Wygląd Canona 7D bardzo przypomina EOS-a 5D Mark II. Obie te lustrzanki mają podobne wymiary (7D jest trochę mniejszy) i zbliżony układ przycisków. Ich korpusy wykonane są z podobnych materiałów. Obudowa jest magnezowa, gniazda zakrywają gumowe zaślepki, a uchwyt pokryty jest sztywną, lekko chropowatą okleiną.

Canon 7D jest dokładnie uszczelniony. Producent zapewnia, że poziom ochrony przed niekorzystnym wpływem otoczenia i pogodą jest taki sam jak w legendarnym modelu EOS-1N. My mamy jedynie małe zastrzeżenia do uszczelnień przy klapie gniazda na karty pamięci. Uszczelka w tym miejscu nie jest ciągła i wykonana jest z gąbki sprawiającej wrażenie bardzo delikatnej.

Zasilanie i gniazda

W Canonie 7D do dyspozycji mamy następujące złącza:

• wejście na zewnętrzny mikrofon,
• złącze PC umożliwia podłączenie lampy błyskowej wyposażonej w przewód synchronizacyjny,
• złącze typu N3 na wężyk spustowy (na przykład RS80-N3),
• złącze cyfrowe USB/Video out służące do połączenie aparatu z komputerem, drukarką, telewizorem czy rzutnikiem,
• wyjście HDMI do połączenia aparatu z telewizorami wysokiej rozdzielczości (HD).

Canon 7D podobnie jak 5D Mark II jest zasilany akumulatorem LP-E6 o pojemności 1800 mAh. Wystarcza on do zrobienia od 1000 do 3000 zdjęć, w zależności od użytkowania wyświetlacza, Live View i lampy błyskowej. Odpowiednia dla tego akumulatora ładowarka ma oznaczenia LC-E6. Dodatkowe zasilanie można zorganizować sobie poprzez zasilacz sieciowy ACK-E6 lub pionowy uchwyt BG-E7.

Na dolnej ściance aparatu, za gumową zaślepką, odnaleźć można złącze rozszerzeń systemowych, a po prawej stronie korpusu gniazdo na kartę pamięci CF. EOS 7D jest kompatybilny z kartami CF typu I i II (także powyżej 2 GB), oraz z Microdrive.

Przyciski

Układ przycisków w 7D jest zbliżony do 5D Mark II. Obok spustu migawki znajduje się pokrętło sterujące, a rząd przycisków przy panelu monochromatycznym to kolejno: pomiar światła i balans bieli, tryb pracy AF i tryb wykonywania zdjęć, ISO i kompensacja błysku oraz podświetlanie LCD. Po wciśnięciu jednego z tych dwufunkcyjnych przycisków, przypisane mu nastawy zmienia się pokrętłem, albo kołem sterującym. W 7D pomiędzy pokrętłem a spustem pojawił się jeszcze mały przycisk funkcyjny M-Fn.

Pod przyciskiem blokady bagnetu znajduje się podgląd głębi ostrości. Koło nastaw znajdujące się w zasięgu lewej ręki posiada, obok standardowych trybów M, Av, Tv, i P, również: tryb w pełni automatyczny (oznaczony zielonym prostokątem), Bulb, trzy indywidualne nastawy (C1, C2 i C3), oraz tryb CA (Creative Auto) umożliwiający łatwą zmianę parametrów takich jak na przykład jasność obrazu. Tuż przy kole nastaw jest włącznik aparatu. Takie rozwiązanie to nowość, bo do tej pory w zaawansowanych EOS-ach włącznik usytuowany był pod pokrętłem sterującym na tylnej ściance. W tym miejscu w 7D jest teraz tylko blokada pokrętła.

Samo pokrętło i dżojstik zachowały w 7D swoją funkcjonalność z innych modeli Canona. Nie zmieniło się też położenie trzech przycisków znajdujących się w zasięgu prawego kciuka: przycisk wyboru punktu AF (powiększanie zdjęcia), blokada AE/FE (zmniejszanie zdjęcia) i przycisk autofokusu AF-ON. Obok wizjera nowym przyciskiem jest włącznik trybu Live View (START/STOP) będący jednocześnie przyciskiem rozpoczynającym nagrywanie wideo i przełącznik pomiędzy trybem LV a trybem filmowania.

