W Canonie G11 mamy do dyspozycji następujące tryby balansu bieli:

• Auto,
• Słoneczny dzień,
• Pochmurny dzień,
• Żarówki,
• Świetlówki,
• Świetlówki H,
• Lampa błyskowa,
• Pod wodą,
• Według wzorca 1 i 2.

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów Gretag-Macbeth. Następnie wyliczamy parametry dC (odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim ocenił barwę aparat) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

W Canonie G11 nie mamy szczególnych problemów z odpowiednim odwzorowanie kolorów przy różnym oświetleniu. Poza tradycyjną wpadką automatycznego balansu bieli dla światła żarowego, błędy utrzymują się na niskim poziomie. Widać, że aparat ma tendencję do przesycania kolorów, jednak nie mamy powodów do szczególnych narzekań w tym temacie. Należy pamiętać, że test był wykonywany przy neutralnych ustawieniach nasycenia, a parametr ten można dostosować w menu funkcyjnym pod pozycją "Moje kolory". Warto zaznaczyć, że oba ustawienia balansu bieli dla świetlówek testowane były przy tym samym oświetleniu i jak widać z powyższej tabelki nieznacznie lepiej wypadło ustawienie "Świetlówki H". Trzeba jednak przyznać, że automatyczny balans bieli poradził sobie podobnie w tej sytuacji.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów przedstawiamy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: słoneczny dzień Balans bieli: auto
Światło: słoneczny dzień Balans bieli: słoneczny dzień
Światło: pochmurny dzień Balans bieli: Auto
Światło: pochmurny dzień Balans bieli: chmury
Światło: żarówki (3000K) Balans bieli: Auto
Światło: żarówki (3000K) Balans bieli: żarówka
Światło: lampa błyskowa Balans bieli: Auto
Światło: lampa błyskowa Balans bieli: lampa błyskowa
Światło: świetlówka Balans bieli: Auto
Światło: świetlówka Balans bieli: świetlówka
Światło: świetlówka Balans bieli: świetlówka H

Szumy

Pomiar szumów matrycy wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-13, korzystając z programu Imatest. Obliczenia przeprowadzamy zarówno na plikach JPEG i RAW. Na początek prezentujemy wyniki dla JPEG-ów.

To, co zaskakuje na powyższym wykresie to niski poziom szumów, zwłaszcza na wyższych czułościach. Wyniki są wyraźnie niższe niż te, które notowaliśmy w przypadku modelu G10. Czyżby była to po części zasługa zmniejszenia rozdzielczości matrycy? Na podstawie JPEG-ów jednoznacznych wniosków na ten temat wyciągnąć się nie da. Przypomnijmy, że aparat automatycznie odszumia zdjęcia na wysokich czułościach, o czym wspominaliśmy już przy okazji testu zdjęć seryjnych. Powyższy wykres to potwierdza. Fakt, że dla ISO 800 notujemy ten sam poziom szumu co dla ISO 400, jest jednym z dowodów. Dodatkowo to, że dla ISO 1600 i 3200 wzrost szumu jest niewielki w stosunku do ISO 800 utwierdza nas w tym przekonaniu. Aby mieć świadomość z jak silnym procesem odszumiania mamy do czynienia, spójrzmy na poziom szumu zmierzony na surowych plikach przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Dopiero wyniki z plików RAW pokazują zachowanie się matrycy G11 pod względem szumów. Widać, że ich wzrost dla wyższych czułości jest znaczny. Trzeba jednak przyznać, że sytuacja wygląda wyraźnie lepiej niż w przypadku G10. Zmniejszenie rozdzielczości matrycy przyniosło zatem pozytywny skutek w tej kategorii, czego w zasadzie należało się spodziewać.

Porównując poziom szumów w G11 na plikach RAW i JPEG widać, że oprogramowanie aparatu ma naprawdę ciężką pracę do wykonania podczas procesu odszumiania plików JPEG. Oczywiście tak drastyczna ingerencja nie może się odbyć bez skutków ubocznych, a o tym jaki ma ona wpływ na jakość obrazu będzie można się przekonać za chwilę, oglądając wycinki zdjęć naszej scenki testowej.

Dla pełnego obrazu poziomu szumów w Canonie G11, poza wykresami prezentujemy również tabelkę z fragmentami zdjęć (w skali 1:1) pól nr 3 oraz nr 11 tablicy Kodak Q-13. Pierwsza tabelka zawiera zdjęcia w formacie JPEG, druga natomiast w formacie RAW.

ISO 80	ISO 100	ISO 200	ISO 400	ISO 800	ISO 1600	ISO 3200

ISO 80	ISO 100	ISO 200	ISO 400	ISO 800	ISO 1600	ISO 3200

Poniżej prezentujemy standardowe wycinki zdjęć naszej scenki testowej w skali 1:1, zapisanych w formacie JPEG. Dla porównania pokazujemy również wycinki dla Canona G10 i Nikona P6000.

