Z wyglądu model D3200 niewiele różni się od poprzednika. Na pierwszy rzut oka, największą zmianę stanowi modyfikacja kształtu czerwonego elementu znajdującego się poniżej spustu migawki, charakterystycznego dla aparatów marki Nikon. Oprócz wspomnianej zmiany w obudowie, różnic jest naturalnie więcej (np. zastąpienie dźwigni trybów pracy przyciskiem, wyświetlacz LCD o większej rozdzielczości).

Korpus wykonano z tworzywa sztucznego, które sprawia umiarkowanie pozytywne wrażenie. Choć wszystkie elementy obudowy są dobrze spasowane i nic nie trzeszczy, to jednak nie ma wątpliwości, iż mamy do czynienia z aparatem amatorskim. Do plusów z pewnością można zaliczyć pokrycie gumową okleiną uchwytu aparatu oraz miejsca pod kciuk prawej dłoni. Wszystkie przyciski i kółka pracują z wyraźnie wyczuwalnym skokiem, co jest dość istotne z punktu widzenia łatwości obsługi aparatu. Podsumowując, nie mamy większych zastrzeżeń do jakości wykonania modelu D3200.

----- R E K L A M A -----

Zasilanie i gniazda

Na lewej ściance korpusu, pod gumową zaślepką zgromadzono wszystkie złącza aparatu. Patrząc od góry znalazły się tu następujące gniazda:

• zewnętrznego mikrofonu,
• USB, będące jednocześnie wyjściem audio-wideo,
• HDMI (typu C mini)
• wężyka spustowego oraz modułu GPS.

Energię elektryczną dostarcza akumulator o symbolu EN-EL14, znamionowym napięciu 7.4 V i pojemności 1030 mAh. Do jego ładowania używamy dołączonej do zestawu ładowarki MH-24, a pełny cykl zajmuje ok. 1.5 h. Jako dodatkowe akcesorium przewidziano możliwość podłączenia zasilacza sieciowego EH-5b przez odpowiednie złącze EP-5A.

Zapis zdjęć i filmów odbywa się na kartach SD, SDHC oraz SDXC (także zgodnych z UHS-I). Gniazdo nośnika pamięci znajduje się na lewej ściance aparatu, pod plastikową klapką.

Przyciski

Opis przycisków i kółek sterujących zaczniemy od szczytu korpusu:

Włącznik aparatu stanowi dźwignia otaczająca spust aparatu. Poniżej, znajdują się trzy przyciski (od lewej):

• rejestracja filmów – rozpoczęcie i jej zakończenie (uwaga: przycisk działa dopiero po wejściu do trybu live view),
• info – wyłączenie ekranu z informacjami podczas fotografowania lub zmiana sposobu wyświetlania informacji na ekranie w trybie live view,
• kompensacja ekspozycji – guzik ten pozwala również na zmianę wartości przysłony w trybie manualnym (przy pomocy kółka sterującego) oraz kompensacji błysku wbudowanej lampy (z przyciśniętym włącznikiem lampy).

Kółko trybów aparatu również zlokalizowano na jego górnym panelu, a zawiera ono następujące pozycje:

• P – automatyka programowa,
• S – preselekcja czasu naświetlania,
• A – preselekcja przysłony,
• M – tryb manualny,
• GUIDE – tryb podręcznika,
• lampa wyłączona,
• portret,
• krajobraz,
• dziecko,
• sport,
• makro,
• portret nocny,
• tryb automatyczny.

Na lewej ściance korpusu umieszczono przycisk podnoszący lampę błyskową, a także guzik Fn. Do tego drugiego możemy przyporządkować jedną z czterech funkcji: czułość ISO (domyślna), jakość/wielkość zdjęcia, balans bieli, aktywna funkcja D-Lighting. Poniżej tych dwóch przycisków, zlokalizowano blokadę bagnetu obiektywu.

