W testowanym aparacie jednym z trybów wyzwalania migawki jest wstępne podnoszenie lustra. Pierwsze wciśnięcie spustu powoduje podniesienie lustra i dopiero kolejne wyzwala migawkę. Jest to bardzo wygodne rozwiązanie, pozwalające wyeliminować drgania aparatu spowodowane pracą lustra i jest przez nas wykorzystywane między innymi podczas testowania rozdzielczości. Ze wstępnego podnoszenia lustra można również skorzystać w sytuacji gdy migawkę wyzwalamy zdalnie za pomocą pilota.

Rozdzielczość układu jako całości

Używając zdjęć w formacie JPEG, z wyostrzaniem ustawionym na najniższą możliwą wartość, wyznaczyliśmy rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50), obliczając ją w programie Imatest. Wartości zostały wyrażone w liniach na wysokość obrazu. Zdjęcia pomiarowe zostały wykonane z obiektywem Nikkor AF-S 24–70 mm f/2.8G ED przy ogniskowej ustawionej na 24 mm.

Wyniki D600 w tej kategorii utrzymują się na dobrym poziomie. Są one oczywiście niższe od tych, jakie zanotował model D800, ale ze względu na matrycę o mniejszej liczbie pikseli w D600 jest to jak najbardziej zrozumiałe. Trzeba jednak pamiętać, że nie oceniamy możliwości matrycy na podstawie wyników z JPEG-ów, bo te mogą mocno zależeć od poziomu wyostrzania, jaki zastosował producent przy minimalnym ustawieniu tego parametru. Co więcej zdarza się, że ten sam producent potrafi stosować różne skale wyostrzania w zależności od modelu aparatu. Wydaje się jednak, że Nikon jest w tym przypadku konsekwentny, co można stwierdzić na podstawie ostatnich testów jego lustrzanek. Pokazują one bowiem, że najniższy poziom wyostrzania JPEG-ów (określony na skali jako zero) oznacza w zasadzie jego brak. Jak to wygląda w Nikonie D600 można zaobserwować na poniższym wykresie.

Na górnym wykresie widoczny jest przebieg profilu na granicy czerni i bieli dla jednego z pomiarów wykonanych podczas testu. Nie widać na nim typowych lokalnych ekstremów, wskazujących na zastosowanie wyostrzania. Choć z jednej strony przebieg funkcji MTF nie pokazuje szczególnie niepokojących właściwości, to jednak dość wyraźna odpowiedź w częstotliwości Nyquista może zastanawiać. Za chwilę się jednak okaże, że najprawdopodobniej nie ma ona nic wspólnego z oprogramowaniem produkującym JPEG-i, a jej źródło tkwi nieco głąbiej w procesie przetwarzania obrazu.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy wyznaczamy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiarów dokonujemy standardowo na niewyostrzonych plikach RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Test przeprowadziliśmy na 2 obiektywach: Nikkor AF 50 mm f/1.8D, oraz Nikkor AF-S 24–70 mm f/2.8G ED (ustawiony na ogniskową 24 mm). Najwyższe wyniki otrzymaliśmy na zdjęciach wykonanych drugim obiektywem i właśnie one są przedstawione na poniższym wykresie.

Trzeba przyznać, że wysokie wyniki Nikona D600 w tej kategorii są pewnym zaskoczeniem. Widać jego wyraźną przewagę nad modelem D3x, który przecież został wyposażony w matrycę o niemal identycznej liczbie pikseli. Oczywiście można byłoby się spodziewać, że technologicznie nowsza matryca D600 pracuje efektywniej, ale obserwowana różnica na jego korzyść jest zbyt duża, by dało się to wyjaśnić w ten sposób. Widać to również w porównaniu do osiągów matrycy D800. Podczas gdy liniowa gęstość pikseli w przypadku tego ostatniego jest o około 22% wyższa od tej dla modelu D600, jego przewaga dla najlepszych wyników jest na poziomie zaledwie nieco ponad 5%. Co więcej, przy większych wartościach przysłony różnica w zasadzie znika zupełnie.

Gdzie zatem leży źródło tak wysokich osiągów D600. Pierwsze podejrzenia kierujemy pod adresem filtru AA. Niewykluczone, że producent zdecydował się zastosować osłabiony filtr, co przekłada się na wyższe wyniki rozdzielczości. Ma to również wpływ na przebiegi funkcji MTF, które obserwujemy podczas analizowania wyników pomiarów. Jak to zatem wygląda w przypadku D600. Spójrzmy na poniższy obrazek.

Na górnych wykresach widoczne są przebiegi profilu na granicy czerni i bieli dla poszczególnych składowych, a na dolnych odpowiednie przebiegi funkcji MTF. Widać wyraźnie, że pomiędzy wynikiem dla składowej poziomej i pionowej jest bardzo duża różnica. Po drugie, w przypadku tej pierwszej odpowiedź w częstości Nyquista sięga bardzo wysokiego poziomu ponad 30%. Tak wysoka wartość nie tylko wskazuje na użycie osłabionego (przynajmniej w jednym kierunku) filtru AA, ale może również wskazywać na wyostrzanie surowych plików. Wydaje się jednak, że nie jest ono intensywne bowiem nie powoduje powstania typowego lokalnego ekstremum w przebiegu profilu na granicy czerni i bieli.

Za użyciem wyraźnie osłabionego filtru AA wskazuje jeszcze jeden fakt. Na zdjęciach tablicy testowej do mierzenia rozdzielczości zauważyliśmy bowiem efekt mory, który przy zastosowaniu zwykłego filtru nie powinien się pojawić. Odpowiedni przykład prezentujemy poniżej.

Co więcej, efektu tego nie zaobserwowaliśmy w przypadku poziomo ułożonych linii, co dodatkowo wskazuje, że osłabienie filtru AA ma miejsce tylko w jednym kierunku.

Artefakty tego typu widać nie tylko na zdjęciach tablicy testowej, ale są również widoczne na wycinkach scenki zaprezentowanych w rozdziale 7. Warto przy tym zaznaczyć, że w przypadku D800 takich artefaktów nie było, choć sam aparat rejestrował większą liczbę szczegółów.