Ergonomia obsługi stoi na bardzo wysokim poziomie. Wśród aparatów tej klasy prostota i intuicyjność obsługi K-M A200 jest podobna do Panasonica FZ30. Oba aparaty stanowią pomost pomiędzy zaawansowanymi kompaktami a amatorskimi cyfrowymi lustrzankami.

Dimage A200, poza wieloma zaawansowanymi funkcjami fotografowania, przyciąga również uwagę trybem video. Pomimo tego, że aparat ma już dwa lata, jako jeden z nielicznych posiada tryb nagrywania filmów w rozdzielczości 800x600 z prędkością 15 kl./sek. Chciało by się, by prędkość wynosiła co najmniej 20-25 kl./sek. ale do tej pory niewiele kompaktów może pochwalić się takimi możliwościami.

Kolejną godną odnotowania cechą tego modelu jest system stabilizacji obrazu Anti-Shake (AS). Jest to elektromechaniczny mechanizm, w którym specjalne czujniki mierzą drgania w osiach x, y i kompensują je odpowiednimi "anty-drganiami" matrycy. W testowanym modelu mechanizm ten spisuje się bardzo dobrze.

Ergonomię obsługi znacznie zwiekszają wygodne pierścienie manualnego nastawiania ostrości oraz zmiany ogniskowej.

Szybkość

Średni czas od naciśnięcia spustu migawki do zarejestrowania zdjęcia jako JPG w najlepszej jakości, zajmuje 0.6 sek, co nie jest wynikiem godnym aparatu, który ma konkurować z lustrzankami. Testowaliśmy również ile zdjęć wykona aparat w trybie seryjnym w ciągu 30 sekund dla różnych formatów zapisu. Dla JPG-a o średnim stopniu kompresji o pojemności 3034 KB udało się nam wykonać 12 fotografii, dla JPG-a o dużym stopniu kompresji i pojemności 1322 KB, aparat zarejestrował 12 fotografii, zaś dla plików RAW (dla aparatów Konica-Minolta mają one rozszerzenie MRW) o pojemności 11856 KB udało się zarejestrować 6 obrazków w przeciągu pół minuty, z czego pierwszych pięć w ciągu pierwszych 3 sekund!
Poniżej przedstawiam wykres prezentujący momenty rejestracji zdjęć w najmniej skompresowanych JPG-ach:

Wyraźnie widać, że DiMage A200 ładuje na początku 6 zdjęć do bufora, po czym powoli go opróżnia. Przy kolejnych zdjęciach nie jest jednak w stanie odzyskać początkowej prędkości. Dlatego w ciągu 30 sekund udało się wykonać jedynie 11 zdjęć JPEG w najlepszej jakości.

Niestety pod względem prędkości wykonywanych zdjęć daleko mu do nowszych modeli, takich jak Kodak P880 czy Panasonic Lumix FZ30, o dSLR-ach nie wspominając.

Menu

Obsługa menu jest prosta i intuicyjna. Podczas normalnej pracy na ekranie zawsze pojawiają się potrzebne parametry. Jak wspominałem wcześniej, udanym rozwiązaniem jest zastosowanie dwóch menu: jedno podręczne, uruchamiane klawiszem FUNC, w którym znajdziemy najczęściej potrzebne parametry, drugie rozbudowane zawierające bardziej zaawansowane ustawienia, uruchamiane jedynie przyciskiem MENU.

Przykładowe zdjęcia menu prezentujemy poniżej.

Jakość zdjęć

Zdjęcia możemy zachowywać w jednym z trzech formatów: JPEG/EXIF wersja 2.21 zgodne z DPOF 2.0 (cyfrowy format wykonywania odbitek), zdjęcia z dźwiękiem, RAW i TIFF. Jeśli zdecydujemy się na format JPEG, możemy wybrać jeden spośród dwóch stopni kompresji: Fine oraz Standard.
W tabeli poniżej przedstawione są wycinki planszy sfotografowane przy czułości ISO 200 w dwóch podstawowych trybach kompresji JPEG:

Fine
Standart

Wiele parametrów ekspozycji można skompensować na komputerze, gdy aparat zapisze fotografię jako surowy zrzut z matrycy, czyli plik "RAW". W aparatach Konica-Minolta pliki te noszą rozszerzenie *.MRW. Przykładowy plik, uzyskany przy pomocy testowanego egzemplarza, można pobrać tutaj (rozmiar 11.5 MB).

Klipy filmowe

Filmy z dźwiękiem możemy nagrywać w formacie Quick Time Movie (*.mov) w jakości: 640x480, 320x240 przy 30 kl/sek oraz 800x600, 640x480, 320x240 przy 15 kl/sek.

Jakość filmów jest naprawdę bardzo dobra. Przy zmianie ogniskowej czas reakcji autofokusa jest również mniejszy niż w innych aparatach tej klasy, co znacznie umila pracę i powoduje, że filmy są zwyczajnie lepsze.

Przykładowy klip wideo nagrany podczas testów dostępny jest tutaj (rozmiar 11.5MB).