Sony RX1 to mały aparat o gabarytach korpusu zbliżonych do konstrukcji aparatów Sigma DP czy Nikon V1. Oznacza to, że jest zdecydowanie mniejszy od korpusu Leica M9. Aparat wyposażony jest w zabudowany, stałoogniskowy obiektyw. W tym znaczeniu znacznie bliżej mu do konstrukcji Sigma DP, choć trudno spodziewać się, by był on tworzony z zamiarem konkurowania z kompaktami z sensorem Foveona.

Mimo zastosowania magnezowej obudowy, RX1 nie jest także bardzo ciężki – wraz z akumulatorem i kartą pamięci waży 480 gramów. To prawie dwukrotnie więcej od odpowiedników z segmentu kompaktów premium, zarazem jednak dwukrotnie mniej od pełnowymiarowych lustrzanek pełnoklatkowych.

Jakość wykonania aparatu stoi na bardzo wysokim poziomie. Elementy obudowy są dobrze dopasowane, spust migawki oraz pierścienie przysłony i ostrości pracują z należnym oporem. Trudno jednak spodziewać się rozczarowania po aparacie, który ceną przewyższa część profesjonalnych korpusów lustrzanek pełnoklatkowych.

Główne cechy aparatu Sony DSC-RX1 to:

• pełnoklatkowa matryca EXMOR-CMOS o całkowitej rozdzielczości 24.3 Mpix,
• jasny obiektyw o ogniskowej 35 mm i światłosile f/2,
• zakres czułości ISO 100–25600 rozszerzalny do zakresu ISO 50–102400,
• procesor obrazu BIONZ umożliwiający przetwarzanie zdjęć z prędkością 5 kl/s oraz zapis 14-bitowych plików RAW,
• centralna migawka,
• pierścień ostrości i przysłony,
• możliwość podłączenia zewnętrznego wizjera i lampy błyskowej.

Obiektyw

Aparat został wyposażony w stałoogniskowy obiektyw Carl Zeiss Sonnar T* 35 mm f/2.0. Konstrukcja obiektywu to 8 elementów ułożonych w 7 grupach (3 elementy asferyczne, w tym soczewki Advanced Aspherical). Co ważne, obiektyw wyposażony jest w 9-listkową przysłonę kołową, która to według zapewnień producenta daje idealnie okrągły otwór niezależnie od nastawy z zakresu f/2–f/22.

Z przodu obiektywu producent udostępnił, na dodatkowym tubusie, gwint umożliwiający zamontowanie filtrów o rozmiarze 49 mm. Zewnętrzna strona tego tubusa posłużyła do umieszczenia uchwytów bagnetowych dla osłony przeciwsłonecznej. Niestety w zestawie handlowym nie znajdziemy takiej osłony – musimy ją dokupić oddzielnie. Obiektyw nie jest wyposażony w układ stabilizacji obrazu, a w celu zabezpieczenia przedniej soczewki przed uszkodzeniem podczas transportu producent oferuje specjalny dekielek (którego nie da się przymocować do aparatu).

Jeśli dla kogoś ograniczeniem będzie brak zoomu, może skorzystać z cyfrowego powiększenia obrazu. Aparat posiada dwie funkcje, których możemy używać w tym samym czasie:

• wyraźny zoom, oferujący powiększenie 2-, 3-, oraz 4.5-krotne i zachowujący najlepszą jakość obrazu (krotność powiększenia uzależniona od wielkości pliku JPEG),
• zoom cyfrowy, oferujący powiększenie nie większe od 4-krotnego, jednak kosztem silnej degradacji jakości obrazu.

Poniżej przedstawiamy przykłady zdjęć tej samej sceny z użyciem powiększenia cyfrowego.

