Nikon D7000 - test aparatu
8. Zakres tonalny
Całkowity zakres tonalny, który w swojej definicji nie ma zależności od szumu, nie wyróżnia się w D7000 od innych lustrzanek i utrzymuje się na poziomie około 8 EV. W naszych testach największą rolę przywiązujemy natomiast do dynamiki tonalnej przy stosunku szumu do sygnału równym 0.1 (wysoka jakość), a ta w nowym Nikonie jest na całkiem dobrym poziomie, bo osiąga wartość 7 EV. Jest to tyle samo co w Nikonie D90 i D300s, a więc pomimo większej ilości pikseli w D7000, konstruktorom udało się utrzymać dynamikę tonalną na niezmienionym poziomie. To bardzo dobra informacja. Wynik Nikona D7000 jest trochę lepszy od Sony A580, zdecydowanie lepszy od Canona 60D i ciut gorszy od nieobecnego już na rynku Canona 50D, który posiadał matrycę o praktycznie takiej samej gęstości pikseli. W tym ostatnim przypadku różnice są jednak na tyle nieduże, iż można je wytłumaczyć błędami pomiarowymi.
Z czystej ciekawości, całkowity zakres tonalny policzyliśmy także po wywołaniu surowych plików oprogramowaniem Lightroom. Zdjęcia RAW zostały zapisane do 48-bitowych TIFF-ów przy ustawieniach standardowych programu (black=5, brightness=+50, contrast=+25, sharpening=25). Wyniki jakie otrzymaliśmy po obliczeniach Imatestem okazały się być o około 0.7 EV niższe od tego, co pokazuje wykres powyżej.
Dokładniej przyjrzeliśmy się także całkowitemu zakresowi tonalnemu na zdjęciach JPEG. Przypomnijmy, że całkowity zakres tonalny to ilość rozróżnialnych pól szarości w zakresie od całkowitej bieli (wartość 255) do całkowitej czerni (wartość 0). Na naszej testowej tablicy różnica między sąsiednimi polami wynosi 0.3 EV. Można więc na palcach policzyć, korzystając z programu graficznego, ile obszarów posiada wartości z przedziału 0-255. Tym sposobem na zdjęciach z ISO 100 można się ostatecznie doliczyć zakresu tonalnego o wartości około 9.3 EV. Natomiast dokładny pomiar Imatestem na tym samym zdjęciu daje wartość 9.4 EV, czyli jest to niemal całkowicie zgodne z wynikiem uzyskanym "na oko". Poniżej prezentujemy wycinki z naszej tablicy szarości, aby wizualnie ocenić dynamikę i całkowity zakres tonalny.
ISO | Granica bieli | |||
100 | ||||
200 | ||||
400 | ||||
800 | ||||
1600 | ||||
3200 | ||||
6400 | ||||
12800 | ||||
25600 | ||||
ISO | Granica czerni | |||
100 | ||||
200 | ||||
400 | ||||
800 | ||||
1600 | ||||
3200 | ||||
6400 | ||||
12800 | ||||
25600 |
Zdjęcia scenki zostały wykonane z czasem 30 s i 2 s przy
czułościach odpowiednio ISO 100 i ISO 1600. Zdjęcia zostały wywołane
programem dcraw do 48-bitowych TIFF-ów, a następnie skorygowane o +4
EV i −4 EV w programie Adobe Lightroom i ostatecznie zapisane do postaci
24-bitowej.
100 ISO | |||
|
|
|
|
|
|||
|
|||
1600 ISO | |||
|
|||
|
Po skorygowaniu o +4 EV standardowo na zdjęciu pojawia się znaczna ilość szumu. Takie porównanie Nikona D7000 do najnowszego Pentaksa K-5, pokazuje lepszą jakość zdjęć u tego drugiego. Różnice w poziomie szumu widać już na ISO 100, a na ISO 1600 Pentax K-5 nokautuje Nikona D7000. Na zdjęciach po korekcji o −4 EV nie widać już takich różnic w jakości obrazu, a ilość odzyskanych szczegółów jest podobna dla obu aparatów.
100 ISO | |||
|
|
|
|
|
|||
|
|||
1600 ISO | |||
|
|||
|