W aparatach kompaktowych łatwo jest nam określić rozdzielczość. Mamy do czynienia z nierozerwalnym układem obiektywu i matrycy, którego nic nie zakłóca. Problemy pojawiają się w przypadku zdjęć w formacie JPEG, który jak wiemy, jest zbyt elastyczny, aby móc za jego pomocą dokonywać porównań pomiędzy konkurencyjnymi produktami. Przez różne stopnie kompresji i wyostrzenie łatwo wpłynąć na wartości MTF50 jakie mierzymy, dlatego do poniższych wykresów należy podchodzić z dystansem i do całkowitej oceny brać pod uwagę inne etapy testu.

To co widzimy, jak na megazoom o krotności 12x, jest obrazem, który nam się podoba. Cieszy bardzo podobne zachowanie na wszystkich ogniskowych i brak dużych różnic pomiędzy skrajnymi ustawieniami. W zasadzie tylko maksymalny otwór względny, przy najdłuższych ogniskowych, odstaje zauważalnie od reszty osiągów. W tej klasie sprzętu i przy tak dużym zakresie ogniskowych jesteśmy w stanie to wybaczyć.

Najlepsze i najgorsze zachowanie się aparatu w centrum kadru prezentujemy poniżej. Są to wycinki tablicy ISO ze zdjęć zapisanych przez aparat jako JPEG.

36mm f/2.7	432mm f/11.7

Na brzegu sytuacja pogarsza się w stosunku do centrum. Najbardziej widać to dla skrajnych ogniskowych. Mimo wszystko spadek jakości na brzegach jest na akceptowalnym poziomie.

Bardziej miarodajny pomiar rozdzielczości, wolny od wyostrzeń stosowanych w celu wizualnego poprawienia zdjęcia JPEG, a także od jego kompresji, mogliśmy uzyskać dzięki zapisowi RAW jaki udostępnia nam CASIO. Zdjęcia zostały wywołane programem dcraw, a wartości MTF50 policzone programem Imatest. Wyniki dla centrum kadru przedstawione zostały na poniższym wykresie. Potwierdzają one względnie dobre zachowanie układu obiektyw plus matryca i potwierdzają wnioski, jakie wyciągnęliśmy przy analizie zachowania dla JPEG-ów.

Co więcej, analiza plików RAW, pozwala nam już wyciągnąć jakieś wnioski na temat zachowania aparatu w skali bezwzględnej i porównanie go do innych kompaktów z trybem RAW czy też lustrzanek. Z takiego porównania wynika, że Casio ze swoją 6-megapikselową matrycą nie ma się czego wstydzić.

Najlepsze i najgorsze zachowanie się aparatu w centrum kadru dla zdjęć RAW (pliki DNG wywołane programem dcraw) prezentujemy poniżej.

109mm f/3.0	432mm f/11.7

Aberracja chromatyczna

Ta wada ujawnia się w dużym stopniu przy końcowym zakresie ogniskowych. Będzie nam doskwierać przy maksymalnych zbliżeniach. W pozostałym zakresie ogniskowych aberracja chromatyczna jest na małym lub co najwyżej średnim poziomie.

Jak w praktyce wygląda aberracja dla F1 pokazujemy poniżej. Są to wycinki ze zdjeć JPEG na których aberracja osiągnęła skrajne wartości.

109mm f/5.4	432mm f/8.3

Co jeśli przyjrzymy się aberracji na plikach RAW? Okazuje się, że jest ona większa niż na JPEG-ach. A to znaczy, że F1 programowo pozbywa się aberracji chromatycznej na zdjęciach JPEG. Zostaje ona zaniżona o około 0.1% dla dolnego zakresu ogniskowych. Tak więc w rzeczywistości obiektyw cechuje duża i średnia aberracja.

Dystorsja

Wystarczy spojrzeć na zdjęcia poniżej, aby stwierdzić, że dystorsja praktycznie nie występuje w obiektywie Casio. Przy najszerszym kącie, czyli dla ogniskowej 36 mm sięga ona -1.4%. Jest to wartość zauważalna, ale względnie mała. W dalszym zakresie ogniskowych dystorsja maleje, zmienia się z beczkowej w poduszkową. Nie przekracza przy tym 0.3% w środku, i 0.7% na końcu zakresu ogniskowych.

