Panasonic LX7 bardzo dobrze leży w ręce dzięki specjalnie ukształtowanemu przedniemu uchwytowi. Nawet gdy trzymamy aparat w jednej dłoni, operowanie nim nie nastręcza problemów. Spust migawki pracuje standardowo - by wykonać zdjęcie, potrzebne jest mocniejsze jego dociśnięcie.

Na łatwość obsługi omawianego modelu wpływa też pierścień przysłony oraz dodatkowa rolka z tyłu. Może się okazać, że nie ma potrzeby uruchamiać menu, by ciągle zmieniać parametry. Należałoby tutaj wspomnieć o użyciu środkowego przycisku wybieraka w trakcie poruszania się po menu - korzystanie z niego bywa mylące. Mimo że powinien on pełnić funkcję zatwierdzającą (“OK”), użytkownik nie może liczyć na spodziewany efekt. Wciśnięcie skutkuje wyłączeniem menu, a żeby wejść do podmenu, trzeba skorzystać z przycisku kierunkowego “PRAWY”. To wynik nie do końca - w naszej opinii - przemyślanego rozplanowanie sterowania. Dużo lepszym rozwiązaniem jest rozdzielenie funkcji MENU i OK na dwa niezależne przyciski.

----- R E K L A M A -----

Aparat wyposażono w obiektyw o ekwiwalencie 24-90 mm. Cieszy szeroki kąt - 24 mm to typowa ogniskowa dla ogólnie pojętej fotografii krajobrazowej. Użytkownikom, którzy chcieliby rejestrować jeszcze szersze ujęcia, producent proponuje tryb panoramy. Z drugiej strony osoby szukające większych przybliżeń mają do dyspozycji dwa tryby dodatkowego zoomu o ekwiwalencie nawet 600 mm. To bardzo dużo. Jak się jednak okazuje, ani panoramy, ani tym bardziej powiększenia cyfrowe nie są pozbawione wad - obraz może być gorszej jakości, niż się spodziewamy. W sukurs mogłaby przyjść ciekawa funkcja “Inteligentna rozdzielczość”, która to w zamyśle programistów miała oznaczać selektywne wyostrzanie plików. Jednak mimo że można wybrać aż trzy poziomy tego efektu (niski, średni i wysoki), w subiektywnym odczuciu nie daje ona spektakularnych zmian w obrazie.

Menu

Lumix LX7 może pracować w następujących trybach (dostępnych na kole trybów):

• iAuto - inteligentna automatyka,
• P - program AE,
• A - tryb preselekcji wartości przysłony,
• S - tryb preselekcji czasu migawki,
• M - tryb manualnego ustawiania przysłony i czasu migawki,
• tryb kreatywnego filmowania - ręczne nagrywanie filmów,
• C1 i C2 - rejestrowanie zdjęć przy wykorzystaniu wstępnie zapamiętanych ustawień,
• SCN - tryb sceny
• tryby kreatywne - czyli możliwość robienia zdjęć z wybranym efektem wizualnym.

Tryby fotografowania

Przy ustawieniu trybu SCN dostępne stają się następujące opcje:

• portret - tryb poprawiający odcień skóry,
• gładka skóra - wygładzenie skóry,
• krajobraz - wyraźne zdjęcia oddalonych obiektów,
• zdjęcie panoramiczne,
• sport - tryb preferujący krótki czas migawki,
• portret noc - zdjęcia osób nocą przy użyciu doświetlenia lampą błyskową i długiego czasu migawki (zalecany statyw, jako że czas migawki może się wydłużyć nawet do 8 s),
• krajobraz noc - jw., ale bez lampy błyskowej,
• zdjęcie nocne z ręki - jw., ale dla stosunkowo krótkiego czasu migawki (aparat wykonuje serię zdjęć),
• HDR,
• żywność - naturalna kolorystyka żywności,
• dziecko - korekcja kolorystyki skóry i obniżenie energii błysku lampy; można zapisać imię i wiek dziecka,
• zwierzę - możliwość dodania do zdjęcia informacji o wieku i imieniu naszego pupila,
• zachód słońca - wyraźne zdjęcia o kolorystyce podkreślającej zachód słońca,
• zza szyby - blokada lampy błyskowej i w miarę możliwości zabezpiecza AF przed ustawianiem ostrości na szybę,
• tryb zdjęć 3D.

