Konica-Minolta DiMage A200 posiada następujące tryby ustawień balansu bieli: auto, światło dzienne, pochmurny dzień, cień, lampa jarzeniowa (dwa tryby), lampa żarowa, lampa błyskowa oraz dwa tryby wyboru manualnego balansu bieli.

Przebadaliśmy jak w aparacie sprawuje się automatyczne ustawianie balansu bieli dla światła o temperaturze 5000 K (odpowiada ono światłu w pochmurny dzień).

Pomiarów dokonaliśmy na tablicy kolorów Kodak Q-13, wykonując ekspozycje przy czułości ISO 50 i automatycznym ustawianiu balansu bieli. Następnie dla trzech podstawowych składowych R G B odczytaliśmy ich składowe a*b*. Na tej podstawie wyliczone zostały parametry dC (odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim ocenił barwę aparat) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach).

Dla temperatury światła 5000 K, błąd oceny poszczególnych składowych barw (dC) oraz nasycenie (S) przedstawione są w tabelce poniżej:

Wierność oddawania kolorów i nasycenia barw, jest w nim bardzo dobra. W przypadku nasycenia, praktycznie nie widać wpływu elektroniki na efekt wyjściowy. Przy odwzorowaniu barw widać lekkie problemy z zielonym i niebieskim.

Z założenia, A200 miał być aparatem skierowanym do zaawansowanych fotoamatorów. Dlatego w zakładach K-M w Sakai postawiono na wierność odwzorowania rzeczywistości, a nie na cukierkowe obrazki, jak to ma miejsce w wielu innych nawet zaawansowanych kompaktach.

Szumy

Poziom szumów matrycy DiMage A200 jest niewielki przy ustawieniu czułości na 50 - 200 ISO. Dla pozostałych czułości (400 i 800 ISO) szumy stają się już bardzo wyraźne i zdecydowanie uciążliwe.
Warto odnotować fakt, że zmierzony przez nas poziom szumów zachowuje się identycznie jak dla matrycy zastosowanej w Kodaku P880. Jedyna różnica polega na tym, że młodszym Kodaku zakres czułości kończy się na ISO 400.
Wynika z tego, że prawdopodobnie oba aparaty wyposażone są w identyczne matryce, produkowane przez amerykańskiego potentata.
Badając szumy wykonywaliśmy ekspozycje o długości 0.1 sek. fotogragując tablicę Kodak Color Patches.

Dal porównania zamieszczam również planszę ISO dla Kodaka P880:

Poniżej przedstawione są fragmenty planszy, na której wyraźnie widać poziom szumów dla różnych wartości ISO:

50 ISO	100 ISO	200 ISO	400 ISO	800 ISO

Dla każdej czułości ISO wykonaliśmy także zdjęcia scenki zapisując je w najlepszej, na jaki pozwala aparat, jakości JPGu. Obrazki poniżej są wycinkami w niezmienionej skali aby można było ocenić jakość wykonywanych zdjęć wraz ze zmianą czułości matrycy.

100 ISO
200 ISO
400 ISO
800 ISO

Zakres tonalny

Przebadaliśmy wartości zakresu tonalnego (DR) dla wszystkich wartości ISO. Maksymalna wartość DR wyniosła 6.31 f-stop dla ISO 50. Zakres tonalny dla SNR=10 (wysoka jakość zdjęcia) dla ISO 50 i 100 utrzymuje się na poziomie 5 EV. Dla wyższych czułości, jest on wyraźnie mniejszy i oscyluje w okolicach 3 EV.
Chcąc uzyskać lepszy zakres tonalny, możemy posłużyć się zdjęciami zachowanymi jako surowe zrzuty z matrycy, czyli RAW (dla K-M mają one rozszerzenie MRW). W ich przypadku zyskujemy bowiem zarówno na zakresie jak i jakości zdjęcia.
Zależność zakresu tonalnego od czułości przedstawia poniższy wykres:

ISO	Tablica szarości
80
100
200
400
800