Sigma SD15 to bardzo prosty aparat, jeśli porównamy go do obecnie produkowanych lustrzanek. Brak w nim funkcji, które już od jakiegoś czasu zdominowały najnowsze cyfrowe lustrzanki. SD15 nie ma bowiem trybu Live View, funkcji nagrywania filmów, czyszczenia matrycy, ekranu VGA, czy bogatego menu. Na razie producent stara się stworzyć aparat funkcjonalny, który robiłby zdjęcia o jakości lepszej niż inne lustrzanki oparte o standardowe matryce CCD lub CMOS. Możliwości matrycy Foveon są ogromne, ale najwyraźniej potrzeba czasu, aby w pełni wszystko dopracować.

Sigma SD15 jest wyraźnie lepiej dopracowana niż jej poprzednik, model SD14. W trakcie testu nie doświadczyliśmy problemów z zawieszaniem się aparatu ani ze zbyt wolnym działaniem (o szybkości będziemy pisać szerzej za chwilę).

W aparacie brakuje jednoczesnego zapisu JPEG+RAW. Ograniczony jest też czas Bulb do tylko 2 minut. Zastrzeżenia można mieć także do braku regulacji pojedynczych stylów obrazu, bowiem ustawienia ostrości, kontrastu i nasycenia reguluje się globalnie. Przy użytkowaniu brakuje także drugiego pokrętła sterującego i bardziej przyjaznego użytkownikowi menu.

Obiektywy

Sigma posiada bardzo duży asortyment obiektywów, tak więc z doborem odpowiedniego nie powinno być problemów, tym bardziej że najnowsze modele utrzymują bardzo wysoki poziom. Matryca formatu zbliżonego do APS-C w SD15 (mnożnik ogniskowej równa się 1.7), pozwala na stosowanie także obiektywów pełnoklatkowych. Niestety z powodu małej popularności lustrzanek Sigmy, na rynku nie ma obiektywów innych producentów z odpowiednim bagnetem.

Szybkość

O ile poprzedni model SD14 sprawiał bardzo dużo problemów z szybkością działania, tak nowa Sigma SD15 została przez producenta zdecydowanie lepiej dopracowana pod tym względem. W trakcie fotografowania nie odczuwamy drażniących opóźnień związanych z zapisem zdjęć na kartę, przeglądaniem i powiększaniem ich. Także przeglądanie menu przebiega bez problemów. Blokowanie się aparatu może nastąpić jeśli korzystamy z wolnej karty pamięci lub kiedy zapełnimy bufor aparatu, jednak w trybie zdjęć pojedynczych zapełnienie buforu zdarza się rzadko.

Stanowczo za długo, jak na dzisiejszy poziom lustrzanek, uruchamia się nowa Sigma. Po włączeniu aparatu mija 2–3 sekundy zanim możemy wykonać zdjęcie. Podobnie długo trwa wyjście aparatu z trybu uśpienia. Opóźnienia stają się odczuwalne także przy wykonywaniu długich ekspozycji, bo po ich wykonaniu zapis trwa przeszło 2 razy dłużej niż długość ekspozycji.

Zdjęcia seryjne

Test szybkości wykonaliśmy z kartą SanDisk Extreme III 2GB przy ustawionej czułości wynoszącej 1600 ISO i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w RAW zajmowały 17 MB, a pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 3888×2592 7.1 MB. Otrzymaliśmy następujące rezultaty dla trwającej 30 sekund serii:

• 30 zdjęć JPEG LARGE FINE (1.00 kl/s),
• 24 zdjęć RAW (0.80 kl/s),

Czyszczenie matrycy

Sigma SD15 nie ma automatycznego systemu czyszczenia matrycy, ale wejście do komory gdzie znajduje się matryca i lustro na stałe zasłania w miarę szczelnie filtr, który chroni elektronikę przed zabrudzeniami. Można go wyjąć i wtedy dostać się do lustra i matrycy. Przy fotografowaniu jest on jednak konieczny, bo bez niego zdjęcia nabierają mocno różowego odcienia.

Lampa błyskowa

Liczba przewodnia wbudowanej lampy błyskowej wynosi 11 m. Jej błysk może pokryć kadr odpowiadający ogniskowej 17 mm. Minimalny czas synchronizacji wynosi 1/180 s, a kompensacja błysku odbywa się w zakresie od −3 do +3 EV ze skokiem 1/3 EV. Sigma SD15 współpracuje z zewnętrznymi lampami błyskowi o oznaczeniach EF-530DG SUPER, EF-530DG ST i EM-140 DG.

SD15 (M)

50D (M)

Z poziomu panelu sterowania (FUNC) można zmienić tryb pracy wbudowanej lampy błyskowej na:

• normalny błysk,
• redukcję czerwonych oczu,
• trzy ustawienia bezprzewodowego wyzwalania błysku (C1, C2, C3),
• włączenie/wyłączenie synchronizacji z długimi czasami migawki,
• ustawienie synchronizacji na przednią lub tylną kurtynę.

Moc błysku wbudowanej lampy w SD15 porównaliśmy z Canonem 50D. W obu aparatch czułość ustawiona była na ISO 100, przysłona na f/8, a czas na 1/100 s. Przy takich ustawieniach w ciemnej sali zdecydowanie mocniej błysnęła lampa Canona, ale trzeba mieć na uwadze, że liczba przewodnia lampy Canona jest o 2 metry większa niż Sigmy. W trybie P na czułości ISO 100, pomiar błysku w Sigmie zadziałał poprawnie i cała sala została równo oświetlona.

SD15 (P)

Autofokus

Sigma SD15 ma 5-punktowy autofokus z centralnym punktem o podwójnej precyzji. Zakres działania autofokusu wynosi – według specyfikacji – od 0 do 18 EV. Z poziomu panelu sterowania uruchamianego przyciskiem FUNC można zmienić tryb pojedynczego autofokusu na tryb ciągły, który działa skutecznie ale trochę za wolno jak na taką klasę aparatu. W słabych warunkach oświetleniowych włącza się wspomaganie AF za pomocą dość silnej diody oświetlającej pierwszy plan.

Wykonując serię 40 zdjęć sprawdziliśmy celność centralnego punktu autofokusu. Przy przysłonie f/2.8 ustawionej na obiektywie Sigma 70–200 f/2.8 APO EX DG HSM MACRO II i każdorazowym przeogniskowaniu fotografowana była tablica rozdzielczości. Histogram przedstawia procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50.

Pomiar światła

Sigma SD15 ma do dyspozycji aż cztery tryby pracy pomiaru światła:

• wielosegmentowy – oparty na 77 segmentach czujnika,
• skupiony - światło mierzone jest wewnątrz koła otaczającego punkt centralny AF,
• punktowy – światło mierzone jest na obszarze zajmowanym przez centralny punkt AF,
• centralnie ważony – pomiar, w którym większą wagę ma centrum kadru.