Tryby fotografowania sceny

W dalszej części tego rozdziału opiszemy dokładniej tryby panoramy, zdjęć HDR oraz 3D.

LX7 posiada menu, które możemy uznać za typowe dla aparatów tego producenta. Aktywuje się je poprzez wciśnięcie środkowego przycisku wybieraka czterokierunkowego. Zorganizowane jest ono w formie 3 głównych zakładek:

• nagrywania (6 stron opcji),
• filmowania (1 strona opcji),
• konfiguracji (8 stron opcji).

Menu konfiguracji fotografowania

Menu konfiguracji filmowania

Menu konfiguracji aparatu

Duża liczba opcji może utrudniać obsługę aparatu. By wyjść naprzeciw oczekiwaniom klienta, producent oferuje alternatywny sposób obsługi aparatu: korzystanie z podręcznego menu (Q.MENU). Możemy dzięki niemu szybko wybrać poniższe ustawienia:

• styl zdjęcia (profil kolorystyczny),
• tryb lampy błyskowej,
• tyrb autofokusu,
• tryb pomiaru ekspozycji,
• kompensacja ekspozycji,
• jakość obrazu/filmu.

Zawartość Q.MENU

Możliwe jest też przypisanie funkcji przyciskowi Fn. Do wyboru mamy jedną z następujących:

• styl zdjęcia,
• jakość obrazu/filmu,
• tryb pomiaru ekspozycji,
• tryb AF,
• obszar wyboru ostrości,
• 1 zdjęcie AF - specjalny tryb, w którym naciśnięcie klawisza “LEWO” uruchamia na chwilę autofokus,
• inteligentna dynamika - funkcja optymalizująca kontrast i jasność zdjęcia,
• elektroniczna poziomica,
• obszar nagrywania wideo - zaciemnienie części obrazu na podglądzie tak, by widoczny był tylko rejestrowany fragment kadru,
• wyświetlanie reszty - przełączanie między liczbą zrobionych zdjęć a liczbą pozostałych do zapełnienia karty pamięci,
• tryb lampy błyskowej,
• kompensacja błysku,
• bracketing formatu - pojedyncze otwarcie migawki skutkuje zapisem zdjęć w każdej z dostępnych proporcji kadru (4:3, 16:9, 1:1, 3:2).

Podczas wykonywania zdjęć przycisk “DISP” służy do przełączania zakresu informacji dostępnych na wyświetlaczu:

• pełne informacje (wraz z histogramem),
• brak informacji,
• informacje oraz elektroniczna poziomica,
• tylko elektroniczna poziomica.

Opcje podglądu obrazu na żywo

Mamy również możliwość osobnego włączenia pomocniczej siatki kadrowania (trzech jej rodzajów), dającej się modyfikować poprzez zmianę położenia punktu przecięcia linii. Dodatkową opcją jest wybór trybu wyświetlania LCD/LVF. Tryb LVF to symulacja wizjera optycznego, gdzie część informacji widzimy na brzegu wyświetlacza, obok kadru.

W trybie odtwarzania zdjęć są trzy opcje wyświetlania dodatkowych informacji. Poza widokiem samej fotografii do dyspozycji mamy również wersję z podstawowymi informacjami oraz tryb ze skróconymi danymi EXIF i histogramem. Możemy także uruchomić pokaz slajdów, filtrować według różnych preferencji (tylko zdjęcia, filmy, zdjęcia 3D, czy też zdjęcia wykonane przy użyciu konkretnego trybu sceny) oraz odtwarzać zdjęcia według kalendarza.

Podczas podglądu zdjęcia po wciśnięciu górnego przycisku na wybieraku 4-kierunkowym ukaże się menu retuszu zdjęcia. Do dyspozycji mamy opcję retuszu automatycznego lub kreatywnego (z filtrami: ekspresyjny, retro, wysoka tonacja, niska tonacja, sepia, dynamiczne czarno-białe, mocny obraz, duża dynamika, efekt krosowania, efekt aparatu zabawki, efekt miniatury, miękka ostrość, filtr gwiezdny i obraz jednobarwny). Możemy również, używając menu odtwarzania, zmienić rozmiar zdjęcia, przyciąć je do pożądanego kadru (nie zmieniając proporcji boków), czy też wyprostować.

