P7700 dobrze leży w jednej ręce, co zawdzięczać możemy stosunkowo dużemu przedniemu uchwytowi. Wrażenie jest porównywalne do operowania małymi lustrzankami. Spust migawki pracuje standardowo – by wykonać zdjęcie, potrzebne jest mocniejsze jego dociśnięcie, a sam opór jest dobrze wyczuwalny.

----- R E K L A M A -----

By obsługa aparatu była bezproblemowa, producent wyposażył korpus w dwie rolki sterownicze: przednią i tylną, które dają nam już dużą swobodę w jednoczesnym operowaniu wartością przysłony i czasem migawki. Dodatkowo do dyspozycji mamy pierścień korekcji ekspozycji, który to działa tak, jak się tego spodziewamy: niezależnie od trybu pracy włączona korekcja ekspozycji jest brana pod uwagę przez oprogramowanie aparatu.

Ciekawym rozwiązaniem jest aktywacja menu podręcznego, nazwanego przez producenta szybkim menu. Odbywa się ona przez zmianę położenia dedykowanego dla tego menu pierścienia lub naciśnięcie przycisku umieszczonego w jego wnętrzu. Menu to podzielone jest na następujące grupy opcji:

• QUAL - umożliwiające kontrolę nad formatem i jakością zapisywanego pliku,
• ISO - dające nam możliwość zmiany wartości czułości,
• WB - jak wyżej, ale zmieniamy parametry balansu bieli,
• BKT - menu sterowania funkcją bracketingu,
• Moje Menu - specjalne menu konfigurowane przez użytkownika (maksymalnie 5 najczęściej używanych opcji),
• PictureControl - ustawianie profilu przetwarzania koloru.

Jedynie pierwsza opcja jest dostępna we wszystkich trybach pracy aparatu. Pozostałych użyjemy tylko w trybach P, S, A, M oraz U1-U3. Natomiast w zestaw opcji udostępnianych w ramach pozycji “Moje Menu” wejdzie maksymalnie 5 elementów, a każdy z nich może przyjąć jedną z następujących funkcji:

• Indywidualne ustawienie PictureControl,
• Pomiar światła,
• Zdjęcia seryjne,
• Tryb pól AF,
• Tryb AF,
• Kompensacja błysku,
• Filtr redukcji szumów,
• Kontrola zaniekształceń,
• Funkcja D-Lighting,
• Redukcja drgań,
• Zoom cyfrowy,
• Formatowanie karty/pamięci,
• Filtr ND,
• Przesyłanie Eye-Fi,
• Brak (usuniecie) przypisania.

Praca z szybkim menu jest - jak sama nazwa wskazuje - szybka. Po jego aktywacji na ekranie widzimy listę dostępnych opcji z danej grupy. Wartości wybranej opcji są podświetlone na dolnym pasku. By je zmienić, wystarczy użyć klawiszy kierunkowych wybieraka (lewo oraz prawo) lub głównego pokrętła kontrolnego.

Dodatkowo, by jeszcze bardziej dopasować aparat do własnych potrzeb, producent udostępnił dwa przyciski programowane: Fn1 oraz Fn2. Oto funkcje, które można im przypisać:

• dla wciśniętego Fn1 i spustu migawki
  • wyłączone,
  • wymuszenie zapisu RAW,
  • wymuszenie automatycznego doboru ISO,
  • wymuszenie automatycznego doboru balansu bieli,
  • wymuszenie nastawy “Standard” dla funkcji PictureControl,
• dla wciśniętego Fn1 i użycia pokrętła sterowania/wyboru
  • wyłączone,
  • tryb pomiaru światła,
  • tryb zdjęć seryjnych,
  • kompensacja błysku,
  • zmiana ustawienia D-Lighting,
  • zmiana wartości czułości ISO,
  • zmiana wartości balansu bieli,
  • zmiana programu PictureControl,
  • zmiana ustawienia redukcji drgań,
• dla wciśniętego Fn2
  • wyłączone,
  • wirtualny horyzont/histogram/linie kadrowania,
  • filtr ND.

Dla przycisku Fn1 możemy uaktywnić pomoc ekranową, która wskaże na aktualnie przypisaną funkcję w połączeniu z wciśnięciem spustu migawki lub obrotem pokrętła sterowania.