ISO 64
P6000
ISO 80
G11
G10
ISO 100
G11
G10
P6000
ISO 200
G11
G10
P6000
ISO 400
G11
G10
P6000
ISO 800
G11
G10
P6000
ISO 1600
G11
G10
P6000
ISO 2000
P6000
ISO 3200
G11
P6000 (3.1 Mpix)

Na powyższych wycinkach widać wyraźnie, jak w przypadku G11 proces odszumiania na wyższych czułościach prowadzi do utraty szczegółów na obrazie. Przy ISO 1600 i 3200 drobne szczegóły na zdjęciu praktycznie znikają, co powoduje, że czułości te są mało użyteczne. Ogólnie rzecz biorąc, proces odszumiania plików JPEG w kompaktach jest zjawiskiem często spotykanym. Jednak fakt, że w przypadku G11 mamy do czynienia z bardzo silnym odszumianiem i nie mamy zupełnie możliwości kontrolowania intensywności tego procesu, może być powodem do niezadowolenia. Na szczęście w Canonie G11 mamy możliwość zapisywania surowych plików, a jak wyglądają zdjęcia zapisane w tym formacie można przekonać się na podstawie poniższej tabelki.

ISO 64
P6000
ISO 80
G11
G10
ISO 100
G11
G10
P6000
ISO 200
G11
G10
P6000
ISO 400
G11
G10
P6000
ISO 800
G11
G10
P6000
ISO 1600
G11
G10
P6000
ISO 2000
P6000
ISO 3200
G11

Pod względem poziomu szumów na wyższych czułościach widać wyraźną przewagę G11 zarówno nad G10, jak również nad P6000. Zatem wizualnie potwierdza się to, co pokazały pomiary wykonane Imatestem. Mimo iż struktura szumu jest drobnoziarnista i nie widać podejrzanej ingerencji oprogramowania w surowe pliki, to jednak poziom szumu na wysokich czułościach jest całkiem spory, co jak już wspomnieliśmy czyni je mało użytecznymi. Pochwalić należy jednak to, że jak na aparat kompaktowy dostajemy naprawdę spory zakres użytecznych czułości. Tutaj za taką spokojnie można uznać ISO 800, a w pewnych sytuacjach nawet ISO 1600.

Zakres tonalny

Przyjrzyjmy się teraz zakresowi tonalnemu, który jak zwykle wyznaczyliśmy w oparciu o zdjęcia tablicy Stouffer 4110. Obliczenia wykonane zostały programem Imatest, na obu rodzajach plików. Standardowo wyniki podajemy dla najlepszej jakości zdjęcia (stosunek szumu do sygnału na poziomie 0.1) i dla dobrej jakości (stosunek szumu do sygnału na poziomie 0.25). Pokazujemy również całkowity zakres tonalny. W pierwszej kolejności prezentujemy wyniki dla plików JPEG.

Już większość wyników z plików JPEG pokazuje, że G11 wypadł lepiej w tej kategorii od G10. Jedynym wyjątkiem są wartości zakresu tonalnego dla wysokiej jakości obrazu, przy czułościach ISO 80 i 100. Aby jednak miarodajnie porównać możliwości matryc w tym zakresie w obu tych modelach, spójrzmy na wyniki pomiarów przeprowadzonych na 48-bitowych TIFF-ach wywołanych programem dcraw z plików RAW.

Pod względem zakresu tonalnego dla wysokiej i dobrej jakości zdjęcia, powyższe wyniki pokazują przewagę G11 (średnio o ponad 0.5 EV) w stosunku do G10. Jeśli chodzi o całkowity zakres tonalny, oba aparaty zachowują się podobnie, przy czym można zauważyć delikatną przewagę G10 dla niższych czułości.

Zakres tonalny na plikach zapisanych w formacie JPEG możemy ocenić wizualnie na wycinkach zdjęć tablicy Stouffer 4110. Odległość pomiędzy sąsiednimi polami szarości wynosi 0.3 EV.

ISO	Granica bieli
80
100
200
400
800
1600
3200
ISO	Granica czerni
80
100
200
400
800
1600
3200

Wyostrzanie

Opcję dotyczącą wyostrzania plików JPEG w Canonie G11 znajdziemy w menu funkcyjnym, w kategorii Moje kolory. Pod pozycją "własne kolory" znajdziemy odpowiedni suwak, który umożliwia kontrolę stopnia wyostrzania JPEG-ów. Do dyspozycji mamy 5-stopniową skalę. W poniższej tabelce prezentujemy wycinki zdjęć naszej scenki z wyostrzaniem na minimalnym, standardowym i maksymalnym poziomie.

Canon G11, ISO 100
wyostrzenie minimalne
wyostrzenie standardowe
wyostrzenie maksymalne