Punkty na wykresie szumów, dla zdjęć JPEG z Canona 1Ds Mark III, mają mniejszy rozrzut dla zadanej czułości niż miało to miejsce w przypadku Sony A900.

W Canonie 1Ds Mark III można włączyć funkcję redukcji szumu. Będzie ona działać na zdjęcia zapisane jako JPEG. Skutki procesu odszumiania na czułości ISO 3200 można obejrzeć poniżej.

3200 ISO
NR OFF
NR ON

W poprzednim rozdziale wspominaliśmy, że bezpośrednie porównanie małego obrazka do średniego formatu należy traktować bardziej jako ciekawostkę pokazującą jakość matryc w obu systemach. Średnioformatowe przystawki nastawione są na fotografię studyjną, dlatego producenci nie czują parcia na zmniejszanie szumów ma wysokich ISO. Tak też jest z prezentowaną tutaj przystawką Mamiya ZD. W jej przypadku przyzwoitą jakość obrazy mamy tylko na czułościach ISO 50 i 100.

50 ISO
1Ds MkIII
ZD
100 ISO
1Ds MkIII
A900
ZD
200 ISO
1Ds MkIII
A900
ZD
400 ISO
1Ds MkIII
A900
ZD
800 ISO
1Ds MkIII
A900
1600 ISO
1Ds MkIII
A900
3200 ISO
1Ds MkIII
A900
6400 ISO
A900

Zdjęcia zapisane jako RAW i następnie wywołane w programie dcraw prezentują się zdecydowanie lepiej niż JPEG-i z poprzedniego rozdziału. Tyczy się to zarówno Canona jak i Sony. W przypadku zdjęć z A900 nie mamy już do czynienia z odszumianiem. Z tego też powodu dostrzegamy więcej szumu, choć jego ziarnista struktura nie degraduje szczegółów. W porównaniu do JPEG-ów, teraz widać także większe różnice pomiędzy 1Ds a A900. Już od ISO 200-400 szum na zdjęciach z A900 wzrasta szybciej niż w 1Ds. Potwierdzają to pomiary programem Imatest, ale widać to także na wycinkach z tablicy szarości. Różnice w poziomie szumu pomiędzy tymi dwoma lustrzankami, stają się wyraźniejsze przy ISO 800 i 1600. Przewagę Canona widać szczególnie przy czułości ISO 3200. Ta czułość jest u niego generowana programowo, a jednak prezentuje się dużo lepiej niż natywna czułość ISO 3200 w Sony A900. Poziom szumu w Canonie dla tej czułości odpowiada mniej więcej poziomowi szumu dla czułości ISO 1600 w Sony.

Poziom szumu na zdjęciach RAW jaki prezentuje Canon 1Ds Mark III jest podobny do tego co pokazał reporterski 1D Mark III. Nadzieje na to, że któryś z tych aparatów da lepsze rezultaty na wysokich czułościach okazały się złudne. W przypadku zastanawiania się nad zakupem któregoś z tych aparatów, należy więc brać pod uwagę inne cechy niż szumy, bo te prezentują się na tyle podobnie, iż trudno wyłonić zwycięzcę tego pojedynku.

Pomiary po przekonwertowaniu obrazów do 48-bitowych TIFF-ów pokazują zauważalną przewagę Canona nad Sony. Na wysokich czułościach 1Ds szumi mniej więcej o 1 EV mniej niż A900. Na niskich czułościach poziom szumu jest jednak bardzo podobny. Należy przy tym pamiętać o natywnej czułości ISO 100 w Canonie 1Ds Mark III. Podczas pracy w studiu niskie czułości są koniecznością, dlatego ten aparat warto docenić za prawdziwe ISO 100 i rozsądne ISO 50.

Darki

Pliki RAW zapisywane są w Canonie 1Ds Mark III w postaci 14-bitowej. Wartość 14-bitów odpowiada maksymalnemu poziomowi równemu 16384. Po wykonaniu 3-minutowych ekspozycji bez dopływu światła, RAW-y zostały wywołane programem dcraw, ale tak, aby uzyskać obraz jeszcze sprzed interpolacji. Sygnał w 48-bitowych plikach ograniczyliśmy jednak do zakresu od 256 do 1279, tak aby pokazać to co najważniejsze. Biel na tych zdjęciach odpowiada wartościom wyższym niż 1279. Oś pionowa histogramów dla zdjęć RAW ma zakres od 0 do 100000 zliczeń.

Darki zapisane w aparacie w formacie JPEG nie zostały przez nas poddane żadnym obróbkom. Odpowiednie dla nich histogramy zostały wykonane w skali logarytmicznej, ponieważ taka skala pozwala na lepsze zobrazowanie sygnału bliskiego zeru.

ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
50 (RAW)
100 (JPEG)
100 (RAW)
100 (JPEG)
200 (RAW)
200 (JPEG)
400 (RAW)
400 (JPEG)
800 (RAW)
800 (JPEG)
1600 (RAW)
1600 (JPEG)
3200 (RAW)
3200 (JPEG)

Na darkach zapisanych jako RAW nie widać żadnych świecących rogów, ani niejednorodności na matrycy. Ponieważ w obu ''jedynkach'' Canona znajdują się 14-bitowe przetworniki analogowo-cyfrowe, możemy bezpośrednio porównać wygląd i histogramy darków. Patrząc na zdjęcia, histogramy i statystykę nie widać niczego co sugerowałoby ewentualną ingerencję w RAW-y. Różnice pomiędzy 1Ds a 1D dostrzegamy patrząc na odchylenia standardowe w poniżej tabelce. W 1Ds są one nieco mniejsze dla odpowiednich czułości. Można jednak uznać, że poziom szumu przy długich ekspozycjach na matrycy APS-H z 1D i pełnoklatkowej z 1Ds jest bardzo podobny.

Gdybyśmy chcieli porównać darki z 1Ds do Sony A900, należałoby skalować te drugie przez 4, ponieważ przetwornik w A900 jest 12-bitowy. Jeśli wiec podzielimy przez 4 odchylenia standardowe dla poszczególnych czułości w 1Ds, to otrzymamy wartości niższe od odchyleń dla Sony. Różnice są bardzo duże przy najwyższych czułościach, co świadczy o obecności na zdjęciach z A900 wielu pikseli o zliczaniach dużo powyżej średniej. Na przykład dla czułości ISO 1600 odchylenie od średniej na darkach z Sony jest aż czterokrotnie większe od analogicznego dla Canona.