W przypadku Panasonika GF1 użytkowanie ocenialiśmy w zasadzie pozytywnie. Zwracaliśmy co prawda uwagę na to, że niewielkie rozmiary korpusu i brak typowej rękojeści nie zapewniają wysokiej wygody uchwytu, jednak mając świadomość specyfiki i przeznaczenia aparatu nasze zastrzeżenia w tej kwestii były raczej umiarkowane. Wysoko ocenialiśmy natomiast dobrą ergonomię przycisków i chwaliliśmy bogate menu oraz szerokie możliwości konfiguracji. A jak pod tym względem wypada najnowszy model tej serii? Z jednej strony w przypadku GF3 mamy do czynienia z jeszcze mniejszym korpusem. Z drugiej jednak aparat został wyposażony w uchwyt o wyraźnie lepszym wyprofilowaniu. Trzeba przyznać, że dzięki niemu oraz odpowiedniej plastikowej wypustce pod kciuk na tylnej ściance, Panasonic GF3 nieźle leży w dłoni. Stopnień wygody zależy jednak od wielkości dłoni. Osobom o niewielkich dłoniach z pewnością będzie łatwiej wygodnie uchwycić aparat. W przypadku osób o dużych dłoniach mogą pojawić się problemy. W takiej sytuacji, jeśli dopasujemy sobie wygodne ułożenie palców na przedniej ściance oraz kciuka z tyłu aparatu wówczas koniec palca wskazującego sięga znacznie dalej niż miejsce, w którym umieszczono spust migawki. Trzeba zatem dość mocno wygiąć palec aby wcisnąć spust migawki. Jeśli natomiast dopasujemy położenie palca wskazującego do spustu, wówczas wygodne ułożenie pozostałem części dłoni staje się praktycznie niemożliwe. Trzeba jednak mieć na uwadze fakt, że GF3 to aparat do okazjonalnego fotografowania, a nie długotrwałych sesji fotograficznych. Przecież na wakacyjnych wyjazdach, wycieczkach, rodzinnych spotkaniach, czy imprezach nie będziemy go trzymać non stop w dłoni. A w takich sytuacjach niewielkie rozmiary i mała waga aparatu będą niewątpliwie zaletami bowiem bez najmniejszego problemu zmieścimy go w plecaku bądź w torbie, a z podpiętym obiektywem typu naleśnik może się również zmieścić w kieszeni kurtki lub bluzy.

A co z ergonomią przycisków? O ile model GF1 pod tym względem był w stanie zadowolić bardziej wymagających amatorów fotografii, o tyle GF3 już niekoniecznie, choć zależy to oczywiście od indywidualnych potrzeb i preferencji konkretnego użytkownika. W GF3 przycisków jest stosunkowo mało i nie zapewniają one takiej swobody obsługi z jaką mieliśmy do czynienia w GF1. Jednak z drugiej strony nie jest źle pod tym względem. Wielofunkcyjny krzyżak w połączeniu z podręcznym menu poprawia sytuację, zapewniając dostęp do sporej liczby ustawień i parametrów.

Z punktu widzenia użytkowania aparatu warto też poruszyć kwestię pierścienia sterującego, które zastąpiło pokrętło sterujące umieszczone w modelach GF1 i GF2 w górnej części tylnej ścianki w bezpośrednim zasięgu kciuka. Które z tych rozwiązań jest lepsze to bardziej kwestia indywidualnych preferencji i przyzwyczajenia. Pierścieniem w GF3 operuje się całkiem wygodnie i szybko, choć trzeba przyznać, że obraca się on dość lekko. Dodatkowo jego skok mógłby być nieco wyraźniej zaznaczony bowiem poprawiłoby to precyzję dokonywania ustawień w menu podręcznym i regulowania parametrów ekspozycji. Z drugiej jednak strony jest to w pewnym stopniu kwestia przyzwyczajenia i odpowiedniego wyczucia. Po kilku dniach używania aparatu nie mieliśmy szczególnych problemów z używaniem pierścienia sterującego. Co więcej, dobrze się on sprawdza przy nawigowaniu w menu głównym aparatu, umożliwiając szybkie przewijanie długiej listy opcji.

