Efektywna liczba pikseli wynosi 16.1 milionów, co pozwala na zapis zdjęć o maksymalnej rozdzielczości wynoszącej 4928×3264 pikseli. Surowe zdjęcia w K‑5 IIs zapisywane są jako pliki DNG (RAW nieskompresowany) lub PEF (RAW skompresowany).

Testowany Pentax posiada pełnoprawną funkcję wstępnego podnoszenia lustra (MLU). Znajduje się ona pośród trybów pracy migawki, czyli w łatwo dostępnym i intuicyjnym miejscu. Można korzystać z niej wyzwalając aparat spustem migawki, wężykiem zdalnego sterowania lub pilotem bezprzewodowym – a także z użyciem samowyzwalacza.

Rozdzielczość układu jako całości

Używając plików JPEG z wyostrzaniem ustawionym na najmniejszą możliwą wartość, wyznaczyliśmy rozdzielczość (MTF50) układu aparat plus obiektyw, obliczając ją w programie Imatest. Wartości wyrażone w liniach na wysokość obrazu pozwalają na porównanie z analogicznymi wykresami dla aparatów kompaktowych oraz ocenę stopnia wyostrzania zastosowanego przez producenta. Zdjęcia pomiarowe zostały wykonane z obiektywem Pentax smc DA* 16–50 mm f/2.8 AL ED IF SDM ustawionym na ogniskowej 30 mm.

Maksymalny wynik zbliża się do poziomu 1500 LWPH, a zatem zyskaliśmy niecałe 200 LWPH w porównaniu do K-5 II. Oczywiście, w przypadku analizy plików JPEG zalecamy pewną ostrożność przy formułowaniu wniosków, ponieważ procesy obróbki obrazu dokonywane przez oprogramowanie aparatu mają istotny wpływ na końcowy wygląd obrazów skompresowanych. Na wykresach pochodzących z programu Imatest nie widać śladów wyostrzania na zdjęciach testowych.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy (a dokładniej rzecz biorąc rozdzielczość układu matryca plus odcięty od wpływu aberracji optycznych dobrej klasy obiektyw) wyznaczamy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiarów dokonujemy na niewyostrzonych plikach RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Zdjęcia wykonaliśmy przy użyciu obiektywu Carl Zeiss Makro-Planar T* 50 mm f/2. Uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na poniższym wykresie.

Usunięcie filtra antyaliasingowego dało rezultat w postaci rozdzielczości wyższej o około 16 lpmm w stosunku do K-5 II. Co ciekawe, wynik K-5 II jest bardzo podobny do pozbawionych filtra AA bezlusterkowca X-Pro1, oraz lustrzanki Nikon D800E, której sensor cechuje się podobną gęstością liniową pikseli co wspomniane tu aparaty.

Porównanie wartości w lpmm dla Pentaksa K-5 II i K-5 IIs wskazuje na to samo zachowanie, które obserwowaliśmy w teście D800E. Chodzi o to, że zwiększanie wartości przysłony powoduje osłabienie korzyści płynących z braku filtra AA. Winną tego stanu rzeczy jest oczywiście dyfrakcja, której działanie powodujące ograniczenie rozdzielczości, potęguje się wraz z przymykaniem przysłony.

Spójrzmy jeszcze na wykresy wygenerowane przez program Imatest. Nie dostrzegamy na nich śladów wyostrzania RAW-ów, o czym świadczy pozbawiony lokalnych ekstremów przebieg profilu na granicy czerni i bieli. Wartości odpowiedzi w częstotliwości Nyquista dla poszczególnych składowych są charakterystyczne dla aparatów pozbawionych filtra AA.

Przy okazji testu aparatu z usuniętym filtrem AA warto poruszyć kwestię występującej na zdjęciach mory, bowiem taki model obarczony jest ryzykiem jej powstawania. Spójrzmy na poniższy wycinek naszej tablicy testowej:

Jak widać, problem jest obecny i przed zakupem K-5 IIs musimy to brać pod uwagę. Przyznajemy jednak uczciwie, że wybraliśmy taki fragment tablicy testowej, który najmocniej ilustrował zjawisko mory. W pozostałych miejscach, problem nie był tak dokuczliwy, nie zauważyliśmy również niczego niepokojącego na zdjęciach przykładowych. Problem daje natomiast mocniej się we znaki podczas filmowania, o czym pisaliśmy w rozdziale drugim.

Obiektywy Carl Zeiss Makro-Planar T* 50 mm f/2 wykorzystywane w testach rozdzielczości udostępniła firma Foto-Technika.