Dodatkową funkcją przypisaną do klawisza Fn1, którą możemy uaktywnić w menu konfiguracyjnym, jest współpraca z dźwignią zoomu. Wówczas aparat nie będzie zmieniał ogniskowej płynnie, ale skokowo, zatrzymując się na następujących wartościach ekwiwalentu ogniskowej: 28, 35, 50, 85, 105, 135 oraz 200 mm. To, jakie wartości są dostępne na liście, możemy ustawić także w konfiguracji aparatu.

Nikon P7700 umożliwia wykorzystanie zewnętrznych wężyków spustowych, czy pilota na podczerwień ML-L3. To duże udogodnienie dla użytkowników wykonujących zdjęcia na długich czasach migawki - jak wiemy, samowyzwalacz jest dobrym rozwiązaniem, ale to jednak w tym przypadku tylko “tani zamiennik”.

Podczas pracy studyjnej nie tylko możemy podłączyć zewnętrzne zasilanie, ale i wyzwolić zewnętrzne lampy błyskowe za pomocą wbudowanej lampy pracującej w trybie sterownika lub też w trybie manualnym, korzystając z fotocel. Wtedy może się bardzo przydać opcja wyłączenia symulacji wartości ekspozycji na ekranie LCD aparatu.

P7700 posiada też funkcję tworzenia panoram - w tym wypadku możemy się zdać na automatykę aparatu. Natomiast osoby, które preferują składanie zdjęć w dedykowanym oprogramowaniu komputerowym, mogą skorzystać z oferowanej przez aparat funkcji “zdjęcia panoramiczne”.

Tryby pracy

Na kole trybów pracy aparatu znajdziemy następujące opcje:

• Automatyczny,
• P – tryb półautomatyczny,
• S – tryb preselekcji migawki,
• A – tryb preselekcji przysłony,
• M – tryb manualny,
• Film – automatyczny tryb wideo,
• Film CSM – tryb wideo z możliwością zmian parametrów,
• SCENE – tryby tematyczne,
• EFFECTS - tryb efektów specjalnych,
• U1-U3 – przywołanie 1 z 3 konfiguracji z pamięci.

Tryby pracy aparatu

Menu

P7700 posiada menu, które zorganizowano w sposób typowy dla kompaktów firmy Nikon; jest bardzo czytelne i funkcjonalne. Zostało podzielone na kilka grup ułożonych w formie pionowych zakładek, a by dotrzeć do konkretnej opcji, musimy przewijać ekran tak długo, aż natrafimy na poszukiwany element. Poszczególne grupy menu to:

• fotografowania
  • PictureControl,
  • pomiar światła,
  • zdjęcia seryjne,
  • tryb pól AF,
  • tryb AF,
  • kompensacja błysku,
  • filtr redukcji szumów,
  • wbudowany szary filtr,
  • kontrola zniekształceń,
  • funkcja D-Lighting,
  • pamięć zoomu,
  • początkowa pozycja zoomu,
  • tryb M, podgląd ekspozycji,
  • pomiar światła poł. z ostrością,
  • tryb sterownika,

• filmowania
  • tryb fotografowania,
  • PictureControl,
  • tryb AF,
  • wbudowany filtr szary,
  • redukcja szumu wiatru,

• odtwarzania
  • szybki retusz,
  • D-Lighting,
  • miękki odcień skóry,
  • efekt filtra,
  • polecenie wydruku,
  • pokaz slajdów,
  • usuń,
  • zabezpiecz,
  • obróć zdjęcie,
  • miniatury zdjęć,
  • notatka głosowa,
  • kopiowanie,
  • czarna ramka,
  • prostowanie,
  • przetwarzanie NRW,
  • opcje wyświetlania sekwencji,
  • wybierz kluczowe zdjęcie,

