Tradycyjnie, na początku tego rozdziału pokazujemy wykres, prezentujący wyniki pomiaru szumu zarejestrowanego na zdjęciach JPEG. Widać, że w szumie dominuje składowa niebieska. Co więcej, już dla ISO 100 przekracza ona wartość 1%, zatem całkiem sporo. W przypadku Olympusa szum przekracza wartość 1% dopiero przy ISO 200. Innym elementem widocznym na poniższym wykresie i wartym odnotowania, jest załamanie przy ISO 800. Dla tej czułości szum jest niewiele większy od tego zmierzonego na ISO 400. Widać zatem, że proces odszumiania działa z różną intensywnością dla niektórych czułości.

Porównując powyższy wykres z analogicznym z testu Samsunga NX10 widać różnicę w intensywności procesu odszumiania. W NX10 redukcja szumu na JPEG-ach jest bardzo wyraźna, a co więcej nie ma nad nią kontroli. Warto pochwalić konstruktorów GF1 za umożliwienie regulacji procesu odszumiania JPEG-ów. Co prawda nie da się jej zupełnie wyłączyć, jednak do dyspozycji mamy 5-stopniową skalę, a na poziomie minimalnym odszumianie nie jest intensywne, o czym można było się przekonać już w poprzednim rozdziale. Poniżej natomiast prezentujemy wycinki naszej scenki testowej wykonane na czułościach ISO 1600 i 3200 z różnymi stopniami odszumiania. Poza minimalnym (−2) i maksymalnym (+2) poziomem odszumiania prezentujemy również poziom pośredni (0).

ISO 1600
NR −2
NR 0
NR 2
ISO 3200
NR −2
NR 0
NR 2

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z GF1 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Samsunga NX10 i Olympusa E-P1.

ISO 100
GF1
NX10
E-P1
ISO 200
GF1
NX10
E-P1
ISO 400
GF1
NX10
E-P1
ISO 800
GF1
NX10
E-P1
ISO 1600
GF1
NX10
E-P1
ISO 3200
GF1
NX10
E-P1
6400 ISO
E-P1

Porównując powyższe wycinki widać, że Panasonic wypada porównywalnie do Olympusa. Można jednak zauważyć, że w przypadku GF1 szum jest nieznacznie niższy w porównaniu do E-P1, co wyraźniej widać na wyższych czułościach. Pod względem poziomu szumów jednak, liderem jest Samsung NX10 u którego szum jest najniższy. Sama struktura szumu na zdjęciach z GF1 jest drobnoziarnista, co wskazuje na brak odszumiania surowych plików w tym aparacie.

Powyższe spostrzeżenia potwierdzają pomiary poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-13, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów. Odpowiedni wykres przedstawiamy poniżej.

Spoglądając na analogiczny wykres z testu Olympusa E-P1 można zauważyć, że faktycznie poziom szumu w przypadku GF1 jest nieco niższy, Różnica jest jednak wystarczająca by zauważyć ją na zdjęciach, o czym mówiliśmy przed chwilą. Pomiary potwierdzają również to, że w tej kategorii NX10 wypada najlepiej. Sam przebieg wykresu dla GF1 wygląda poprawnie i nie widać żadnych załamań, które mogłyby sugerować podejrzaną ingerencje w surowe pliki.

Dodatkowe pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów potwierdzają dotychczasowe wnioski dotyczące poziomu szumów w GF1. Wyniki tych pomiarów prezentujemy na poniższym wykresie.

Darki

Sprawdźmy teraz jak matryca GF1 zachowuje się pod względem prądu ciemnego. Jego poziom testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat, a przedstawione dla nich histogramy zostały wykonane w skali logarytmicznej. Surowe pliki natomiast, wywołujemy programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku GF1 zakres ten wynosi od 0 do 511. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 100.000 zliczeń.

ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100 (RAW)
100 (JPEG)
200 (RAW)
200 (JPEG)
400 (RAW)
400 (JPEG)
800 (RAW)
800 (JPEG)
1600 (RAW)
1600 (JPEG)
3200 (RAW)
3200 (JPEG)

Histogramy dla surowych plików nie mają niestety typowego gaussowskiego rozkładu. Widać co prawda, że rozkład ma pewien ogon z prawej strony maksimum, jednak zupełny brak lewej części oraz nietypowy kształt prawej części wskazuje na pewną redukcję sygnału. Powyższe obserwacje potwierdza również analiza wartości średniego poziomu sygnału i odchylenia standardowego, które w wyniku ingerencji straciły swoje statystyczne znaczenie. Wartości te prezentujemy w tabelce poniżej i widać z nich wyraźnie, że dla wszystkich czułości poziom odchylenia standardowego jest wyższy od średniej wartości sygnału.