Korpus NEX-7 nie jest tak ekstremalnie mały w stosunku do wielkości matrycy i niektórych obiektywów jak niższe modele z tej serii. Nadal jednak zachowuje kompaktowe rozmiary. Podpięcie jednego z większości obecnie dostępnych obiektywów tego systemu powoduje zmianę jakościową. Całość pod względem wygody transportu zbliża się do małych lustrzanek, a komfort uchwytu im jednak nie dorównuje. W przypadku tego aparatu raczej nie można narzekać na zbyt małą liczbę elementów manipulacyjnych. W żadnym razie nie można też narzekać na brak możliwości programowania funkcji przycisków. Są ona właściwie wyłącznie programowalne. Ma to sporo zalet, ale też wady. Filozofia działania, polegająca na prawie całkowitej relatywizacji funkcji przycisków i pokręteł, wymaga większego skupienia uwagi na informacjach pojawiających się na ekranie LCD niż w przypadku na stałe przypisanych ról.

Układ menu na pierwszy rzut oka jest przejrzysty i logiczny. Pod ikonami graficznymi znajdujemy jednak kategorie, które znacznie różnią się objętością i stopniem złożoności. Na przykład kategoria "Rozmiar obrazu" zawiera jedynie 9 pozycji, podczas gdy w kategorii "Ustawienia" jest ich aż 55 i do tego czasami zawierają one kolejne podkategorie. W efekcie dotarcie do niektórych opcji jest żmudne i czasochłonne. Do tego odnieśliśmy wrażenie, że programiści mieli trochę za mało czasu na sprawdzenie menu. Podczas testów wielokrotnie zmieniamy różne ustawienia. Lekko irytujące okazało się trudne do przewidzenia zachowanie aparatu po naciśnięciu tego samego i tak samo oznaczonego na ekranie klawisza w zależności od aktualnej pozycji menu. Czasami klawisz powrotu powodował wyjście z danej pozycji o jedno oczko wyżej, a czasami powodował całkowite opuszczenie menu. Logiki w tym przypadku nie zdążyliśmy znaleźć.

Obiektywy

W czasie testów aparatu NEX-7 w naszej bazie obiektywów znajduje się jedynie 14 obiektywów z mocowaniem Sony E, w tym 8 obiektywów firmy Sony. Pod tym względem użytkownicy są na razie w mało komfortowej sytuacji. Doświadczyliśmy tego chociażby przy próbach zdobycia bardzo dobrego optycznie obiektywu dla sprawdzenia rozdzielczości matrycy. Bardzo mała podaż przy stosunkowo wielu zainteresowanych powoduje, że niektóre obiektywy znikają od razu w chwili pojawienia się w danym sklepie. Naszym zdaniem posługiwanie się przejściówkami do podłączania obiektywów innych systemów jest niewygodne i do pewnego stopnia kłóci się z ideą aparatów systemowych pozbawionych lustra.

Szybkość

Podczas włączania aparatu stan gotowości do fotografowania osiągany jest w miarę szybko. Ulega on lekkiemu wydłużeniu (kilka sekund) bezpośrednio po zmianie obiektywu. Reakcja na wciskanie przycisków czy ruchy pokrętłami jest wystarczająco szybka dla wygodnej obsługi. Również przeglądanie zdjęć, ich powiększanie oraz wyświetlanie miniaturek nie przysparza problemów pod tym względem. Aparat nie blokuje się przy zapisywaniu zdjęć. Formatowanie karty MS PRO-HG Duo o pojemności 32 GB, na której zapisane było 11 GB zdjęć trwało około 6 sekund. Formatowanie karty SD HC Kingston klasy 10, o pojemności 32 GB, zawierającej 25 GB danych trwało 21 sekund.

Zdjęcia seryjne

Użytkownicy Sony NEX-7 mają do dyspozycji dwa tryby seryjne: standardowy oraz z priorytetem szybkości. W trybie standardowym parametry ekspozycji dobierane są do każdego zdjęcia, a w trybie szybkim tylko raz - dla pierwszej klatki.

Do testów trybu seryjnego używaliśmy karty Sony Memory Stick PRO-HG Duo o pojemności 32 GB. Zgodnie z naszą procedurą czułość ustawiliśmy na ISO 1600, a czas migawki na 1/1000 sekundy. Zdjęcia w formacie RAW mają rozmiar 25 MB, a pliki JPEG w jakości FINE o rozdzielczości 6000×4000 pikseli zajmują 9.2 MB.

