• format obrazu 4:3:
  • L – 4000×3000 pikseli,
  • M – 2816×2112 pikseli,
  • S – 2048×1536 pikseli,
• format obrazu 3:2:
  • L – 4000×2672 pikseli,
  • M – 2816×1880 pikseli,
  • S – 2048×1360 pikseli,
• format obrazu 16:9:
  • L – 4000×2248 pikseli,
  • M – 2816×1584 pikseli,
  • S – 1920×1080 pikseli,
• format obrazu 1:1:
  • L – 2992×2992 pikseli,
  • M – 2112×2112 pikseli,
  • S – 1504×1504 pikseli.

• Standardowy,
• Dynamiczny,
• Stonowany,
• Natura,
• Nostalgiczny,
• Vibrant,
• Standardowy czarno-biały,
• Dynamiczny czarno-biały,
• Stonowany czarno-biały,
• Mój film 1,
• Mój film 2.

Poza tym na kole nastaw G2 znajduje się tryb Moje Kolory (niestety w pełni automatyczny bez możliwości chociażby korygowania ekspozycji), który pozwala na fotografowanie z użyciem jednego z 8 efektów kolorystycznych. Do wyboru mamy następujące opcje:

• Ekspresyjny – zdjęcia w stylu popart z uwydatnionym kolorem,
• Retro – efekt starego zdjęcia z wyblakłymi kolorami,
• Czyste barwy – efekt z użyciem chłodnego, jasnego światła z niebieskawą dominantą mający dać uczucie świeżości,
• Elegancki – efekt stwarzający atmosferę spokoju a zarazem okazałości (zdjęcia wychodzą nieco przyciemnione z odcieniem bursztynu),
• Czarno-białe – efekt czarno-białego zdjęcia z delikatnym odcieniem sepii,
• Dynamiczna sztuka – przyciemnianie jasnych i rozjaśnianie ciemnych partii obrazy z dodatkowym wzmocnieniem koloru,
• Sylwetka – efekt uwydatniający sylwetkę fotografowanego obiektu poprzez zwiększenie kontrastu pomiędzy jasnymi i ciemnymi partiami obrazu,
• Własne – ręczna regulacja kolorystyki, jasności i nasycenia, każdy z parametrów w 11-stopniowej skali.

Efekt działania poszczególnych schematów kolorystycznych przedstawiamy poniżej.

Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu.

ISO 100
G2
GF1
NX10
E-P1
ISO 200
G2
GF1
NX10
E-P1
ISO 400
G2
GF1
NX10
E-P1
ISO 800
G2
GF1
NX10
E-P1
ISO 1600
G2
GF1
NX10
E-P1
ISO 3200
G2
GF1
NX10
E-P1
6400 ISO
G2
E-P1

Zdjęcia JPEG z Panasonica G2, nawet przy najmniejszym wyostrzeniu, wyglądają na mocno wyostrzone. Tym samym upodabniają się jednak do tego, co prezentują Olympus E-P1 i Panasonic GF1. Te trzy aparaty bazują na analogicznym typie matrycy i prawdopodobnie z tego powodu obrazowanie wygląda tak, a nie inaczej. Drugim powodem wprowadzania większego wyostrzenia jest czysty marketing. Amatorzy najczęściej nie przywiązują wagi do tego, czy ostrość zdjęcia wynika z właściwości obiektywu, czy obróbki zdjęcia. Dla nich liczy się efekt finalny wprost z aparatu, więc producenci wolą nie ryzykować i nie pozwalają aparatowi na tworzenie „mydlanych” zdjęć.

Szum na zdjęciach z G2 zaczyna się pojawiać gdzieś w okolicach ISO 1600. W tym zakresie wydaje się, że jest on minimalnie mniejszy niż w GF1 i wyraźnie mniejszy niż w E-P1. Jednak już na ISO 3200 i 6400 wszelkie różnice się zacierają i w dużej ilości szumu trudno dopatrzeć się, który z aparatów oferuje lepsze zdjęcia JPEG. Z pewnością na niekorzyść G2 działa ISO 6400, które w stosunku do Olympusa degraduje oprócz szczegółów także kolorystykę zdjęcia.

Patrząc na powyższe wycinki zdjęć JPEG zauważamy, że z grona tych czterech bezlusterkowców wyróżnia się Samsung NX10. Jego zdjęcia są silnie odszumione, a przez to na najwyższych czułościach rozmyte i pozbawione szczegółów. Należy jednak zauważyć, patrząc na przykład na najniższe ISO, że NX10 stosuje łagodne wyostrzenie zdjęć w przeciwieństwie do pozostałych trzech aparatów. Przy ocenie JPEG-ów warto wziąć to pod uwagę i nie sugerować się pierwszym, często mylnym wrażeniem.

Wyostrzanie

Na zakończenie tego rozdziału prezentujemy jeszcze wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w G2. Poza najniższym poziomem wyostrzania ustawionym na −2, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych przy wyostrzaniu na poziomie pośrednim, czyli 0 oraz maksymalnie wyostrzone na +2.

Panasonic DMC-G2, ISO 100
wyostrzenie −2
wyostrzenie 0
wyostrzenie +2