Mnóstwo nowych rozwiązań, jakie producent wprowadził w modelu Nikon D7000, przełożyło się na zdecydowaną poprawę funkcjonalności tego aparatu. Bardziej solidny korpus, nowe przyciski, uszczelniane gniazda, czy obsługa dwóch kart pamięci oddalają D7000 od amatorskiej, dwucyfrowej serii Nikona, a przybliżają do półprofesjonalnego segmentu reprezentowanego przez model D300s.

Praktycznie pod każdym względem nowy Nikon różni się od D90. I tak, poza nową matrycą, o własnościach której szczegółowo będziemy pisać w dalszych rozdziałach, w D7000 mamy nowy wizjer oraz systemy ustawiania ostrości i pomiaru światła. Nowa matryca pociągnęła za sobą rozszerzenie zakresu czułości od ISO 100 do 6400 z dodatkowymi czułościami programowymi ISO 12800 i 25600. Funkcjonalność D7000 polepszyła się także o nową migawkę z minimalnym czasem otwarcia wynoszącym 1/8000 s.

----- R E K L A M A -----

Nowy Nikon pozwala między innymi na zapisywanie ustawień aparatu na karcie pamięci i późniejsze ich wczytanie, w tym samym bądź innym egzemplarzu D7000. Ponadto ustawienia aparatu można zapisać do jego pamięci w dwóch wersjach i w dowolnej chwili wrócić do nich ustawiając na kole nastaw tryby U1 lub U2.

Choć funkcjonalność Nikona D7000 praktycznie w niczym nie ustępuje półprofesjonalnemu D300s, to producent zdecydował się na pozostawienie w nowym Nikonie trybów automatycznych z bogatym zestawem programów tematycznych (scen). Tak jakby chciał podkreślić, że D7000 to aparat amatorski, bądź rodzinny, a jedynie wyposażony w najpotrzebniejsze rozwiązania dzisiejszej fotografii.

Do tych rozwiązań należą także funkcja podglądu obrazu na żywo i rozbudowany tryb filmowania Full HD z automatycznym ustawianiem ostrości. Amatorom fotografii Nikon D7000 oferuje także rozbudowane menu retuszu. Przy pomocy zebranych tam funkcji można edytować i poprawiać zdjęcia, a także przycinać filmy.

Obiektywy

Nikon D7000 jest kompatybilny ze wszystkimi obiektywami z bagnetem typu F. System Nikona gwarantuje dostęp do dużej gamy obiektywów, zarówno dla kieszeni amatora, jak i profesjonalisty. Z pomocą przychodzą także firmy niezależne, takie jak Samyang, Sigma, Tamron, Tokina, Voigtlander czy Zeiss.

Szybkość

Aparat działa szybko i sprawnie. Usuwanie zdjęć z karty lub jej formatowanie nie trwa długo, a powiększanie fotografii i przeglądanie ich odbywa się bez irytujących opóźnień.

Zdjęcia seryjne

Test szybkości wykonaliśmy z kartą SanDisk Extreme SDHC 30 MB/s 4GB przy ustawionej czułości 1600 ISO i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia RAW zajmowały 13 MB, zaś pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 4608×3072 pix – 5 MB.

Otrzymaliśmy następujące rezultaty dla trwającej 30 sekund serii:

• 100 zdjęć JPEG LARGE FINE (3.30 kl/s),
• 43 zdjęcia RAW 12-bitowe (1.43 kl/s),
• 36 zdjęcia RAW 14-bitowe (1.20 kl/s),
• 34 zdjęć RAW 12-bitowe + JPEG LARGE FINE ( 1.13 kl/s).

Nikon D7000 może zapisywać zdjęcia z maksymalną szybkością 6 kl/s. Wartość ta może utrzymywać się przy zapisie JPEG przez blisko 5 sekund, a następnie szybkość spada do około 3 kl/s. Aparat w jednej serii może zapisać co najwyżej 100 zdjęć. W menu wartość tej granicy możemy zmniejszyć, jeśli oczywiście czujemy taką potrzebę.

