Sony NEX-3N - test aparatu
6. Jakość obrazu JPEG
- L – 4912×3264 (3:2) oraz 4912×2760 (16:9),
- M – 3568×2368 (3:2) oraz 3568×2000 (16:9),
- S – 2448×1624 (3:2) oraz 2448×1376 (16:9).
Wygląd zdjęć zapisywanych jako JPEG można regulować pod względem kontrastu, nasycenia i wyostrzenia. W testowanym NEX-ie opcje te odnajdziemy w menu aparatu (kategoria Jasność/Kolor), pod pozycją „Strefa twórcza”. Można za jej pomocą wybrać jeden z sześciu zdefiniowanych trybów obrazu: Standard, Intensywny, Portret, Krajobraz, Zachód słońca lub Czerń i biel. W każdym z trybów natomiast mamy dodatkowo możliwość regulacji wspomnianych wcześniej parametrów w przedziale od −3 do +3 ze skokiem jednostkowym.
W Sony NEX-3N do dyspozycji mamy zakres czułości od ISO 200 do 16000 z krokiem 1 EV. Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą aparatów Olympus E-PM2 oraz Canon EOS M. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.
W przypadku Sony NEX-3N jakość obrazu na zdjęciach w formacie JPEG dla szerokiego zakresu czułości jest na dobrym poziomie, a szum nawet na wysokich czułościach jest umiarkowany. Mniej więcej do ISO 1600 trudno zauważyć jakieś szczególne różnice pod tym względem między zaprezentowanymi aparatami. W miarę wzrostu czułości testowany NEX wydaje się wysuwać na prowadzenie, pozostawiając coraz wyraźniej w tyle E-PM2 i EOS-a M. Trzeba jednak zwrócić uwagę na to, że w bezlusterkowcu Canona odszumianie było wyłączone, czego w 3N nie da się zrobić i można tylko wybrać opcję „Niskie”. W E-PM2 natomiast, choć teoretycznie redukcję szumu na wysokich czułościach można wyłączyć, to w praktyce jednak JPEG-i na wysokich czułościach noszą ślady tego procesu.
Wyostrzanie
Poniżej prezentujemy wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w testowanym aparacie. Poza najniższym poziomem wyostrzania ustawionym na −3, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych na wyostrzaniu neutralnym 0 oraz maksymalnie wyostrzone na +3.
Sony NEX-3N, ISO 200 | |||
|
|||
|
|||
|
Warto zwrócić uwagę, że przy ustawieniu tego parametru na minimalnym poziomie, wyostrzanie obrazu jest małe, choć obecne (co pokazaliśmy w rozdziale poświęconym rozdzielczości). Dla użytkowników korzystających jedynie z plików JPEG, rozsądnie będzie używać wyostrzania na poziomie 0.
Wybrane funkcje specjalne
Sony NEX-3N, tak samo jak inne aparaty systemu Alpha, posiada dwie funkcje związane z podnoszeniem zakresu tonalnego na plikach JPEG. Pierwsze rozwiązanie – DRO (ang. Dynamic Range Optimizer), polega na automatycznej obróbce pojedynczego zdjęcia – głównie rozjaśnianiu cieni. W efekcie możemy spodziewać się poprawy wizualnego odbioru zdjęcia, jednak skutkiem ubocznym jest wzrost szumu w rozjaśnianych partiach obrazu. Znacznie ciekawszym rozwiązaniem jest fotografowanie z użyciem techniki HDR. Aparat wykonuje wówczas automatycznie trzy zdjęcia różniące się ekspozycją, a następnie składa je i tworzy jeden wynikowy obraz. Zarówno w przypadku DRO jak i HDR ustawić możemy rozpiętość dynamiki, która jest dla nas interesująca.
Sfotografowaliśmy scenę, na której występowały duże kontrasty między jasnymi i ciemnymi partiami obrazu. Poniżej prezentujemy kilka zdjęć dla różnych ustawień funkcji DRO oraz HDR.
HDR/DRO off | |||
DRO Lv 1 | |||
DRO Lv 2 | |||
DRO Lv 3 | |||
DRO Lv 4 | |||
DRO Lv 5 | |||
DRO Auto | |||
HDR 1.0 EV | |||
HDR 2.0 EV | |||
HDR 3.0 EV | |||
HDR 4.0 EV | |||
HDR 5.0 EV | |||
HDR 6.0 EV | |||
HDR AUTO | |||
Kolejną ciekawą funkcją dotyczącą JPEG-ów, a znaną z wcześniejszych modeli lustrzanek i bezlusterkowców Sony, jest rejestrowanie panoram. Pozwala ona w łatwy i szybki sposób tworzyć zdjęcia panoramiczne, bowiem większość procesu jest zautomatyzowana. Wystarczy tylko wcisnąć spust migawki i jednostajnie przesuwać aparat trzymając go pionowo lub poziomo. Migawka w trakcie wykonywania panoramy jest cyklicznie wyzwalana, a po zakończeniu całej operacji aparat przetwarza wykonane zdjęcia i tworzy obraz w formacie panoramicznym.
Wykonując panoramy możemy wybrać zarówno kierunek jej wykonywania jak i orientację (lewo-prawo, góra-dół). W efekcie do dyspozycji mamy następujące rozmiary obrazów wynikowych:
- rozmiar standardowy:
- 3872×2160 pix w pionie,
- 8192×1856 pix w poziomie,
- rozmiar szeroki:
- 5536×2160 pix w pionie,
- 12416×1856 pix w poziomie.
Poniżej przedstawiamy przykładowe panoramy.
|
|
|
|
|
|
|
|
Przy wykonywaniu panoram warto zawsze od razu sprawdzić efekt końcowy. Niektóre panoramy, na przykład, okazują się być niepełne. Wynika to zazwyczaj ze zbyt powolnego lub zbyt szybkiego przesuwania aparatu. Zdarzają się również mniejsze lub większe błędy łączenia na granicy kadrów (patrz druga panorama w powyższej tabelce). Część z nich wynika oczywiście z poruszających się obiektów, których warto unikać przy wykonywaniu panoram.
Na zakończenie tej części warto również powiedzieć kilka słów o funkcji filtrów artystycznych. Odnajdziemy je pod pozycją „Efekt wizualny” w menu Jasność/Kolor, a do wyboru mamy następujące możliwości:
- Aparat zabawka (normalny, zimny, ciepły, zielony, magenta),
- Kolor pop,
- Posteryzacja (kolor lub czarno-białe),
- Zdjęcie retro,
- Soft High-key,
- Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru (czerwony, zielony, niebieski, żółty),
- Czarno-białe z dużym kontrastem,
- Miękka ostrość (poziom: niski, średni, wysoki),
- Malowidło HDR (poziom: niski, średni, wysoki),
- Czarno-białe o bogatej gradacji,
- Efekt miniatury.
Efekt działania poszczególnych filtrów przedstawiamy poniżej.