Korpus Canona 550D wykonany jest z czarnego matowego materiału. Na uchwycie i na tylnej ścianie aparatu, w miejscu ułożenia kciuka jest gumowa, lekko chropowata okleina, dzięki której dłoń nie ślizga się i aparat trzyma się pewnie i stabilnie. Korpus wygląda bardzo estetycznie. W zasadzie tylko w małym stopniu odbiega wyglądem od swojego poprzednika, bowiem zmianie uległ wygląd i rozmieszczenie przycisków. Są one teraz większe i wpisane swoim kształtem w linię korpusu w danym miejscu. Zamiast srebrnego koła nastaw, jakie widzieliśmy w 500D, jest ono teraz czarne i matowe. Gniazda nadal zasłania szczelnie podłużna gumowa zaślepka.

Obudowa 550D wydaje się całkiem solidna. Nie słychać zgrzytów czy trzasków wydobywających się z plastikowych części obudowy przy ściskaniu korpusu w dłoni. Nie widać na nim niepokojących szczelin na spojeniach, ani jakichkolwiek niechcianych luźnych elementów. Wszystko wygląda bardzo ładnie jak na amatorską klasę sprzętu.

----- R E K L A M A -----

Zasilanie i gniazda

Canon 550D ma już nowszy akumulator niż 500D, o oznaczeniu LP-E8. Ma on pojemność 1120 mAh, czyli nieco więcej niż LP-E5 z 500D. Odpowiednia ładowarka dla LP-E8, dodawana oczywiście w komplecie z aparatem, ma oznaczenia LC-E8. Czas trwania ładowania akumulatora wynosi około 2 godzin, a po pełnym naładowaniu można wykonać około 1000 zdjęć przy niedużym korzystaniu z Live View.

Opcjonalnie do 550D możemy podłączyć zasilacz sieciowy ACK-E8 lub uchwyt pionowy BG-E8. Ten ostatni może być zasilany dwoma akumulatorami LP-E8, albo sześcioma bateriami typu AA, popularnie nazywanymi „paluszkami”.


Począwszy od modelu 450D, w trzycyfrowej serii lustrzanek Canona zmieniono rodzaj obsługiwanych kart pamięci z Compact Flash na SD/SDHC. Model 550D kontynuuje to rozwiązanie, przy czym dodano możliwość obsługi kart SDXC. Kieszeń na kartę znajduje się na prawej ściance aparatu (patrząc od tyłu) i jest schowana pod niewielką plastikową klapką.


Na lewej ściance aparatu pod gumową zaślepką, odnajdziemy:

• gniazdo zewnętrznego mikrofonu (3.5 mm mini jack stereo),
• gniazdo na wężyk spustowy RS-60E3,
• uniwersalne złącze USB 2.0 Hi-Speed (Mini-B) / wyjście audio-wideo,
• wyjście HDMI typu C.

Jak łatwo zauważyć, nowością w stosunku do poprzedniego modelu jest w 550D możliwość podłączenia zewnętrznego mikrofonu. Jest to ukłon producenta w kierunku osób, które chcą wykorzystywać lustrzankę do filmowania.

Warto również wspomnieć, że istnieje możliwość zdalnego sterowania aparatem za pomocą pilotów: RC-1, RC-5 lub RC-6.

Przyciski

Wygląd, kształt i rozmieszczenie dużej liczby przycisków w 550D uległ zmianie w porównaniu do tego, z czym mieliśmy do czynienia w EOS-ie 500D. Większość tych różnic dotyczy tylnej ściany aparatu, czyli okolic ekranu LCD.

Po lewej stronie wizjera są dwa przyciski MENU oraz DISP o kształcie zbliżonym do trapezu, czyli zdecydowanie różnym od kołowych przycisków w 500D. Po drugiej stronie wizjera pojawił się przycisk włączający tryb Live View i rozpoczynający filmowanie w trybie wideo. Natomiast w miejscu gdzie w 500D znajdował się przycisk LV, jest teraz przycisk Q wyświetlający aktywną tablicę kontrolną na panelu LCD. Nad nim z kolei jest przycisk kompensacji ekspozycji o kształcie przypominającym trapez.

Przyciski kierunkowe i przycisk SET nie zmieniły funkcjonalności i tylko lekko zostały zmodyfikowane pod względem ergonomii. Podobnie jest z przyciskiem usuwania zdjęć, ale już podgląd obrazu następuje po naciśnięciu przycisku o  bliżej nie określonym kształcie, ale na pewno dalekim od kołowego jak to było w 500D. Podobnej zmianie nie uległy dwa przyciski służące między innymi do powiększania zdjęć znajdujące się w zasięgu prawego kciuka.