Przejdźmy teraz do tylnej ścianki aparatu. Przy samym wizjerze umieszczono pokrętło korekcji dioptrii. Dalej po prawej znajdziemy przycisk AE-L/AF-L, którego pracę możemy zdefiniować na jeden z następujących sposobów: Blokada AE/AF (blokada ekspozycji i autofokusu), Tylko blokada ekspozycji, Tylko blokada autofokusu, Blokada AE wciśnięta, Włączenie autofokusu. W trybie przeglądania guzik ten służy do zabezpieczania zdjęć przed wykasowaniem. Obok niego znajduje się pokrętło sterujące, natomiast poniżej zlokalizowano klawisz aktywujący tryb podglądu na żywo (live view). Pod nim, nieco po prawej, znajduje się wybierak wielofunkcyjny z przyciskiem zatwierdzającym OK pośrodku. Dwa kolejne guziki to tryb pracy migawki (pojedynczy, seria, samowyzwalacz 10 s, wyzwalanie pilotem natychmiastowe lub po 2 s, cicha migawka) oraz przycisk kasowania zdjęć.

Po lewej stronie LCD, w kolumnie umieszczono pięć przycisków. Patrząc od góry, mamy do dyspozycji guziki o następujących funkcjach:

• wejście do trybu podglądu zdjęć,
• wejście do menu aparatu,
• powiększanie zdjęć w trybie podglądu lub obrazu w trybie live view oraz przełączanie widoku miniatur,
• zmniejszanie zdjęć w trybie podglądu lub obrazu w trybie live view oraz przełączanie widoku miniatur, a także wyświetlanie krótkich komunikatów pomocy,
• „i” – aktywacja panelu sterowania z możliwością zmiany parametrów naświetlania.

Menu

Struktura menu zastosowanego w Nikonie D3200 nie różni się od innych modeli amatorskich tego systemu. Całość podzielono na pięć zakładek: menu odtwarzania, menu fotografowania, menu ustawień, menu retuszu oraz ostatnie ustawienia, czyli ostatnio używane opcje. Poniżej prezentujemy poszczególne elementy kolejnych zakładek.

Menu odtwarzania:

• Usuwanie,
• Folder odtwarzania,
• Tryb wyświetlania,
• Opcje odtwarzania,
• Podgląd zdjęć,
• Obrót zdjęć pionowych,
• Pokaz slajdów,
• Ustawienia wydruku (DPOF).

Menu fotografowania:

• Resetowanie opcji fotografowania,
• Ustaw funkcję Picture Control,
• Jakość zdjęcia,
• Wielkość zdjęcia,
• Balans bieli,
• Ustawienia czułości ISO,
• Aktywna funkcja D-Lighting,
• Automatyczna kontrola dystorsji,
• Przestrzeń barw,
• Redukcja szumów,
• Tryb pola AF,
• Wbudowana dioda wspomagania AF,
• Pomiar ekspozycji,
• Ustawienia filmu,
• Sterowanie lampą wbudowaną.

Menu ustawienia:

• Resetowanie opcji ustawień,
• Formatowanie karty pamięci,
• Jasność monitora,
• Format wyświetlania informacji,
• Automatyczne wyświetlanie informacji,
• Czyszczenie matrycy,
• Uniesienie lustra przy czyszczeniu matrycy,
• Tryb video (PAL lub NTSC),
• HDMI,
• Redukcja migotania,
• Strefa czasowa i data,
• Język,
• Komentarz do zdjęcia,
• Automatyczny obrót zdjęć,
• Wzorzec do usuwania kurzu,
• Czas autowyłączenia,
• Czas samowyzwalacza (oraz liczba zdjęć do wykonania),
• Czas oczekiwania na zdalne sterowanie,
• Sygnał dźwiękowy,
• Wskaźnik ustawienia ostrości,
• Numery kolejne plików,
• Przyciski (Fn, AE-L/AF-L, blokada AE spustem migawki),
• Blokowanie spustu przy pustym gnieździe kart pamięci,
• Nanieś datę,
• Folder zapisu,
• GPS,
• Wersja oprogramowania.

Menu retuszu:

• D-lighting,
• Korekcja efektu czerwonych oczu,
• Przycinanie,
• Monochromatyczne,
• Efekt filtrów,
• Balans kolorów,
• Miniatura,
• Nakładanie zdjęć,
• Przetwarzanie NEF,
• Zmień wielkość,
• Szybki retusz,
• Prostowanie,
• Korekta dystorsji,
• Rybie oko,
• Kolorowy kontur,
• Szkic kolorowy,
• Korekcja kształtu,
• Efekt miniatury,
• Kolor selektywny,
• Edycja filmu.