Przy wizjerze znajdziemy jeszcze pokrętło regulacji dioptrii, a po jego drugiej stronie dwa nowe przyciski. Jeden oznaczony literą „Q” uruchamia na wyświetlaczu aktywny panel z nastawami aparatu, a drugi przycisk RAW JPEG pozwala na szybkie przełączenie z zapisu JPEG na zapis RAW lub na odwrót. Pomysł na taki przycisk jest wyraźnie zaczerpnięty z lustrzanek K-7 i K20D firmy Pentax. Czym się kierowali projektanci Canona przy jego tworzeniu? Według nas o wiele bardziej funkcjonalnym byłby normalny przycisk umożliwiający swobodą i szybką zmianę jakości i rodzaju zdjęcia.

Rząd przycisków na lewo od LCD jest analogiczny do tego z 5D Mark II i są to odpowiednio: MENU, style obrazu, przycisk INFO, podgląd zdjęć, usuwanie zdjęć.

Menu

Struktura menu w 7D wiernie przypomina menu dotychczasowych EOS-ów. W 7D jest aż 11 zakładek pokolorowanych tak, by oddzielić od siebie typy ustawień. Cztery zakładki czerwone to Menu fotografowania. Kolejne dwie, tym razem niebieskie, to Menu odtwarzania. Następnie trzy zakładki żółte zawierają Menu nastawy. Ostatnie dwie w kolorze pomarańczowym i zielonym, to odpowiednio Funkcje indywidualne aparatu i opcje indywidualne użytkownika.

W Menu fotografowania odnaleźć można kolejno:

• jakość zdjęć – możliwość zapisu plików RAW, mRAW, sRAW, JPEG w dwóch stopniach kompresji i trzech rozmiarach (Large, Middle, Small) oraz jednoczesny zapis RAW+JPEG, mRAW+JPEG lub sRAW+JPEG,
• włączenie redukcji czerwonych oczu,
• włączenie sygnału dźwiękowego,
• włączenie możliwości wykonywania zdjęć bez karty pamięci,
• sterowanie czasem kontrolnego wyświetlania zdjęć,
• włączenie korygowania jasności brzegów,
• sterowanie lampą,
• korygowanie ekspozycji,
• automatyczny optymalizator jasności,
• zmiana balansu bieli: Auto, Słońce, Cień, Świetlówka, Lampa błyskowa, Własny, Skala temperaturowa,
• balans bieli według wzorca,
• korekta i bracketing balansu bieli,
• przestrzeń kolorów (sRGB, Adobe RGB),
• styl obrazu: Standard, Portrety, Krajobraz, Neutralny, Dokładny, Monochromatyczny, Użytkownika (1, 2, 3),
• wykonywanie mapy kurzu na matrycy,
• określenie funkcji przycisku RAW+JPEG,
• fotografowanie Live View,
• tryb AF (tryb Live, tryb Live z wykrywaniem twarzy, tryb szybki),
• wyświetlanie siatki w trybie LV,
• symulacja ekspozycji,
• ciche zdjęcia,
• timer pomiarowy.

Opcje w menu Odtwarzanie:

• ochrona obrazów przed usunięciem,
• obracanie obrazu pionowego,
• usuwanie obrazu,
• polecenie wydruku,
• włączenie alarmu o prześwietleniu,
• włączenie wyświetlania punktów autofokusu,
• określenie rodzaju histogramu (RGB lub jasność),
• automatyczne odtwarzanie zdjęć,
• ustawienie skoku w trybie przeglądania zdjęć.

Nastawy:

• zmiana automatycznego czasu wyłączania aparatu,
• włączenie autoobracania na wyświetlaczu i komputerze,
• formatowanie karty,
• opcje numeracji plików,
• wybór folderu,
• zmiana jasności LCD,
• ustawienie daty i czasu,
• wybór języka,
• standard TV (NTSC lub PAL),
• włączenie automatycznego czyszczenie matrycy,
• wyświetlanie siatki w wizjerze,
• dane akumulatora,
• opcje wyświetlania przycisku INFO.,
• indywidualna nastawa aparatu,
• informacje o prawach autorskich,
• kasowanie nastaw aparatu,
• wersja firmware'u.