Góra i przód 550D nie uległy już tak dużym zmianom jak tył. Z przodu mamy przycisk otwierający lampę błyskową, blokadę bagnetu oraz przycisk podglądu głębi ostrości. Na górze natomiast, poza standardowym spustem migawki i pokrętłem sterującym odnajdziemy przycisk pozwalający na zmianę czułości ISO. Na górnej ściance znajduje się również czarne, a nie jak w 500D srebrne, koło nastaw na którym znajdziemy następujące pozycje:

• A-DEP – tryb głębi ostrości,
• M – tryb ustawień manualnych,
• Av – preselekcja przysłony,
• Tv – preselekcja czasu,
• P – tryb półautomatyczny,
• CA – tryb „Twórcze Auto”,
• tryb w pełni automatyczny,
• seria trybów dedykowanych:
  • Portret,
  • Krajobraz,
  • Makro,
  • Sport,
  • Portret nocny,
  • Błysk wyłączony,
• nagrywanie filmów.

Menu

Struktura i wygląd menu w 550D są typowe dla obecnych na rynku EOS-ów. Podzielone jest na zakładki tworzące 4 grupy, przy czym każda z zakładek zawiera taką liczbę elementów, że wszystkie mieszczą się na ekranie i nie musimy przewijać widoku w pionie. Pierwsza grupa (oznaczona kolorem czerwonym) składa się z dwóch zakładek i zawiera opcje dotyczące fotografowania. Zakładki z kolejnej grupy oznaczone są kolorem niebieskim i zawierają elementy związane z odtwarzaniem zdjęć. Trzecia grupa dotyczy ustawień aparatu, a zawarte w niej trzy zakładki są oznaczone kolorem żółtym. Ostatnią grupę oznaczoną kolorem zielonym i zawierającą jedną zakładkę stanowi „Moje Menu”. Elementy wyświetlane w tej zakładce użytkownik może sobie zorganizować wedle własnego uznania.

Przyjrzyjmy się teraz poszczególnym elementom zawartym w kolejnych zakładkach. Zacznijmy od menu fotografowania.

• Jakość zdjęć – trzy rodzaje rozdzielczości plików JPEG (L, M, S) i dwa stopnie kompresji, zapis RAW i jednoczesny zapis RAW plus najlepszy JPEG,
• Sygnał dźwiękowy ustawienia ostrości i samowyzwalacza,
• Wykonywanie zdjęć bez włożonej karty pamięci,
• Czas kontrolnego wyświetlania zdjęć po ich wykonaniu,
• Korygowanie winietowania,
• Redukcja czerwonych oczu,
• Sterowanie lampą błyskową:
  • Lampa błyskowa wł./wył.,
  • Nastawy lampy wbudowanej,
  • Nastawy lampy zewnętrznej,
  • Nastawy C.Fn lampy zewnętrznej,
  • Kasowanie nastaw C.Fn lampy zewnętrznej,
• Korecja ekspozycji i ustawienie skoku przy bracketingu,
• Autooptymalizator jasności,
• Tryb pomiaru światła,
• Ustawienie balansu bieli według wzorca,
• Bracketing balansu bieli,
• Przestrzeń kolorów – sRGB/Adobe RGB,
• Style obrazu – dostępne są: standard, portrety, krajobraz, neutralny, dokładny, monochromatyczny, użytkownik (1, 2, 3). Każdy jest regulowany pod względem ostrości, kontrastu, nasycenia i tonu koloru w zakresie 8-stopniowej skali,
• Dane dla retuszu kurzu,
• ISO Auto – określenie maksymalnej czułości w trybie automatycznego doboru ISO.

Menu odtwarzania:

• Ochrona obrazów,
• Obracanie obrazów,
• Usuwanie zdjęć,
• Polecenie wydruku,
• Polecenie transferu,
• Histogram – jasność/RGB,
• Skoki za pomocą pokrętła sterującego (o 1 obraz / o 10 obr. / o 100 obr. / datami / Filmy / Zdjęcia),
• Włączenie sterowania aparatem przez HDMI.

