Krzywa, którą tworzą punkty pomiarowe, nie wykazuje specjalnych nieregularności. Wyjątkiem jest duży wzrost szumu dla ostatniej czułości – 12800 ISO – jednak wiemy, że jest ona generowana programowo, zatem takie zachowanie zupełnie nas nie dziwi.

W Nikonie D3200 istnieje opcja redukcji szumów, choć nie posiada żadnych stopni intensyfikacji tego procesu. Można ją jedynie włączyć lub wyłączyć. Poniżej prezentujemy fragmenty zdjęć naszej scenki, porównujące skuteczność odszumiania, dla dwóch najwyższych czułości – 6400 i 12800 ISO.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie włączone
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie włączone

Siła procesu odszumiania nie jest specjalnie duża. Obserwujemy wprawdzie redukcję zakłóceń obrazu, niestety jednocześnie towarzyszy jej utrata detali widocznych na zdjęciach.

Przejdźmy teraz do plików zapisanych w surowym formacie. RAW-y z D3200 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z modelu D3100 i D5100, a także A65.

100 ISO
D3200
D3100
A65
D5100
200 ISO
D3200
D3100
A65
D5100
400 ISO
D3200
D3100
A65
D5100
800 ISO
D3200
D3100
A65
D5100
1600 ISO
D3200
D3100
A65
D5100
3200 ISO
D3200
D3100
A65
D5100
6400 ISO
D3200
D3100
A65
D5100
12800 ISO
D3200
D3100
A65
D5100
16000 ISO
A65
25600 ISO
D5100

Wizualnie, wszystkie aparaty reprezentują dość podobny poziom zaszumienia obrazu do czułości 1600 ISO. Przy najwyższych wartościach ISO, uwidacznia się przewaga Nikona D5100 nad pozostałymi modelami, a także słaby rezultat A65. Aparat Sony również wyraźnie ustępuje D3200, ponieważ zdjęcia z Nikona charakteryzują się zauważalnie mniejszym zaszumieniem, a także wyższym poziomem szczegółów. Porównanie D3200 z D3100 nie wykazuje specjalnych różnic w kwestii stopnia zakłóceń występujących na zdjęciach. Przede wszystkim zwraca uwagę znacznie wyższa rozdzielczość plików generowanych przez matrycę w nowym modelu.

Sprawdźmy teraz, jak wizualna ocena szumu przekłada się na konkretne liczby. Na poniższym wykresie przedstawiamy poziom szumu zmierzony na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-13, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia zapisujemy zarówno w formacie JPEG, jak i RAW. Te pierwsze pokazujemy w postaci, w jakiej zostały zarejestrowane przez aparat. Pliki RAW natomiast, wywoływane są programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku D3200 zakres ten wynosi od 0 do 255. Identyczny zakres posiada również pozioma oś histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 100 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800

Podobnie jak w poprzednich testach lustrzanek Nikon, analiza darków z D3200 wskazuje na programową ingerencję w RAW-y. Histogramy mają kształt połówki dzwonu, a ich maksimum jest praktycznie w zerze. Jest to zachowanie niefizyczne i sugeruje, że przed zapisem zdjęcia sygnał jest redukowany. Zresztą, w instrukcji obsługi aparatu znajdziemy informację o tym, że pliki RAW są kompresowane. Zaburzona statystyka nie daje nam miarodajnych wartości średniej sygnału ani odchylenia standardowego. Dla porządku prezentujemy jednak te dane poniżej.

Obserwacja prądu ciemnego na podstawie plików JPEG pokazuje, że również (podobnie jak w plikach RAW) mamy do czynienia z mocniejszym naświetleniem brzegów matrycy. Co więcej, obserwujemy także dodatkowe niejednorodności, występujące nieregularnie w całym kadrze.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800