• ustawień własnych
  • ekran powitalny,
  • strefa czasowa,
  • ustawienie monitora,
  • data wydruku,
  • samowyzwalacz (po wyzwoleniu),
  • redukcja drgań,
  • wspomaganie AF,
  • krok zmiany czułości ISO,
  • zoom cyfrowy,
  • prędkość zoomu,
  • stała przysłona,
  • ustawienie dźwięków,
  • zapisz orientację,
  • obrót zdjęć pionowych,
  • autowyłączanie,
  • formatuj pamięć/kartę,
  • język,
  • ustawienie TV,
  • czułość zewnętrznego mikrofonu,
  • dostosuj pokrętła sterowania,
  • obrót pokrętła sterownia,
  • prawe naciśnięcie wybieraka,
  • opcje przycisku usuwania,
  • przycisk blokady AE/AF,
  • Fn1 + spust migawki,
  • Fn1 + pokrętło sterowania,
  • Fn1 + pokrętło wyboru,
  • wyświetlanie wskazówek dla Fn1,
  • przycisk Fn2,
  • dostosuj Moje Menu,
  • reset numeracji plików,
  • opcje GPS,
  • przesyłanie Eye-Fi,
  • jednostka skali odległości MF,
  • odwróć wskaźniki,
  • kontrola błysku,
  • resetuj wszystko,
  • wersja oprogramowania.

Jak widać, aparat dysponuje dość dużą liczbą opcji, na które mamy wpływ. Praktyka pokazuje jednak, że przydałaby się możliwość definiowania własnego menu z najczęściej przez nas wykorzystywanymi funkcjami, co zaoszczedziłoby czasu na ich poszukiwanie. W tym celu konstruktorzy przygotowali opcję Moje Menu znajdującą się w QuickMenu. To małe pocieszenie, gdyż umieścić w tym menu możemy jedynie 5 elementów z ograniczonej listy parametrów.

Podczas wykonywania zdjęć przycisk DISP służy do włączania i wyłączania informacji dostępnych na wyświetlaczu. W menu konfiguracji aparatu można wybrać, czy podczas kadrowania na ekranie chcemy widzieć dodatkowe elementy, którymi są:

• wirtualny horyzont,
• linie kadrowania,
• histogram.

W trybie odtwarzania zdjęć możemy wyświetlić dodatkowe informacje na 3 sposoby. Poza widokiem samej fotografii do dyspozycji mamy również wersję z podstawowymi informacjami oraz tryb z miniaturką połączoną ze skróconymi danymi EXIF i interaktywnym histogramem. Mamy także możliwość uruchomienia pokazu slajdów.

Interaktywny histogram to ciekawe rozwiązanie, pozwalające użytkownikowi sprawdzić na ekranie poziom odcieni wybranych na histogramie za pomocą przycisków kierunkowych lewo/prawo. Po wybraniu wszystkie piksele na obrazie odwzorowane na histogramie na prawo od wybranego miejsca zaczną migać.

W wypadku filmów dostępne jest tylko krótkie podsumowanie informacji o klipie i włączenie jego odtwarzania. Możemy skorzystać z pauzy, przewijania do przodu i tyłu. Gdy wstrzymamy odtwarzanie filmu, możemy dodatkowo przewijać z dokładnością do pojedynczej klatki, wyodrębnić kawałek klipu i zapisać go do niezależnego pliku, a także zapisać klatkę filmu jako zdjęcie.

Oczywiście aparat oferuje też przełączenie w tryb miniaturek – do wyboru mamy widok 4, 9, 16 lub 72. Dodatkowo dostępny jest też widok kalendarza, który grupuje zdjęcia według daty ich wykonania. Z każdego widoku trybu miniatur możemy szybko powrócić do trybu pełnoekranowego, używając przycisku OK.

Szybkość

Aparat nie wykazuje spowolnienia podczas regularnej pracy. Oczywiście większość filtrów cyfrowych wymaga chwili na przetworzenie zdjęcia, ale nie jest to czas powodujący frustrację użytkownika. P7700 potrzebuje ok. 2 sekund od momentu włączenia zasilania do wykonania pierwszej fotografii – jest to wartość typowa dla kompaktu, który musi wysunąć obiektyw. Niestety, zapis danych na kartę pamięci nie jest szybki. To powoduje, że czas pomiędzy dwiema kolejnymi fotografiami (w trybie pojedynczego zdjęcia) też oscyluje w okolicach 2 s. Takie wyniki są zastanawiające, jako że szybkość odczytu danych z matrycy w porównaniu do P7100 została zwiększona. Więcej informacji na ten temat zawrzemy w kolejnym podrozdziale.