Mimo iż GF3 jest najprostszym bezlusterkowcem w ofercie Panasonika, to jednak menu aparatu jest bogate, a możliwości konfiguracji całkiem spore. Pod tym względem trudno mieć zatem jakieś szczególne zastrzeżenia.

Obiektywy

Panasonic posiada aktualnie w swojej ofercie 14 obiektywów przeznaczonych dla systemu Micro 4/3. Już w tym momencie jest w czym wybierać, a w przyszłości liczba obiektywów zapewne się powiększy. Pełna lista obiektywów wygląda następująco:

• LUMIX G FISHEYE 8 mm f/3.5
• LUMIX G 12.5 mm f/12
• LUMIX G 14 mm f/2.5 ASPH.
• LUMIX G 20 mm f/1.7 ASPH.
• DG SUMMILUX 25 mm f/1.4 ASPH.
• DG MACRO-ELMARIT 45mm f/2.8 ASPH. MEGA O.I.S.
• G VARIO 7–14 mm f/4.0 ASPH.
• G VARIO 14–42 mm f/3.5–5.6 ASPH. MEGA O.I.S.
• G X VARIO PZ 14–42 mm f/3.5–5.6 ASPH. P.O.I.S.
• G VARIO 14–45 mm f/3.5–5.6 ASPH. MEGA O.I.S.
• G VARIO HD 14–140 mm f/4.0–5.8 ASPH. MEGA O.I.S.
• G X VARIO PZ 45–175 mm f/4.0–5.6 ASPH. P.O.I.S.
• G VARIO 45–200 mm f/4–5.6 MEGA O.I.S.
• G VARIO 100–300 mm f/4.0–5.6 MEGA O.I.S.

Szybkość

Jeżeli chodzi o szybkość działania Panasonika GF3 nie mamy szczególnych zastrzeżeń. Po włączeniu aparat jest od razu gotowy do pracy, a zrobienie pierwszego zdjęcia to kwestia jednej sekundy. Poruszanie się po głównym menu aparatu, dokonywanie zmian za pomocą podręcznego menu, czy też przeglądanie zdjęć odbywa się płynnie. Także powiększanie zdjęć i przechodzenie do podglądu miniaturek nie powoduje opóźnień. Usuwanie pojedynczych zdjęć zajmuje około jedną sekundę, a podczas formatowania również nie będziemy się nudzić.

Zdjęcia seryjne

W kategorii zdjęć seryjnych można zauważyć niewielką poprawę w stosunku do tego, co oferował model GF2. Teoretycznie w trybie szybkim i średnim zwiększyła się nieznacznie maksymalna prędkość fotografowania. Panasonic GF3 posiada 3 podstawowe tryby zdjęć seryjnych oznaczonych jako: High, Middle i Low. Pierwszy z nich umożliwia fotografowanie z maksymalną prędkością 3.8 kl/s, drugi z prędkością 2.8 kl/s, a trzeci 2 kl/s. W przypadku zapisywania plików JPEG instrukcja aparatu nie specyfikuje dokładnej liczby zdjęć możliwych do wykonania z maksymalną prędkością. Mowa jest tylko o zależności od wolnego miejsca na karcie pamięci oraz parametrów takich jak rozmiar zdjęcia, jakość i czułość. Przy zapisywaniu plików RAW lub RAW+JPEG, z maksymalną prędkością można wykonać do 7 zdjęć.