Menu Nastawy:

• Automatyczne wyłączenie aparatu,
• Numery plików – narastająco, automatycznie od 1, ręcznie od 1,
• Automatyczne obracanie zdjęć pionowych,
• Formatowanie karty,
• Określenie numeracji zdjęć,
• Automatyczne wyłączanie się LCD po przyłożeniu oka do wizjera,
• Kolor tła ekranu,
• Ustawienia transmisji Eye-Fi – aktywne z kartami Eye-Fi,
• Jasność LCD – jeden z siedmiu poziomów,
• Ustawienie daty i czasu,
• Wybór języka,
• Standard TV – PAL lub NTSC,
• Czyszczenie matrycy – automatyczne czyszczenie, wymuszenie czyszczenia, czyszczenie ręczne,
• Nastawy funkcji Live View – włączenie, wyświetlanie siatki, timer,
• Funkcje indywidualne (C.Fn),
• Informacje o prawach autorskich,
• Kasowanie nastaw,
• Wersja oprogramowania sterującego.

Ważnym elementem w menu nastaw jest wspomniana pozycja „Funkcje indywidualne”. Oznaczana jest ona powszechnie w systemie EOS skrótem C.Fn i zawiera całkiem sporą listę dodatkowych i nierzadko użytecznych opcji. W 550D jest ich 12, a podzielone zostały na cztery grupy:

C.Fn I (Ekspozycja):

• Przyrosty nastaw ekspozycji (1/2 lub 1/3 EV),
• Dodatkowe czułości ISO (12800),
• Tryb Av – czas synchronizacji błysku (auto, auto w zakresie 1/200–1/60 s lub na stałe 1/200 s).

C.Fn II (Obraz):

• Redukcja zakłóceń – długi czas (wył., auto, wł.),
• Redukcja zakłóceń – wysokie ISO (standardowe, niskie, silne, wył.),
• Priorytet jasnych partii obrazu (wył., wł.).

C.Fn III (Autofokus/Migawka):

• Oświetlenie wspomagające AF (wył., wł., tylko z zewnętrzną lampą błyskową),
• Blokowanie lustra podniesionego.

C.Fn IV (Operowanie/Inne):

• Spust migawki / Przycisk blokady AE (AF/Blokada AE, Blokada AE/AF, AF/Blokada AF bez blokady AE, AE/AF bez blokady AE),
• Przycisk SET podczas fotografowania (bez funkcji, zmiana jakości zapisywania, korygowanie błysku, monitor LCD wł./wył., wyświetlanie menu),
• LCD po włączeniu aparatu (wyświetla, jak w chwili wył. aparatu),
• Dane identyfikacyjne oryginału (wył. – bez dodawania danych, aktywne – dodawanie danych).

Wyświetlacz

Canon 550D jest pierwszą lustrzanką na rynku, która posiada 3-calowy ekran TFT o rozdzielczości 1.040.000 punktów. W poprzednim modelu ekran miał 920.000 punktów i taka rozdzielczość jest obecnie standardem w przypadku 3-calowych ekranów. Czy większa rozdzielczość ekranu 550D ma przełożenie na lepszą jakość obrazu? Wydaje się, że tak. Wyświetlany obraz jest wyjątkowo ostry i kontrastowy. W porównaniu do nikonowskich 3-calowych ekranów VGA ekran z 550D wydaje się chyba minimalnie lepszy.

Wciśnięcie przycisku DISP wyświetla na ekranie tablicę informacyjną z ustawieniami aparatu. Natomiast nowy przycisk, oznaczony literą Q, wyświetla aktywną tablicę kontrolną, na której można zmieniać poszczególne nastawy aparatu. Ekran w 550D może być całkiem wyłączony, może też wyłączać się automatycznie dzięki odpowiedniemu czujnikowi po zbliżeniu oka do wizjera.

W trybie odtwarzania przycisk DISP. pozwala na przełączanie pomiędzy czterema różnymi sposobami wyświetlania zdjęcia i dodatkowych informacji. We wszystkich trybach wyświetlania, w górnej części ekranu pojawia się ramka, na której pokazane są informacje o czasie ekspozycji, wartość przysłony, wartość kompensacji ekspozycji oraz numer pliku. W poszczególnych trybach wyświetlane są:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + w lewym dolnym rogu informacja o rodzaju pliku i jakości zdjęcia oraz numer zdjęcia i ich całkowita liczba na karcie,
• miniaturka zdjęcia + histogram Y lub RGB + szczegółowe informacje o parametrach zdjęcia,
• miniaturka zdjęcia + histogramy RGBY + podstawowe informacje o parametrach zdjęcia.