Wyświetlacz

Wyświetlacz zastosowany w D3200 to nieruchomy, 3-calowy monitor TFT, którego rozdzielczość została znacznie zwiększona w stosunku do poprzednika i obecnie wynosi 921 tysięcy punktów. Prezentowany przez niego obraz jest dobrej jakości, choć musimy przyznać, że mieliśmy do czynienia z nieco lepszymi konstrukcjami LCD o tej przekątnej (choćby w Sony SLT-A57). W ostrym słońcu czytelność wyświetlacza spada, aczkolwiek istnieje możliwość regulacji jego jasności (w 7-stopniowej skali). Kąt widzenia jest przyzwoity i wynosi 160 stopni. Trochę brakowało nam możliwości uchylania i obracania LCD, jednak zdajemy sobie sprawę, że to udogodnienie Nikon zastosował tylko w serii D5XXX.

W „tradycyjnym” trybie fotografowania, na wyświetlaczu prezentowany jest zestaw informacji, który przedstawiamy wspomagając się schematem zaczerpniętym z instrukcji obsługi aparatu.

1 – tryb fotografowania, 2 – przysłona, 3 – czas otwarcia migawki, 4 – wskaźnik czasu migawki, 5 – wskaźnik przysłony, 6 – wskaźnik pola AF, 7 – wskaźnik połączenia z Eye-Fi, 8 – wskaźnik manualnego trybu lampy błyskowej oraz kompensacji mocy błysku dla opcjonalnych lamp, 9 – wskaźnik nanoszenia daty, 10 – wskaźnik automatycznego ustawiania czułości ISO, 11 – aktywna funkcja D-Lighting, 12 – ustawienie Picture Control, 13 – wskaźnik sygnału dźwiękowego, 14 – wskaźnik stanu akumulatora, 15 – wskaźnik połączenia z odbiornikiem GPS, 16 – ikona pomocy, 17 – wskaźnik ekspozycji i jej kompensacji, 18 – liczba pozostałych zdjęć, 19 – „K” pojawia się, kiedy można zapisać więcej niż 1000 zdjęć, 20 – tryb lampy błyskowej, 21 – kompensacja błysku, 22 – kompensacja ekspozycji, 23 – jakość zdjęcia, 24 – wielkość zdjęcia, 25 – balans bieli, 26 – czułość ISO, 27 – tryb wyzwalania migawki, 28 – tryb ustawiania ostrości, 29 – tryb pola AF, 30 – pomiar ekspozycji.

Ekran informacyjny można wykorzystać do zmiany wielu parametrów fotografowania. Wciśnięcie przycisku „i” powoduje przejście do trybu edycji parametrów. Korzystając z wybieraka wielofunkcyjnego możemy wybrać interesujący nas element i dokonać odpowiednich zmian.

Co więcej, dostępne są dwa typy ekranu informacyjnego: graficzny i klasyczny, w których dodatkowo możemy zmieniać kolorystykę. W przypadku trybu graficznego możemy wybierać spośród trzech schematów kolorystycznych: białego, czarnego i brązowego. Dla trybu klasycznego mamy wybór pomiędzy schematem niebieskim, czarnym i pomarańczowym.

W trybie przeglądania, zdjęcia i informacje o nich możemy przeglądać na kilka sposobów:

• zdjęcie wraz z podstawowymi danymi (nazwa pliku, czas i data wykonania, rozdzielczość),
• zdjęcie wraz z podglądem prześwietlonych obszarów,
• miniatura zdjęcia wraz z histogramem RGBY,
• dane naświetlania (trzy ekrany) ze zdjęciem w tle.

Powiększanie zdjęć odbywa się przy pomocy klawiszy z symbolami lupy, którymi też przełączamy pomiędzy widokami miniatur (2×2, 3×3, 9×8 sztuk oraz kalendarz).

Live view i filmy

Aktywacja podglądu na żywo odbywa się przy pomocy przycisku Lv, znajdującego się przy prawym górnym rogu wyświetlacza. Towarzyszy jej charakterystyczny odgłos podnoszenia lustra. Nie ma ograniczeń czasowych kadrowania w tym trybie, co jest udoskonaleniem w stosunku do 30-sekundowego limitu w modelu D3100. Należy jednak brać pod uwagę to, iż długie używanie live view powoduje nagrzewanie się matrycy aparatu, co skutkuje większymi szumami na zdjęciach.

