Wykres prezentujący wyniki pomiarów szumu zarejestrowany dla zdjęć JPEG wygląda bardzo podobnie jak w przypadku modelu Olympus E-P1, co potwierdza wizualne odczucia z poprzedniego rozdziału. W szumie zdecydowanie dominuje składowa niebieska. Wzrost szumu wraz ze wzrostem czułości nie załamuje się w żadnym punkcie wykresu, co wskazywałoby równomierną intensywność działania algorytmów odszumiających dla wszystkich czułości – tak samo jak miało to miejsce w Olympusie E-P1.

ISO 3200
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie silne

ISO 100
E-PL1
E-P1
GF1
NX10
ISO 200
E-PL1
E-P1
GF1
NX10
ISO 400
E-PL1
E-P1
GF1
NX10
ISO 800
E-PL1
E-P1
GF1
NX10
ISO 1600
E-PL1
E-P1
GF1
NX10
ISO 3200
E-PL1
E-P1
GF1
NX10

Powyższe spostrzeżenia potwierdzają pomiary poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-13, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów. Odpowiedni wykres przedstawiamy poniżej.

Darki

Pliki RAW generowane są przez E-PL1 w postaci 12-bitowej, co odpowiada maksymalnemu poziomowi sygnału równemu 4096. Standardowo wykonaliśmy 3-minutowe ekspozycje bez dopływu światła, zdjęcia wykonując zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci pochodzącej bezpośrednio z aparatu, dołączając histogramy wykonane w skali logarytmicznej. Surowe pliki RAW zostały natomiast wywołane bez interpolacji programem dcraw. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku E-PL1 zakres ten wynosi od 0 do 255. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików.

ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100 (RAW)
100 (JPEG)
200 (RAW)
200 (JPEG)
400 (RAW)
400 (JPEG)
800 (RAW)
800 (JPEG)
1600 (RAW)
1600 (JPEG)
3200 (RAW)
3200 (JPEG)

Na pierwszy rzut oka widać, że sytuacja nie wygląda dobrze. Wraz ze wzrostem czułości poziom szumów znacznie rośnie, choć już przy najniższych jest zauważalny. Z podobną sytuacją mieliśmy już do czynienia w modelu E-P1, choć w E-PL1 pojawiający się szum jest jeszcze większy. Ma on na dodatek nierównomierny rozkład, wyraźnie bowiem widać, że więcej szumu pojawia się bliżej prawego brzegu kadru. Poziome i wyraźne pasy (tzw. banding) pojawiają się nawet na najniższych czułościach, a na wyższych są stosunkowo uciążliwe.

W trakcie pracy, szczególnie przy wykonywaniu długich ekspozycji, aparat mocno się nagrzewa. Najwyraźniej problemy z odprowadzaniem ciepła w poprzednich modelach zostały spotęgowane gorszej jakości obudową zastosowaną w E-PL1.

Histogramy dla wyższych czułości nie przypominają rozkładu normalnego, a jedynie jego prawą część, co jest zachowaniem niefizycznym i wskazuje na programową ingerencję w pliki – zarówno RAW jak i JPEG. Dodatkowym potwierdzeniem tej tezy jest załamanie się statystyki (średniego poziomu sygnału i jego odchylenia standardowego) od wartości ISO 200. Wskazywałoby to, że już od tej czułości odbywa się ingerencja programowa w generowane pliki. Zapewne producent nie miał innego wyjścia, chcąc walczyć z nagrzewającą się matrycą, jednak jak zawsze – tego rodzaju ingerencje oceniamy negatywnie.