Testowany Pentax posiada pełnoprawną funkcję wstępnego podnoszenia lustra (MLU). Znajduje się ona pośród trybów pracy migawki, czyli w łatwo dostępnym i intuicyjnym miejscu. Można korzystać z niej wyzwalając aparat spustem migawki, wężykiem zdalnego sterowania lub pilotem bezprzewodowym – a także z użyciem samowyzwalacza.

Rozdzielczość układu jako całości

Używając plików JPEG z wyostrzaniem ustawionym na najmniejszą możliwą wartość, wyznaczyliśmy rozdzielczość (MTF50) układu aparat plus obiektyw, obliczając ją w programie Imatest. Wartości wyrażone w liniach na wysokość obrazu pozwalają na porównanie z analogicznymi wykresami dla aparatów kompaktowych oraz ocenę stopnia wyostrzania zastosowanego przez producenta. Zdjęcia pomiarowe zostały wykonane z obiektywem Pentax smc DA* 16–50 mm f/2.8 AL ED IF SDM ustawionym na ogniskowej 30 mm.

Zastosowanie minimalnego wyostrzania daje w rezultacie dość miękki obraz, co ma odzwierciedlenie w wartościach MTF50. Maksymalny wynik przekroczył nieco poziom 1300 LWPH, który trudno uznać za wysoki. Oczywiście, w przypadku analizy plików JPEG zalecamy pewną ostrożność przy formułowaniu wniosków, ponieważ procesy obróbki obrazu dokonywane przez oprogramowanie aparatu mają istotny wpływ na końcowy wygląd obrazów skompresowanych. Na wykresach pochodzących z programu Imatest nie widać śladów wyostrzania na zdjęciach testowych.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy (a dokładniej rzecz biorąc rozdzielczość układu matryca plus odcięty od wpływu aberracji optycznych dobrej klasy obiektyw) wyznaczamy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiarów dokonujemy na niewyostrzonych plikach RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Zdjęcia wykonaliśmy przy użyciu obiektywu Carl Zeiss Makro-Planar T* 50 mm f/2. Uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na poniższym wykresie.

W granicach błędów pomiarowych, wyniki pokrywają się z osiągami poprzednika. Warto zwrócić uwagę na wyższe rezultaty nieco niżej pozycjonowanego Pentaksa K-30. W teście tego modelu zauważyliśmy, że zastosowany w nim filtr AA został wyraźnie osłabiony. To właśnie dzięki temu K-30 wypadł w tej kategorii nieco lepiej. K‑5 II radzi sobie nieco słabiej także w porównaniu z produktami konkurencji – Nikonami D5100 i D7000 oraz Sony A57.

Spójrzmy jeszcze na wykresy wygenerowane przez program Imatest. Nie dostrzegamy na nich śladów wyostrzania RAW-ów, o czym świadczy pozbawiony lokalnych ekstremów przebieg profilu na granicy czerni i bieli. Podobnie jak u poprzednika, wartości odpowiedzi w częstotliwości Nyquista dla poszczególnych składowych są niskie, a różnice pomiędzy nimi – symboliczne. To oznacza, że filtr AA zastosowany w Pentaksie K‑5 II charakteryzuje się standardową mocą oraz symetrycznością.

Warto jeszcze zaznaczyć, że te osoby, które nie lubią zmiękczania obrazu przez filtr AA i nie odpowiadają im osiągi K‑5 II w kwestii rozdzielczości, mogą skierować swój wzrok na bliźniaczy model oznaczony symbolem K‑5 IIs, który został pozbawiony filtra AA.

Obiektywy Carl Zeiss Makro-Planar T* 50 mm f/2 wykorzystywane w testach rozdzielczości udostępniła firma Foto-Technika.