Live View i filmy

System Live View i wideo w 550D jest typowy dla najnowszych EOS-ów, a więc: można włączyć 2 rodzaje siatek pomocniczych przy kadrowaniu, ustawić timer pomiarowy (czas trwania blokady AE), działa symulacja ekspozycji, czyli dostosowywanie jasności LCD do parametrów ekspozycji i oświetlenia i w końcu dostępne są trzy tryby ustawiania ostrości:

• tryb Live – ustawianie ostrości na zasadzie detekcji kontrastu na matrycy,
• tryb Live i wykrywanie twarzy,
• tryb szybki – ustawianie ostrości za pomocą czujnika AF po opuszczeniu lustra.

Ostrość ustawiania jest przyciskiem AF-ON lub spustem migawki, a dociśnięcie spustu migawki wykonuje zdjęcie. Szybkość ustawiania ostrości w Trybie szybkim jest zadowalająca. Trwa to krótką chwilę, choć oczywiście opadające i podnoszące się lustro dezorientuje hałasując. W trybie Live ostrość potwierdzana jest średnio po 2–3 sekundach. Rzadko zdarza się, aby trwało to dłużej niż 5–6 sekund. Ustawienie ostrości może odbywać się także ręcznie. Proces precyzyjnego ostrzenia ułatwia bardzo szybkie 5- lub 10-krotne powiększenie obrazu po naciśnięciu tego samego przycisku, który powiększa zdjęcia w trybie odtwarzania.

Wygląd ekranu LCD w trybie podglądu obrazu na żywo przedstawiamy powyżej. Kolejne wciśnięcia przycisku INFO. powodują wyświetlanie poszczególnych informacji, co symuluje nasza animacja.

Obecne lustrzanki systemu EOS mają najbardziej zaawansowane opcje filmowania spośród innych tego typu aparatów na rynku. W trakcie nagrywania wideo mamy do dyspozycji wszystkie funkcje trybu Live View. Działa autofokus na zasadzie detekcji kontrastu, choć tak jak już wspominaliśmy przy omawianiu LV, warto aby jego szybkość Canon jeszcze dopracował. Ostrość można ustawiać także ręcznie, korzystając z powiększenia obrazu. To, czego nie mają inni producenci lustrzanek a 550D ma, to nagrywanie filmów w maksymalnej rozdzielczości 1920×1080 pix i z różnymi prędkościami w zależności od ustawienia standardu TV (PAL lub NTSC):

• 1920×1080 pix, 30 kl/s, około 330 MB/min,
• 1920×1080 pix, 25 kl/s, około 330 MB/min,
• 1920×1080 pix, 24 kl/s, około 330 MB/min,
• 1280×720 pix, 60 kl/s, około 330 MB/min,
• 1280×720 pix, 50 kl/s, około 330 MB/min,
• 640×480 pix, 60 kl/s, około 165 MB/min,
• 640×480 pix, 50 kl/s, około 165 MB/min.
• crop 640×480 pix, 60 kl/s, około 165 MB/min,
• crop 640×480 pix, 50 kl/s, około 165 MB/min.

Nowością w 550D jest opcja Movie Crop, która działa jak cyfrowy zoom. Ze środka matrycy wycinany jest kadr o rozdzielczości 640×480 pix, co daje efekt 7-krotnego powiększenia.

Filmy zapisywane są z rozszerzeniem MOV z użyciem kodeka MPEG-4AVC/H.264. Producent zaleca stosowanie kart o szybkości zapisu/odczytu minimum 8 MB/s. Instrukcja obsługi gwarantuje w temperaturze pokojowej nagranie 90-minutowego filmu. Należy się jednak liczyć z dużym rozmiarem nagrywanego obrazu.

Poza wolnym działaniem AF w trybie filmowania, minusem jest również rejestrowanie na filmie odgłosów takiego ustawiania ostrości i wyłączanie się dźwięku pod koniec filmowania. Poza tym, odczuć można zbyt wolne automatyczne dostosowywanie parametrów ekspozycji przy zmianie oświetlenia. Te wady można dostrzec w naszych przykładowych klipach:

• film 1 – 1920×1080 pix, 45 MB,
• film 2 – 1280×720 pix, 51 MB,
• film 3 – 640×480 pix, 28 MB,
• film 4 – crop 640×480 pix, 22 MB.

Wizjer

W 550D mamy analogiczny lustrzany pentagonalny wizjer, co w poprzedniku. Pokrywa około 95% rzeczywistego kadru i ma powiększenie (dla obiektywu o ogniskowej 50 mm) 0.87x. Punkt oczny, czyli odległość źrenicy wyjściowej wizjera, wynosi 19 mm. Dostępna jest również regulacja dioptrii w zakresie od −3 do +1.