Ponieważ D7000 zapisuje RAW-y w postaci 12- lub 14-bitowej, sprawdziliśmy jak w obu przypadkach zachowuje się tryb seryjny. Na szczęście okazało się, że znaczących różnic między jednym a drugim zapisem nie ma. Bufor zapełnia się po około 1.5 sekundy, a następnie średnia prędkość spada do około 1 kl/s. Jednoczesny zapis RAW i JPEG nie pociąga za sobą większych opóźnień niż przy zapisie RAW. Szybkość 6 kl/s utrzymuje się przez około 1.5 sekundy, a następnie co 2 sekundy aparat wykonuje dwie ekspozycje.

Stabilizacja obrazu

Lustrzanki firmy Nikon nie posiadają wbudowanej stabilizacji obrazu w korpusie. Koniecznością jest korzystanie w tym celu ze stabilizowanych obiektywów, których oferta cały czas się poszerza, także wśród niezależnych producentów.

Czyszczenie matrycy

Automatyczne czyszczenie matrycy może następować po każdym włączeniu i wyłączeniu aparatu. W menu jest także opcja wymuszenia czyszczenia i możliwość ręcznego usunięcia kurzu z matrycy. W trakcie przeprowadzania testu nie musieliśmy czyścić matrycy ręcznie. Automatyczny proces usuwania kurzu wystarczająco zabezpieczał przed zabrudzeniami.

Lampa błyskowa

Nikon D7000 ma wbudowaną lampę błyskową o liczbie przewodniej 12 m (ISO 100 w trybie M) i czasie synchronizacji błysku 1/250 sekundy. Moc błysku dobierana jest w oparciu o pomiar i-TTL, a funkcja kompensacji pozwala na jej regulację w zakresie od −3 do +1 EV, z krokiem 1/3 EV. W zależności od trybu fotografowania, do wyboru jest kilka opcji pracy lampy błyskowej:

• błysk wypełniający,
• błysk z redukcją efektu czerwonych oczu,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji + redukcja efektu czerwonych oczu,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji,
• synchronizacja z tylną kurtyną migawki + redukcja efektu czerwonych oczu,
• błysk wyłączony.

Nikon D7000 umożliwia pracę z zewnętrznymi lampami błyskowymi kompatybilnymi z kreatywnym systemem oświetlenia (CLS), rozwijanym przez firmę Nikon. Według instrukcji aparatu, należą do nich lampy o następujących oznaczeniach: SB-900, SB-800, SB-700, SB-R200. Do zdalnego sterowania grupą lamp może służyć wbudowana w aparat lampa błyskowa, lampy zewnętrzne SB-900, SB-800, SB-700 lub bezprzewodowy sterownik błysku SU-800.


Porównanie błysku w ciemnej sali lamp Nikona D7000 i Pentaksa K-5 przedstawiamy poniżej. Zdjęcia wykonaliśmy przy czułości ISO 100 w trybie manualnym (migawka 1/100 sekundy i przysłona f/8.0). Jak widać z porównania w ciemnej sali w trybie M, Pentax błysnął słabiej niż Nikon, natomiast w trybie P, oba doświetliły kadr podobnie.

D7000 (M)		K-5 (M)
D7000 (P)		K-5 (P)

Autofokus

Nowy czujnik autofokusu w D7000 ma oznaczenia Multi-CAM 4800DX i działa w oparciu o detekcję fazową TTL. Do dyspozycji mamy 39 punktów ustawiania ostrości, przy czym 9 z nich jest podwójnej precyzji. Zakres działania autofokusu zawiera się w przedziale od −1 do + 19 EV. Aparat został wyposażony w diodę wspomagającą autofokus o przybliżonym zasięgu od 0.5 do 3 metrów.