Zdjęcia seryjne

Aparat posiada 3 tryby zdjęć seryjnych:

• szybkie - rejestrowanych jest 6 zdjęć z prędkością 8 kl/s,
• średnie - rejestrowanych jest 6 zdjęć z prędkością 4 kl/s,
• wolne - do 30 zdjęć z prędkością 1 kl/s.

Dodatkowo przy ograniczeniu formatu i wielkości zdjęcia do JPEG, 1280 x 960 pikseli możemy użyć prędkości:

• 120 - rejestrowanych jest 60 zdjęć z prędkością 120 kl/s,
• 60 - rejestrowanych jest 60 zdjęć z prędkością 60 kl/s.

Innymi trybami pracy aparatu są:

• BSS, czyli automatyczny wybór najlepszego zdjęcia z serii 10 zdjęć,
• seria 16 zdjęć z szybkością 30 kl/s, które aparat połączy w jeden obraz (mozaika),
• interwałometr, pozwalający robić zdjęcie co 30 s (maksymalnie 600 zdjęć), 1 min (maks. 300), 5 min (maks. 60) lub 10 min (maks. 30).

Ze zdjęć seryjnych skorzystamy, jeśli aparat będzie ustawiony w trybie P, S, A, M i U. Podczas wykonywania serii zdjęć w trybie szybkim lub średnim po zapełnieniu bufora musimy odczekać około 5 s, by móc dalej fotografować. W tym czasie ekran wyświetlacza jest czarny, a aparat wydaje się pozbawiony życia.

Aparat zapisuje dane na karcie z całkiem dużą prędkością: według wykonanych przez nas pomiarów opróżnianie bufora odbywa się z maksymalną szybkością ok. 30 MB/s. Z czego zatem wynika odczuwalna powolność pracy aparatu? Odpowiedzią są wielkości plików. Plik RAW (a dokładnie NRW) zajmuje na dysku około 25.5 MB. Ten sam obraz w pliku JPEG zajmuje już tylko 4.5 MB. Oznacza to, że przesłanie zdjęcia w formacie NRW albo NRW+JPEG trwa około 1 s.

Wróćmy jeszcze na chwilę do samego rozmiaru pliku RAW, czyli około 25 MB. Przy matrycy zawierającej 12 Mpx oznacza to, że format ten nie jest zupełnie zoptymalizowany - lustrzanki z matrycą o tej samej rozdzielczości potrafią utworzyć plik RAW o wielkości 12 MB. Gdyby P7700 tworzył takiej wielkości pliki RAW, zapis danych na kartę pamięci byłby dużo efektywniejszy, a przez to i tryby seryjne stałyby się bardziej użyteczne.

Autofokus

System ustawiania ostrości w Nikon P7700 działa w oparciu o detekcję kontrastu. Dysponujemy następującymi trybami autofokusu:

• pojedynczym (AF-S),
• ciągłym (AF-F),
• manualnym (MF).

Możemy wybrać obszar ustawiania ostrości:

• priorytet twarzy,
• automatyczny,
• wybór ręczny pola (z 99 dostępnych),
• centralny (szeroki lub normalny),
• śledzący,
• AF z wyszukiwaniem celu.

P7700 umożliwia także wykrywanie uśmiechu (z automatycznym wyzwalaniem migawki). W wypadku wykrycia wielu twarzy aparat będzie ustawiał ostrość na tej będącej najbliżej aparatu. Jednak funkcja ta nie jest w naszym odczuciu idealnie zaimplementowana - zdarzało się, że nawet nieduże odchylenie od pozycji ‘en face’ uniemożliwiało wykrywanie twarzy. Trudno jednak powiedzieć, czy to wynik zmiany kontrastów na twarzy czy innych czynników.

Ustawianie ostrości w P7700 odbywa się całkiem szybko i celnie – przy dobrym oświetleniu autofokus w najnowszym kompakcie Nikona zachowuje się poprawnie. Podczas wykonywania zdjęć przykładowych nie doświadczyliśmy żadnych problemów, a szybkość jego działania była zadowalająca. Przy słabym świetle autofokus wspomaga dioda, choć trzeba mieć świadomość, że strumień światła przez nią generowany nie jest mocny - daje radę wyłącznie przy ostrzeniu na położonych blisko obiektach.

