Canon EOS 600D - test aparatu
7. Szumy i jakość obrazu w RAW
W Canonie 600D mamy do dyspozycji standardową dla najnowszych EOS-ów czterostopniową skalę redukcji szumów: redukcja wyłączona, poziom standardowy, słaby lub mocny. Efekt działania każdego z tych stopni przedstawiamy na przykładzie najwyższej natywnej czułości ISO 6400.
ISO 6400 | |||
|
|||
|
|||
|
|||
|
Trzeba przyznać, że odszumianie w 600D, nawet na maksymalnym poziomie działa całkiem rozsądnie. Mimo wyraźnej redukcji zaszumienia, proces ten nie spowodował drastycznej utraty szczegółów na zdjęciu. Pod tym względem lustrzanka Canona zachowuje się wyraźnie lepiej w porównaniu na przykład do Sony A580.
Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z 600D wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy wycinki zdjęć z Canona 550D oraz Pentaksa K-r i Sony A580.
ISO 100 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 200 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 400 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 800 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 1600 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 3200 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 6400 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 12800 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
25600 ISO | |||
|
|
Przy porównywaniu RAW-ów z 600D i 550D otrzymujemy to, czego się spodziewaliśmy. Jakość obrazu na surowych plikach z obu tych aparatów jest porównywalna, a szum utrzymuje się w zasadzie na takim samym poziomie. Ciekawie w powyższym zestawieniu zachowuje się K-r. Jego przewaga na wyższych czułościach jaką zauważyliśmy na JPEG-ach może wynikać z dodatkowego procesu odszumiania. W przypadku surowych plików również można dostrzec przewagę Pentaksa, jeśli chodzi o szumy na wyższych czułościach. Teoretycznie na RAW-ach sprawa powinna być ewidentna, o ile faktycznie mamy do czynienia z surowymi plikami. Przypomnijmy, że w przypadku K-r pomiary poziomu szumu na RAW-ach wskazywały na nieznaczną redukcję szumów przez oprogramowanie aparatu (począwszy od ISO 3200 w górę). Trudno zatem jednoznacznie ocenić, na ile przewaga K-r nad 600D jest zasługą rzeczywistych możliwości matrycy, a na ile jest to wynik działania oprogramowania. Spójrzmy zatem na wyniki pomiaru poziomu szumu na surowych zdjęciach z nowego EOS-a. Być może one podsuną nam dodatkowe informacje.
Porównując powyższy wykres z analogicznym z testu modelu 550D, można zauważyć minimalne różnice na wyższych czułościach. Są one jednak na tyle małe, że w zasadzie nie mają znaczenia przy wizualnej ocenie poziomu szumu – o czym przekonaliśmy się przed chwilą – i wyniki z obu tych aparatów można śmiało uznać za porównywalne.
Powróćmy jednak do porównania pomiędzy 600D a K-r. W teście tego ostatniego uznaliśmy, że RAW-y do czułości ISO 1600 można uznać za surowe. W tym zakresie wartości jakie notuje Pentax są co prawda minimalnie niższe, aczkolwiek różnica jest zbyt mała, by można ją było dostrzec na zdjęciach. Od ISO 3200 przewaga K-r jest wyraźna, zarówno na zdjęciach, jak i w notowanych wartościach poziomu szumu. Wykres dla 600D wygląda w porządku i nie widać na nim żadnych oznak odszumiania surowych plików, czego nie można było powiedzieć o wykresie w teście K-r. W przypadku Pentaksa uznaliśmy, że ewentualna ingerencja w poziom szumu na wyższych czułościach jest raczej stosunkowo niewielka. Można by zatem zaryzykować stwierdzenia, że przewaga K-r faktycznie wynika z lepszych właściwości matrycy. Jednak niemożność dokładnego określenia stopnia wspomnianej ingerencji, uniemożliwia dokonanie miarodajnego porównania, a tym samym wydanie jednoznacznej opinii.
Darki
Canon EOS 600D zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Podobnie ja w pozostałych EOS-ach z 18-megapikselową matrycą średni poziom sygnału oscyluje w okolicach 2048. Z tego też powodu w poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 1535–2559, czyli o szerokości 1024. Pliki zostały wcześniej wywołane programem dcraw (bez interpolacji), zapisane jako 48-bitowe TIFF-y i dopiero ograniczone do wyżej wymienionego przedziału, aby lepiej zobrazować strukturę szumu matrycy. Oś pozioma histogramów odpowiada temu samemu przedziałowi (1535:2559) a pionowa, pokazująca ilość zliczeń w pikselu, ma zakres od 0 do 100.000.
Białe piksele na zdjęciach odpowiadają wartościom większym niż 2559 i dlatego obraz jest taki jasny. W tym przypadku nie należy sugerować się jasnością tych zdjęć, a jedynie patrzeć na względną zmianę obrazu wraz ze wzrostem ISO. Dzięki temu widzimy, że na darkach nie występują niejednorodności, które mogły by świadczyć o obecności obszarów mniej lub bardziej zaszumionych.
Darki zapisane w formacie JPEG prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat, a przedstawione dla nich histogramy zostały wykonane w skali logarytmicznej.
ISO | Dark Frame | Crop | Histogram |
100 (RAW) |
|||
100 (JPEG) |
|||
200 (RAW) |
|||
200 (JPEG) |
|||
400 (RAW) |
|||
400 (JPEG) |
|||
800 (RAW) |
|||
800 (JPEG) |
|||
1600 (RAW) |
|||
1600 (JPEG) |
|||
3200 (RAW) |
|||
3200 (JPEG) |
|||
6400 (RAW) |
|||
6400 (JPEG) |
|||
12800 (RAW) |
|||
12800 (JPEG) |
Canon przyzwyczaił nas do tego, że darki z EOS-ów wyglądają w porządku. W wyglądzie przedstawionych histogramów nie dostrzegamy niczego niepokojącego. Mają one kształt gaussowskiego rozkładu (tzw. dzwonu), co świadczy o tym, że nie mamy do czynienia ze sztuczną redukcją sygnału. Potwierdzają to również wartości średniego poziomu sygnału i odchylenia standardowego zaprezentowane w poniższej tabelce.
Jedyne co wzbudza w nas niesmak, to lekki „banding” widoczny na najwyższych czułościach.
ISO | średni poziom sygnału | odchylenie standardowe |
100 | 2049 | 7.82 |
200 | 2047 | 11.5 |
400 | 2047 | 20.6 |
800 | 2050 | 40.8 |
1600 | 2053 | 83.0 |
3200 | 2064 | 161 |
6400 | 2071 | 315 |
12800 | 2104 | 620 |