• proporcje obrazu 3:2:
  • Duży (L) – 4896×3264 pikseli,
  • Średni (M) – 3456×2304 pikseli,
  • Mały (S) – 2496×1664 pikseli,
• proporcje obrazu 16:9:
  • Duży (L) – 4896×2760 pikseli,
  • Średni (M) – 3456×1944 pikseli,
  • Mały (S) – 2496×1408 pikseli,
• proporcje obrazu 1:1:
  • Duży (L) – 3264×3264 pikseli,
  • Średni (M) – 2304×2304 pikseli,
  • Mały (S) – 1664×1664 pikseli.

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z modelu X-Pro1, Sony NEX-6 oraz Olympusa OM-D E-M5.

Na pierwszy rzut oka, rozróżnienie zdjęć z X-Pro1 i X-E1 jest w zasadzie niemożliwe, ponieważ wyglądają one niemalże identycznie. Gdy przypatrzymy się bliżej, dla dwóch najwyższych czułości da się dostrzec różnice w barwie twarzy postaci kobiety widocznej na wycinku zaprezentowanym po prawej stronie. Pod względem szumu, zestawione powyżej aparaty radzą sobie podobnie do ISO 3200. Powyżej tej wartości uwidacznia się przewaga Olympusa oraz Sony. Nie ma jednak nic za darmo. Na zdjęciach z tych modeli obserwujemy jednocześnie spadek szczegółowości, będący efektem odszumiania. Można śmiało powiedzieć, że z całej porównywanej stawki, produkty Fujifilm wypadają najlepiej. Poziom odtworzenia detali jest wyższy niż w aparatach konkurencji, a szum na zdjęciach pochodzących z obu modeli tej firmy może przeszkadzać dopiero przy najwyższych (rozszerzonych) wartościach ISO. Podsumowując, za jakość zdjęć JPEG należą się programistom Fujifilm duże brawa.

Należy oczywiście pamiętać, że na podstawie porównania JPEG-ów niewiele można powiedzieć o możliwościach samej matrycy. Można oczywiście podejrzewać, że bez dobrych osiągów matrycy byłoby to bardzo utrudnione lub wręcz niemożliwe. O tym jednak, na ile jest to zasługa samej matrycy przekonamy się w następnym rozdziale, porównując zdjęcia w surowym formacie.

Wyostrzanie

W Fujifilm X-E1 skala wyostrzania zdjęć JPEG zawiera się pomiędzy −2 a +2, ze skokiem jednostkowym. W rozdziale dotyczącym rozdzielczości zwróciliśmy uwagę, że JPEG-i są umiarkowanie wyostrzane przy minimalnym stopniu ustawienia tego parametru. Jak mocno działa wyostrzanie na wyższych poziomach można przekonać się na podstawie poniższej tabelki, w której przedstawiamy działanie tego procesu dla ustawień skrajnych i ustawienia środkowego.

Fujifilm X-E1, ISO 200
wyostrzenie −2
wyostrzenie 0
wyostrzenie +2

Naszym zdaniem, skala wyostrzania w X-E1 jest całkiem rozsądna. Co prawda przy maksymalnym poziomie zdjęcia wyglądają już na lekko przeostrzone, jednak efekt ten nie rzuca się mocno w oczy. Można zaryzykować stwierdzenie, że ustawienie środkowe daje optymalny poziom wyostrzania.

Symulacja filmu

W menu fotografowania lub w szybkim menu podręcznym odnajdziemy kilka opcji dotyczących zapisywanych zdjęć JPEG. Możemy dzięki nim kontrolować następujące parametry (wszystkie w zakresie od −2 do +2 z krokiem jednostkowym): kolor, wyostrzanie, jasne tony, ciemne tony, poziom redukcji szumu. Dodatkowo w menu fotografowania znajdziemy funkcję „Symulacja filmu”, która odnosi się do zmiany kolorystyki zdjęcia w sposób imitujący użycie konkretnego rodzaju kliszy fotograficznej. W X-Pro1 mamy w tym zakresie następujący wybór:

• Provia – standardowa, naturalna reprodukcja kolorów (opcja, której aparat używa do generowania standardowych plików JPEG),
• Velvia – podbity kontrast i bardziej nasycone kolory,
• Astia – spokojne, stonowane i mniej nasycone kolory.
• Pro Neg. Std – paleta miękkich tonów; zwiększony zakres odcieni typowych dla skóry sprawia, że ustawienie jest dobrym wyborem do fotografii portretowej w studiu,
• Pro Neg. Hi – nieco większy kontrast niż w poprzednim ustawieniu; tryb zalecany do portretów w plenerze,
• Czarno-biały,
• Czarno-biały z filtrem żółtym,
• Czarno-biały z filtrem czerwonym,
• Czarno-biały z filtrem zielonym,
• Sepia.

Efekty działania poszczególnych ustawień przedstawiamy na poniższych przykładach.

Provia (standardowy)

Velvia (wyraziste barwy)

Astia (stonowane barwy)

Pro Neg. Hi

Pro Neg. Std

Czarno-biały

Czarno-biały z filtrem żółtym

Czarno-biały z filtrem czerwonym

Czarno-biały z filtrem zielonym

Sepia

Zdjęcia panoramiczne

Fujifilm X-E1 posiada tryb zdjęć panoramicznych, w którym aparat automatycznie wykonuje i skleja poszczególne zdjęcia tworząc z nich wynikową panoramę. Tryb ten znajduje się na liście dostępnej pod przyciskiem DRIVE. Można również wybrać kierunek fotografowania: w prawo, w lewo, w górę lub w dół. Podczas wykonywania panoramy aparat należy po prostu obracać równomiernie w ustalonym kierunku. Kolejne zdjęcia wykonują się automatycznie i następnie są składane. Do dyspozycji mamy dwa rozmiary panoram, a rozdzielczości wynikowych zdjęć są następujące:

• panorama wąska (M)
  • pozioma – 5120 × 1440 pikseli,
  • pionowa – 2160 × 5120 pikseli,
• panorama szeroka (L)
  • pozioma – 7680 × 1440 pikseli,
  • pionowa – 2160 × 7680 pikseli.

Poniżej prezentujemy przykładowe panoramy wykonane podczas testowania aparatu.

Funkcja zwiększania zakresu dynamicznego

Podobnie jak X100 i X-Pro1, X-E1 posiada programową funkcję zwiększania zakresu tonalnego. W menu fotografowania, pod pozycją „Zakres dynamiczny”, odnajdziemy cztery pozycje: auto, 100%, 200% i 400%. Ustawienie 100% jest wartością domyślną, natomiast ustawienia 200% i 400% stają się aktywne dopiero po zwiększeniu czułości do odpowiednio ISO 400 i ISO 800. Widać zatem, że funkcja ta nie jest szczególnie rozbudowana. Co więcej, efekt działania ustawień 200% i 400% jest dość subtelny, co widać na poniższych przykładach.

Dostępna jest także funkcja bracketingu z wykorzystaniem dostępnych ustawień zakresu dynamicznego. Polega ona po prostu na tym, że aparat automatycznie wykonuje trzy zdjęcia z ustawieniami kolejno DR 100%, DR 200% oraz DR 400%.

DR 100%

DR 200%

DR 400%