W trybie MF do ręcznego ustawiania ostrości służy wybierak czterokierunkowy. Użycie przycisków góra/dół powoduje ustawienie ostrości odpowiednio na maksymalną i minimalną odległość. Możemy też użyć klawisza PRAWO, by wykorzystać AF do szybkiego ustawienia ostrości (tylko dla centralnego punktu). By dokładnie dostroić ostrość, musimy obracać pierścieniem wybieraka dopóty, dopóki na powiększonym fragmencie kadru obraz będzie ostry. Po prawej stronie ekranu jest też wyświetlana w tym trybie specjalna miara pokazująca odległość, na którą ustawiana jest ostrość. Naciśnięcie do połowy spustu migawki powoduje wyłączanie powiększenia, tak by móc sprawdzić kompozycję oraz przybliżony rozkład głębi ostrości.

Pomiar ekspozycji

Aparat P7700 wykonuje pomiar warunków ekspozycji w trybach:

• matrycowym,
• centralnym,
• punktowym (centralny lub sprzężony z polem AF).

Możliwa jest korekcja ekspozycji przy użyciu dedykowanego pierścienia. Innym istotnym dodatkiem jest wbudowany filtr ND, którego jednak użyjemy tylko w trybach P, S, A, i U1-3. Siła tego filtra odpowiada 3 stopniom przysłony i pozwala wykonać zdjęcia w sytuacjach, gdy ilość światła jest tak duża, że nawet wykorzystanie najkrótszego czasu migawki powoduje prześwietlenie.

W praktyce tryb matrycowy (domyślny) w większości wypadków spisuje się dobrze, prawidłowo naświetlając zdjęcia.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa ma zasięg od 50 cm do 10 m dla szerokiego kąta oraz do 5.5 m dla najdłuższej ogniskowej (czułość ISO Auto). Kompensację mocy błysku możemy regulować w zakresie od -2 do 2 EV, z krokiem 1/3 EV.

Pod górnym przyciskiem kierunkowym odnajdziemy opcje związane z trybem pracy lampy błyskowej:

• lampa wyłączona,
• błysk automatyczny,
• błysk automatyczny z redukcją efektu czerwonych oczu,
• błysk wypełniający,
• tryb manualny,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji,
• synchronizacja na drugą kurtynę,
• tryb sterownika.

Szczególnie interesujące z punktu widzenia zaawansowanego użytkownika są tryby manualne i sterownika. Pierwszy z nich umożliwia ustawienie mocy błysku w przedziale od maksymalnego do 1/64 maksymalnej wartości. Tryb sterownika natomiast służy do zdalnego wyzwalania lamp błyskowych zgodnych z systemem kreatywnego oświetlenia Nikona, zwanym CLS. Ograniczeniem jest jedynie brak możliwości skonfigurowania sterownika - dostępne ustawienie to tylko kanał A i kanał 3. Niemniej jednak cieszy dodanie takiej funkcji do - jak by nie spojrzeć - kompaktu.

Typowy test siły błysku lampy, jaki przeprowadzamy, polega na zrobieniu zdjęcia z czasem ekspozycji 1/100 s, czułością ISO 100 i przysłoną f/8.0. Ogniskową obiektywu ustawiamy na ekwiwalent 50 mm.

Nikon P7700	Canon G15

Lampa, w którą wyposażony jest aparat P7700 jest zdecydowanie silniejsza od tej w aparacie G15 wobec czego doświetla zdecydowanie większy obszar.

Kolejne zdjęcia zostało wykonane przy przełączeniu w tryb P (aparat ustawił 1/30 s oraz f/2.8) oraz dodatkowo z automatycznym doborem wartości ISO (aparat ustawił 1/30 s, f/2.8 oraz ISO200)

Tryb P (ISO 100)	Tryb P (AutoISO)

W przypadku zdania się na automatykę pierwsze spostrzeżenie jest takie, że aparat otwiera przysłonę do maksymalnej wielkości (w przypadku ekwiwalentu 50mm jest to właśnie f/2.8) oraz wydłuża czas do 1/30 s. Takie nastawy okazują się już prawie wystarczające do prawidłowego naświetlenia sceny - po ustawieniu automatycznego doboru czułości, aparat zwiększył parametry ekspozycji o zaledwie 1EV. Pamiętajmy jednak, że tak długi czas migawki może powodować tworzenie na zdjęciu smug od szybko poruszających się obiektów.