W wypadku filmów dostępne jest tylko krótkie podsumowanie informacji o klipie i włączenie jego odtwarzania. Możemy skorzystać z pauzy, przewijania do przodu i tyłu oraz odtwarzania w zwolnionym tempie. Podczas odtwarzania do dyspozycji mamy funkcję pozwalającą podzielić klip na dwie części w wybranym przez nas miejscu.

Oczywiście aparat oferuje też przełączenie w tryb miniaturek – możemy skorzystać z widoku 12 lub 30 zdjęć oraz trybu kalendarza. W trybie tym wybranie daty spowoduje przełączenie do widoku 12 zdjęć.

Możliwości przeglądania zdjęć

Szybkość

Aparat potrzebuje ok. 1 sekundy od momentu włączenia zasilania do wykonania pierwszej fotografii – jest to wartość przewyższająca wyniki innych kompaktów, które muszą wysunąć obiektyw. Nie trzeba także długo czekać na wykonanie kolejnego zdjęcia. W typowych warunkach i gdy nie używamy trybu seryjnego, LX7 może zrobić kolejne zdjęcie po ok. 1 s - taki wynik osiągnięto dzięki szybko działającemu układowi autofokusu. Występuje tu jednak syndrom “przykrótkiej kołderki” - okazuje się, że napęd zoomu nie działa zbyt sprawnie; aparat potrzebuje w subiektywnym odczuciu więcej czasu od innych, by zmienić ogniskową pomiędzy dwoma skrajnymi położeniami.

Zdjęcia seryjne

Producent oferuje osiem trybów zdjęć seryjnych, które podzielić można na dwie grupy: specjalną i normalną. W grupie specjalnej wyróżniamy:

• serię z lampą błyskową (maks. 5 zdjęć w trybach PAS, maks. 3 Mpix dla proporcji boków 4:3);
• 60 kl/s (maks. 60 zdjęć, maks. 3.5 Mpix dla proporcji boków 16:9, tylko JPG);
• 40 kl/s (maks. 40 zdjęć, maks. 5 Mpix dla proporcji boków 16:9, tylko JPG);
• 11 kl/s (maks. 12 zdjęć).

Przy powyższych nastawach aparat blokuje parametry ekspozycji dla kolejnych zdjęć na wartości wyznaczonej dla pierwszej rejestrowanej klatki. Za wyjątkiem trybu lampy błyskowej czas trwania serii wynosi około 1 s - nadaje się on zatem do celów specjalnych. Dodatkowym ograniczeniem jest redukcja rozmiaru zdjęcia w trybach innych niż 11 kl/s. W grupie normalnej do dyspozycji mamy szybkość 5 kl/s oraz 2 kl/s. Zdjęcia w tych trybach są analizowane osobno - oznacza to, że aparat przy każdej fotografii wyznacza nowe wartości ekspozycji i ustawienie balansu bieli. Możemy jednak wybrać, czy chcemy, by aparat korygował też ustawienie ostrości w trybie ciągłym, czy też nie.

Warto także zwrócić uwagę na blokadę funkcji zoomu obiektywu w czasie trwania serii. Ze zdjęć seryjnych nie możemy korzystać, gdy włączone są też wymagające obliczeniowo tryby kreatywne (np: aparat zabawka, miniatura, filtr gwiezdny), przy panoramie, zdjęciach HDR i 3D oraz gdy korzystamy z interwałometru.

Aby umożliwić efektywne przeglądanie zdjęć, pośród których znajdują się serie zrobione przy wykorzystaniu szybkości 40 i 60 kl/s oraz zdjęć rejestrowanych za pomocą interwałometru, aparat grupuje je i wyświetla pierwszą fotografię jako reprezentanta grupy, zaś na ekranie pojawia się informacja o liczbie zdjęć w grupie. Dzięki temu możemy szybko je przejrzeć i - w razie potrzeby - usunąć całą grupę. Przy przeglądaniu fotografii składowych dysponujemy podobnymi narzędziami jak podczas odtwarzania filmów, to znaczy możemy użyć pauzy, przewijać w tył czy do przodu lub całkowicie zatrzymać wyświetlanie.

