Zastosowana w MS-500 matryca ma rozmiar 1", rozdzielczość 3.2 megapiksela (efektywna rozdzielczość 2.1 megapiksela) i jest sparowana z mocowaniem obiektywów B4 stosowanym powszechnie w kamerach telewizyjnych. Obiektywy te oferują często imponujące parametry (dołączony do kamery obiektyw Canon HJ40×14B IASD-V miał zakres 14–560 mm f/2.8–5.1), ale przeznaczone są do współpracy z mniejszymi sensorami o rozmiarze 2/3". By tę niezgodność rozwiązać, między bagnetem a matrycą kamery umieszczono układ optyczny rozciągający pole obrazowe o czynnik 1.5x, tak, by obraz przeznaczony na sensory 2/3" pokrył całą matrycę o rozmiarze 1". Wrócimy jeszcze do tego zagadnienia przy okazji wątku o bazowej czułości matrycy w czwartym rozdziale niniejszego testu.

Ta unikalna kombinacja parametrów i technologii pozwala Canonowi MS-500 wyspecjalizować się w jednej, bardzo konkretnej dziedzinie — filmowaniu obiektów, które znajdują się daleko i są słabo oświetlone. Dość powiedzieć, że dołączony do kamery obiektyw po załączeniu wbudowanego telekonwertera 2x dawał ekwiwalent ogniskowej około 4400 mm. A nie jest to wcale „najdłuższa rura” dostępna na mocowanie B4 – w ofercie Canona jest na przykład również wyposażony w telekonwerter 122-krotny zoom o maksymalnej ogniskowej 2000 mm (ekwiwalent ok. 7680 mm).

Ze względu na unikalność Canona MS-500 powstrzymamy się raczej od porównywania tej kamery do innych dostępnych na rynku urządzeń, nie ma to bowiem zbytniego sensu. Zamiast tego spróbujemy w kolejnych rozdziałach odpowiedzieć na pytanie, jak dobrze sprawdza się ona w zastosowaniach, do których została stworzona.

Kamerę do testu wypożyczyła firma Canon Polska, za co serdecznie dziękujemy.