Testowany aparat jest dość podobny do poprzednika, choć w porównaniu z nim urósł o parę milimetrów w każdym kierunku i przytył o 55 g. Nadal daleko mu gabarytowo do wyżej pozycjonowanego modelu Z8, ale nie zmienia to faktu, że korpus sprawia bardzo solidne wrażenie, dobrze leży w ręce, jest wykonany z dobrej jakości materiałów i, według deklaracji producenta, jeszcze lepiej zabezpieczony przed niekorzystnym wpływem warunków atmosferycznych.

Jeśli chodzi o ergonomię, do dyspozycji użytkownika oddano dwa kółka sterujące oraz szereg przycisków, w tym dedykowane zmianie czułości ISO czy kompensacji ekspozycji. Nie ma co prawda osobnego przycisku odpowiadającego za balans bieli, ale funkcję tę można przypisać do jednego z przycisków programowalnych. Co ciekawe, zaprogramować można też zmianę trybu odczytu matrycy z pełnoklatkowego (FX) na APS-C (DX) jednym kliknięciem. Nie można natomiast przypisać zmiany czułości bezpośrednio do kółka sterującego, jak ma to miejsce w aparatach Canona czy Sony.

----- R E K L A M A -----

Z większością manipulatorów pracuje się wygodnie, ale należy odnotować, że konkurencja w korpusach z tej półki cenowej zazwyczaj oferuje trzy lub nawet cztery kółka sterujące. Nieco przyzwyczajenia wymaga też praca z przyciskami programowalnymi umieszczonymi na przedniej ściance korpusu. Do ideału nieco więc zabrakło, ale nie może tu być mowy o dużych problemach czy wpadkach, zwłaszcza że interfejs Nikona Z6 III można, jak już wspomnieliśmy, w dużym zakresie personalizować.

Menu

Menu w testowanym aparacie, jak w większości Nikonów, jest rozplanowane w rozsądny sposób. Zdecydowaną większość potrzebnych na co dzień do pracy ustawień znajdziemy na dedykowanej karcie poświęconej trybowi filmowemu lub w menu podręcznym. Bardziej zaawansowane operacje (jak np. przypisywanie funkcji do przycisków programowalnych, czy konfiguracja menu podręcznego) wymagają już wycieczki w inne rejony menu, ale są to rzeczy, które zazwyczaj ustawia się raz po kupieniu aparatu i o nich zapomina, trudno więc uznać za problematyczny fakt, że są głębiej zagnieżdżone. To raczej zaleta – dzięki temu karty, z których faktycznie się regularnie korzysta, nie są niepotrzebnie „zaśmiecone”. Jedynym wyjątkiem są tu szybkość i czułość autofokusa i zebra, które spokojnie zmieściłyby się w menu filmowym, a nie gdzieś w zaawansowanych ustawieniach. Nieco dziwnie umieszczono też wybieranie zaawansowanych profili obrazu takich jak N-Log czy Hybrid Log Gamma — znajdziemy je przy wyborze kodeka, a nie tam, gdzie pozostałe profile.

Rejestrator obrazu Atomos Ninija Inferno wykorzystywany do nagrywania ekranu przy demonstracji menu oraz działania autofokusa udostępniła firma BEiKS, a współpracujący z nim dysk SSD Angelbird AtomX firma Foto-Technika. Obu firmom uprzejmie dziękujemy.

           

Złącza

Jeśli chodzi o złącza, do dyspozycji mamy komplet tego, co może być przy filmowaniu potrzebne, czyli:

• wejście mikrofonu (mini jack 3.5 mm),
• wyjście słuchawkowe (mini jack 3.5 mm),
• wyjście HDMI (pełnowymiarowe typu A),
• złącze USB (typu C), przez które aparat można także zasilać.

Na bocznej ściance umieszczono też, jak widać poniżej, gniazdo wężyka spustowego.

Nikon Z6 III, podobnie jak większość aparatów, nie posiada osobnego wejścia na kod czasowy, którego obecność ułatwia synchronizację wielu urządzeń w profesjonalnym środowisku. Pozwala jednak na wprowadzenie kodu czasowego z zewnętrznego źródła przez złącze USB lub wejście mikrofonowe z wykorzystaniem urządzeń Timecode Systems Ultrasync Blue lub przez Bluetooth z wykorzystaniem technologii Atomos AirGlu. To zdecydowanie krok w dobrą stronę, który możemy pochwalić, nawet jeśli nie jest to tak optymalne rozwiązanie, jak po prostu osobne wejście sygnałowe.

Bateria i przegrzewanie

Nikon Z6 III zasilany jest akumulatorem o oznaczeniu EN-EL15c, aczkolwiek aparat zachował kompatybilność ze starszymi akumulatorami EN-EL15b oraz EN-EL15a. Akumulator EN-EL15c charakteryzuje się pojemnością 2280 mAh przy napięciu 7.0 V, co łącznie daje ok. 16 Wh energii. Poza zasilaniem z baterii energię do aparatu można też doprowadzić przez złącze USB, np. z power banku oraz z wykorzystaniem dedykowanego battery gripa. Opcji zasilania jest zatem sporo.