Dla trybu standardowego otrzymaliśmy następujące rezultaty dla trwającej 30 sekund serii:

• 71 zdjęć w formacie JPEG FINE (2.4 kl/s),
• 36 zdjęć w formacie RAW (1.2 kl/s),
• 28 zdjęć w formacie RAW + JPEG (0.9 kl/s).

Wyniki średnie nie mówią wszystkiego o trybie zdjęć seryjnych. Warto popatrzeć na rozkłady czasowe wykonania kolejnych zdjęć przedstawione na rysunkach poniżej.

Seria zdjęć w formacie JPEG przez pierwsze 12 sekund wykonywana jest z szybkością prawie 3.1 klatek na sekundę. Po zapełnieniu bufora pamięci szybkość spada do około 1.9 klatki na sekundę. Tak więc przez całkiem długi czas utrzymywana jest szybkość taka sama jak w NEX-5N. Po jej zmniejszeniu wcale nie mamy powodów do dużych narzekań. W trybie RAW duża szybkość 3.1 kl./s utrzymywana jest przez ponad 5 sekund, a więc znacznie dłużej niż w NEX-5N. Potem dostajemy około 0.8 kl./s. Przy jednoczesnym zapisie zdjęć surowych i JPEG-ów maksymalna szybkość utrzymywana jest przez prawie 5 sekund. Potem aparat zwalnia do około 0.5 kl./s. Pomimo bardzo dużej liczby pikseli tryby seryjne w NEX-7 z zapisem w formacie RAW dają maksymalną szybkość przez czas około 2 razy dłuższy niż w NEX-5N. Potem szybkość spada bardziej niż w wyższym modelu i średni wynik dla 30-sekundowej serii okazuje się być praktycznie taki sam.

W trybie seryjnym z priorytetem szybkości uzyskaliśmy następujące wyniki:

• 68 zdjęć w formacie JPEG FINE (2.3 kl/s),
• 35 zdjęć w formacie RAW (1.2 kl/s),
• 28 zdjęć w formacie RAW + JPEG (0.9 kl/s).

Poniżej pokazane są wykresy rozkładu czasowe wykonania kolejnych klatek.

Szybka seria ma zgodną z deklarowaną przez producenta szybkość 10 kl/s. Niestety nie trwa ona zbyt długo. W formacie JPEG dostajemy 18 klatek wykonanych z szybkością maksymalną, a potem następuje zwolnienie do takiej samej szybkości, jak w przypadku zwykłej serii, czyli niecałe 2 kl/s. Seria zapisywana w formacie RAW maksymalną szybkość utrzymują przez pierwsze 14 klatek, a potem zostaje około 0.75 kl/s. Szybka seria RAW + JPEG zawiera 13 klatek i zwalnia do około 0.5 kl./s.

Ogólnie porównanie trybów zdjęć seryjnych w NEX-7 i NEX-5N zdaje się być korzystne dla tego pierwszego modelu i to pomimo większej rozdzielczości matrycy. Początkowe szybkości serii są w obydwu aparatach takie same. Szybkie serie dłuższe są w aparacie bardziej zaawansowanym. Jedynie zwykła seria w formacie JPEG wygląda nieco słabiej, ale różnicę widać dopiero po 12 sekundach, a tak długich serii i tak nie robi się zbyt często,

Stabilizacja obrazu

W korpusie aparatu NEX-7, tak jak i w innych bezlusterkowcach Sony, nie ma wbudowanej stabilizacji obrazu. W ofercie systemu E dostępne są jednak stabilizowane obiektywy. Spośród obecnie dostępnych na rynku modeli cztery zostały wyposażone w system OSS, czyli optyczną stabilizację obrazu.

Czyszczenie matrycy

W przypadku bezlusterkowców matryca może ulegać zabrudzeniu znacznie łatwiej niż w innych systemach. Z drugiej strony łatwiejszy jest też dostęp do niej podczas czyszczenia. Sony NEX-7 wyposażony został w system, który ma usuwać kurz z matrycy. Kurz pozostaje jednak wewnątrz obudowy i instrukcja obsługi zaleca delikatne użycie dmuchawki do jego usuwania. Nasze doświadczenie w czasie testu wykazało zadowalającą skuteczność usuwania małych drobin. W kilku przypadkach zabrudzeń o rozmiarach dostrzegalnych gołym okiem konieczne było przedmuchanie matrycy do ich skutecznego usunięcia.