Poza ręcznym (MF) ustawianiem ostrości, autofokus może pracować na trzy sposoby:

• AF-A – automatyczny wybór pomiędzy pojedynczym a ciągłym autofokusem,
• AF-S – pojedynczy autofokus,
• AF-C – ciągły autofokus.

Z kolei możliwości autofokusu związane z wyborem pola ostrości są następujące:

• pojedynczy punkt – użytkownik może wybrać konkretny punkt, w którym ustawiona zostanie ostrość,
• dynamiczny wybór pola – jeśli obiekt opuści wybrany punkt AF, ostrość będzie ustawiana automatycznie w oparciu o sąsiednie punkty ostrości. W zależności od ustawienia, czujnik może korzystać z 9, 21 lub 39 pól.
• automatyczny wybór pola ostrości,
• śledzenie 3D (39 punktów) – jest to tak naprawdę wersja dynamicznego wyboru pola ostrości z wykorzystaniem wszystkich 39 punktów. W trybie AF-C i AF-A, zmiana kadru już po wciśnięciu do połowy spustu migawki, spowoduje że system śledzenia 3D wybierze nowy punkt ostrości i będzie trzymał ostrość na pierwotnie wybranym obiekcie.

W menu jest możliwość korygowania ustawiania ostrości w obiektywie. Dużą zmorą dla fotografów jest zjawisko tzw. backfokusu (BF) lub frontfokusu (FF), czyli notoryczne ustawianie ostrości przez obiektyw za lub przed przedmiotem. W menu znajduje się opcja, która pozwala na skorygowanie tej wady i zapamiętanie tych ustawień dla 12 obiektywów.

Skuteczność autofokusu sprawdziliśmy wykonując tradycyjnie 40 zdjęć i mierząc na nich rozdzielczość. Procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 zestawiliśmy na histogramie. AF w D7000 sprawdziliśmy z obiektywem Nikkor AF-S 24–70 mm f/2.8G ED ustawionym jak zwykle w naszych testach na przysłonie f/2.8.

Skuteczność nowego autofokusu w Nikonie D7000 bardzo dobrze wpasowuje się pomiędzy możliwości D90 a D300s. Histogramy przejrzyście pokazują, że w stosunku do Nikona D90 obserwujemy wyraźną poprawę, ale jednocześnie nie jest lepiej niż w Nikonie D300s. W stosunku do konkurencji, jest natomiast bardzo podobnie. Wyniki skuteczności autofokusu Nikona D7000 są w zasadzie zbliżone do tego na co pozwala Sony A580 czy Canon 50D/60D.

Pomiar światła

W Nikonie D7000 nowy jest także system pomiaru światła. Funkcję tę pełni 2016-pikselowy czujnik RGB pracujący w następujących trybach:

• matrycowym – 3D Color Matrix II (obiektywy typu G/D),
• matrycowym – Color Matrix II (pozostałe obiektywy z procesorem),
• centralnym ważonym – przypisanie 75% wagi pomiaru do koła o średnicy 8 mm w centrum kadru (średnica może być zmieniona na 6, 10 lub 13),
• punktowym – obszar o średnicy 3.5 mm na środku wybranego punktu AF (około 2.5% kadru).

Zakres pomiaru światła w trybie matrycowym lub centralnym wynosi 0–20 EV, a w trybie pomiaru punktowego 2–20 EV (dla f/1.4, ISO 100). Kompensacja ekspozycji może odbywać się w szerokim zakresie od −5 do +5 EV ze skokiem 1/3 EV lub 1/2 EV. Podczas testowania aparatu nie zauważyliśmy szczególnych problemów z pomiarem światła i w znacznej większości przypadków zdjęcia były poprawnie naświetlone. Aparat pozwala na stosowanie bracketingu ekspozycji. Można wykonać od 2 do 3 klatek z krokiem 0.3, 0.5, 0.7, 1 lub 2 EV.