1 x	1.4 x (ekwiwalent 49 mm)
2 x (ekwiwalent 70 mm)	2.8 x (ekwiwalent 98 mm)
4 x (ekwiwalent 140 mm)	5.6 x (ekwiwalent 196 mm)
8 x (ekwiwalent 280 mm)	9.1 x (ekwiwalent 318.5 mm)

By uaktywnić tę funkcję, nie wystarczy ją włączyć, trzeba też przypisać jej aktywację do jednego z programowalnych przycisków. Wciśnięcie go powoduje wyświetlenie na ekranie ikonki lupy i zmienia funkcję wybieraka czterokierunkowego na sterowanie zoomem. Przyciskami lewo/prawo możemy sterować wartością powiększenia płynnie, podczas gdy klawisze góra/dół służą do zmian skokowych. Co ciekawe, krotność samego powiększenia jest zgodna z wartościami liczby przysłony (to znaczy 1x, 1.4x, 2x, 2.8x itd.), a to może z początku mylić.

Aparat DSC-RX1 nie posiada dedykowanego trybu makro. Jednak dzięki minimalnemu ogniskowaniu wynoszącemu 20 cm (licząc od płaszczyzny głównej) uda się fotografować różne obiekty w skali odwzorowania równej 1:3.8. Nie jest to wartość, którą możemy uznać za powiększenie godne miana makro.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcie wykonane w trybie bliskiego ogniskowania dla największego możliwego przybliżenia.

Tryb makro

Elementy sterowania

Przednia ścianka to miejsce zajmowane w znakomitej większości przez obiektyw. Na nim producent udostępnił trzy pierścienie (w kolejności od przedniej soczewki):

• nastawy ostrości,
• przełączania zakresu ostrości,
• przysłony.

Pierścień ostrości i przysłony to niestety tylko serwomechanizmy. O ile w wypadku pierścienia przysłony nie przeszkadza to w użytkowaniu, o tyle pierścień nastawy ostrości w niektórych sytuacjach może okazać się problematyczny. Pierścień przysłony spełnia swoją rolę tylko w trybie A – w pozostałych zmiana jego pozycji nie wpływa na pracę aparatu.

Na przedniej ściance oprócz obiektywu znajdziemy też diodę, której funkcje to sygnalizacja pracy samowyzwalacza oraz oświetlenie wspomagające pracę algorytmów AF.

Po prawej stronie obiektywu, przy dolnej krawędzi znajduje się obrotowy przełącznik wyboru trybu ustawiania ostrości. Dzięki niemu wybierzemy jeden z poniższych:

• tryb pełnej automatyki (AF),
• tryb automatyczny z możliwością ręcznej korekcji (DMF),
• tryb manualny (MF).

Górna ścianka to miejsce, na którym konstruktorzy umieścili wbudowaną lampę błyskową, wielofunkcyjną gorącą stopkę standardu ISO, pierścień trybów, włącznik zasilania ze spustem migawki, pierścień korekty ekspozycji oraz programowalny przycisk C.

Przycisk migawki wyposażony jest w klasyczny, gwintowany port mechanicznego wężyka spustowego. W dobie wszechobecnej elektroniki to rozwiązanie należy traktować jako dość nietuzinkowe. Co ciekawe, firma Sony nie oferuje takiego akcesorium, pozostaje więc polowanie na odpowiednik wężyk w sklepach internetowych lub na… pchlim targu.

Należy wziąć pod uwagę, że pierścień korekcji ekspozycji nie jest używany we wszystkich trybach. Po przełączeniu np. w tryb Auto czy SCN obracanie nim nie zmienia ustawień.

Tylna ścianka oprócz wyświetlacza LCD zawiera:

• dźwignię uruchamiającą lampę błyskową,
• przycisk odtwarzania,
• rolkę sterującą,
• przycisk blokady ekspozycji,
• przycisk Fn,
• umieszczony na krawędzi przycisk filmowania,
• czterokierunkowy programowalny wybierak z obrotowym pierścieniem,
• przycisk aktywujący menu,
• przycisk kasowania zdjęć.

Dolna ścianka to miejsce, gdzie znajdziemy pokrywę komory baterii i karty pamięci, głośnik oraz umieszczone w osi obiektywu gniazdo statywowe – jego ułożenie powoduje, że w większości wypadków nie będziemy mogli wyjąć karty pamięci bez demontażu płytki statywowej.