Przedostatnią zakładką są Indywidualne nastawy. Jej wygląd jest dość charakterystyczny dla menu Canona. Opcje są oznaczone skrótem C.Fn. i podzielone na cztery grupy:

• Ekspozycja, gdzie znaleźć można zmianę skoku kompensacji ekspozycji, czułości, włączenie dodatkowych czułości, autokasowanie sekwencji BKT, kolejność zmian przy BKT, bezpieczne przesuwanie ekspozycji, blokadę czasu synchronizacji błysku 1/250 s w trybie Tv,
• Obraz – tutaj włączyć można redukcję szumów przy długich czasach wysokich ISO, uaktywnić priorytet jasnych partii obrazu,
• Autofokus/Migawka – ta opcja zawiera: czułość śledzenia w AI Servo, priorytet 1–2 obrazu w AI Servo, punkt śledzenia w AI Servo, włączenie szukania ostrości po utracie AF, mikroregulacja AF, wybór trybu wyboru pola AF, metoda wybierania punktu AF, ustawienie świecenia punktu AF w wizjerze, wyświetlanie wszystkich punktów AF, ostrość w AI Servo/MF, oświetlenie wspomagające AF, punkt AF powiązany z orientacją, wstępne podniesienie lustra,
• Operowanie/Inne zawiera zdefiniowanie pracy spustu migawki, przycisku AF-ON, przycisku *, przycisku podglądu głębi obrazu, przycisku M-Fn, pokręteł sterujących i dżojstika, zdefiniowanie przycisku SET przy fotografowaniu, określenie kierunku obracania w Tv i AV, wybór matówki, dane identyfikacyjne oryginału, dodawanie informacji o  formacie zdjęcia.

Dziewiąta, zielona zakładka w menu 7D, nazwana Moje menu, służy do gromadzenia ustawień, po które najczęściej sięgamy. Spośród wszystkich opcji w menu możemy wybrać dowolne i wstawić je w tym miejscu. Kasowanie, bądź dodawanie kolejnych opcji jest przy tym bardzo łatwe. To bardzo praktyczne rozwiązanie, które rekompensuje w jakiś sposób braki w ilości przycisków. Ponieważ aparat zapamiętuje ostatnią przeglądaną zakładkę, to po wciśnięciu MENU od razu mogą nam się wyświetlać nasze najczęściej używane funkcje.

Warto wspomnieć, że ustawienia związane z filmowaniem stają się dostępne dopiero przy przejściu w tryb filmowania. Wtedy ostatnia z czerwonych zakładek zostaje specjalnie oznaczona ikoną kamery i tam odnajdziemy m.in. zmianę rozdzielczości filmów.

Wyświetlacze

Canon 7D ma 3-calowy ciekłokrystaliczny wyświetlacz LCD o rozdzielczości VGA (920.000 punktów). Ma on 7 poziomów jasności. Jest dobrej jakości i można uznać, że dorównuje jakością wyświetlaczom VGA z lustrzanek Nikona i Sony. Dzięki temu, że po lewej stronie wyświetlacza jest sporo miejsca, ekran nie brudzi się tak jak w przypadku 50D. Naciśnięcie przycisku „Q” powoduje pojawienie się aktywnego panelu informacyjnego. Z jego poziomu można sterować aparatem tak jak w przypadku ekranu monochromatycznego. Kolejne wciskanie przycisku INFO. w trybie fotografowania wyświetla na ekranie wspomniany panel kontrolny, ustawienia dla trybów indywidualnych C1, C2, C3 i elektroniczną poziomicę.

W trybie podglądu zdjęć wyświetlane są najważniejsze parametry ekspozycji z EXIF-a oraz histogramy RGBY. Ilość tych informacji (4 wersje) może być zmieniana po każdorazowym przyciśnięciu INFO.