Podczas fotografowania w podglądzie na żywo, automatyczne ustawianie ostrości działa na zasadzie detekcji kontrastu. Szybkość pracy tego mechanizmu jest umiarkowana, choć nie mieliśmy problemów z jej skutecznością. Autofokus może pracować w trybie pojedynczym (AF-S) lub ciągłym (AF-F). Obszar jego działania można zmienić z szerokiego na normalny, albo wybrać rozpoznawanie twarzy lub funkcję śledzenia obiektu.

Informacje wyświetlane na ekranie w trybie live view można zmieniać przy pomocy przycisku info. Oprócz prezentowania parametrów naświetlania czy siatki kadrowania, istnieje możliwość powiększenia fragmentu kadru (np. w celu ułatwienia ręcznego ustawienia ostrości). Zabrakło niestety opcji wyświetlania histogramu na żywo.

Nagrywanie filmów jest możliwe z następującymi wartościami rozdzielczości:

• 1920×1080 pix:
  • 30 kl/s (NTSC),
  • 25 kl/s (PAL),
  • 24 kl/s,
• 1280×720 pix:
  • 60 kl/s (NTSC),
  • 50 kl/s (PAL),
• 640×424 pix:
  • 30 kl/s (NTSC),
  • 25 kl/s (PAL).

Formatem pliku używanym w D3200 jest MOV, natomiast kodekiem – H.264/MPEG-4. Wszystkie klipy nagrywane są w trybie progresywnym (bez przeplotu), a ich maksymalna długość wynosi 20 min (lub 4 GB maksymalny rozmiar pliku). Podczas rejestracji można nagrywać także dźwięk monofoniczny przy wykorzystaniu wbudowanego mikrofonu lub stereofoniczny po dołączeniu zewnętrznego mikrofonu. Jego czułość regulowana jest automatycznie lub manualnie (w menu). W trakcie nagrywania działa również autofokus: wyzwalany spustem migawki w trybie pojedynczym (AF-S) lub ciągłym (AF-F).

Przykładowe filmy nagrane testowanym aparatem prezentujemy poniżej. Wszystkie zostały zarejestrowane przy użyciu dołączonego do zestawu obiektywu Nikkor AF-S DX 18–55 mm f/3.5–5.6G VR. Film 5 nagrano jako czarno-biały, natomiast 6 – z wykorzystaniem profilu kolorystycznego Vivid. Na ostatnim klipie (nr 7) można zaobserwować, jak działa autofocus w trybie filmowania.

• film 1 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 35.9 MB,
• film 2 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (24p), 36 MB,
• film 3 – H.264/MPEG-4 1280×720 pix (50p), 35.5 MB,
• film 4 – H.264/MPEG-4 640×424 pix (25p), 10 MB,
• film 5 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 32.9 MB,
• film 6 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 35.5 MB,
• film 7 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 37 MB.

Wizjer

Testowany Nikon odziedziczył wizjer po swoim poprzedniku, co również oznacza, że jest to ta sama konstrukcja, co w modelu D3000, oparta na pentagonalnym układzie luster. Charakteryzuje się on typowym dla tej klasy aparatów powiększeniem obrazu wynoszącym 0.8x. Pokrycie kadru jest równe 95% zarówno w pionie, jak i poziomie, natomiast punkt oczny wynosi 18 mm. Dostępna jest również regulacja dioptrii w zakresie od −1.7 do +0.5 m−1. Poniżej prezentujemy schemat wizjera pochodzący z instrukcji obsługi aparatu.

1 – pola AF, 2 – wskaźnik potwierdzenia AF, 3 – wskaźnik blokady AE, 4 – czas otwarcia migawki, 5 – wartość przysłony, 6 – wskaźnik stanu akumulatora, 7 – liczba pozostałych zdjęć, liczba zdjęć pozostałych do zapełnienia bufora pamięci, wskaźnik zapisu pomiaru balansu bieli, wartość kompensacji ekspozycji/błysku, czułość ISO, 8 – „K” pojawia się, kiedy można zapisać więcej niż 1000 zdjęć, 9 – wskaźnik gotowości lampy błyskowej, 10 – wskaźnik fleksji programu, 11 – wskaźnik ekspozycji, kompensacji ekspozycji, ustawienia ostrości, 12 – wskaźnik kompensacji mocy błysku, 13 – wskaźnik kompensacji ekspozycji, 14 – wskaźnik Auto ISO, 15 – wskaźnik ostrzeżenia.