Spójrzmy, jak w praktyce wygląda rejestracja zdjęć seryjnych w trybach 5 i 2 kl/s. Pomiary wykonaliśmy, korzystając z karty Sandisk Extreme Pro UHS-I 633x 95MB/s. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.

Jak widać na zamieszczonych wykresach, LX7 utrzymuje deklarowaną szybkość rejestracji zdjęć tylko do zapełnienia bufora. Później ograniczenie w prędkości rejestracji wynika z dość wolnego zapisu danych na karcie pamięci i wynosi około 0.5 kl/s. Jedynie w wypadku serii 2 kl/s przy ustawionym formacie zdjęć JPEG aparat pozwala na ciągłą rejestrację zdjęć z deklarowaną szybkością. Ponieważ zapis zdjęć RAW po zapełnieniu bufora jest stały, znając rozmiar pojedynczego pliku, możemy pokusić się o wyznaczenie szybkości opróżniania bufora - wynosi ona około 6 MB/s, a rozmiar samego bufora to ok. 72 MB.

Tak niski wynik transferu danych pokazuje, że kupowanie szybkich kart pamięci nie przyniesie żadnego zysku przy robieniu zdjęć - może natomiast przyspieszyć proces kopiowania zdjęć w czytniku komputerowym. Drugi wniosek jest o dużo smutniejszy: powolne opróżnianie bufora to też stosunkowo długi czas oczekiwania do rozpoczęcia kolejnej serii. Patrząc na wykres dla szybkości 5 kl/s i formatu RAW, możemy wyliczyć, że po zapełnieniu pamięci wewnętrznej aparatu całkowity czas potrzebny na jej skopiowanie na kartę to aż 21.8 s. Dokładnie tyle musimy czekać, by rozpocząć kolejną serię 12 fotografii z pełną prędkością.

Autofokus

System ustawiania ostrości w aparacie LX7 działa w oparciu o detekcję kontrastu. Dysponujemy następującymi trybami ustawiania ostrości:

• automatycznym (AF),
• makro,
• manualnym (MF).

Możemy wybrać obszar ustawiania ostrości:

• wielopunktowy (23 pola),
• centralny (środkowy punkt),
• śledzący,
• wykrywanie twarzy (wraz z trybem priorytetu uprzednio zapamiętanej twarzy).

W trybie manualnym do ustawiania ostrości służy dźwigienka ND - metoda ta jest dość powolna i raczej niezbyt efektywna, gdy trzymamy aparat w ręce. Odrobinę pomóc może powiększenie fragmentu obrazu (10-krotne, 5-krotne, powiększenie dowolnego fragmentu kadru lub 4-krotne powiększenie jego środkowej części) oraz wyświetlenie na ekranie skali odległości z zaznaczonym ostrym obszarem - głębią ostrości. Dodatkowo producent oferuje funkcję zapamiętywania pozycji zoomu pomiędzy kolejnymi włączeniami - okazuje się to bardzo przydatne, gdy aparat umieszczony jest na statywie i nie zmieniamy odległości od fotografowanego przedmiotu.

Dostępna jest też opcja Quick.AF polegająca na rozpoczęciu procesu ostrzenia w chwili wykrycia zmniejszonego poziomu wibracji, czy też poruszenia aparatu - może to oznaczać moment, w którym rozpoczynamy komponowanie ujęcia, czyli gdy trzymamy aparat bardziej stabilnie.

W trybie makro można ustawić ostrość na obiekcie oddalonym jedynie o 1 cm od przedniej soczewki. Zaobserwowaliśmy, że w trybie fotografowania iAuto zmiany położenia przełącznika AF nie dają spodziewanego rezultatu - aparat sam dobiera odpowiedni zakres pracy autofokusu.

