Konica Minolta DiMAGE A200 - test aparatu
5. Własności matrycy
Konica-Minolta DiMage A200 posiada następujące tryby ustawień balansu bieli: auto, światło dzienne, pochmurny dzień, cień, lampa jarzeniowa (dwa tryby), lampa żarowa, lampa błyskowa oraz dwa tryby wyboru manualnego balansu bieli.
Przebadaliśmy jak w aparacie sprawuje się automatyczne ustawianie balansu bieli dla światła o temperaturze 5000 K (odpowiada ono światłu w pochmurny dzień).
Pomiarów dokonaliśmy na tablicy kolorów Kodak Q-13, wykonując ekspozycje przy czułości ISO 50 i automatycznym ustawianiu balansu bieli. Następnie dla trzech podstawowych składowych R G B odczytaliśmy ich składowe a*b*. Na tej podstawie wyliczone zostały parametry dC (odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim ocenił barwę aparat) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach).
Dla temperatury światła 5000 K, błąd oceny poszczególnych składowych barw (dC) oraz nasycenie (S) przedstawione są w tabelce poniżej:
Błąd barwy | Nasycenie [%] | |
R | 1.0 | 99.2% |
G | 3.6 | 97.1% |
B | 4.5 | 99.9% |
Średnia | 3.0 | 98.7% |
Wierność oddawania kolorów i nasycenia barw, jest w nim bardzo dobra. W przypadku nasycenia, praktycznie nie widać wpływu elektroniki na efekt wyjściowy. Przy odwzorowaniu barw widać lekkie problemy z zielonym i niebieskim.
Z założenia, A200 miał być aparatem skierowanym do zaawansowanych fotoamatorów. Dlatego w zakładach K-M w Sakai postawiono na wierność odwzorowania rzeczywistości, a nie na cukierkowe obrazki, jak to ma miejsce w wielu innych nawet zaawansowanych kompaktach.
Szumy
Poziom szumów matrycy DiMage A200 jest niewielki przy ustawieniu czułości na 50 - 200 ISO. Dla pozostałych czułości (400 i 800 ISO) szumy stają się już bardzo wyraźne i zdecydowanie uciążliwe.
Warto odnotować fakt, że zmierzony przez nas poziom szumów zachowuje się identycznie jak dla matrycy zastosowanej w Kodaku P880. Jedyna różnica polega na tym, że młodszym Kodaku zakres czułości kończy się na ISO 400.
Wynika z tego, że prawdopodobnie oba aparaty wyposażone są w identyczne matryce, produkowane przez amerykańskiego potentata.
Badając szumy wykonywaliśmy ekspozycje o długości 0.1 sek. fotogragując tablicę Kodak Color Patches.
Dal porównania zamieszczam również planszę ISO dla Kodaka P880:
Poniżej przedstawione są fragmenty planszy, na której wyraźnie widać poziom szumów dla różnych wartości ISO:
50 ISO | 100 ISO | 200 ISO | 400 ISO | 800 ISO |
Dla każdej czułości ISO wykonaliśmy także zdjęcia scenki zapisując je w najlepszej, na jaki pozwala aparat, jakości JPGu. Obrazki poniżej są wycinkami w niezmienionej skali aby można było ocenić jakość wykonywanych zdjęć wraz ze zmianą czułości matrycy.
100 ISO | |
200 ISO | |
400 ISO | |
800 ISO |
Zakres tonalny
Przebadaliśmy wartości zakresu tonalnego (DR) dla wszystkich wartości ISO. Maksymalna wartość DR wyniosła 6.31 f-stop dla ISO 50. Zakres tonalny dla SNR=10 (wysoka jakość zdjęcia) dla ISO 50 i 100 utrzymuje się na poziomie 5 EV. Dla wyższych czułości, jest on wyraźnie mniejszy i oscyluje w okolicach 3 EV.
Chcąc uzyskać lepszy zakres tonalny, możemy posłużyć się zdjęciami zachowanymi jako surowe zrzuty z matrycy, czyli RAW (dla K-M mają one rozszerzenie MRW). W ich przypadku
zyskujemy bowiem zarówno na zakresie jak i jakości zdjęcia.
Zależność zakresu tonalnego od czułości przedstawia poniższy wykres:
ISO | Tablica szarości |
80 | |
100 | |
200 | |
400 | |
800 |