Canon 7D ma funkcjonalny przycisk włączający tryb Live View i przełącznik wokół niego przestawiający aparat w tryb filmowania. W menu aktywuje się odpowiednie opcje dla tych trybów. Znajdziemy tam włączanie wyświetlania siatki i symulacji ekspozycji, czyli zmienianie jasności LCD wraz ze zmianą parametrów ekspozycji. Można także aktywować dwa tryby cichych zdjęć. W pierwszym przypadku aparat pracuje o wiele ciszej niż w trybie normalnym i można wykonywać zdjęcia seryjne, w drugim – naciśnięcie spustu spowoduje wykonanie tylko pojedynczego zdjęcia. Ustawienie czasu trwania blokady AE umożliwia opcja Timera pomiarowego. Do wyboru są także ustawienia autofokusu w trybie LV: Tryb szybki (normalny pomiar AF po opuszczeniu lustra), Tryb live (metoda pomiaru kontrastu na matrycy) i Tryb live z wykrywaniem twarzy. Ostrość ustawiania jest przyciskiem AF-ON lub spustem migawki, a dociśnięcie spustu migawki wykonuje zdjęcie. Szybkość ustawiania ostrości w Trybie szybkim jest zadowalająca. Trwa to krótką chwilę, choć oczywiście opadające i podnoszące się lustro dezorientująco hałasuje. Nie jesteśmy zadowoleni z szybkości ustawiania ostrości na matrycy. Trwa to minimum kilka sekund, a w ekstremalnych sytuacjach nawet powyżej 10. Jeśli zastosujemy połączenie: Tryb live plus włączone ciche zdjęcia, to w efekcie będziemy mogli wykonywać zdjęcia w miejscach gdzie hałasowanie lustrem jest nie wskazane. Ustawienie ostrości może odbywać się także ręcznie. Proces precyzyjnego ostrzenia ułatwia bardzo szybkie 5- lub 10-krotne powiększenie obrazu po naciśnięciu tego samego przycisku, który powiększa zdjęcia w trybie odtwarzania.

Najnowszy 7D może nagrywać filmy w następujących rozdzielczościach i prędkością:

• 1920x1080 pix, 30 kl/s, około 330 MB/min,
• 1920x1080 pix, 25 kl/s, około 330 MB/min,
• 1920x1080 pix, 24 kl/s, około 330 MB/min,
• 1280x720 pix, 60 kl/s, około 330 MB/min,
• 1280x720 pix, 50 kl/s, około 330 MB/min,
• 640x480 pix, 60 kl/s, około 165 MB/min,
• 640x480 pix, 50 kl/s, około 165 MB/min.

W trakcie nagrywania wideo mamy do dyspozycji wszystkie funkcje trybu Live View. Działa zatem autofokus na zasadzie detekcji kontrastu, choć szybkość – tak jak już wspominaliśmy przy omawianiu LV, pozostawia wiele do życzenia. Minusem jest również rejestrowanie na filmie odgłosów takiego ustawiania ostrości. Można jednak oczywiście ustawiać ostrość ręcznie. Ogólne użytkowanie aparatu w trakcie nagrywania filmów należy jednak ocenić pozytywnie.

Przykłady filmów nakręconych obiektywem Canon EF 1.4/50mm USM na przysłonie f/1.4 można obejrzeć poniżej:

• film 1 – 640x480 pix, MF, 17 MB,
• film 2 – 1920x1080 pix, AF, 50 MB,
• film 3 – 1920x1080 pix, MF, 29 MB,
• film 4 – 1280x720 pix, MF, 39 MB.

Monochromatyczny ekran LCD w 7D przypomina te znajdujące się w EOS-ach dwucyfrowych i 5D Mark II. Różni się nieznacznie, a zmiany w  układzie ikonek są raczej kosmetyczne. Ciągle jednak nie ma możliwości bezpośredniej zmiany jakości zdjęć. Rozwiązaniem może być przypisanie tej funkcji przyciskowi SET, ale i tak trzeba korzystać wtedy z ekranu kolorowego.

Wizjer

Pryzmaty wizjera (z lewej: pryzmat EOS 7D, z prawej: pryzmat 50D)

Pentapryzmatyczny wizjer w 7D pokrywa około 100% pola widzenia obiektywu, a jego powiększenie wynosi 1.0x. Te dwie cechy wyróżniają go na tle 50D i samo korzystanie z wizjera w 7D jest od niego wygodniejsze. Dioptraż można regulować od −3 do +1 dpt, a odległość źrenicy wyjściowej wynosi 22 mm.

W modelu 7D zrezygnowano z wymiennej matówki. Mamy za to możliwość wyświetlenia siatki linii pomocniczych oraz dwuosiowego poziomu elektronicznego przy wykorzystaniu punktów AF. Ilość i rozmieszczenie ikon w wizjerze jest takie jak w 50D. Różnica jest tylko w wyglądzie punktów AF (dwa rodzaje) i kształcie stref autofokusu.