Stabilizacja

Nikon P7700 został wyposażony w system optycznej stabilizacji obrazu. Aparat, kompensując drgania, potrafi wykryć kierunek, w jakim jest przesuwany i korygować tylko w jednej płaszczyźnie. Dzięki temu stabilizacja nie wpływa negatywnie np. na proces panoramowania.

Skuteczność stabilizacji przetestowaliśmy na ekwiwalencie ogniskowej 200 mm, wykonując po kilkadziesiąt zdjęć dla każdego z czasów ekspozycji od 1/250 do 1/2 sekundy (przy stabilizacji włączonej i wyłączonej) i oceniając odsetek zdjęć nieudanych, który wykreśliliśmy w zależności od czasu ekspozycji wyrażonego w EV, przy czym 0 EV odpowiada czasowi 1/250 sekundy. Wynikowy wykres prezentujemy poniżej.

Jak widać, największa odległość pomiędzy odpowiadającymi sobie punktami nie jest mniejsza niż 2 EV i taką też wartość uznajemy jako efektywność stabilizacji. Cóż - gdy weźmiemy pod uwagę krotność zoomu, takiej wartości nie możemy uznać za powód do dumy.

Programy tematyczne

Aparat wyposażony jest w następujące tryby tematyczne:

• automatyczny wybór,
• portret,
• krajobraz,
• sport,
• portret nocny,
• przyjęcie wnętrza,
• plaża,
• śnieg,
• zachód słońca,
• zmierzch/świt,
• krajobraz nocny,
• makro,
• żywność,
• muzeum,
• sztuczne ognie,
• kopia czarno-biała,
• zdjęcia pod światło,
• panorama,
• portret zwierzaka,
• 3D.

Programy tematyczne

W trybie “krajobraz nocny” mamy do wyboru opcję “z ręki” lub “na statywie”. W pierwszym wypadku aparat wykonuje serię zdjęć, które później składa w jedno wynikowe. W drugim rejestrowane będzie tylko jedno zdjęcie. W obu opcjach - tak jak i przy fotografowaniu wschodu, zachodu słońca czy sztucznych ogni - aparat ustawia ostrość na nieskończoność.

Tryb EFFECTS

Aparat P7700 dysponuje zestawem kilku filtrów cyfrowych:

• monochromatyczne kreatywne (z regulacją kontrastu i ziarnistości),
• malowidło,
• ekspozycja z zoomem (umożliwienie operowania zoomem podczas ekspozycji trwającej 2 s),
• rozogniskowanie podczas ekspozycji (umożliwia lekką zmianę ostrości podczas naświetlania),
• krosowanie,
• zmiękczanie,
• nostalgiczna sepia,
• rozjaśnienie,
• przyciemnienie,
• kolor selektywny.

Tryby EFFECTS

Konfiguracja filtru "monochromatyczne kreatywne"

Podczas korzystania z wyżej wymienionych filtrów możemy jedynie ustawić kompensację ekspozycji, tryb pól AF oraz jakość i wielkość zdjęcia JPEG.

Poniżej przedstawiamy przykłady użycia filtrów cyfrowych.

Ciekawostką jest pewien błąd oprogramowania objawiający się przy próbie zrobienia zdjęcia w trybie ekspozycji z zoomem czy rozogniskowania, gdy ustawimy format zapisu jedynie NRW (czyli RAW bez JPEG): aparat nie zarejestruje zdjęcia na karcie, mimo że wykona wszelkie czynności potrzebne do jego zrealizowania.

Zdjęcia 3D

Aparat posiada możliwość rejestrowania zdjęć trójwymiarowych, które powstają przez złożenie 2 następujących po sobie ekspozycji, przez co symuluje się perspektywę dla każdego oka. P7700 pomaga użytkownikowi, wyświetlając pierwszą, lekko przesuniętą klatkę jako maskę dla obrazu na żywo - naszym zadaniem jest takie przesunięciu aparatu, by oba obrazy na ekranie złożyły się. Wtedy aparat wykona samodzielnie drugie zdjęcie. Parametry ekspozycji obu ujęć są identyczne i zgodne z pomiarem wykonanym dla pierwszej fotografii, a wynikowe zdjęcie zapisane jest podwójnie w rozdzielczości 1920x1080: jako dwuwymiarowy plik JPEG oraz trójwymiarowy MPO.

