Jak przystało na lustrzankę z najprostszej linii amatorskiej, korpus D3200 jest stosunkowo mały, co przekłada się na niewielką wygodę trzymania aparatu. Ze względu na niski uchwyt, nie znajdziemy oparcia pod mały palec prawej dłoni. W przypadku stosowania większych i cięższych obiektywów, mocne uchwycenie aparatu jest utrudnione, ponieważ grip jest dość płytki. Na pochwałę natomiast zasługuje fakt, że pokryto go gumą. Ten sam materiał znalazł się także na fragmencie tylnej ścianki korpusu i wraz z niewielkim wyprofilowaniem obudowy, stanowią dobre podparcie dla kciuka prawej dłoni. Niestety, w dodatkowych akcesoriach do modelu D3200 producent nie przewidział uchwytu do zdjęć pionowych.

Testowany Nikon nie sprawia problemów w obsłudze. Ekran informacyjny wraz z opcją zmiany parametrów naświetlania, tworzą coś na kształt menu funkcyjnego, które zawiera wszystkie podstawowe opcje. Menu retuszu umożliwia nakładanie kilkunastu filtrów cyfrowych, których przykłady prezentujemy w następnym rozdziale. Nie zabrakło także trybu live view oraz filmowania w rozdzielczości Full HD, z opcją ustawień manualnych (czasu naświetlania, wartości przysłony i ISO), a także edycji klipów.

Liczba przycisków powinna zadowolić amatora fotografii, do którego adresowany jest ten aparat. Obecność programowalnego guzika Fn pozwala na niewielkie spersonalizowanie obsługi. Naszym zdaniem najlepszym rozwiązaniem będzie przypisanie mu opcji zmiany czułości ISO, ponieważ tego przycisku brakowało nam najbardziej.

Seria D3XXX od początku została wyposażona w tryb GUIDE. Przeznaczony on jest dla bardzo początkujących użytkowników, prowadząc krok po kroku przez wybrane funkcje aparatu. Na poniższej animacji pokazujemy podgląd działania tej funkcji.

Obiektywy

Nikon D3200 nie posiada wbudowanego silnika AF, dlatego poprawnie działającymi obiektywami Nikkor są te z wbudowanym silnikiem ustawiania ostrości – z oznaczeniami AF-S i AF-I. Pozostałe obiektywy, między innymi z oznaczeniami AF, po podłączeniu do D3200 wymagają ręcznego ustawienia ostrości. Pomocny wówczas staje się wskaźnik potwierdzenia ostrości (widoczny w lewym dolnym rogu w wizjerze), lub – w trybie live view – opcja powiększenia kadrowanego obrazu.

Jeśli chodzi o obiektywy niezależnych producentów, to zarówno Sigma, Tamron, jak i Tokina posiadają w swojej ofercie modele wyposażone we własny silnik AF. Oczywiście warto upewnić się w specyfikacji obiektywu, że interesujący nas model będzie współpracował z naszym aparatem.

Szybkość

Ogólną szybkość działania D3200 oceniamy jako zadowalającą. Przeglądanie i powiększanie zdjęć działa bardzo sprawnie, podobnie jak zmiana parametrów w menu aparatu. Formatowanie karty pamięci również nie zabiera wiele czasu, o ile nie jest w znacznym stopniu zapełniona. Dopiero nakładanie filtrów cyfrowych na wykonane zdjęcia trwa nieco dłużej, zazwyczaj jednak poniżej 10 sekund.

Zdjęcia seryjne

Test zdjęć seryjnych wykonaliśmy z kartą SanDisk Extreme 8 GB (10 klasy) przy ustawionej czułości wynoszącej 1600 ISO i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w RAW zajmowały 22.4 MB, a pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 6016×4000 pikseli około 12.3 MB. Otrzymaliśmy następujące rezultaty dla serii trwającej 30 sekund:

• 71 zdjęć JPEG LARGE FINE (2.36 kl/s),
• 39 zdjęć RAW (1.3 kl/s),
• 23 zdjęć JPEG + RAW (0.77 kl/s).

W przypadku plików JPEG, aparat utrzymuje deklarowaną prędkość 4 kl/s przez pierwsze 3 sekundy. Następnie tempo rejestracji spada i odbywa się ona w nieregularnych odstępach czasowych. W przypadku RAW-ów, zapis z prędkością 4 kl/s trwa krócej, bo 2.5 sekundy, a po tym czasie zdjęcia są wykonywane średnio co 1 sekundę. Najwolniejszy jest naturalnie tryb RAW+JPEG, w którym utrzymanie pełnej prędkości trwa jedynie 1 i 3/4 sekundy, a w 30-sekundowej serii udało się zapisać 23 zdjęcia (w stosunku do 39 szt. w formacie RAW i 71 szt. w formacie JPEG).

W D3200 prędkość rejestracji jest nieco większa w porównaniu do poprzednika (4 zamiast 3 kl/s), natomiast liczba wykonanych zdjęć JPEG w naszym 30-sekundowym teście jest zauważalnie mniejsza i wynosi 71 (w D3100 84 szt.). Oczywiście, z racji 24-megapikselowej matrycy, nowszy model generuje większe rozmiarowo pliki – stąd słabsze rezultaty trybu seryjnego. Tak czy inaczej rewelacji w tej kwestii nie ma, bo wynik Nikona na tle choćby osiągów Sony A37 (nawet do 7 kl/s) wygląda blado.

Stabilizacja obrazu

Nikon D3200 nie posiada systemu stabilizacji matrycy. Osoby, którym zależy na tej funkcji, muszą zaopatrzyć się w obiektywy wyposażone w optyczną stabilizację obrazu oznaczoną symbolem VR lub VR II.

