Panasonic G2 przypomina pod względem budowy i użytkowania amatorskie lustrzanki. Na powierzchni niedużego korpusu znajduje się mnóstwo przycisków co ułatwia sterowanie tym aparatem. Do tego dochodzi dotykowy, ruchomy wyświetlacz pozwalający na wygodne fotografowanie w niestandardowych sytuacjach. Uchwyt w G2 jest mały ale wystarczająco wygodny, aby trzymać aparat w jednej ręce i nim sterować.

Obiektywy

Niestety nie obserwujemy dramatycznego wzrostu ilości obiektywów do systemu Mikro 4/3. W ofercie Panasonica mamy ich 8, a u Olympusa zaledwie 4. Są to jednak ciągle standardowe tzw. kity i nadal brakuje ciekawszych obiektywów dla bardziej wymagających amatorów fotografii. Co więcej, u jednego i drugiego producenta standardowe obiektywy dublują się. Tak więc kreatywna osoba musi zaopatrzyć się w przejściówkę, która umożliwi podłączenie obiektywów systemu 4/3 i wtedy do woli przebierać w ofercie szkieł różnych firm, takich jak: Olympus, Leica, czy Sigma.

----- R E K L A M A -----

Szybkość

Obsługując G2 nie odczujemy ślimaczenia się aparatu. Prawdopodobnie jest to zasługa nowego procesora Venus Engine HD II. Poruszanie się po menu, kasowanie zdjęć, czy przeglądanie ich w powiększeniu odbywa się bezproblemowo. Z szybkością autofokusa także nie ma problemów. Ustawianie ostrości trwa niecałą sekundę, ale jeśli przeogniskowujemy z jednego końca na drugi, wtedy trwa to nawet 2 sekundy. Jest to jednak i tak stosunkowo szybko.

Zdjęcia seryjne

Test zdjęć seryjnych wykonaliśmy z kartą SDHC SanDisk Extreme III o pojemności 2 GB, przy ustawionej czułości ISO 1600 i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w formacie RAW zajmowały 14 MB, a pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 4000×3000 pix, 5.4 MB. Tryb ciągły przetestowaliśmy osobno dla plików JPEG, RAW oraz RAW+JPEG. W 30-sekundowym czasie testowym otrzymaliśmy następujące rezultaty:

• 56 zdjęć JPEG LARGE FINE ze średnią prędkością około 1.9 kl/s,
• 22 zdjęć RAW ze średnią prędkością około 0.7 kl/s,
• 13 zdjęć RAW+JPEG ze średnią prędkością około 0.4 kl/s.

Prędkość trybu seryjnego przy zapisie JPEG praktycznie przez cały czas utrzymuje się na poziomie 2 kl/s. Ograniczoną pojemność bufora widzimy dopiero po przestawieniu na zapis RAW. Średnia prędkość 2 kl/s utrzymuje się wtedy tylko przez pierwsze 3 sekundy, a potem jedno zdjęcie jest zapisywane co około 1.5 sekundy. Jednoczesny zapis RAW+JPEG wygląda jeszcze gorzej. Bufor zapełnia się w tym przypadku już po 2 sekundach, a potem jedno zdjęcie zapisywane jest co 3 sekundy. Rezultaty testu trybu seryjnego G2 nie dają wiec imponujących wyników. W tej klasie sprzętu chcielibyśmy bowiem oczekiwać co najmniej 3 kl/s.

Stabilizacja obrazu

Panasonic G2 nie ma wbudowanej stabilizacji obrazu. Ten fakt niejako wymusza używanie tylko obiektywów Panasonika, które mają optyczną stabilizację matrycy MEGA O.I.S. Jest to jednak niezrozumiałe posunięcie tej firmy, bo większość obiektywów Mikro 4/3 i 4/3 nie jest stabilizowanych. Ich producentem jest głównie Olympus, który wyposaża swoje aparaty w stabilizowane matryce.

Czyszczenie matrycy

Panasonic G2 ma ultradźwiękowy mechanizm czyszczenia matrycy. W trakcie testowania aparatu aktywna była funkcja automatycznego czyszczenia matrycy podczas włączania/wyłączania aparatu. Nie zauważyliśmy aby kurz gromadził się na matrycy, zatem można uznać, że system działa sprawnie.