Test zdjęć seryjnych wykonaliśmy z kartą SDHC SanDisk dziesiątej klasy szybkości o pojemności 4 GB. Czułość została ustawiona na ISO 1600, a migawka na 1/1000 sekundy. Zdjęcia w formacie RAW zajmowały 14.1 MB, a pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 4592×3448, 5.4 MB. Test wykonaliśmy osobno dla plików JPEG oraz RAW. W 30-sekundowym czasie testowym dla trybu High oraz Middle otrzymaliśmy następujące rezultaty:

• High speed:
  • 56 zdjęć JPEG LARGE FINE ze średnią prędkością około 1.87 kl/s,
  • 20 zdjęć RAW ze średnią prędkością około 0.7 kl/s,
• Middle speed:
  • 65 zdjęć JPEG LARGE FINE ze średnią prędkością około 2.17 kl/s,
  • 21 zdjęć RAW ze średnią prędkością około 0.7 kl/s.

W trybie szybkim aparat niestety nie osiągnął deklarowanej prędkości. Dla obu rodzajów zapisywanych plików GF3 wykonywał zdjęcia w maksymalnym tempie około 2.7 kl/s. W JPEG-ach aparat zrobił z tą prędkością 15 zdjęć, po czym zwolnił do 1.7 kl/s. W przypadku plików RAW w serii zmieściło się 6 plików, a dalsze fotografowanie odbywało się w tempie wynoszącym nieco ponad 0.5 kl/s. Sprawdźmy teraz jak wyglądają wyniki dla trybu Middle speed.

Również w tym przypadku testowany aparat nie osiąga maksimum deklarowanych możliwości. W JPEG-ach aparat fotografuje przez cały 30-sekundowy test praktycznie ze stałą prędkością, wynoszącą około 2.17 kl/s. Tę samą prędkość GF3 osiąga również w RAW-ach, jednak w tym przypadku w serii zmieściło się 5 zdjęć. Dalsze fotografowanie obywało się w tempie około 0.55 kl/s.

Nie mamy niestety możliwości porównania wyników GF3 w trybie seryjnym do jego poprzednika, jednak można stwierdzić, że pod tym względem testowany aparat wypada całkiem nieźle. Co prawda nie osiąga deklarowanej prędkości fotografowania, ale porównując jego wyniki z otrzymanymi przez bardziej zaawansowanego G3 można zauważyć, że pod tym względem oba aparaty niewiele się różnią. Maksymalna prędkość fotografowania w GF3 jest niższa niż w G3, jednak dla JPEG-ów spowolnienie po wykonaniu serii w bardziej zaawansowanym modelu jest wyraźniejsze.

Czyszczenie matrycy

Panasonic GF3 posiada ultradźwiękowy mechanizm czyszczenia matrycy. Działa on automatycznie przy każdym włączeniu aparatu. Dodatkowo czyszczenie można uruchomić w każdej chwili korzystając z odpowiedniej opcji w menu ustawień własnych. Podczas testowania aparatu nie zauważyliśmy aby kurz gromadził się na detektorze, zatem można uznać, że system działa sprawnie.

Lampa błyskowa

Panasonic GF3 posiada wbudowaną lampę błyskową o liczbie przewodniej 6.3 (ISO 160) i minimalnym czasie synchronizacji 1/160 s. Może ona pracować w następujących trybach:

• automatyczna lampa błyskowa,
• automatyczna z redukcją efektu czerwonych oczu,
• lampa wymuszona,
• lampa wymuszona z redukcją efektu czerwonych oczu,
• synchronizacja z długimi czasami,
• synchronizacja z długimi czasami z redukcją czerwonych oczu.

Mając zatem do dyspozycji w GF3 jedynie lampę wbudowaną, sprawdźmy jakie są jej faktyczne możliwości. Siłę błysku porównujemy zawsze wykonując zdjęcie przy czułości ISO 100, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0. Ponieważ GF3 nie posiada ISO 100 zmuszeni byliśmy użyć najniższej dostępnej czułości, czyli ISO 160, zwiększając jednocześnie liczbę przysłony do f/10. Drugie zdjęcie wykonaliśmy również przy ISO 160 jednak w trybie P, pozwalając tym samym na to, by aparat dobrał parametry ekspozycji (w tym przypadku były to: f/1.7, 1/60 s). Wykonane zdjęcia porównujemy do analogicznych wykonanych przy okazji testu modelu G3.