Czyszczenie matrycy

Automatyczne czyszczenie matrycy może następować po każdym włączeniu i wyłączeniu aparatu. W menu jest także opcja wymuszenia czyszczenia i możliwość ręcznego usunięcia kurzu z matrycy. W trakcie przeprowadzania testu nie musieliśmy czyścić matrycy ręcznie. Automatyczny proces usuwania kurzu wystarczająco zabezpieczał przed zabrudzeniami.

Lampa błyskowa

Nikon D3200 ma wbudowaną lampę błyskową o liczbie przewodniej 13 m (ISO 100 w trybie M) i czasie synchronizacji błysku 1/200 sekundy. Moc błysku dobierana jest w oparciu o pomiar i-TTL, a funkcja kompensacji pozwala na jej regulację w zakresie od −3 do +1 EV, z krokiem 1/3 EV. W zależności od trybu fotografowania, do wyboru jest kilka opcji pracy lampy błyskowej:

• błysk wypełniający,
• błysk z redukcją efektu czerwonych oczu,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji + redukcja efektu czerwonych oczu,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji,
• synchronizacja z tylną kurtyną migawki.

W menu fotografowania można ustawić tryb pomiaru błysku TTL lub określić moc błysku ręcznie (od 1/1 do 1/32). Nikon D3200 umożliwia pracę z zewnętrznymi lampami błyskowymi kompatybilnymi z kreatywnym systemem oświetlenia (CLS), rozwijanym przez firmę Nikon. Według instrukcji aparatu, należą do nich lampy o następujących oznaczeniach: SB-910, SB-900, SB-800, SB-700, SB-600, SB-400, SB-R200. Do zdalnego sterowania grupą lamp niezbędne jest użycie jednej z lamp SB-910, SB-900, SB-800 lub SB-700 albo skorzystanie z bezprzewodowego sterownika błysku SU-800.

Siłę błysku zawsze porównujemy wykonując zdjęcie w zupełnie ciemnym pomieszczeniu przy czułości ISO 100, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Zdjęcia wykonane z obiektywem Nikkor 50 mm f/1.8D w trybie manualnym (M) z opisanymi wcześniej parametrami i w trybie półautomatycznym (P) przy ISO 100 przedstawiamy poniżej. Dla porównania prezentujemy również zdjęcia wykonane w tych samych warunkach i przy tych samych ustawieniach aparatem Sony A57.

D3200 (M)		A57 (M)
D3200 (P)		A57 (P)

Autofokus

Nikon D3200 odziedziczył autofokus po swoim poprzedniku. De facto jest to ten sam moduł, który został po raz pierwszy zastosowany w modelu D200 (zaprezentowanym w 2005 roku). System AF o nazwie Multi-CAM 1000 działa w oparciu o detekcję fazową TTL. Składa się z 11 punktów AF (w tym jednego krzyżowego – środkowego) o zakresie działania od −1 do +19 EV. W słabych warunkach oświetleniowych autofokus wspomagany jest przez diodę o zasięgu 0.5–3.0 m. AF działa w trzech trybach: pojedynczym (AF-S), ciągłym (AF-C) lub automatycznym (AF-A). W trybie live view oraz podczas filmowania, opcje AF-C i AF-A zastąpiła jedna, oznaczona jako AF-F.

Nikon D3200 został wyposażony w 4 tryby wyboru punktów ustawiania ostrości:

• Wybór pojedynczego pola AF spośród dostępnych 11 punktów,
• Automatyczny wybór pól AF – aparat automatycznie wybiera punkty nastawiania ostrości,
• Dynamiczny wybór pola – w trybie AF-C i AF-A po wybraniu punktu ostrości, gdy obiekt na chwilę go opuści, aparat używa sąsiednich punktów AF do ustawienia ostrości,
• Śledzenie 3D (11 punktów) – w trybie AF-C i AF-A, jeśli obiekt po ustawieniu ostrości poruszy się, aparat używa funkcji śledzenia 3D i ustawia ostrość przy wykorzystaniu jednego z 11 punktów AF,

• AF z priorytetem ostrości na twarzy fotografowanej osoby,
• Szerokie pole AF,
• Normalne pole AF,
• AF ze śledzeniem obiektu.

Nikon D3200 nie posiada wbudowanego silnika autofokusu. Sprawdziliśmy jednak, jak radzi sobie w połączeniu z obiektywem AF-S, wykonując 40 zdjęć i mierząc na nich rozdzielczość. Procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 zestawiliśmy na histogramie. Zdjęcia wykonane zostały z obiektywem Nikkor AF-S 24–70 mm f/2.8G ED ustawionym na ogniskowej 70 mm i przysłonie f/4.0. Przed każdym zdjęciem tablicy testowej obiektyw był przeogniskowany.

Pomiar światła

Za pomiar światła w Nikonie D3200 odpowiada 420-pikselowy czujnik RGB. Pomiar może pracować w następujących trybach:

• matrycowym – 3D Color Matrix II (obiektywy typu G/D),
• matrycowym – Color Matrix II (pozostałe obiektywy z procesorem),
• centralnym ważonym – przypisanie 75% wagi pomiaru do koła o średnicy 8 mm w centrum kadru,
• punktowym – obszar o średnicy 3.5 mm na środku wybranego punktu AF (około 2.5%).

W typowych warunkach oświetleniowych system pomiaru pracuje dość skutecznie, aczkolwiek fotografowanie kontrastowych scen wymagało niekiedy korekty nawet o 1 lub 1 1/3 EV.