Canon G11, tak samo jak jego poprzednik został wyposażony w obiektyw o zakresie ogniskowych 6.1 - 30.5 mm, co odpowiada zakresowi 28 - 140 mm dla klatki 35 mm. Światłosiła wynosi f/2.8 dla najszerszego kąta i f/4.5 dla drugiego końca zakresu ogniskowych. Przejdźmy do kolejnych części tego rozdziału, prezentujących właściwości optyczne testowanego aparatu.

Rozdzielczość

Testy rozdzielczości przeprowadzamy na podstawie zdjęć odpowiedniej tablicy testowej. Zdjęcia wykonywane są dla różnych ogniskowych i różnych wartości przysłony. Następnie przeprowadzamy obliczenia zarówno dla centrum, jak i brzegu kadru. Wyniki prezentujemy w postaci wartości funkcji MTF50. W przypadku Canona G11 pomiary przeprowadziliśmy na JPEG-ach i surowych plikach. Na początek prezentujemy wyniki otrzymane dla plików RAW. Pierwszy wykres dotyczy centrum, drugi natomiast brzegu kadru.

Wartości rozdzielczości G11 w centrum kadru są na całkiem dobrym poziomie. Co prawda przegrywa on ze swoim poprzednikiem na krótszych ogniskowych i przy maksymalnym otworze względnym, jednak dla większych wartości przysłony różnica ta maleje. Ze względu na bardzo duży astygmatyzm z jakim mieliśmy do czynienia w przypadku G10 dla dłuższych ogniskowych, G11 wypada w tym zakresie wyraźnie lepiej od swojego poprzednika. Co ciekawe, wyniki z 10 megapikselowej matrycy G11 utrzymują podobny poziom jak te otrzymane dla Nikona P6000 czyli z matrycy o rozdzielczości 13.5 Mpix.

Poniżej prezentujemy wyniki pomiaru rozdzielczości wykonanego na plikach JPEG. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że w G11 pliki JPEG zapisywane razem z RAW-ami są wyostrzane na poziomie standardowym. Poniższe wykresy prezentują rezultaty naszych pomiarów dla centrum i brzegu kadru.

Na zakończenie tej części rozdziału prezentujemy wycinki zdjęć tablicy testowej (w formacie JPEG) w skali 1:1 z okolic centrum kadru dla maksymalnej i minimalnej rozdzielczości.

JPEG
45 mm, f/3.2	83 mm, f/8.0

Autofokus

Autofokus w Canonie G11 pracuje w trybach pojedynczym lub ciągłym. Użytkownik ma do wyboru dwa tryby ramki AF: AiAF twarzy oraz FlexiZone (przy włączonym LCD) lub Centrum (przy wyłączonym LCD). W pierwszym przypadku aparat automatycznie będzie ustawiał ostrość w oparciu o znalezione w kadrze twarze. W drugim przypadku natomiast, dla trybu FlexiZone użytkownik ma możliwość ustawienia ramki AF w odpowiednim miejscu kadru.

Podczas testowania aparatu nie zanotowaliśmy jakiś szczególnych problemów z pracą autofokusu. Jeżeli chodzi o celność, to nie mamy powodów do narzekań. W warunkach studyjnych nie miał on problemów z prawidłowym ustawieniem ostrości. W warunkach codziennego użytkowania, przy odpowiednim oświetleniu również nie napotkaliśmy trudności w tym zakresie. Canon G11 został wyposażony w dość silną lampkę wspomagającą autofokus. Daje ona na tyle jasne światło, że w zupełnie ciemnym pomieszczeniu autofokus radził sobie zadziwiająco dobrze z ustawianiem ostrości, nawet na obiektach oddalonych o około 4 metry. Trzeba przyznać, że zdarzały się pojedyncze wpadki w takiej sytuacji, jednak nie było ich zbyt wiele.

Aberracja chromatyczna

W Canonie G11 nie mamy dużych problemów z aberracją chromatyczną. W tej kategorii nastąpiła wyraźna poprawa w stosunku do starszego modelu G10. Mimo, że mamy do czynienia z obiektywem o tych samych parametrach, wydaje się, że w G11 dopracowano korygowanie tej wady optycznej. Wyniki naszych pomiarów przeprowadzonych na surowych plikach prezentujemy na poniższym wykresie.

Widać, że większość wartości plasuje się w obszarze małej aberracji chromatycznej, a w przypadku najlepszego wyniku aberracja jest w zasadzie znikoma. Co prawda najwyższe zanotowane przez nas wartość wypadają w strefie aberracji średniej, jednak tylko nieznacznie przekraczają one granicę 0.08% a dodatkowo sytuacja ta dotyczy tylko 3 punktów. W tej kategorii zatem, możemy śmiało pochwalić G11.

