Podobnie jak inne bezlusterkowce Panasonika, również GX1 daje całkiem rozsądną kontrolę intensywności procesu odszumiania JPEG-ów. Szkoda jedynie, że nie da się go zupełnie wyłączyć. Do dyspozycji mamy zatem 5-stopniową skalę intensywności tego procesu. Poniżej prezentujemy wycinki naszej scenki testowej wykonane na czułości ISO 6400 i 12800 z różnymi stopniami odszumiania. Poza minimalnym (−2) i maksymalnym (+2) poziomem odszumiania prezentujemy również poziom pośredni (0).

ISO 6400
NR -2
NR 0
NR +2
ISO 12800
NR -2
NR 0
NR +2

Trzeba przyznać, że przy ISO 6400 odszumianie działa całkiem nieźle. Co prawda widać, że ze wzrostem intensywności tego procesu tracimy również szczegóły obrazu, jednak odszumianie nie jest jakoś szczególnie inwazyjne pod tym względem. Jeżeli chodzi o czułość ISO 12800 to trzeba przyznać, że jest ona mało użyteczna (żeby nie powiedzieć w ogóle). Już przy najniższym stopniu odszumiania widać wyraźnie mniej szczegółów niż przy ISO 6400, a zwiększanie odszumiania pogarsza tylko sytuację.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z GX1 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Panasonika G3, Olympusa E-P3 oraz Sony NEX-5N.

ISO 100
NEX-5N
ISO 160
GX1
G3
ISO 200
GX1
G3
E-P3
NEX-5N
ISO 400
GX1
G3
E-P3
NEX-5N
ISO 800
GX1
G3
E-P3
NEX-5N
ISO 1600
GX1
G3
E-P3
NEX-5N
ISO 3200
GX1
G3
E-P3
NEX-5N
ISO 6400
GX1
G3
E-P3
NEX-5N
ISO 12800
GX1
E-P3
NEX-5N
ISO 25600
NEX-5N

Surowe pliki z GX1 pod względem jakości obrazu i poziomu szumu prezentują się podobnie do tych z modelu G3. Widać jedynie, że zdjęcia ze starszego bezlusterkowca Panasonika są ostrzejsze, choć efekt ten widać głównie na niższych czułościach. Pod względem poziomu szumu GX1 wypada również podobnie w stosunku do Sony NEX-5N. Nawet na najwyższych czułościach różnice są raczej minimalne i trudne do wyłapania na oko. Widać, że pod względem ilości szumu na wysokich czułościach GX1 ma dość wyraźną przewagę nad Olympusem E-P3.

Przypomnijmy, że na surowych plikach również widać efekt opisywany już w przypadku JPEG-ów, polegający na spadku ostrości obrazu na ISO 400 i wyraźnym wzroście przy ISO 1600. Skąd jednak wynika owe zachowanie trudno jednoznacznie stwierdzić.

Sprawdźmy jeszcze co pokażą nam konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-13, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów prezentujemy na poniższym wykresie.

Pomiary dość dobrze potwierdzają nasze dotychczasowe obserwacje. Przy porównaniu GX1 i G3 widać jedynie, że liczby wskazują na minimalną przewagę tego drugiego na wysokich czułościach. W przypadku Sony NEX-5N można zauważyć nieco inny rozkład poszczególnych składowych szumu, jednak zakres w jakim się one rozciągają dla poszczególnych czułości jest podobny jak w GX1, a różnice są nieznaczne. Pomiary pokazują również wyraźnie, że na wyższych ISO szum w GX1 jest niższy niż w E-P3.

Dodatkowe pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów potwierdzają nasze dotychczasowe wnioski. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie.

Darki

Sprawdźmy teraz jak matryca GX1 zachowuje się pod względem prądu ciemnego. Standardowo jego poziom testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Podobnie jak model G3 również GX1 w trybie bulb posiada ograniczenie na maksymalną długość ekspozycji wynoszące 2 minuty. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast, wywołujemy programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W Panasoniku GX1 zakres ten wynosi od 0 do 1023. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 100.000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
160
200
400
800
1600
3200
6400
12800

Histogramy otrzymane z surowych plików nie mają typowego gaussowskiego kształtu. Co prawda na niższych czułościach główne maksimum jest odsunięte od zera, a w statystyce sygnału widać, że wartość średnia jest wyższa od odchylenia standardowego, jednak na histogramach można zauważyć niewielki dodatkowe maksimum z prawej strony. Przy ISO 800 odchylenie standardowe jest już niepokojąco wysokie w stosunku do wartości średniej, a na wyższych czułościach jest wręcz większe. Widać także, że histogramy mają coraz dziwniejsze kształty i są dość wyraźnie obcięte z lewej strony. Na najwyższych czułościach można również zauważyć bardziej zaszumiony obszar w górnej części kadru w postaci wąskiego jaśniejszego pasa. Wydaje się również, że prawa strona kadru jest minimalnie jaśniejsza od pozostałej części.

Na darkach w formacie JPEG prezentowanych w tabelce poniżej, również widać wspomniane wcześniej niejednorodności na najwyższych czułościach.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
160
200
400
800
1600
3200
6400
12800