarzy w SP-570 działa całkiem dobrze. Aparat nie ma większych problemów ze znajdywaniem twarzy, a wychodzi mu to tym lepiej, im twarze zajmują większą część kadru. Zdarzają się oczywiście pomyłki ale nie są one szczególnie częste. Problemy pojawiają się jednak, gdy twarz nie jest skierowana prosto w obiektyw aparatu. Twarze pod kątem i pochylone stanowią już nie lada wyzwanie, z którym SP-570 radzi sobie jedynie sporadycznie.

Stabilizacja obrazu

Stosunkowo nowa wprowadzona przez nas metoda badania efektywności stabilizacji obrazu, polega na wykonaniu minimum 20 zdjęć (im więcej tym lepiej) dla różnych wartości czasu ekspozycji. Zdjęcia wykonujemy raz z wyłączoną, a kolejny raz z włączoną stabilizacją. Następnie określamy liczbę zdjęć poruszonych. Odkładając na wykresie wartości procentowe zdjęć poruszonych w stosunku do całkowitej liczby zdjęć zrobionej dla danego czasu, otrzymujemy dwie krzywe, z których ta dla zdjęć ze stabilizacją powinna być odpowiednio przesunięta w stronę dłuższych czasów. Im większa różnica pomiędzy krzywymi tym lepiej działa stabilizacja. Jak to wygląda w przypadku SP-570 możemy zobaczyć poniżej.

W tym teście dla każdego czasu wykonaliśmy około 40 zdjęć. Zero na skali czasu ekspozycji odpowiada wartości 1/100 sek. Widać wyraźnie, że przesunięcie pomiędzy krzywymi jest niewielkie i sięga w porywach do 1 EV. Skuteczność stabilizacji możemy zatem ocenić jedynie na przedział od 0.5 do 1 EV.

Klipy filmowe

SP-570 pozwala nam na nagrywanie filmów AVI Motion JPEG z dźwiękiem mono w formacie WAVE. Do wyboru mamy dwie rozdzielczości: 640x480 i 320x240. Możliwe prędkości do wyboru to 15 i 30 kl./sek.

Podczas nagrywania filmów z dźwiękiem można używać jedynie zoomu cyfrowego. Aby używać zoomu optycznego musimy wyłączyć nagrywanie dźwięku. Lepszy rydz niż nic jak to mówią. Zapewne mechanizm ogniskowania jakkolwiek cichy dla naszego ucha, mógłby mieć dramatyczny wpływ na nagrywany przez aparat dźwięk, stąd takie rozwiązanie problemu. Przykładowy film nakręcony podczas testów, dla najlepszej jakości obrazu można pobrać tutaj (plik 25.6 MB). Przykład dla najgorszej jakości obrazu do pobrania tutaj (plik 5.8 MB). Na koniec przykład filmu nakręconego bez dźwięku ale pokazujący działanie zoomu optycznego w trybie filmowania. Do pobrania tutaj (plik 41.5 MB)