Na początku tego rozdziału tradycyjnie prezentujemy wykres, ukazujący wyniki pomiaru szumu zarejestrowanego na zdjęciach JPEG. Porównując go z analogicznym wykresem z testu Sony NEX-5 można zauważyć, że oba aparaty zachowują się podobnie pod tym względem mniej więcej do ISO 3200. Przy czułości ISO 6400 pojawia się nieznaczna różnica, która przy ISO 12800 staje się nieco wyraźniejsza, aczkolwiek wciąż jest niewielka. Porównanie poniższego wykresu z analogicznymi z testów G3 oraz E-PL3 potwierdza w zasadzie obserwacje poczynione przez nas w poprzednim rozdziale. Wskazywaliśmy tam, że różnice pojawiają się w okolicach ISO 400, choć tak naprawdę w pomiarach można zauważyć przewagę Sony NEX-5N nad bezlusterkowcami konkurencji w całym zakresie czułości. Trzeba jednak przyznać, że wzrokowa ocena różnicy w poziomie szumu na niższych czułościach (zwłaszcza na JPEG-ach), gdy jego wartości utrzymują się poniżej 1% jest jednak dość trudna. Dlatego też liczby pozwalają nieco dokładniej ocenić sytuację.

Jak już wspomnieliśmy wcześniej, w Sony NEX-5N nie można zupełnie wyłączyć odszumiania wysokich czułości. Daje się jednak kontrolować ten proces, aczkolwiek w ograniczonym stopniu. Najmniejsze odszumianie mamy przy ustawieniu „niskie”. Natomiast drugą opcją jest ustawienie „standardowe”. W tabelce poniżej prezentujemy porównanie intensywności procesu odszumiania dla obu możliwych ustawień, na zdjęciach wykonanych przy trzech najwyższych czułościach.

ISO 6400
Odszumianie niskie
Odszumianie standardowe
ISO 12800
Odszumianie niskie
Odszumianie standardowe
ISO 25600
Odszumianie niskie
Odszumianie standardowe

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z NEXa-5N wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z modelu NEX-5 oraz Panasonika G3 i Olympusa E-P3.

----- R E K L A M A -----

ISO 100
NEX-5N
ISO 160
G3
ISO 200
NEX-5N
NEX-5
G3
E-P3
ISO 400
NEX-5N
NEX-5
G3
E-P3
ISO 800
NEX-5N
NEX-5
G3
E-P3
ISO 1600
NEX-5N
NEX-5
G3
E-P3
ISO 3200
NEX-5N
NEX-5
G3
E-P3
ISO 6400
NEX-5N
NEX-5
G3
E-P3
ISO 12800
NEX-5N
NEX-5
E-P3
ISO 25600
NEX-5N

Pod względem jakości obrazu i poziomu szumu na surowych plikach, zaprezentowane aparaty wypadają podobnie mniej więcej do ISO 800. Przy czułości ISO 1600 można próbować dopatrywać się minimalnych różnic, aczkolwiek wciąż trudno jednoznacznie ocenić, który z aparatów wysuwa się na prowadzenie (i czy w ogóle), a który ewentualnie przegrywa. Nieco łatwiej jest dla ISO 3200. W tym przypadku bowiem wydaje się, że G3 wysuwa się na prowadzenie (aczkolwiek minimalnie), natomiast na końcu stawki można by umieścić E-P3, choć trzeba przyznać, że poziom szumu w Olympusie jest tylko nieznacznie większy w stosunku do pozostałych. W miarę wzrostu czułości ta tendencja się utrzymuje, a różnice stają się wyraźniejsze. Przewaga NEX-ów nad E-P3 jest coraz większa, a przy ISO 12800 Olympus wyraźnie przegrywa ten pojedynek.

Widać jednak, że w sporym zakresie czułości różnice w poziomie szumu pomiędzy porównywanymi aparatami są praktycznie niezauważalne. Na wyższych czułościach jedynie EP-3 odstaje nieco wyraźniej od pozostałych, natomiast ewentualne różnice pomiędzy samymi NEX-ami oraz G3 są raczej nieznaczne. Sprawdźmy zatem co pokażą nam konkretne liczby.