Dystorsja
36 mm	109 mm
222 mm	432 mm

Tutaj więc testowany sprzęt znów zasłużyłby na pochwały, ale po spojrzeniu na RAW-y powinien zasłużyć na baty. Do programowej redukcji aberracji dochodzi zabawa w korygowanie dystorsji. W rzeczywistości obiektyw na szerokim kącie ma aberrację o wartości -3.26%, czyli na plikach JPEG jest zaniżana przeszło dwa razy. Skutkiem tego część obrazu w rogach kadru jest wycinana, bo obraz zostaje ''wyprostowany''. Zatem na zdjęciu RAW zobaczymy więcej niż na JPEG-u, choć RAW będzie bardziej zniekształcony. W dalszym zakresie ogniskowych nie widać ingerencji, bo dystorsja już tak nie doskwiera.

Dystorsja
36 mm	109 mm
222 mm	432 mm

Koma i astygmatyzm

Obiektyw, pod względem komy i astygmatyzmu, zachowuje się dobrze. Znów jedynie przy maksymalnym zoomie widać troszkę gorsze wyniki, choć w przypadku komy jest to pogorszenie naprawdę minimalne. Jeśli chodzi o astygmatyzm, to w całym zakresie ogniskowych utrzymywany jest poniżej wartości 10%, osiągając średnio około 5%. Mówiąc astygmatyzm, mamy tutaj na myśli procentową różnicę pomiędzy pionową a poziomą rozdzielczością w centrum kadru w stosunku do maksymalnej wartości z tych dwóch.

36 mm
Centrum	Brzeg
109 mm
Centrum	Brzeg
222 mm
Centrum	Brzeg
432 mm
Centrum	Brzeg

Winietowanie

Mówiąc krótko winietowania brak. I tu można by skończyć, bo wystarczy popatrzeć na wykonane przez nas zdjęcia równo oświetlonej powierzchni. Przy maksymalnie otwartej przysłonie, dla kolejnych wartości ogniskowej winietowanie utrzymuje się na minimalnym poziomie 3-5%. Czy zatem mamy do czynienia z dobrze opracowaną konstrukcją obiektywu? Po sztuczkach z aberracją i dystorsją na zdjęciach JPEG nauczyliśmy się nie ufać F1. Sprawdziliśmy jednak winietowanie na zdjęciach RAW, które - przynajmniej teoretycznie - powinny być wolne od ingerencji programistów. Okazało się, że zarówno JPEG-i jak i RAW-y pod względem winietowania wyglądają tak samo. Biorąc pod uwagę fakt, że mamy do czynienia z 12-krotnym zoomem, jest bardzo mało prawdopodobne, że konstrukcja jest wolna od winietowania. Możemy jedynie podejrzewać, że ta wada jest likwidowana także na RAW-ach. Nie mamy jednak dowodów, że taki proces zachodzi.

36 mm
f/2.7	f/6.0
109 mm
f/3.0	f/6.0
222 mm
f/3.5	f/6.0
f/4.6	f/6.6

Odblaski

Próby uchwycenia na zdjęciu ewentualnych odblasków pochodzących od elementów optycznych okazały się być mało skuteczne. Obiektyw prezentuje bardzo dobry poziom i świetnie współpracuje z matrycą. Nawet bezpośrednie umieszczenie Słońca w kadrze nie powoduje wylewania się ładunków i pojawiania się brzydkich kolorowych smug czy też blików.

Makro

Przy szerokim kącie, czyli ogniskowej 36 mm, w normalnym trybie autofokusu, minimalna odległość ostrzenia wynosi 40 cm. W trybie makro możemy teoretycznie fotografować z odległości 5 cm, ale praktyka pokazuje, że jest to około 7-9 cm. Przykładowe zbliżenie na naszej scence przedstawiamy poniżej.

Autofokus

W Casio F1 mamy do czynienia z autofokusem działającym na zasadzie detekcji kontrastu. Jego szybkość jest zadowalająca jak na kompakt cyfrowy. Na potwierdzenie ostrości w dobrych warunkach oświetleniowych nie trzeba długo czekać. Jest to czas mniejszy niż 1 sekunda. Może się on wydłużyć przy stosowaniu dużych powiększeń i gorszym oświetleniu. W momencie braku wystarczającego oświetlenia włącza się lampka wspomagania AF.

Autofokus działa w trybie punktowym, swobodnym albo śledzącym. Aparat posiada możliwość zarówno automatycznego ustawiania ostrości jak również regulacji ręcznej, lub ustawienia jej na nieskończoność. Do dyspozycji jest także, tak popularny ostatnio, tryb detekcji twarzy.