Lampa błyskowa

Panasonic G2 posiada wbudowaną lampę błyskową o liczbie przewodniej 11 (ISO 100) i minimalnym czasie synchronizacji 1/160 s. Korekcja siły błysku może odbywać się w zakresie od −2 do +2 EV z krokiem 1/3 EV. Lampa błyskowa w G2 może pracować w następujących trybach:

• automatyczna lampa błyskowa,
• automatyczna z redukcją efektu czerwonych oczu,
• lampa wymuszona,
• lampa wymuszona z redukcją efektu czerwonych oczu,
• synchronizacja z długimi czasami,
• synchronizacja z długimi czasami z redukcją czerwonych oczu.

Dodatkowo w menu możemy odznaczyć, czy synchronizacja błysku ma być na pierwszą czy drugą kurtynę. Obecność gorącej stopki i odpowiednich styków gwarantuje pełną zgodność z lampami FL500, FL360 i FL220.

Siłę błysku wbudowanej lampy błyskowej porównujemy zawsze wykonując zdjęcie przy czułości ISO 100, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej.

NX10 (M)		G2 (M)
NX10 (P)		G2 (P)

Widać, że lampa błyskowa w G2 jest stosunkowo dobra. Jej liczba przewodnia daje w efekcie moc błysku dorównującą lampom w amatorskim segmencie lustrzanek.

Autofokus

Bezlusterkowce do których należy także Panasonic G2, ustawiają ostrość w oparciu o detekcję kontrastu, tak jak to się dzieje w aparatach kompaktowych. G2 ustawia ostrość stosunkowo szybko i pod tym względem plasuje się w czołówce kompaktów i kompaktów z wymienną optyką. Ustawienie ostrości trwa niecałą sekundę, ale jeśli przeogniskowujemy z jednego końca zakresu na drugi, wtedy trwa to nawet 2 sekundy. W trudnych warunkach oświetleniowych autofokus wspomaga wbudowania dioda LED o zasięgu do 3 m. W trybie MF możemy korzystać z powiększenia 5- lub 10-krotnego.

Dwa osobne przełączniki na korpusie G2 pozwalają na szybkie przełączenie pomiędzy trybami ręcznym MF, pojedynczym AFS i ciągłym AFC, a także pozwalają ustawić tryb AF związany z obszarem ustawiania ostrości:

• punktowy,
• automatyczny korzystający z 23 obszarów AF,
• śledzenie,
• wykrywanie twarzy.

Funkcją dodatkową jest wskazywanie punktu AF i zmienianie jego rozmiaru na dotykowym ekranie LCD. Funkcję wskazywania na dotykowym LCD miejsca gdzie ma być ustawiona ostrość można także połączyć z automatycznym wyzwoleniem migawki po ustawieniu AF.

Standardowo w teście autofokusu wykonujemy serię 40 zdjęć. W zastosowanym obiektywie, którym w tym przypadku był Panasonic 20 mm f/1.7G, ustawiamy przysłonę f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

Wyniki wskazują na dobrą skuteczność autofokusu w Panasonicu. Jeśli już ostrość zostanie potwierdzona, mamy sporą pewność, że autofokus trafił w to, co trzeba. Wynik G2 jest trochę gorszy w stosunku do GF1, ale lepszy od E-P1. Warto zaznaczyć, że analogiczny test wykonaliśmy z obiektywem Olympus M.Zuiko 17 mm f/2.8. Wynik dla tego obiektywu był praktycznie identyczny jak dla Panasonica 20 mm f/1.7G. To dobrze świadczy o systemie Mikro 4/3 jako całości, bo wynika z tego, że swobodnie możemy łączyć korpusy i obiektywy różnych producentów.

Pomiar światła

System pomiaru światła w G2 działa w zakresie od 0 do 18 EV (dla f/2.0 i ISO 100), w oparciu o czujnik 144-strefowy. Kompensacja ekspozycji może odbywać się w zakresie od −3 do +3 EV z krokiem 1/3 EV. W G2 dostępne są 3 standardowe tryby pomiaru światła:

• punktowy centralny,
• centralnie ważony,
• wielosegmentowy.

Pomiar światła w G2 działa bardzo dobrze. Rzadko kiedy trzeba go korygować, a jeśli już musimy, to co najwyżej o 0.3 lub 0.7 EV.