Ustawianie ostrości w LX7 odbywa się całkiem szybko, a autofokus pracuje celnie – przy dobrym oświetleniu nie sprawiał problemów podczas testu. Przy słabym świetle autofokus wspomagany jest przez diodę, choć trzeba mieć świadomość, że generowany przez nią strumień światła nie jest silny - sprawdza się tylko przy ostrzeniu na położonych blisko obiektach. Ciekawym dodatkiem jest funkcja blokady autofokusu - opcja rzadko spotykana w aparatach tej klasy. Po zablokowaniu ostrości możemy ją dodatkowo ręcznie skorygować, używając dźwigi ND/fokus.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa ma zasięg od 80 cm do 8.5 m dla szerokiego kąta oraz od 30 cm do 5.2 m dla najdłuższej ogniskowej (czułość ISO Auto). Kompensację mocy błysku możemy regulować w zakresie od -2 do 2 EV, z krokiem 1/3 EV, a sama lampa może pracować w następujących trybach:

• lampa wyłączona,
• błysk automatyczny,
• błysk wymuszony,
• synchronizacja z długimi czasami.

Aparat jest wyposażony w funkcję redukcji efektu czerwonych oczu oraz synchronizacji na drugą kurtynę. Obie opcje wybieramy w menu aparatu. Dodatkowo, dzięki wyposażeniu aparatu w gorącą stopkę, możliwe jest montowanie innych lamp (DMW-FL220, DMW-FL360, DMW-FL500), czy też akcesoriów niezbędnych w pracy np. z lampami studyjnymi.

Typowy test siły błysku lampy, jaki przeprowadzamy, polega na zrobieniu zdjęcia z czasem ekspozycji 1/100 s, czułością ISO 100 i przysłoną f/8.0. Ogniskową obiektywu ustawiamy na ekwiwalent 50 mm.

Panasonic LX7	Samsung EX2F

Tradycyjnie wykonaliśmy też 2 dodatkowe zdjęcia w trybie P. W pierwszym wypadku ustawiliśmy czułość na ISO 100 i pozwoliliśmy, aby aparat dobrał parametry ekspozycji (czas 1/60 sekundy, przysłona f/1.8). W drugiej próbie aparat wybrał również automatycznie odpowiednią wartość czułości (ISO 400).

Tryb P, ISO 100	Tryb P, ISO 250 (Auto)

Stabilizacja

Panasonic LX7 został wyposażony w system optycznej stabilizacji obrazu. By sprawdzić jej skuteczność, wykonaliśmy po kilkadziesiąt zdjęć na najdłuższej ogniskowej z czasem ekspozycji z zakresu od 1/125 do 1/4 s zarówno dla stabilizacji wyłączonej, jak i włączonej. Poniższy wykres pokazuje odsetek nieudanych zdjęć wykreślony w funkcji czasu ekspozycji wyrażonego w EV, przy czym punkt zerowy odpowiada czasowi 1/125 s.

Jak widać, największa odległość pomiędzy odpowiadającymi sobie punktami nie jest mniejsza niż 4 EV. Taki wynik należy uznać za bardzo dobry, wyróżniający aparat na tle konkurencji.

Filtr ND

Nowością w stosunku do poprzednika jest zastosowanie w LX7 wbudowanego filtru ND. Aktywuje się go przez wciśnięcie specjalnej dźwigni na tylnej ściance, w efekcie czego ilość światła padającego na matrycę jest redukowana o wartość 3 EV. Dzięki temu możemy fotografować w słoneczny dzień, korzystając z szeroko otwartej przysłony, bez obaw o prześwietlenia zdjęcia z uwagi na ograniczenie czasu migawki.

Włączenie filtra ND pozwoliło użyć długiego czasu otwarcia migawki i rozmycie spływającej wody.

Zastosowanie filtra ND pozwoliło zrobić zdjęcie w pełnym Słońcu przy czułości ISO 80 i przysłonie f/1.4. Aparat ustawił czas migawki wynoszący 1/1300 s.