Zasilanie i złącza

Aparat zasilany jest z dedykowanego akumulatora litowo-jonowego o oznaczeniu NP-BX1 i parametrach 3.6 V oraz 1240 mAh. Według producenta wystarcza on na wykonanie 220 zdjęć. Podczas testów nie udało nam się osiągnąć deklarowanej liczby zdjęć mimo oszczędnego wykorzystywania akumulatora: gdy aparat odmawiał współpracy, na karcie znajdowało się od 160 do 180 zdjęć. To bardzo słaby wynik. Wygląda on jeszcze gorzej, jeśli uwzględnimy fakt, że w większości aparatów udaje nam się uzyskać na jednym ładowaniu więcej zdjęć niż deklaruje producent. Gniazdo baterii jest zabezpieczone przed przypadkową próbą włożenia akumulatora w nieprawidłowy sposób. Aparat można też używać bez zamontowanego akumulatora, ale z zasilaniem podłączonym przez port USB.

Ładowanie akumulatora odbywa się poprzez port USB i trwa około godziny przy wykorzystaniu dołączonego do aparatu zasilacza USB o oznaczeniu AC-UD10. Czas ten jest dwukrotnie krótszy od ładowania aparatu bezpośrednio z gniazda USB komputera. By jednak móc równocześnie ładować akumulator i robić zdjęcia, musimy zaopatrzyć się w opcjonalną ładowarkę BC-TRX, która to – co ciekawe – jest tańsza od dołączonego do zestawu zasilacza. Uznajemy to za marketingową wpadkę.

W komorze baterii jest też miejsce na zainstalowanie karty pamięci standardu Secure Digital (SD, SDHC i SDXC) oraz Memory Stick (Duo, PRO Duo, PRO Duo HS oraz PRO-HG Duo). Obok gniazda producent umieścił dodatkową diodę sygnalizującą dostęp do karty. Informuje nas ona o trwającym procesie zapisu danych – wyjęcie karty podczas jej świecenia może skutkować problemem z prawidłowym odczytem danych w komputerowym czytniku. Miejsce zainstalowania tej diody jest dość ciekawe, jednak w praktyce brak sygnalizacji na korpusie aparatu okazuje się chybiony.

Na bocznej ściance, pod zabezpieczającą klapką, znajduje się złącze USB standardu 2.0, które umożliwia nie tylko transfer danych, ale także pełni funkcję zasilania aparatu podczas ładowania akumulatora. Proces ładowania sygnalizowany jest umieszczoną obok gniazda USB małą diodą w kolorze pomarańczowym. Poniżej zamontowano złącze HDMI, które pozwala na wyświetlanie zdjęć na telewizorach HD w rozdzielczości: 1080i, 720p, 480p (NTSC) lub 576p (PAL). Po aktywacji w menu funkcji HDMI Control możemy kontrolować aparat za pomocą pilota od telewizora. Na samym dole znajduje się gniazdo zewnętrznego mikrofonu posiadające też możliwość zasilania mikrofonu.

Wyświetlacz

W aparacie wykorzystano 3-calowy wyświetlacz LCD o rozdzielczości 1.23 mln punktów wyprodukowany w technologii WhiteMagic, która zwiększa jasność obrazu przez łączenie pikseli RGB z dodatkowymi pikselami w kolorze białym, tworząc macierz RGBW.

Dla zapewnienia najlepszego oddania kolorów w różnych warunkach oświetleniowych możemy regulować jasność wyświetlacza w zakresie 5-stopniowej skali lub zdać się na automatyczne dobieranie jego jasności. Aparat został też wyposażony w opcję „Słoneczny dzień”, która powoduje dodatkowe rozjaśnienie ekranu, co ma zapewnić wygodne korzystanie z niego w pełnym słońcu.

Obraz cechuje poprawny kontrast i wierne odwzorowanie kolorów, a powłoki antyodblaskowe dobrze spełniają swoje zadanie. Jednak przy silnym świetle słonecznym widoczność fotografowanego kadru jest niewielka – w przeciwieństwie do kontrastowego menu.

Wizjer

Opcjonalny wizjer elektroniczny FDA-EV1MK

W tym miejscu należy wspomnieć o drobnym problemie przy korzystaniu z wizjera optycznego i aktywacji funkcji cyfrowego powiększenia obrazu – gdy ekran LCD pracuje w trybie wizjera, tracimy jakąkolwiek możliwość oceny powiększonego kadru przed wykonaniem zdjęcia.