Rozdzielczość układu jako całości

Korzystając z obiektywu Fujifilm Fujinon XF 18–55 mm f/2.8–4 OIS ustawionego na ogniskowej 35 mm, wyznaczyliśmy rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50). Pomiary wykonaliśmy za pomocą programu Imatest na zdjęciach tablicy testowej, zapisanych w formacie JPEG, z minimalnym wyostrzaniem, które w przypadku X-E1 odpowiada ustawieniu −2. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu.

Biorąc pod uwagę, że użyliśmy obiektywu typu zoom, wyniki jakie otrzymaliśmy są całkiem dobre, porównywalne z tandemem NEX-6 + Carl Zeiss Sonnar T* E 24 mm f/1.8. Zastanawiające natomiast jest „załamanie”, które pojawia się na wykresie przy przysłonie f/5.6. Trudno nam wyjaśnić, dlaczego wartość rozdzielczości dla f/8 oraz f/4 jest wyższa niż dla f/5.6. Wiemy jednak, że nie był to błąd pomiaru, ponieważ powtórzyliśmy całą serię zdjęć tablicy testowej korzystając z aparatu X-Pro1 i wynik był ten sam.

Spójrzmy jeszcze na przykładowy przebieg profilu na granicy czerni i bieli oraz przebieg funkcji MTF, jakie otrzymaliśmy dla jednego z pomiarów wykonanych na JPEG-ach. Na górnym wykresie można zauważyć charakterystyczne lokalne maksimum w profilu na granicy czerni i bieli. Jest ono dość wyraźne, jednak zdecydowanie mniejsze niż to, które na odpowiednich wykresach obserwowaliśmy w teście np. Olympusa E-M5. To pozwala nam stwierdzić, że przy najniższym poziomie parametru wyostrzania, JPEG-i w X-E1 są wyostrzane, jednak w umiarkowanym stopniu.

Rozdzielczość matrycy

Test rozdzielczości matrycy przeprowadziliśmy z wykorzystaniem obiektywu Fujifilm Fujinon XF 35 mm f/1.4 R. Wartości wyznaczyliśmy tradycyjnie w oparciu o funkcję MTF50, a pomiary wykonaliśmy na plikach RAW, które uprzednio przekonwertowaliśmy bez wyostrzania do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na poniższym wykresie. Dla porównania pokazujemy również wartości otrzymane dla Sony NEX-6.

W granicach błędu, uzyskane wyniki pokrywają się z tymi, które zanotowaliśmy w teście X-Pro1. Ogólnie rzecz ujmując, są stosunkowo wysokie, dzięki czemu w grupie aparatów z matrycami APS-C, bezlusterkowce Fujifilm radzą sobie w tej kategorii bardzo dobrze. Olympus OM-D E-M5 z racji 16 milionów pikseli upakowanych na fizycznie mniejszym sensorze 4/3, może pochwalić się rezultatem wyższym o ok. 9 lpmm niż X-E1. Wynik NEX-6 dla f/4 jest zaledwie o 1 lpmm niższy od aparatu Fujifilm, przy czym należy pamiętać, że w aparacie Sony mieliśmy do czynienia ze znacznym osłabieniem mocy filtru AA w składowej pionowej.

Ponieważ matryca w X-E1 nie posiada w ogóle filtru AA, warto przyjrzeć się, jak w takiej sytuacji wygląda przebieg funkcji MTF w wykonywanych przez nas pomiarach rozdzielczości. Odpowiednie wykresy przedstawiające przebiegi profilu jasności na granicy czerni i bieli oraz funkcji MTF dla składowej poziomej i pionowej (z pomiarów na surowym pliku).

Na początek warto zauważyć, że przebiegi jasności (górne wykresy) są płynne i nie widać typowych objawów wyostrzania w postaci lokalnych ekstremów. Biorąc pod uwagę fakt braku filtru AA, odpowiedzi funkcji MTF w częstości Nyquista nie są szczególnie wysokie i dla obu składowych utrzymują się na poziomie 25–28%. Co ciekawe, w przypadku OM-D notowaliśmy wartości na poziomie 24%, czyli minimalnie niższym, natomiast w Sony NEX-6 (dla składowej pionowej) aż 33%.

Na zakończenie można jeszcze odnieść się do lustrzankowych matryc, w których upakowanie komórek światłoczułych jest podobne do X-E1. Wyniki uzyskane na aparatach takich jak Pentax K-5, Sony A580, Nikon D7000 czy Canon 50D pokazują, że w ich przypadku maksymalne osiągi to poziom 51–54 lpmm – zauważalnie niższy niż w Fujifilm X-E1, czy X-Pro1. Oczywiście jest to związane z zastosowaniem tradycyjnego filtra AA, który jest obecny w w.w. lustrzankach.