W praktyce jakość złożenia nie jest zachwycająca. Wydaje się, że aparat nie wyrównuje zdjęć przed złożeniem, przez co wynikowy obraz nie wygląda naturalnie. Paralaksa też jest źle kontrolowana - zdjęcia możemy zrobić przy zbyt dużym oddaleniu od siebie obu kadrów, gdy fotografujemy blisko położone obiekty i odwrotnie - przy zbyt małym przesunięciu dla motywów odległych.

Często też zdarza się, że mimo poprawnego nałożenia obrazów aparat nie wyzwala automatycznie migawki. Po upływie 10 s i niewykryciu złożenia operacja wykonania fotografii 3D zostaje automatycznie anulowana. Instrukcja obsługi w takim wypadku sugeruje, by nie czekać na aparat, ale samemu wyzwolić migawkę. I w ten sposób dochodzimy do pewnego paradoksu: aparat pomaga, ale reżim czasowy często powoduje samodzielne wyzwalanie rejestracji drugiego półobrazu, co sprawia, że efekty końcowe mogę nie być zadowalające.

Zdjęcia HDR

Jednym z programów tematycznych jest “zdjęcie pod światło”, który w domyślnej konfiguracji spowoduje po prostu wyzwolenie lampy błyskowej, by doświetlić fotografowany obiekt. Możemy także wybrać tryb zdjęć HDR umożliwiający zastosowanie jednego z 3 poziomów intensywności efektu. Aparat wykona serię zdjęć i zapisze na karcie pamięci 2 pliki: oryginalną fotografię i dodatkowo powstałą ze zdjęć składowych.

Poniżej przedstawiamy porównanie zdjęć wykonanych przy wyłączonym oraz włączonym (poziom maksymalny) efekcie HDR.

Zdjęcie zwykłe	Tryb HDR

Panoramy

P7700 udostępnia dwa tryby tworzenia zdjęć panoramicznych:

• łatwa panorama,
• zdjęcia panoramiczne.

Pierwsza opcja to typowe tworzenie panoram przez oprogramowanie aparatu. Przed rozpoczęciem możemy zadecydować o kompensacji ekspozycji i wielkości utworzonej panoramy (180 lub 360 stopni). Lampa błyskowa jest niedostępna, a zoom obiektywu ustawiony na wartość minimalną (szeroki kąt). Wykonywanie panoram jest stosunkowo proste: wystarczy wcisnąć spust migawki i przesuwać aparat w zdefiniowanym kierunku. Po wykonaniu wszystkich niezbędnych zdjęć aparat przystępuje do składania ich w fotografię panoramiczną.

Tryb zdjęć panoramicznych polega jedynie na wspomaganiu kadrowania poprzez nakładanie części poprzedniego kadru na ekranie. W związku z tym możemy także skorzystać z lampy błyskowej czy samowyzwalacza. Natomiast aparat zablokuje zmianę takich ustawień jak ekspozycja, ostrość czy balans bieli na wartościach wyznaczonych dla pierwszego zdjęcia. Po wykonaniu ostatniej fotografii składowej naciskamy klawisz OK, a tak pozyskane zdjęcia możemy złożyć po przesłaniu ich do komputera.

Analizując panoramy wytworzone przez P7700, możemy uznać, że aparat dobrze je składa – choć zdarza się, że łączenie krzywizn (np. budynków) nie jest idealne. Widać też, że przerwanie procesu akwizycji zdjęć prowadzi do wypełniani brakującej części panoramy ciemno szarym kolorem.

Filmowanie

Nikon P7700 potrafi nagrywać klipy w dwóch trybach:

• film,
• film CSM.

Różnica między nimi sprowadza się do tego, że pierwszy z nich jest automatyczny, a drugi - nie. W obu trybach, by rozpocząć i zakończyć nagrywanie, należy użyć spustu migawki - aparat nie posiada dedykowanego przycisku uaktywniającego nagrywanie.