W praktyce w studyjnym teście nasz bohater był w stanie zarejestrować 2 godziny i 22 minuty materiału 4K w 25 kl/s z wykorzystaniem całej szerokości matrycy, co jest bardzo dobrym wynikiem. Niestety rejestracja musiała przebiegać w dwóch podejściach ze względu na, naszym zdaniem bezsensowny, limit długości pojedynczego pliku wynoszący 2 godziny i 5 minut.

Podczas testu aparat nie wyświetlił żadnej ikonki sygnalizującej wysoką temperaturę ani też specjalnie się nie rozgrzał, co skłoniło nas do przeprowadzenia drugiego, bardziej radykalnego testu, tym razem w najbardziej obciążającym procesor kodeku H.265 w rozdzielczości 5.4K (z wykorzystaniem całej szerokości matrycy) w 50 kl/s. W trybie tym aparat zarejestrował bez przerwy 1 godzinę i 15 minut materiału, po czym wyłączył się z powodu rozładowania baterii. Co prawda od 39 minuty na ekranie świeciła się czerwona kontrolka informująca o wysokiej temperaturze korpusu, ale ostatecznie do przegrzania się nie doszło.

Wszystko to powoduje, że jesteśmy pod ogromnym wrażeniem tego, co Nikonowi udało się osiągnąć w zakresie odprowadzania ciepła z procesora. Pewnie to z tym właśnie wiąże się wzrost masy i gabarytów Z6 III w porównaniu z poprzednikiem, a sądząc po tym, że korpus aparatu nagrzewa się dość równomiernie, możemy spekulować, że magnezowy szkielet aparatu również jest wykorzystywany do rozprowadzania ciepła. Widać tutaj, że Nikon wyciągnął wnioski z błędów, jakie popełnił choćby Canon przy okazji modeli EOS R5 i EOS R6 oraz ich problemów z przegrzewaniem.

Nośniki pamięci

Testowany aparat oferuje jedno gniazdo na karty pamięci SD/SDHC/SDXC zgodne ze standardem prędkości UHS-II oraz jedno gniazdo na karty CFexpress typu B wstecznie kompatybilne z nośnikami typu XQD. Mimo obecności dwóch gniazd niemożliwy jest jednak jednoczesny zapis filmów na oba nośniki. Oczywiście nie we wszystkich trybach byłby on możliwy (objętości strumienia danych generowane przy filmowaniu w niektórych trybach w formacie N-RAW przekraczają możliwości nawet najszybszych kart SD), ale to jeszcze nie powód, by z takiej opcji całkowicie rezygnować.

Z punktu widzenia filmowania lepszą opcją byłoby po prostu umożliwiające równoległy zapis podwójne gniazdo CFexpress typu B, zwłaszcza w sytuacji kiedy nośniki tego typu (jak choćby 512-gigabajtowa karta Angelbird widoczna poniżej) są nie tylko szybsze od najszybszych kart SD, ale też zauważalnie od nich tańsze (w przypadku nośników V90 UHS-II).

Testy trybu filmowego przeprowadzamy z wykorzystaniem kart pamięci Angelbird AV PRO, udostępnionych przez firmę Fototechnika.

Wizjer i ekran

Wizjer w Nikonie Z6 III to nowy układ OLED wyróżniający się lepszą niż w jakimkolwiek innym korpusie Nikona rozdzielczością. Ta w porównaniu z poprzednikiem czy flagowymi Z8 i Z9 wzrosła z 3.69 miliona punktów (1280×960 pikseli) do 5.76 miliona punktów (1600 x 1200 pikseli). Bez zmian pozostalo natomiast powiększenie wynoszące 0.8x, punkt oczny w odległości 21 mm czy też korekta dioptrii możliwa w zakresie od -4 do +2. Już poprzedni wizjer w aparatach Nikona zapewniał świetnej jakości szczegółowy obraz i dobrą separację od otoczenia, tu zatem jest tylko lepiej.

Parametry ekranu pozostały z kolei bez zmian – nadal mamy do czynienia z dotykowym wyświetlaczem o przekątnej 3.2'', proporcjach boków 3:2 i rozdzielczości 2.1 mln punktów (ok. 1024×684 pikseli). Zmienił się natomiast mechanizm poruszania ekranem, który teraz zamiast odchylać możemy w pełni rozłożyć do boku. Część fotografów może to uznać za wadę, jednak z punktu widzenia filmowania jest to zdecydowana zmiana na lepsze, zwłaszcza, że mechanizm ekranu nie koliduje z wejściem mikrofonowym i wyjściem słuchawkowym. W praktyce z ekranem pracuje się bardzo dobrze – obraz jest wystarczająco jasny i szczegółowy, a mechanizm dotykowy działa sprawnie.

Jeśli chodzi o narzędzia wspomagające pracę operatora, to na pokładzie znajdziemy focus peaking, możliwość powiększenia wybranego wycinka kadru (także w czasie nagrywania), programowalną zebrę, histogram oraz monitor kształtu fali (waveform monitor) dostępny w mniejszej lub większej wersji..

Do samej powyższej listy nie mamy zastrzeżeń. Mamy je natomiast do niezlikwidowanego od kilku lat problemu polegającego na tym, że w trybie filmowym nie wyświetlają się wskazania pomiaru ekspozycji w aparacie. Wypadałoby po takim czasie w końcu coś z tym zrobić.

Bardziej szczegółowe omówienie aspektów związanych z budową i ergonomią testowanego aparatu zostanie przedstawione w fotograficznym teście Nikona Z6 III.