GF3 (M)		G3 (M)
GF3 (P)		G3 (P)

Widać z powyższego porównania, że lampa w GF3 jest faktycznie bardzo słaba. W trybie ręcznym jej błysk jest ledwie zauważalny. W trybie P również widać, że naświetlenie sceny nie jest dostateczne. Pod tym względem bardziej zaawansowany model G3 wypadł jednak lepiej.

Przy okazji omawiania lampy warto wspomnieć o jeszcze jednej kwestii. Można się spodziewać, że GF3 będzie najczęściej kupowany w zestawie z kitowym obiektywem 14–42 mm. Okazuje się jednak, że kiedy ustawimy go na szeroki kąt, na zdjęciach wykonywanych z lampą błyskową widać niewielki cień w dolnej części kadru właśnie od obiektywu. Poniżej pokazujemy przykładowe zdjęcie zrobione w opisanej sytuacji.

Autofokus

System ustawiania ostrości w Panasoniku GF3 jest taki sam, jak w model G3. Do dyspozycji mamy zatem AF kontrastowy o zakresie detekcji od 0 do 18 EV. W trudnych warunkach oświetleniowych pracę autofokusu wspomaga wbudowana dioda. W trybie ręcznego ustawiania ostrości możemy korzystać z 5- lub 10-krotnego powiększenia wybranej części kadru.

Autofokus w GF3 może pracować w trybie pojedynczym (AFS) lub ciągłym (AFC). Do dyspozycji mamy następujące tryby AF związane z obszarem ustawiania ostrości:

• 1-obszarowy,
• automatyczny korzystający z 23 obszarów AF,
• śledzenie,
• punktowy (precyzyjne ustawianie),
• wykrywanie twarzy.

Funkcją dodatkową, znaną już z poprzednich modeli Lumiksów jest wskazywanie punktu AF i zmienianie jego rozmiaru na dotykowym ekranie LCD. Można ją połączyć z automatycznym wyzwoleniem migawki po ustawieniu ostrości.

Podobnie jak w G3, autofokus w GF3 działa całkiem szybko. Można jednak zauważyć zależność prędkości od zastosowanego obiektywu. Z obiektywem G VARIO 14–42 mm f/3.5–5.6 ASPH. MEGA O.I.S. autofokus jest nieco szybszy niż w przypadku stałoogniskowego obiektywu LUMIX G 20 mm f/1.7 ASPH.

Standardowo w teście celności autofokusu wykonujemy serię 40 zdjęć. W zastosowanym obiektywie, którym w tym przypadku był LUMIX G 20 mm f/1.7G oraz Leika DG SUMMILUX 25 mm f/1.4 ASPH., ustawiamy przysłonę f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

Trzeba przyznać, że autofokus w GF3 przy podłączonym obiektywie LUMIX G 20 mm f/1.7 ASPH. radzi sobie rewelacyjnie. Nieco gorzej jest z obiektywem Leika DG SUMMILUX 25 mm f/1.4 ASPH. ale i w tym przypadku nie ma powodów do narzekań. Warto również zauważyć, że w tej kategorii GF3 wypadł lepiej od testowanego niedawno modelu G3.

Pomiar światła

System pomiaru światła w Panasoniku GF3 działa w zakresie od 0 do 18 EV (dla f/2.0 i ISO 100), w oparciu o czujnik 144-strefowy. Kompensacja ekspozycji może odbywać się w zakresie od −3 do +3 EV z krokiem 1/3 EV. W testowanym Panasoniku dostępne są 3 standardowe tryby pomiaru światła:

• punktowy centralny,
• centralnie ważony,
• wielosegmentowy.

Do skuteczności pomiaru światła w GF3 nie mamy zastrzeżeń. Rzadko zdarzają się sytuacje, kiedy trzeba korygować ekspozycję (zazwyczaj przy specyficznych warunkach oświetleniowych), a jeśli zachodzi taka potrzeba, to poprawki są rzędu 0.3 lub 0.7 EV.