Tryby filmowania CSM

W trybach “Film” i “Film CSM” Nikon P7700 oferuje nagrywanie filmów w następującej rozdzielczości:

• 1920 × 1080 px z szybkością 30 kl/s,
• 1280 x 720 px z szybkością 30 kl/s,
• 640 x 480 px z szybkością 30 kl/s.

Dodatkowo (tylko w trybie “Film”) możemy nagrać klipy w przyspieszonym lub zwolnionym tempie (HS):

• 1920 × 1080 px z szybkością 15 kl/s,
• 1280 x 720 px z szybkością 60 kl/s,
• 640 x 480 px z szybkością 120 kl/s.

Podczas rejestrowania filmów aparat pozwala ustawić profil PictureControl, redukować dźwięk szumu wiatru, używać stabilizacji obrazu oraz filtra ND. Gdy wybierzemy “Film CSM”, możemy skorzystać z trybów filmowania:

• Automatyka z preselekcją przysłony (A),
• Manualny (M),
• Efekty specjalne - umożliwiający filmowanie z użyciem filtrów:
  • malowidło,
  • krosowanie,
  • nostalgiczna sepia,
  • rozjaśnienie,
  • przyciemnienie oraz
  • kolor selektywny.

Uda się także ręcznie regulować ostrość - przy użyciu przycisków góra/dół wybieraka czterokierunkowego. Gdy chcemy korzystać z zoomu optycznego, możemy zdecydować, czy ma on pracować z normalną czy też ze zmniejszoną szybkością. Co ciekawe - jeśli w trybie "Film CSM" wybierzemy tryb A lub M, zoom optyczny jest dla nas niedostępny.

MP4/h264, 1920x1080 30p, 4.27 s, 10 MB, 18.8 Mbps	MP4/h264, 1920x1080 30p, 12.54 s, 29 MB, 18.8 Mbps
MP4/h264, 1920x1080 30p, 22.68 s, 52 MB, 18.9 Mbps	MP4/h264, 1920x1080 30p, 8.34 s, 19 MB, 18.7 Mbps

Różne formaty zapisu

• 1920x1080 30p, 5.57 s, 8.9 MB, 12.6 Mbps
• 1280x720 30p, 6.19 s, 6.6 MB, 8.59 Mbps
• 640x480 30p, 5.65 s, 2.0 MB, 2.91 Mbps

Filmy HS:

• 120 kl/s 640x480 30p, 18.35 s, 6.1 MB, 2.75 Mbps
• 60 kl/s 1280x720 30p, 9.01 s, 9.0 MB, 8.17 Mbps
• 15 kl/s 1920x1080 30p, 2.64 s, 6.5 MB, 19 Mbps

Filtry cyfrowe:

• Kolor selektywny: 1920x1080 30p, 6.06 s, 14 MB, 18.9 Mbps
• Nostalgiczna sepia: 1920x1080 30p, 7.10 s, 16 MB, 18.6 Mbps
• Malowidło: 1920x1080 30p, 7.23 s, 17 MB, 18.8 Mbps

Filmowanie nie nastręcza trudności, a jakość pozyskanego materiału jest na wysokim poziomie. Możliwość wykorzystania różnych filtrów cyfrowych wspomaga kreatywność. Interesujący dodatek stanowi możliwość wykonywania filmów, które będą odtwarzane w zwolnionym i przyspieszonym tempie. Jednak najciekawszą opcją jest zastosowanie zewnętrznego mikrofonu, np. opcjonalnego ME-1.

Brakuje więcej opcji formatów filmu, nie zachwyca też praca układów AF (szczególnie gdy korzystamy z zoomu), tym bardziej że trudno dostrzec problemy z ostrością na wbudowanym ekranie LCD. Tak samo używanie trybu MF nie jest zrealizowane idealnie - operowanie przyciskami odpowiedzialnymi za sterowania ostrością może wpływać na kadr, o ile aparat nie jest zamocowany na statywie. Najważniejsze zastrzeżenie tyczy się jednak opóźnienia rozpoczęcia nagrywania. W naszej ocenie czas ten jest dość długi i dyskwalifikuje aparat w sytuacjach, gdy chcielibyśmy uchwycić niespodziewaną akcję.