W tabelce poniżej prezentujemy w skali 1:1 wycinki zdjęć tablicy testowej, przedstawiające krawędzie czerni i bieli na zdjęciach z najwyższym i najniższym poziomem aberracji chromatycznej.

45 mm, f/8.0	83 mm, f/4.0

Dystorsja

W przypadku dystorsji, Canon G11 zachowuje się podobnie jak jego poprzednik. Dla najkrótszej ogniskowej mamy do czynienia z wyraźną dystorsją beczkową na poziomie -3.3%. Jest to wynik lepszy niż ten osiągnięty przez G10, jednak różnica jest niewielka. Dystorsja redukuje się w miarę zwiększania ogniskowej i dla 45 mm osiąga już tylko -1.1%. Dla ogniskowej 83 mm mamy nadal do czynienia z dystorsją beczkowatą, jednak wynosi ona zaledwie -0.25%. Przy 140 mm dystorsja przechodzi w poduszkową, o znikomej wartości 0.08%. Obiektyw G11 zachowuje się całkiem przyzwoicie w tej kategorii i nie mamy tutaj powodów do poważnych narzekań.

28 mm

45 mm

83 mm

140 mm

Koma i astygmatyzm

Efekt komy nie stanowi dużego problemu w przypadku Canona G11. Dla najkrótszej ogniskowej widać delikatne zniekształcenie obrazu diody na brzegu kadru, ale nie powinno ono mieć dużego wpływu na pogorszenie jakości obrazu. W okolicach ogniskowej 45 mm koma jest praktycznie niezauważalna. Zaczyna się jednak ponownie pojawiać dla dłuższych ogniskowych. Dla 83 mm można zauważyć delikatne zniekształcenie obrazu diody na brzegu kadru. Przy 140 mm koma staje się wyraźniejsza, jednak efekt ten nie jest szczególnie silny. Można uznać, że obiektyw G11 zachowuje się zadowalająco pod względem efektu komy.

28 mm, centrum	28 mm, brzeg
45 mm, centrum	45 mm, brzeg
83 mm, centrum	83 mm, brzeg
140 mm, centrum	140 mm, brzeg

W przypadku Canona G10 zanotowaliśmy poważną wpadkę z astygmatyzmem, bowiem poziom tej wady, w jego przypadku, na dłuższych ogniskowych wyniósł około 40%. W G11 sytuacja wygląda lepiej, choć nie jest idealnie. W jego przypadku, z największym astygmatyzmem mamy do czynienia dla ogniskowych 45 i 140 mm, w przypadku których, dla maksymalnego otworu względnego, zanotowany astygmatyzm sięga aż 14%. Jednak w większości przypadków, średni poziom tej wady wynosi około 8.5%, a dla ogniskowej 83 mm średnia ta spada do 6%. Co prawda, G11 nie zasłużył na pochwałę w tej kategorii, jednak sytuacja wygląda wyraźnie lepiej, niż miało to miejsce w przypadku modelu G10.

Winietowanie

W stosunku do swojego poprzednika Canon G11 poprawił się również pod względem winietowania. Dla wszystkich przetestowanych kombinacji długości ogniskowych i wartości przysłony notujemy generalnie mniejszy spadek jasności w rogach kadru, niż miało to miejsce w przypadku G10. Przyjrzyjmy się jednak bliżej dokładnym wartościom otrzymanym w naszym teście. Dla najkrótszej ogniskowej i maksymalnego otworu przysłony notujemy winietowanie na poziomie 19.7% (-0.63 EV). Przymykanie przysłony powoduje poprawę sytuacji i dla f/4.0 spadek jasności w rogach kadru wynosi 10.9% (-0.33 EV), a dla f/5.6 i f/8.0 winietowanie spada do 7.7 % (-0.23 EV). Dla ogniskowej 45 mm i przysłony f/3.2 efekt winietowania utrzymuje się na poziomie 15.4% (-0.42 EV) i spada do 7.7% (-0.23 EV) dla f/4.0. Dla f/5.6 i f/8.0 efekt ten jeszcze się zmniejsza i utrzymuje się na poziomie wynoszącym 5.6% (-0.17 EV). Przy ogniskowej 83 mm i przysłonie f/4.0 winietowanie wynosi zaledwie 9.2 % (-0.28 EV) i dla f/5.6 spada aż do 3.7% (-0.11 EV). Dla przysłony f/8.0 spadek jasności obrazu w rogach kadru wynosi 3.3% (-0.096 EV). Przejście do ogniskowej 140 mm nie przynosi dużych zmian w tej kwestii. Dla f/4.5 winietowanie wynosi 10.9% (-0.33 EV) i spada do wartości około 3.1% (-0.09 EV) dla f/5.6 i f/8.0.