Dodatkowo, poniżej prezentujemy zdjęcie tej samej sceny, również wykonane przy ISO 80 i przysłonie f/1.4, ale już bez filtra ND:

Minimalny czas otwarcia migawki w trybie priorytetu przysłony wynosi 1/2000 s, co było za dużo, jak dla tak jasnej sceny i w rezultacie zdjęcie jest przepalone.

Zdjęcia o dużej rozpiętości tonalnej (HDR)

LX7 umożliwia wykonywanie zdjęć o zwiększonej dynamice tonalnej. Funkcja ta dostępna jest w ramach trybu fotografowania SCN. Aparat sam na podstawie analizy sceny dobiera optymalne paramatery dla 3 składowych fotografii, po wykonaniu których przystępuje do ich łączenia w obraz wynikowy.

Można żałować, że nie mamy żadnego wpływu na obraz tworzony w tym trybie, jednak wyniki ustatysfakcjonują niejednego użytkownika. Obraz co prawda wydaje się trochę zbyt mocno obrobiony, ale kolory nie są przesycone, a kontrast lokalny podbity; zdjęcia sprawiają wrażenie naturalnych - to duży plus.

Panoramy

Tryb zdjęć panoramicznych sprawuje się bardzo dobrze - LX7 nie ma większych problemów z łączeniem składowych zdjęć. Aparat jednak blokuje pozycje zoomu na szerokim kącie, sprowadzając tym samym tę funkcje do narzędzia pomocnego w fotografowaniu widoków. To wrażenie potęguje brak możliwości wybrania kąta panoramy - ograniczeni jesteśmy do panoram 360-stopniowych. Tu z pomocą przyjdzie nam sposób działania oprogramowania aparatu odpowiedzialnego za składanie zdjęć: w razie problemów procedura jest przerywana, a zdjęcie wynikowe zostaje zapisane na karcie w postaci częściowej. Wykonując panoramę, powinniśmy pamiętać, że ekspozycja jest blokowana na wartość zmierzoną dla pierwszej klatki. Jeśli zatem zaczniemy panoramować od miejsca zacienionego, reszta kadrów może być mocno prześwietlona. Wynikowe panoramy mają rozmiar nie większy od 8000x1080 (dla formatu poziomego) oraz 1440x8000 (dla formatu pionowego).

Mimo dużej liczby zdjęć składowych aparat może jednak się zgubić i złożyć panoramę tak, że osoby sfotografowane w ruchu nie będą wiernie oddane na wynikowej fotografii. Trzeba przyznać, że sam proces składania panoram przez aparat przebiega szybko i dokładnie - co dobrze widać, gdy skupimy się na krawędziach budynków. Gorzej jednak z ustawieniem ostrości i samą jakością obrazu - przy dużym powiększeniu możemy uznać, że zdjęcia nie prezentują się dobrze jak na aparat klasy premium.

Zdjęcia trójwymiarowe (3D)

Oprogramowanie pobierające zdjęcia składowe działa tak jak w trybie panoramy - też wykonywana jest seria fotografii, lecz są one ze sobą inaczej łączone. Możemy nawet odnieść wrażenie, że wykonując zdjęcie, zbieramy materiał z dużo szerszego ujęcia niż wynikowy obraz 3D, który udostępnia nam aparat. W praktyce oznacza to, że nie mamy pewności, która część fotografowanego przez nas motywu znajdzie się na finalnym zdjęciu.

Funkcje dodatkowe i filtry cyfrowe

Z dodatkowych funkcji operowanych przez aparat należy wymienić:

• tryb bracketingu,
• wielokrotną ekspozycję - łącznie 2 lub 3 zdjęć w jedno z możliwością automatycznego wzmocnienia (wyrównania jasności),
• zdjęcia z interwałometrem - definiując liczbę zdjęć (10, 20, 30, 40, 50 i 60) i opóźnienie między zdjęciami (maksymalnie 30 min), możemy rejestrować powolne procesy, jak np. wzrost roślin,
• filtry cyfrowe - opisane poniżej.

LX7 umożliwia zastosowania jednego z 16 filtrów kreatywnych:

• ekspresyjny,
• retro,
• wysoka tonacja,
• niska tonacja,
• sepia,
• dynamiczne czarno-białe,
• mocny obraz,
• duża dynamika,
• efekt krosowania,
• efekt zabawki,
• efekt miniatury,
• miękka ostrość,
• filtr gwiezdny,
• obraz jednobarwny,
• rozmycie stonowane,
• rozmycie radialne.

