Błędy pomiarowe wartości zaprezentowanych na poniższym wykresie zawierały się w granicach od 0.6 do 1.5 lpmm.

Wyniki Panasonika 2.5/14 budzą mieszane uczucia. Na pewno znajdziemy sporo miejsc, gdzie obiektyw można pochwalić. Tutaj wymienić można zachowanie na maksymalnym otworze względnym w centrum kadru, gdzie obiektyw daje bardzo ostre obrazy, wybijając się wysoko ponad poziom użyteczności, który ustawiony jest tutaj w okolicach 44–45 lpmm. Niestety światło obiektywu nie pozwala mu osiągnąć tak wysokich wartości MTF jak modelowi 1.7/20. Ten ostatni potrafił docierać do 75 lpmm, podczas gdy testowany tutaj obiektyw sięga wartości 70 lpmm. Tak jak wspomnieliśmy, wynika to z gorszego światła. Obiektywy systemu 4/3 osiągają najlepsze wyniki w okolicach przysłony f/4.0. W przypadku Panasonika 2.5/14 wartość ta znajduje się tylko 1.3 EV od maksymalnego otworu względnego, a więc wciąż czuje się wpływ aberracji optycznych. Dalsze przymykanie wpływ ten minimalizuje, ale z kolei daje o sobie znać dyfrakcja.

Mała matryca systemu 4/3 daje możliwość konstruowania szerokokątnych obiektywów, które na brzegu kadru wypadają naprawdę świetnie. Tyle, że najczęściej są to instrumenty słusznych rozmiarów – nie tak małe jak testowany tutaj „naleśnik”. Najprawdopodobniej właśnie te małe gabaryty powodują, że jakość obrazu na brzegu nie rzuca nas na kolana. Przede wszystkim odstaje ona bardzo mocno od tego co widzieliśmy w centrum kadru. Co więcej, na maksymalnym otworze względnym jesteśmy ciut poniżej poziomu przyzwoitości. Na szczęście wystarczy przymknąć przysłonę do f/2.8, by problem ten zniknął. Wraz z dalszym przymykaniem jakość obrazu poprawia się, ale bardzo powoli. Najlepsze wyniki obiektyw osiąga dla okolic f/5.6 gdzie lekko przekracza poziom 50 lpmm. To prawie 20 lpmm mniej niż w centrum kadru…

Podsumowując, za rozdzielczość w centrum kadru obiektyw zasłużył na szkolną piątkę, ale za zachowanie na brzegu wystawiłbym mu ocenę dostateczną z plusem.

Na zakończenie tego rozdziału przedstawiamy wycinki naszej tablicy testowej pobrane z plików JPEG zapisywanych równolegle z RAW-ami. Przypominamy, że E-PL1, nawet na najniższym poziomie wyostrzania (który w menu nazywa się −2), wyostrza JPEG-i dość mocno (MTFy mierzone na JPEG-ach są o około 40% wyższe niż na odpowiadającym im plikach RAW).