To, jak przytoczone przed chwilą liczby przekładają się na rzeczywisty wygląd obrazu z aparatu, można zaobserwować na poniższych zdjęciach jednorodnie oświetlonej powierzchni, wykonanych dla różnych wartości ogniskowej i otworu przysłony.

28 mm, f/2.8	28 mm, f/8.0
45 mm, f/3.2	45 mm, f/8.0
83 mm, f/4.0	83 mm, f/8.0
140 mm, f/4.5	140 mm, f/8.0

Odblaski

Canon G11 posiada obiektyw złożony z 11 elementów ułożonych w 9 grupach, z czego jeden element jest dwustronnie asferyczny. Mamy zatem sporo powierzchni, które przy zdjęciach pod ostre światło mogą powodować powstawanie różnego rodzaju blików świetlnych i odblasków. Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcia zrobione dla różnych wartości ogniskowej, pokazujące wspomniane efekty.

28 mm, f/2.8

28 mm, f/8.0

45 mm, f/3.2

45 mm, f/8.0

83 mm, f/4.0

83 mm, f/8.0

140 mm, f/4.5

140 mm, f/8.0

Trzeba przyznać, że G11 nie wypada najgorzej w tej kategorii, jednak w pewnych sytuacjach możemy się spodziewać różnych artefaktów świetlnych na zdjęciach. Dla szerokiego kąta i przysłony f/2.8, mając ostre źródło światła poza kadrem, można zarejestrować kilka niewielkich blików, widocznych na prezentowanym zdjęciu w jego lewej, górnej części. Przymykanie przysłony powoduje jednak uwydatnienie odblasków i przy f/8.0 możemy zaobserwować już całą serię odblasków przebiegających po przekątnej kadru. Trzeba jednak przyznać, że nie są one szczególnie intensywne i mają stosunkowo niewielkie rozmiary. Przy ogniskowej 45 mm i maksymalnie otwartym otworze przysłony, zarejestrowaliśmy kilka niewielkich blików świetlnych, natomiast dla f/8.0 odblaski przybrały formę zielonkawych plam, z których ta położona w prawym dolnym rogu kadru ma dość spore rozmiary. Przy ogniskowych 83 i 140 mm zarejestrowanie odblasków na zdjęciu wymagało umieszczenia słońca w samym kadrze lub tuż na jego granicy. W takiej sytuacji, przy ogniskowej 83 mm same odblaski nie są dużym problemem, a bardziej irytujący jest spadek kontrastu i nieprzyjemne fioletowe zabarwienie sporej części zdjęcia. Przy 140 mm również obserwujemy spadek kontrastu i charakterystyczne zabarwienie, jednak w tym przypadku, sporą część kadru wypełnia dodatkowo świetlna plama, której kształt zmienia się w zależności od użytej przysłony.

W tej kategorii G11 wypada całkiem nieźle dla krótszych ogniskowych. Co prawda, odblaski się pojawiają, jednak nie są one bardzo intensywne i mają raczej niewielkie rozmiary. Większe zastrzeżenia mamy do dłuższych ogniskowych, w przypadku których zarówno spadek kontrastu i nieprzyjemne zabarwienie mają znaczny wpływ na pogorszenie jakości obrazu. Z drugiej jednak strony, z taką sytuacją mamy do czynienia, gdy bardzo ostre źródło światła znajduje się w kadrze lub na jego granicy. Są to zatem sytuacje dość ekstremalne, aczkolwiek potencjalny użytkownik G11 powinien być świadom tego, co go może czekać w takim przypadku.

Makro

W Canonie G11 dostępny jest pojedynczy tryb makro, uruchamiany lewym przyciskiem krzyżaka funkcyjnego. Minimalna odległości między fotografowanym obiektem, a aparatem wynosi 1 cm. Pamiętać trzeba, że tak mała odległość fotografowania dostępna jest jedynie dla najkrótszej ogniskowej. Wydłużanie ogniskowej wymaga również oddalenia aparatu od fotografowanego obiektu. Dla najdłuższej ogniskowej minimalna odległość fotografowania w trybie makro wynosi 50 cm. Poniżej prezentujemy zdjęcie wykonane przy odległości obiektywu od fotografowanego obiektu równej około 1 cm.

Makro 28 mm