Tryby kreatywne

Wymienione filtry możemy modyfikować poprzez sterowanie jasnością, stopniem rozmycia oraz specyficznym dla każdego z nich parametrem, takim jak np. jaskrawość, kolorystyka, kontrast, rozmycie tła czy też intensywność koloru. Dodatkowo w przypadku filtru gwiazdowego możliwe jest określanie długości fal świetlnych (czyli długości promieni gwiazdek na zdjęciach) .

Poniżej przedstawiamy sposób działania poszczególnych filtrów.

Ekspresyjny	Retro	Wysoka tonacja
Niska tonacja	Sepia	Dynamiczne czarno-białe
Mocny obraz	Duża dynamika	Efekt krosowania
Efekt zabawki	Efekt miniatury	Miękka ostrość
Filtr gwiezdny	Obraz jednobarwny	Rozmycie stonowane

Filmowanie

Panasonic Lumix LX7 oferuje następujące tryby wideo:

• 1920×1080 pix. 50p (Full HD, AVCHD) z jakością 28 Mbit/s,
• 1920×1080 pix. 50i (Full HD, AVCHD) z jakością 17 Mbit/s,
• 1920×1080 pix. z szybkością 25 kl/s (Full HD, MP4) i jakością 20 Mbit/s,
• 1280×720 pix. z szybkością 25 kl/s (HD, MP4) i jakością 10 Mbit/s,
• 1280×720 pix. z szybkością 25 kl/s (HD, MP4), na wyjściu z matrycy z szybkością 100 kl/s (tryb HighSpeed),
• 640×480 pix. z szybkością 25 kl/s (VGA, MP4) i jakością 4 Mbit/s.

Filmować możemy w sposób natychmiastowy - korzystając ze specjalnego przycisku filmowania lub też wybierając na kole nastaw tryb kreatywnego filmowania. Wówczas dysponujemy jednym z czterech dostępnych trybów ekspozycji:

• program AE,
• priorytet przysłony,
• priorytet migawki,
• manualny.

Dodatkowo mamy możliwość wybrania trybu HS, czyli high-speed.

Menu trybów filmowania

Dodanie tych trybów dobrze świadczy o producencie, niestety, nie do końca je przemyślano. Okazuje się, że wszelkie zmiany wartości przesłony czy czasu migawki odbywają się skokowo, a na filmie zostaje zarejestrowany dźwięk przypominający klikanie. LX7 nagrywa stereofoniczny dźwięk, używając kodeka Dolby Digital. Potrafi też, korzystając z dwóch mikrofonów, niwelować szum wiatru, czy szmery wywoływane zmianą ogniskowej obiektywu. Dla osób pragnących tworzyć filmy poklatkowe, Panasonic udostępnił odpowiednią funkcję w menu.

MTS/h.264, 1920 x 1080 50p, 28 Mbit/s, 36 MB

MTS/h.264, 1920 x 1080 50p, 28 Mbit/s, 33 MB

MP4/h.264, 1280 x 720 25p (100 fps), 8 Mbit/s, 23 MB

Poniżej przedstawiamy wyniki używania trybu filmowego dla rożnych nastaw kodeków i filtrów .

• Format MTS
  • h.264, 1920 x 1080 50p, 28 Mbit/s, 15.62MB
  • h.264, 1920 x 1080 25i, 17 Mbit/s, 9.71MB
  • h.264, 1280 x 720 50p, 17 Mbit/s, 10.46MB
• Format MP4
  • h.264, 1920 x 1080 25p, 23 Mbit/s, 11.11MB
  • h.264, 1280 x 720 25p, 13 Mbit/s, 5.4MB
  • h.264, 640 x 480 25p, 5.8 Mbit/s, 2.4MB

Na zakończenie przedstawiamy przykłady działania filtrów cyfrowych. Klipy zostały zarejestrowane w formacie MP4/h.264, 640 x 480 25p o rozmiarze około 2 MB.