Na poniższym wykresie przedstawiamy poziom szumu zmierzony na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-13, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Pomiary dość dobrze potwierdzają nasze obserwacje. Porównując powyższy wykres oraz ten z testu Sony NEX-5 zauważymy, że oba modele zachowują się podobnie pod względem poziomu szumu mniej więcej do ISO 1600. Przy wyższych czułościach różnice pomiędzy tymi aparatami, choć wciąż niewielkie stają się nieco wyraźniejsze. Co prawda testowany NEX notuje minimalnie większy szum na wyższych czułościach niż jego poprzednik, to jednak w praktyce trudno owe różnice wyłapać.

Dla lepszej czytelności powyższego wykresu ograniczyliśmy jego maksymalny zakres do 14%, w wyniku czego nie zmieściły się wartości szumu dla składowej niebieskiej i czerwonej przy maksymalnej czułości. Dla ISO 25600 składowa czerwona osiągnęła wartość około 18.3%, a niebieska 18.6%.

Jeśli spojrzymy na analogiczne wykresy z testów G3 oraz E-P3 zauważymy, że nasze wnioski wysunięte na podstawie zdjęć się potwierdzają. Bezlusterkowiec Olympusa notuje największy szum na wyższych czułościach, a przy ISO 12800 różnica pomiędzy testowanym NEX-em a E-P3 jest naprawdę wyraźna. Potwierdza się również to, że poziom szumu w G3 na najwyższych czułościach jest najniższy, choć tak jak zauważyliśmy różnica jest nieznaczna.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Również w tym przypadku ograniczyliśmy maksymalny zakres wykresu, przez co nie zmieściły się niektóre wartości. Dla ISO 25600 składowe czerwona szumu wyniosła około 13.2%, a niebieska 13.7%.

Darki

Sprawdźmy teraz, jak Sony NEX-5N zachowuje się pod względem prądu ciemnego. Jego poziom testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast, wywołujemy programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku testowanego NEX-a zakres ten wynosi od 0 do 255. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500.000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Zaprezentowane powyżej histogramy wyglądają rozsądnie w zakresie czułości od ISO 100 do ISO 1600. W tym przypadku obserwujemy charakterystyczny kształt gaussowskiego rozkładu, a odchylenie standardowe nie przekracza średniej wartości sygnału (tabelka poniżej). Również same darki w tym zakresie prezentują się dobrze i nie dają powodów do narzekań. Sytuacja zmienia się przy ISO 3200. Tu co prawda histogram wciąż przypomina kształtem gaussowski rozkład, jednak widać, że jest nieznacznie obcięty z lewej strony. Dodatkowo w przypadku samego darka daje się zauważyć pewne niejednorodności w rozkładzie szumu na matrycy. Dla trzech najwyższych czułości sytuacja jest już ewidentna. Niejednorodności w rozkładzie „świecenia” są wyraźne i łatwo zauważyć, że zaszumienie prawej strony kadru jest większe niż strony lewej. Dodatkowo świecą narożniki kadru, co można zauważyć kiedy wyświetlimy sobie darka na komputerze. W przypadku trzech najwyższych czułości histogramy stają bardzo szerokie i są wyraźnie obcięte z lewej strony, a odchylenie standardowe zaczyna być większe od średniej wartości sygnału.

DARK

ISO	średni poziom sygnału	odchylenie standardowe
100	128	1.62
200	127	3.30
400	126	6.66
800	125	16.7
1600	121	40.3
3200	114	79.6
6400	106	143
12800	113	135
25600	172	269

Zaprezentowane poniżej darki w formacie JPEG również pokazują niejednorodności na wysokich czułościach. W ich przypadku jednak, dla ISO 6400 sytuacja nie jest jeszcze tak wyraźna, jak miało to miejsce na surowych plikach. Pamiętajmy jednak, że JPEG-i na wysokich czułościach są odszumiane.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600