Lampa błyskowa

Sony NEX-7 posiada zarówno wbudowaną lampę błyskową jak i klasyczną gorącą stopkę. Użytkownik może wybrać jeden z następujących trybów pracy lampy:

• lampa wyłączona (brak błysku nawet przy podniesionej lampie),
• błysk automatyczny,
• błysk dopełniający (przy każdym wyzwoleniu migawki),
• synchronizacja z długimi czasami migawki (synchronizacja z pierwszą kurtyną),
• synchronizacja z długimi czasami migawki (synchronizacja z drugą kurtyną),
• błysk bezprzewodowy.

Wielokrotne wyzwalanie migawki w celu redukcji efektu czerwonych oczu można ustawić w menu głównym w zakładce Ustawienia.

Minimalny czas synchronizacji wynosi 1/160 sekundy, a kompensację mocy można ustalać w zakresie ±3 EV z krokiem 1/3 EV.

Siłę błysku najczęściej porównujemy wykonując zdjęcia z lampą w zupełnie ciemnym pomieszczeniu. Czułość ustawiamy na ISO 100, czas otwarcia migawki na 1/100 sekundy i przysłonę na f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Zdjęcia w trybie manualnym (M) z opisanymi wcześniej parametrami wykonane testowanym Sony NEX-7 oraz aparatem Olympus OM-D E-M5 przedstawiamy poniżej.

NEX-7 (M)	E-M5 (M)

Powyższe porównanie wskazuje na stosunkowo małą moc lamp zastosowanych w obydwu aparatach. Bez lampy zewnętrznej użytkownicy muszą używać dłuższych czasów ekspozycji, bardziej otwierać przysłonę i na koniec liczyć na dobrą jakość zdjęć przy zwiększonej czułości matrycy.

Autofokus

Automatyczne ustawianie ostrości w Sony NEX-7 pracuje w zakresie od 0 do 20 EV (przy czułości ISO 100, dla obiektywu ze światłem f/2.8). Ostrość może być ustawiana na trzy sposoby:

• automatycznie (AF),
• ręcznie (MF),
• automatycznie z korekcją ręczną (DMF).

Autofokus może działać w trybie pojedynczym - po każdym naciśnięciu do połowy skoku spustu migawki albo w trybie ciągłym. Poza tym aparat oferuje trzy sposoby doboru obszaru ustawiania ostrości:

• wielopunktowy – aparat sam wybiera obszar gdzie ustawi ostrość,
• centralny – ustawianie ostrości w centrum kadru,
• elastyczny punktowy – obszar wybierany przez użytkownika za pomocą przycisków kierunkowych.

Nie znaleźliśmy powodów do narzekania na szybkość działania autofokusa. Mechanizm automatycznego ustawiania ostrości w NEX-7 został wzbogacony w funkcje wykrywania twarzy oraz detekcję uśmiechu. Natomiast ustawianie ręczne może być wspomagane przez powiększenie wybranego fragmentu obrazu. Do wyboru mamy powiększenie 5.9 krotne lub 11.7 krotne.

Celność autofokusa sprawdziliśmy wykonując serię 60 zdjęć tablicy testowej. Przed każdym wykonanym zdjęciem obiektyw był przeogniskowywany. W tej części testu użyliśmy obiektywu Sigma 19 mm f/2.8 EX DN z maksymalnie otwartą przysłoną. Następnie przeanalizowaliśmy procentowe wartości odchyłek rozdzielczości MTF50 od najlepszego pomiaru w serii. Uzyskany wynik niestety nie jest zbyt optymistyczny. Przyjęty przez nas limit odchyłek mniejszych niż 10% udało się utrzymać jedynie w 60% przypadków. Pozostałe odchyłki sporadycznie przekraczały nawet 20%. Biorąc pod uwagę świetny wynik innego bezlusterkowca ze stajni Sony: NEX-5N, jesteśmy skłonni winę przypisać niezbyt dobrej współpracy użytego obiektywu z aparatem NEX-7.

Pomiar światła

Sony NEX-7 wyposażono w 1200-strefowy system pomiaru światła działający w zakresie od 0 do 20 EV (przy f/2.8 i ISO 100), który pracować może w następujących trybach:

• wielosegmentowy,
• centralnie ważony,
• punktowy.

Kompensacja ekspozycji ma bardzo szeroki zakres ±5.0 EV z krokiem 1/3 EV. Bracketing pozwala na wykonanie trzech zdjęć z krokiem 1/3 lub 2/3 EV.

W czasie testu nie zauważyliśmy pomyłek systemu pomiaru światła. Podczas fotografowania naszej standardowej scenki zauważyliśmy jednak lekką tendencję do niedoświetlania zdjęć przy zerowym ustawieniu kompensacji. Korekta na poziomie +1/3 EV wydaje się w tym przypadku wystarczająca.